Unsaon Nako sa Pagkahibalo Nga Ako Napasaylo?
Dihang nagserbisyo ko isip presidente sa misyon, ang mga misyonaryo sagad nga mangutana niining duha ka pangutana: (1) Unsaon nako sa pagkahibalo nga ako napasaylo sa akong mga sala? ug (2) kon ako napasaylo, nganong mobati gihapon ko kahasol sa konsensya?
Dihang gipangutana kining duha ka pangutana, mitubag ko sa pag-ingon, “Kon bation ninyo ang Espiritu—kon kamo nag-ampo, nagbasa sa mga kasulatan, nagtudlo, nagpamatuod, o sa bisan unsang higayon—nan mao kana ang inyong saksi nga kamo napasaylo o, sa laing bahin, ang makalimpyo nga proseso nanghitabo, kay ang Espiritu dili makapuyo sa dili balaan nga tabernakulo” (tan-awa sa Alma 7:21). Sa kasagarang mga sitwasyon ang proseso sa pagkalimpyo dili madali tungod kay ang pag-usab sa atong kasingkasing dili madali, apan sulod niana nga panahon, makapadayon kita uban sa pagsalig nga ang Dios miaprubar sa atong kalamboan sumala sa gipakita pinaagi sa presensya sa Iyang Espiritu.
Paghulagway pinaagi ni Scott Snow
Mas molisud-lisud ang ubang tawo sa ilang kaugalingon kay sa Ginoo. Dayag lang, kita kinahanglan nga maghinulsol aron mahimong takus sa makalimpyo ug makapasaylo nga mga gahum sa Pag-ula, apan sa higayon nga kita nakahinulsol, walay matawag nga bulingon nga nakahinulsol sa gingharian sa Dios. Walay itom nga marka sa atong tuo nga kiting nga mag-ingon nga “tuig 2008 nga sala” o brown nga lama sa wala nga dunggan nga mag-ingon “tuig 2010 nga kalapasan.” Mipahayag ang Ginoo sa malukpanon nga makalimpyo nga gahum sa Pag-ula dihang miingon Siya nga, “Bisan pa ang inyong mga sala mapula, sila pagapution sama sa nieve” (Isaias 1:18). Mao kana ang milagro sa Pag-ula ni Jesukristo.
Sa pipila ka mga okasyon nagtuo ko nga ang atong mga sala malimpyohan sa dili pa mawala ang atong kahasol sa konsensya. Nganong ingon man niana? Tingali sa kalooy sa Dios, ang panumduman niana nga sala usa ka pasidaan, usa ka espirituhanong “pasidaan sa paghunong” nga mopahibalo kon ang sama nga mga tintasyon moabut: “Ayaw pag-anha niana nga dalan. Nahibalo ka kon unsa ang kasakit nga ikahatag niini.” Tingali alang niadtong anaa sa proseso sa paghinulsol, nagpasabut kini isip panalipod, dili usa ka silot.
Ang kahasol sa atong konsensya mawala ba gayud? Ang saad sa Ginoo sigurado niana nga bahin. Sa mga matarung, ang Ginoo miingon nga ang panahon moabut nga “wala na ang … pagminatay, ni paghilak, ni kasakit: kay ang unang mga butang nangagi na” (Pinadayag 21:4; emphasis gidugang).
Wala ko kahibalo kon makalimot ba kita sa atong mga sala, apan ang panahon moabut nga kadtong maghinulsol dili na pagahasulon sa ilang mga sala. Ingon niana ang nahitabo kang Enos, kansang “kasaypanan nakuha sa hingpit” (Enos 1:6), ug ang nakabig nga mga Lamanite, kinsa nakasaksi nga ang Dios “mikuha sa mga kasaypanan gikan sa atong mga kasingkasing” (Alma 24:10), ug kang Alma, kinsa namahayag, “ako wala na mahinumdom sa akong mga kasakit” (Alma 36:19; emphasis gidugang). Walay pagduda tanan sila nahinumdom sa ilang mga sala, apan bisan pa wala na kini maghasol kanila. Ang walay sukod nga mga gahum sa Pag-ula milagruso nga miayo sa matag samad ug mihupay sa matag konsyensya uban “ang kalinaw sa Dios, nga lapaw sa tanang pagpanabut” (Mga Taga-Filipos 4:7).
Maingon og adunay duha ka mga kahimtang nga mopalingkawas kanato gikan sa kahasol sa konsensya ug kasakit. Una mao ang atong dili mapaling nga hugot nga pagtuo kang Jesukristo ug sa Iyang Pag-ula. Dihang gipangutana si Enos kon sa unsang paagi “nawala” ang iyang kasaypanan (tan-awa sa Enos 1:6–7), ang Ginoo mitubag, “Tungod sa imong hugot nga pagtuo ni Kristo” (Enos 1:8). Sa samang paagi, kon daghan kita og nakat-unan mahitungod sa Pag-ula ug gamiton ang hugot nga pagtuo sa makaayo nga mga gahum ni Kristo, mas takus kita nga mapasaylo ug mopasaylo sa atong kaugalingon. Ikaduha mao ang paglambo sa kinaiya nga “wala nay hilig sa pagbuhat og dautan, apan sa pagbuhat og maayo sa kanunay” (Mosiah 5:2). Kon mahitabo kini, wala na kita magtan-aw sa kaugalingon natong “kalibutanon nga kahimtang” (Mosiah 4:2) apan isip espirituhanong mga anak sa Dios. Atong mahibaloan nga lahi kita nga tawo kay sa usa nga nakasala. Si Scrooge, ang bantugan nga karakter sa A Christmas Carol, ni Charles Dickens may dakong kausaban sa iyang kinabuhi nga siya matarung nga makapamahayag, “Dili na ako mao ang kanhi nga tawo.”1
Kon kita naghinulsol, nahimo kitang lahi nga tawo kay sa kaniadto. Ang pagkaamgo sa atong bag-ong pagkatawo, inubanan sa atong hugot nga pagtuo sa makalimpyo nga mga gahum ni Kristo, makatabang kanatong moabut sa punto diin makasulti kita sama sa giingon ni Alma, “ako wala na mahinumdom sa akong mga kasakit; oo, ako wala na samoka sa panumduman sa akong mga sala” (Alma 36:19). Sa samang paagi, mahupay kita pinaagi sa kamatuoran nga kita sa katapusan hukman sa Dios kon si kinsa na kita, dili kay kon unsa kita kaniadto.
Si Apostol Pablo mihatag og mapuslanon nga tambag natong tanan nga nakasala apan naningkamot nga maghinulsol. Miingon siya nga kinahanglan “kalimtan ko ang nanagpangagi na ug sa nagadasdas ako paingon sa anaa sa unahan” (Mga Taga-Filipos 3:13). Sa laing pagkasulti, kinahanglan nga atong hikalimtan ang mga nangagi ug magpadayon, magasalig sa matubsanon nga gahum sa Dios. Ang ingon niini nga paningkamot sa atong bahin usa ka pagpakita sa atong hugot nga pagtuo. Dugang pa, mitambag si Pablo, “Malipayon ang tawo nga walay ikahukom batok sa iyang kaugalingon” (Mga Taga-Roma 14:22).
Mintras tanto, hangtud nga ang katapusang lugas sa kahasol sa konsensya mawala, kon mobati kita sa Espiritu sa Ginoo makapadayon kita uban sa kamasaligon nga nalimpyohan kita o ang makalimpyo nga proseso naglihok sa balaanong milagro diha sa atong kinabuhi. Ang saad sigurado—kon maningkamot kita kutob sa atong mahimo sa paghinulsol, malipyohan kita sa atong mga sala ug ang kahasol sa atong konsensya sa katapusan mawala, tungod kay ang Pag-ula sa Manluluwas mikunsad dili lamang ubos sa atong mga sala apan usab sa atong mga kahasol sa konsensya. Dayon maangkon nato ang hingpit nga kalinaw sa kaugalingon ug sa Dios.