Pa, ik heb je nodig

Ik was bezig sproeibuizen op een deel van het land van onze boerderij in het noorden van Californië (VS) te verplaatsen. Het was een heerlijke dag omdat mijn vader me kwam helpen. Toen we klaar waren, sprongen we ieder op ons terreinvoertuig en reden we richting huis met onze gedachten al bij de maaltijd. Pa reed voorop.

Onze landerijen grensden aan één kant aan de Pit River. We reden langs de rand van het veld om de alfalfa niet te pletten met de grote wielen onder onze terreinwagens. Het veld bevond zich rechts van ons, en de rivier liep links van ons onder een steile helling. Het zicht was slecht vanwege de mist.

We reden met een behoorlijke vaart door, tot ik buiten het spoor terechtkwam en met mijn rechterachterwiel een hoopje struikgewas raakte. Ik kon de terreinwagen alleen nog met een ruk naar links richting de rivier de helling af sturen. Ik probeerde te stoppen, maar de helling was te steil en de snelheid te hoog. Ik ging ervan uit dat ik in de rivier zou belanden. Gelukkig stond er precies op die plek een boom op de helling. Voor ik het wist keek ik omlaag naar de terreinwagen — vanuit de boom! Ik was nog nooit zo bang geweest.

Ik voelde dat ik op het nippertje aan de dood was ontsnapt, maar was er met een paar schrammen en blauwe plekken ongedeerd vanaf gekomen. Nadat ik was gekalmeerd en een paar keer diep had ademgehaald, besefte ik dat ik de terreinwagen nooit alleen terug de helling op kreeg. Ik verwachtte steeds maar mijn vaders hoofd over de rand van de helling te zien verschijnen, op zoek naar mij, maar dat gebeurde niet. Dat maakte me nog beroerder.

Ik kroop de helling op, maar zag mijn vader in geen velden of wegen. Ik bad in stilte tot mijn Vader in de hemel en vroeg Hem mijn vader naar mij terug te sturen. Toen begon ik te lopen.

Intussen was pa al bijna thuis toen hij dacht mij te horen roepen. Hij keek voor het eerst om sinds we waren vertrokken. Pas toen merkte hij dat ik niet meer achter hem reed. Hij wist dat er iets niet in de haak was en ging naar mij op zoek.

Later vertelde pa dat hij me had horen zeggen: ‘Pa, ik heb je nodig!’ Op dat moment was hij ruim drie kilometer verderop. Ik wist toen dat een liefhebbende Vader in de hemel mijn gebed had gehoord en mijn vader had laten weten dat ik zijn hulp nodig had.

Ik ben dankbaar voor de Heilige Geest en de influisteringen van waarheid en leiding die we van Hem ontvangen. Ik ben ook dankbaar voor een liefhebbende vader die zo leefde dat de Heilige Geest tot hem kon spreken en hij zijn stem kon horen.