Usa ka Tukma sa Panahon nga Tawag sa Telepono
Ang tagsulat nagpuyo sa Taichung, Taiwan.
Nagdako ako, nga wala motuo nga dunay Dios. Ang akong kinabuhi napuno sa kasamok, ug sa akong labing lisud nga mga adlaw ako nagsubo pag-ayo nga gusto nakong tapuson ang akong kinabuhi. Mao kadtong panahona nga ang mga misyonaryo nanuktok sa akong pultahan. Ang ebanghelyo mao gayud ang akong gikinahanglan; naagni ko niini sama sa usa ka magnet.
Ang akong mga pagsulay wala matapos human nga ako mipasakop sa Simbahan, apan ako diha sa mas maayong posisyon sa pagbatok sa impluwensya sa kaaway. Sa unang higayon, ako nasayud unsay bation kon malipay.
Hinoon, ang depresyon wala dayon mawala. Sa usa ka higayon gusto na usab akong moundang. Nianang higayona si Sister Ting, ang asawa sa bishop, mitawag. Miingon siya kanako nga siya adunay usa ka pagbati nga siya kinahanglan nga motawag kanako. Nangumusta siya kanako. Gisulti nako ang tanan ngadto kaniya. Alang kanako, siya ang usa ka anghel nga gipadala sa Dios.
Kadto nga insidente nakahatag nako og gahum. Ang akong pagtuo nalig-on. Akong gibati nga ako makabuntog sa kamatayon. Gibati nako nga naluwas, sama sa giingon sa Alma 36:2–3:
“Sila diha sa pagkaulipon, ug walay makaluwas kanila gawas … sa Dios. …
“… Kinsa ang mobutang sa ilang pagsalig diha sa Dios pagabuligan sa ilang mga pagsulay ug sa ilang mga kasamok, ug sa ilang mga kasakit, ug pagabayawon sa katapusan nga adlaw.”
Sa gihapon ako adunay mga pagsulay, apan dili na ako daling mapilde pag-usab. Ang Dios misuporta kanako sa akong tanan nga mga pagsulay ug mga kabalaka. Siya miluwas kanako gikan sa espiritwal nga bilanggoan ug pagkaulipon, bisan sa kamatayon. Siya ang akong Manluluwas.