Gahum sa Paglahutay

Mga usa ka bulan sa dili pa ang akong ika-16 nga adlawng natawhan, ang akong pamilya mibiyahe tadlas sa Estados Unidos aron mobisita sa pipila ka mga dapit sa kasaysayan sa Simbahan. Wala ko magtagad nga dugay nga anaa sulod sa sakyanan tungod kay kanunay man nga maglingaw-lingaw ang akong pamilya. Nakahinumdom ko nga misulod sa sakyanan sa adlaw human kami mibisita sa Winter Quarters, Nebraska. Kusog kaayo ang ulan niadto. Milingkod ko sa luyo nga lingkuranan, mikuha og habol, ug mitikung-kong aron maminaw sa ulan hangtud nakatulog ko.

Ang sunod nakong nahinumduman mao nga mora ko og kusog kaayo nga nagtuyok. Sa wala madugay akong nahibaloan nga nadalin-as ang among sakyanan ug nabangga sa ali nga semento ubos sa usa ka overpass. Dili klaro nakong mahinumduman nga dunay misulti nako nga nabali ang akong bitiis ug padulong ko nga operahan.

Human niana samtang nagpaayo ko sa ospital, ang akong papa miabut sa akong kwarto. Milingkod siya tupad kanako sa akong higdaanan ug migunit sa akong kamot. Daw akong gibati nga nakahibalo na ko kon unsay iyang isulti.

“Honey,” miingon siya, “nakahibalo ka kon asa ka?”

“Sa ospital,” mitubag ko.

“Nakahibalo ka unsay nahitabo?”

“Naaksidente ang atong sakyanan.”

“Duna bay nakasulti nimo kabahin sa tibuok pamilya?”

Mihunong ko kadali ug dayon mitubag nga wala.

Miingon siya nga mamaayo ra ang tanan—gawas sa akong mama. Namatay siya.

Nagpaabut ko nga mobati og makapahugno nga kasubo diha-diha dayon, apan wala ako mobati niini. Taliwala sa inisyal nakong kakurat, hinoon, sa dili klarong hinungdan, mibati ko og kalinaw, usa ka tam-is nga pagbati nga makasalig ko sa Dios nga mamaayo ra ang tanan.

Naghigda didto sa ospital, nakahinumdom ko sa usa ka piho nga dapit sa kasaysayan sa Simbahan nga among nakita duha ka adlaw sa wala pa ang aksidente: Martin’s Cove, Wyoming. Daghang mga pioneer ang namatay didto tungod sa kagutom ug pagkabantang sa snow ug tugnaw nga panahon. Nakahinumdom ko nga nakakita sa mga tapok sa mga bato nga gibutang ibabaw sa mga lubnganan ug naghunahuna kon unsa ka dako ang gikinahanglang pagtuo alang sa nahibilin nga mga pioneer aron mokuha sa ilang mga kariton ug mopadayon. Kana nga istorya nakapadasig kanako. Samtang naghunahuna ko niana nga kasinatian, nasayud ko nga milahutay ang mga pioneer ug gikinahanglan usab nakong molahutay, lakip ang pagkahimong lig-on alang sa akong mga manghud.

Ang inisyal nakong pagbati sa kalinaw nagpabilin kanako sa misunod nga usa ka semana ug tunga. Naglingkod ko sa wheelchair nagtan-aw sa mga pabuto diha sa bintana sa ospital sa Fourth of July nga selebrasyon dihang kalit ko nga nakaamgo—wala na ang akong mama. Dili na siya makatambong sa akong gradwasyon sa high school. Dili na siya makatambong sa akong pagdawat sa akong endowment sa templo. Dili na siya makatambong sa akong kasal. Wala na siya.

Didto nagsugod ang pagkalisud og maayo sa sitwasyon. Grabe ang kasakit sa akong bitiis, ug wala koy ganang mokaon. Nagtan-aw ko sa TV nga walay pagtagad, ug kasagaran natulog ra ko. Nabalaka kanako ang akong pamilya tungod kay wala kaayo ko mohilak.

Nagkadaghan ang akong luha sa dihang sa katapusan mipauli na mi sa Oregon ngadto sa walay sulod nga balay. Diha-diha kinahanglan na nakong buhaton ang pipila ka mga responsibilidad sa akong mama, ug ang akong mga igsoon kanunay nga modangup kanako alang sa kahupayan. Naningkamot ko nga mahimong lig-on alang kanila. Apan dili kadto sayon.

Lisud ang pagbalik og eskwela. Ang tanan nakadungog bahin sa aksidente, ug kon wala man, nakadungog sila niini dihang gipaila ko sa akong mga magtutudlo isip ang babaye nga naapil sa aksidente. Gibati nako nga nag-inusara.

Lisud kaayo sa dihang naminyo og usab ang akong papa siyam ka bulan human namatay ang akong mama. Nasayud ko nga ang akong ina-ina maayo alang sa among pamilya ug nga nagkinahanglan mi niya, apan lisud ang pag-adjust.

Hinoon dili tanan kagul-anan atol niini nga panahon. Mibati ko og dakong gugma gikan sa akong Amahan sa Langit, sa akong pamilya, ug sa akong mga lider sa Simbahan. Unsay nakatabang nako nga maayo ug magpadayon human sa aksidente mao ang paghimo sa yanong mga butang nga milig-on sa akong pagtuo. Matag adlaw migahin ko og oras sa dili pa matulog sa pagbasa sa mga kasulatan, pag-ampo, ug pagsulat sa akong journal diha sa akong gamay nga kwarto. Diha sa kapribado sa akong kwarto, dili ko kinahanglang magmalig-on alang sa akong mga igsoon. Makahilak ko kutob sa akong gusto ug makabu-bu sa akong pagbati ngadto sa Dios. Gisultihan nako Siya kon unsa gayud ang akong gibati ug unsa nako kamingaw sa akong mama. Nasayud ko nga nakadungog Siya kanako tungod sa daghang malumong kalooy nga akong gibati. Kana nga gamayng kwarto nahimong sagrado alang kanako.

Ang paghimo niadtong yanong mga butang nakatabang nako nga magpabiling konektado ngadto sa Dios imbis nga ipalayo Siya ug mahimong masuk-anon. Wala nako tan-awa ang aksidente nga ang Dios nagsakit sa akong pamilya. Mibati ko og dugang gahum sa pagpailub ug monunot sa Iyang kabubut-on ug magpadayon sa unahan tadlas sa lisud nako nga mga adlaw. Ug dihay pipila gayud ka lisud nga mga adlaw.

Human naminyo pag-usab ang akong papa, gusto kong mopakita og maayong ehemplo alang sa akong igsoon, ug dili gayud nako gustong adunay ngil-ad nga pagbati ngadto sa akong ina-ina, mao nga mipadayon ko sa pagbutang sa akong pagsalig sa Dios. Usa ka kalihokan sa akong libro sa Personal nga Kauswagan nagtutok sa paghimong mas maayo sa akong kinabuhi sa panimalay pinaagi sa pagpalig-on sa akong relasyon uban sa usa ka sakop sa pamilya sulod sa duha ka semana. Ang tumong mao ang pagpaningkamot nga mahimong Kristohanon ug pagpakita og gugma pinaagi sa mga lihok. Mihukom ko nga sulayan kini ug moserbisyo sa akong ina-ina.

Uban sa among hiniusa nga mga pamilya, dihay daghan kaayong hugasanan nga plato. Mao nga diha ko nagsugod. Samtang nagserbisyo ko niya sulod sa duha ka semana, mibati ko nga misugod og paghigugma sa akong ina-ina ug magmapailubon bisan og dili kaayo ko malipayon sa sitwasyon. Ang yano nga pagtutok sa pagserbisyo kaniya nakatabang nako sa paglatas sa lisud nga mga panahon tungod kay akong gibati ang Espiritu uban kanako.

Wala gihapon ko makasabut sa tanan kon nganong nahitabo ang aksidente sa akong pamilya, ug duna gihapoy lisud nga mga adlaw. Apan sama sa mga pioneer, akong gibutang ang akong pagsalig diha sa Dios ug nahatagan og gahum sa paglahutay.