Voorbereiding op noodsituaties: aardbevingen en mandflessen

Afbeelding

earthquake wreckage

Illustratie Allen Garns

Toen ik negen maanden oud was, maakten mijn ouders — een jong stel met drie kinderen en een vierde op komst — in Argentinië een aardbeving van 7,5 op de schaal van Richter mee. Toen ons huis begon in te storten, pakten mijn vader en moeder ons beet en renden naar buiten. Ze controleerden of we ongedeerd waren en keken om naar de verwoesting. Mijn vader stelde snel de schade en verliezen vast en besefte dat we geen toegang tot drinkwater meer hadden. Er was zelfs niet genoeg water om het stof van de huizen te wassen die op instorten stonden.

Toen hij de schok te boven gekomen was, sprong mijn vader op zijn fiets om te kijken hoe het met zijn moeder gesteld was, die een paar straten verder woonde. Hij kwam bij het verwoeste huis aan en ging achterom waar hij haar met slechts enkele schrammen aantrof.

Mijn grootmoeder vroeg mijn vader om enkele dingen uit het puin te halen. Terwijl hij dat deed, vond hij twee mandflessen (grote flessen waarin twintig tot zestig liter wijn verkocht werd) gevuld met drinkwater. Ze waren volledig intact.

Een paar maanden vóór de aardbeving had president Spencer W. Kimball (1895–1985) de heiligen in de hele wereld aangespoord om voedsel en water op te slaan. Mijn grootmoeder, een nieuw lid van de kerk, had daar gehoor aan gegeven. Dankzij die twee mandflessen waren we in staat om enkele dagen in de behoeften van ons gezin te voorzien tot we noodhulp kregen.

Het voorbeeld van mijn grootmoeder had een sterke invloed op mijn vader, die zich later tot het evangelie bekeerde. Ondertussen is onze familie in de tempel verzegeld. Ik ben zo dankbaar voor mijn grootmoeders geloof en haar gehoorzaamheid aan de oproep om zich voor te bereiden.