Magmalinawon

Usa ka adlaw pipila ka tuig ang milabay, human magtrabaho sa opisina, mibati ko nga mobisita sa usa ka tigulang nga biyuda kinsa pasyente sa senior care center sa Siyudad sa Salt Lake. Mi-adto ko dayon didto.

Dihang misulod ko sa iyang kwarto, walay tawo. Nangutana ko sa attendant asa siya ug giingnan kong naa siya sa dawatanan [lounge area]. Didto akong nakita kining buotang biyuda uban sa iyang igsoon ug laing higala. Maayo kaayo ang among panag-istoryahanay.

Samtang nag-istoryahanay mi, usa ka lalaki miabut sa may pultahan sa kwarto aron sa pagpalit og soda sa vending machine. Nakalingi siya nako ug miingon, “Oy, ikaw si Tom Monson.”

“Oo,” mitubag ko. “Morag kaliwat ka sa mga Hemingway.”

Nagpaila-ila siya nga siya si Stephen Hemingway, anak ni Alfred Eugene Hemingway, kinsa akong magtatambag sa dihang bishop pa ko ug kinsa akong gitawag og Gene. Giingnan ko ni Stephen nga ang iyang amahan anaa sa samang pasilidad ug hapit nang mamatay. Si Gene nagpanawag sa akong ngalan, ug ang pamilya gustong mokontak nako apan wala gyud mahibalo sa numero sa akong telepono.

Nananghid ko dayon ug mikuyog ni Stephen ngadto sa kwarto sa akong kanhi magtatambag, diin nagtapok usab ang uban niyang mga anak, namatay na iyang asawa mga pipila na katuig ang milabay. Giisip sa pamilya ang among panagkita ni Stephen sa may dawatanan nga tubag sa Langitnong Amahan sa ilang dakong tinguha nga akong makita ang ilang amahan sa dili pa siya mamatay ug motubag sa iyang panawagan. Mao usab ang akong gibati, kay kon wala pa mosulod si Stephen sa kwarto sa akong gibisitahan sa tukma gyud nga panahon, dili gyud ko masayud nga si Gene anaa sa samang pasilidad.

Amo siyang gipanalanginan. Usa ka diwa sa kalinaw ang mipatigbabaw. Maayo ang among panag-istoryahanay, pagkahuman mibiya ko.

Pagkabuntag gitawagan ko nga si Gene Hemingway namatay—mga 20 minutos lang human niya madawat ang panalangin gikan sa iyang anak ug nako.

Nag-ampo ko sa hilum sa pagpasalamat sa Langitnong Amahan sa Iyang paggiya, nga nagdasig nako sa pagbisita sa care center ug naggiya nako ngadto sa akong higalang si Alfred Eugene Hemingway.

Giisip nako nga ang gihunahuna ni Gene Hemingway adtong gabhiona—samtang among nabati ang Espiritu, mapainubsanong nag-ampo, ug militok og panalangin sa priesthood—mipalanog sa mga pulong sa himno “Master, the Tempest Is Raging [Agalon, ang Unos Kapintas]”:

Ganahan ko niini nga himno ug mopamatuod sa gitanyag niini nga kahupay:

Sa tanang mga luha ug pagsulay, kahadlok ug kaguol, kasakit ug kamingaw sa pagkawala sa mga minahal, adunay kasiguroan nga ang kinabuhi mahangturon. Ang atong Ginoo ug Manluluwas mao ang buhing saksi niini.² Ang Iyang mga pulong sa balaang kasulatan igo gayud: “Humilom kamo, ug ilhon ninyo nga ako mao ang Dios” (Salmo 46:10). Mopamatuod ko sa katinuod niini.