Tungod kay Siya Buhi

Mihunong si Watoy ubos sa mabulukon nga bandera sa Filipino sa gawas sa iyang eskwelahan sa wala pa mosulod.

“Maayong buntag, class,” miingon ang iyang magtutudlo. “Oras na sa atong buntagon nga pag-ampo.”

Ang tanang naglibut niya, kada usa sa mga higala ni Watoy mihikap sa ilang mga agtang, dughan ug abaga aron manguros. Dayon ilang gi-recite ang pag-ampo nga kanunay nilang himoon sa pagsugod sa klase. Sama sa naandan, si Watoy wala moapil nila. Hinoon, iyang gipiyong iyang mga mata, miduko sa iyang ulo, ug nag-ampo sa iyang kaugalingon. Mag-ampo siya og lain-laing mga butang matag higayon, sa paagi nga gitudlo kaniya sa ila ug sa Primary.

Sa nahuman na siya ug mibuka sa iyang mata, iyang nakita ang iyang magtutudlo nga nagtan-aw niya nga natingala.

“Makigsulti ko nimo human sa klase?” siya miingon.

Nakapanlad-ok ug miyango si Watoy. Naa ba siyay nabuhat nga di maayo?

Pagkahuman sa klase, ang magtutudlo ni Watoy miduol niya.

“Akong nakita nga dili gyud ka manguros o mo-recite sa among pag-ampo sa buntag,” miingon ang magtutudlo. “Palihug sultihi ko kon ngano?”

Nanghupaw si Watoy sa kahupayan. Ang iyang magtutudlo wala masuko, nahibulong lang! Naghunahuna siya unsaon sa pagtubag.

“Well,” misugod siya, “sa akong simbahan, kon mag-ampo mi, makigsulti mi sa Langitnong Amahan bahin sa daghang lain-laing mga butang. Ug ang krus nagpahinumdom nato sa dihang namatay si Jesus. Apan si Jesus dili na patay. Siya buhi!”

Naghunahuna og makadiyot ang magtutudlo ug dayon miyango.

“Salamat sa pagpakigbahin niini nako,” miingon ang magtutudlo.

Samtang naglakaw si Watoy padulong sa pagpraktis og football, gibati niya ang kainit ug kanindot. Ganahan siyang motudlo sa uban bahin ni Jesukristo.