Palihug Hupaya ang Akong Kasingkasing

Atol sa anibersaryo sa pagkamatay sa akong igsoong lalaki, namalandong ko sa akong panahon sukad siya namatay. Nahinumduman nako dili lang ang grabeng kasakit apan ang mga panalangin usab sa Dios ngari kanako.

Wala gyud ko kasabut nganong makasulti ang mga tawo nga ang kamatayon sa usa ka minahal makahatag og mga panalangin. Wala nako masabti unsaon nako pagbaton og kalipay ug pasalamat sa butang nga nakapasakit nako. Hinoon, may usa ka gabii nga nakapausab gyud sa akong panglantaw.

Nakamata ko sa tungang gabii nga may tumang kasubo. Ang ka sakit ingon og mituok kanako. Miluhod ko ug naghilak nga nag-ampo sa akong Langitnong Amahan. Sa tibuok nakong kinabuhi gitudloan ko sa Pag-ula ug sa milagrusong makaayong gahum ni Jesukristo. Karon ang akong pagtuo gisulayan. Nagtuo ba gyud ko? Mihangyo ko sa Amahan sa Langit sa paghupay sa akong kasingkasing. Grabe ang ka sakit nga dili nako madala nga ako lang.

Dayon ang pagbati sa kalinaw, kahupay, ug gugma misanap kanako. Ingon og ang Dios migakos kanako ug miprotekta nako gikan sa grabeng ka sakit nga akong gibati. Gimingaw gihapon ko sa akong igsoon, apan lahi na ang akong panglantaw. Daghan kaayo ko og nakat-unan gikan niining kasinatian.

Nasayud kong naa ra ang gugma ug kalinaw sa Ginoo. Kinahanglang moambit lang ta.