Mosiah 18–24

Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft samengevat wat van dopelingen wordt verwacht:

‘Alma begon allen te dopen die verlangend waren om een verbond met Christus aan te gaan. Hij vroeg hen God te dienen en zijn geboden te onderhouden, zodat Hij zijn Geest overvloediger over hen zou kunnen uitstorten. Die nieuwe discipelen zouden hun geloof ook laten blijken door:

‘Tot de kudde Gods toe te treden.

‘Zijn volk te worden genoemd.

‘Elkaars lasten te dragen.

‘Te treuren met hen die treuren.

‘Hen te vertroosten die vertroosting nodig hebben.

‘Te allen tijde en in alle dingen en op alle plaatsen als getuige van God op te treden.

‘Een verbond aan te gaan om God te dienen en zijn geboden te onderhouden.

‘Die uitspraak van Alma bij de wateren van Mormon is nog steeds de meest complete schriftuurlijke verklaring van wat de dopeling belooft te doen en te zijn.’ (Christ and the New Covenant [1997], p. 106.)

Ouderling Joseph B. Wirthlin (1917–2008) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft de zegeningen beschreven die het doopverbond met zich brengt: ‘Ik heb in mijn leven steeds weer bemerkt dat mensen die de zegeningen en de kracht van hun doopverbond werkelijk beseffen, of ze nu nieuwe bekeerlingen of hun hele leven al lid van de kerk zijn, grote vreugde ervaren en hun taken in het koninkrijk met aanstekelijk enthousiasme ter hand nemen.’ (‘Alma the Elder: A Role Model for Today’, in: Heroes from the Book of Mormon [1995], p. 84.)

Ouderling M. Russell Ballard van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat onze doopverbonden ons tot rechtschapenheid verplichten, ongeacht de moeilijkheden waarvoor we staan: ‘Als wij in de wateren van de doop beloven om “te allen tijde en in alle dingen en op alle plaatsen (…) als getuige van God op te treden”, hebben we het niet alleen over de vasten-en-getuigenisdienst. Het is niet altijd even gemakkelijk of sociaal aanvaardbaar om voor waarheid en deugd te staan, maar het is wel altijd de juiste keuze. Altijd!’ (Zie De Ster, november 1997, p. 39.)

Zuster Bonnie D. Parkin heeft destijds als algemeen ZHV-presidente uitgelegd dat onze hemelse Vader ons helpt en begeleidt wanneer we verbonden sluiten en nakomen: ‘Verbonden — of bindende beloften tussen ons en onze hemelse Vader — zijn essentieel voor onze eeuwige vooruitgang. Stap voor stap leert Hij ons hoe we op Hem kunnen gaan lijken door ons bij zijn werk te betrekken. Bij de doop sluiten we een verbond om Hem met ons hele hart lief te hebben, en onze zusters en broeders als onszelf. In de tempel sluiten we verder verbonden om gehoorzaam, onzelfzuchtig, getrouw, eerzaam en menslievend te zijn. We beloven plechtig offers te brengen en alles wat we hebben toe te wijden. Wij sluiten onze verbonden met het gezag van het priesterschap, en als we ze naleven, worden we overvloedig gezegend. Hoe vaak denkt u eraan dat uw verbonden boven de sterfelijkheid uitstijgen en u verbinden met het goddelijke? Verbonden sluiten is de uiting van een gewillig hart; verbonden nakomen is de uiting van een getrouw hart.’ (‘Heiligheid des harten’, Liahona, november 2002, pp. 103–104.)

Ouderling Robert D. Hales van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat de Heilige Geest bij ons hebben uitwerking heeft op ons gedrag en ons getuigenis versterkt:

‘De Heilige Geest geeft ons kracht en moed om te leven volgens de manier van het koninkrijk van God en is de bron van ons getuigenis van de Vader en de Zoon. (…)

‘Door voor zijn koninkrijk te kiezen, onderscheiden wij ons van de wereld, zonder ons te —isoleren—. Onze kleding is fatsoenlijk, onze gedachten zijn rein, onze taal is netjes. De films en televisieprogramma’s die we bekijken, de muziek waarnaar we luisteren, de boeken, tijdschriften en kranten die we lezen, zijn opbouwend. We kiezen vrienden die achter onze eeuwige doelen staan, en we behandelen anderen vriendelijk. We mijden de ondeugden van onzedelijkheid, gokken, tabak, drank en drugs. Onze zondagse activiteiten weerspiegelen het gebod van God om de sabbatdag te gedenken en heilig te houden. We volgen het voorbeeld van Jezus Christus in de manier waarop we anderen behandelen. We leven dusdanig dat we waardig zijn om het huis van de Heer te betreden.’ (Liahona, januari 2001, pp. 8–9.)

President Joseph Fielding Smith (1876–1972) heeft uitgelegd dat Alma het gezag had om te dopen:

‘Wij mogen de conclusie trekken dat Alma het priesterschap droeg voordat hij, en de anderen, verstoord werden door koning Noach. Of dat zo is of niet maakt geen verschil, want in het boek Mosiah staat beslist dat hij het gezag had [zie Mosiah 18:13].

Afbeelding

Alma doopt in de wateren van Mormon

‘Als hij het gezag had om te dopen, moest hij zelf al gedoopt zijn. Toen Alma zich met Helam in het water onderdompelde, doopte hij daarmee niet zichzelf, maar deed hij dat als teken aan de Heer van zijn nederigheid en volledige bekering.’ (Answers to Gospel Questions, samengesteld door Joseph Fielding Smith jr., 5 delen [1957–1966], deel 3, p. 203.)

De Heer heeft in een hedendaagse openbaring gezegd: ‘Zijt één; en indien gij niet één zijt, zijt gij de mijnen niet’ (LV 38:27). President Henry B. Eyring van het Eerste Presidium heeft over de heersende verdeeldheid in onze gevallen gesproken en dat het onderhouden van de geboden voor eenheid zorgt:

‘Na de val werd al snel duidelijk dat het niet zo eenvoudig zou zijn om in eenheid te leven. (…)

‘(…) Wij hebben hoop nodig zodat we eenheid in dit leven kunnen ervaren, en er ook in de toekomende wereld voor in aanmerking kunnen komen. (…)

‘Om eenheid te hebben, moeten we bepaalde geboden onderhouden die met onze gevoelens te maken hebben. We moeten vergevensgezind zijn en geen kwade gevoelens koesteren tegen hen die ons beledigen’ (zie De Ster, juli 1998, pp. 74, 76).

Het volk van Alma leefde in eensgezindheid en liefde nadat het zich er opnieuw toe had verbonden de geboden van God na te leven. Toen ouderling C. Max Caldwell als zeventiger werkzaam was, heeft hij die toename in liefde beschreven als een toestand die we moeten ontwikkelen:

De liefde van Jezus was onlosmakelijk verbonden met zijn leven van dienstbetoon aan en opoffering voor anderen. Christelijke liefde kunnen wij alleen ontwikkelen door de stappen te volgen die de Meester heeft voorgeschreven. (…)

‘Naastenliefde is niet alleen een beginsel of een gebod; evenmin is het zomaar een woord om iemands daden of houding te beschrijven. Die liefde is meer een innerlijke toestand die men moet ontwikkelen en ervaren en dan pas kan begrijpen. We bezitten die naastenliefde wanneer die deel van ons wezen gaat uitmaken. Mensen die naastenliefde bezitten, hebben de Heiland lief, hebben van zijn liefde ontvangen en hebben anderen lief zoals Hij dat doet.’ (Zie De Ster, januari 1993, p. 27.)

‘Daar de sabbat een heilige dag is, is die voorbehouden aan gepaste en heilige bezigheden. (…) Als we op de sabbat maar wat rondhangen en verder niets doen, houden we die dag niet heilig.’ (Trouw aan het geloof: evangeliewijzer [2004], p. 143.)

Ouderling L. Tom Perry van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat de sabbat een gewijde tijd is die in gezinsverband wordt doorgebracht. Daarnaast heeft hij tien andere bezigheden genoemd van de vele dingen die geschikt zijn voor de sabbatdag: ‘Dat is de gelegenheid waarbij we samen de avondmaalsdienst bijwonen en het leven en de leringen van de Heiland en de profeten bestuderen. Andere gepaste activiteiten voor de zondag zijn: (1) persoonlijke en gezinsdagboeken bijhouden, (2) gezinsraad houden, (3) familieorganisaties in het leven roepen voor het gezin en de verdere familie, (4) persoonlijke gesprekken tussen ouder en kind houden, (5) schrijven aan familieleden en zendelingen, (6) genealogie doen, (7) familie en zieke of eenzame mensen bezoeken, (8) zendingswerk doen, (9) de kinderen een verhaal voorlezen, en (10) lofzangen zingen.’ [‘Suggestions for Individual and Family Sabbath-Day Activities’, Ensign, maart 1980, p. 76].’ (Liahona, mei 2003, p. 42.)

Ouderling Mark E. Petersen (1900–1984) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat we door onze heiliging van de sabbatdag uiting geven aan onze waardering voor de verzoening van Jezus Christus:

‘We zien duidelijk dat de sabbatsheiliging een indicatie vormt van de diepte van onze bekering.

‘Het al dan niet heiligen van de sabbat is een feilloze maatstaf voor onze houding ten opzichte van de Heer zelf en van zijn lijden in Getsemane, zijn dood aan het kruis en zijn opstanding uit de dood. Het is een indicatie of we werkelijk christen zijn, of dat onze bekering zo oppervlakkig is dat het herdenken van zijn zoenoffer weinig of niets voor ons betekent.’ (Ensign, mei 1975, p. 49.)

Afbeelding

Schriftstudie in het gezin

Afbeelding

Evangeliestudie in het gezin

President Marion G. Romney (1897 1988) van het Eerste Presidium heeft ons aangespoord om naastenliefde te ontwikkelen door ons volledig aan het werk van de Heer toe te wijden: ‘Sommige mensen vragen zich af: “Hoe kan ik die rechtschapen gevoelens ontwikkelen? Hoe overwin ik mijn gevoelens van tegenzin en geef ik graag? Hoe kan ik de ‘reine liefde van Christus’ verkrijgen?” Tegen die mensen wil ik zeggen: leef getrouw alle geboden na, geef van uzelf, zorg voor uw gezin, verricht uw taken in de kerk, doe zendingswerk, betaal tiende en andere bijdragen, bestudeer de Schriften — enzovoorts. Als u volledig in dienstbetoon opgaat, zal de Heer uw hart verzachten’ (Ensign, november 1981, p. 93).

Toen de profeet Abinadi zich voor het eerst onder het goddeloze volk van koning Noach begaf, zei hij dat knechtschap hen wachtte als zij zich niet zouden bekeren (zie Mosiah 11:21). Toen de Heer Abinadi twee jaar later gebood hen weer op te zoeken, hadden zij zich nog steeds niet bekeerd (zie Mosiah 12:1). Aldus stond hen volgens het woord van de Heer allemaal het juk van knechtschap te wachten. Bovendien sprak de Heer bij monde van Abinadi bij diens tweede bezoek aan het volk een nog krachtiger waarschuwing uit tegen koning Noach. Velen zouden niet alleen geknecht, maar ook gedood worden. Anderen zouden met hongersnood en pestilentie worden geslagen, en vernietigd worden als zij zich nog steeds niet bekeerden (zie Mosiah 12:2–8).

Na Abinadi’s tweede bezoek ontstond er verdeeldheid onder het volk. Alma geloofde Abinadi, en een groep mensen luisterde naar Alma, bekeerde zich en werd rechtvaardig. De meeste mensen — onder leiding van koning Noach en later zijn zoon Limhi — bekeerden zich pas veel later. Hoewel beide groepen uiteindelijk in knechtschap werden gebracht omdat ze zich na de eerste waarschuwing van de Heer niet wilden bekeren, zijn er opmerkelijke verschillen tussen de belevenissen van Alma’s groep, die zich vrijwillig bekeerde, en die van Limhi’s groep, die zich uit noodzaak bekeerde.

Het volk van Limhi werd ertoe gedrongen de Heer te gedenken gedurende hun knechtschap door de Lamanieten. Het volk van Alma bekeerde zich gewillig na Abinadi’s tweede waarschuwing. Limhi’s groep had dan ook meer en langer leed te verduren. Enkele jaren later legde Alma de jonge een beginsel uit dat ons meer inzicht geeft in de verschillende gevolgen die deze twee groepen hadden ondervonden: sommigen worden ‘ertoe gedrongen (…) ootmoedig te zijn, (…) want indien hij ertoe gedrongen wordt ootmoedig te zijn, zoekt een mens soms bekering’ (Alma 32:13) en ‘gezegend zijn zij die zich verootmoedigen zonder te worden gedrongen ootmoedig te zijn’ (vers 16).

Nadat het volk van Limhi er tot drie keer toe niet in was geslaagd zich door strijd van hun knechtschap te bevrijden, riepen zij uiteindelijk God ootmoedig aan opdat Hij hen zou verlossen. Door hun wederwaardigheden werden ze ertoe gedrongen de Heer te zoeken en niet op de arm van het vlees te vertrouwen (zie Alma 32:13–16; zie ook 2 Nephi 4:34).

President Ezra Taft Benson (1899–1994) heeft gezegd dat nederigheid onze afhankelijkheid van de Heer versterkt: ‘Nederigheid is uiteraard geen teken van zwakte. Nederigheid betekent geen verlegenheid. Iemand kan nederig, krachtig en moedig zijn. De profeet Joseph is daar een goed voorbeeld van. Nederigheid is de erkenning dat we van een hogere macht afhankelijk zijn.’ (The Teachings of Ezra Taft Benson [1988], p. 369.)

Ook al hadden velen uit de groep van Limhi hun moeilijkheden aan zichzelf te danken, de Heer was barmhartig en verhoorde hun gebeden. De profeet Joseph Smith (1805–1844) heeft Gods barmhartigheid beschreven als reactie op zijn verdriet over zijn fouten: ‘Ik heb nagedacht over mijn leven en betreur het en heb er zelfs tranen voor gelaten dat ik de vijand van mijn ziel in vroeger tijden heb toegestaan zoveel macht over mij te hebben. Maar God is genadig en heeft mij mijn zonden vergeven, en ik verheug mij dat Hij de Trooster heeft gestuurd aan allen die geloven en zich voor Hem verootmoedigen.’ (The Personal Writings of Joseph Smith, samengesteld door Dean C. Jessee [1984], p. 238.)

Ook al hadden de volgelingen van Alma zich bekeerd en getrouwheid betoond, toch stond de Heer toe dat zij tijdelijk door de Lamanieten werden onderdrukt ter vervulling van Abinadi’s profetie (zie Mosiah 12:1–5) en ter beproeving van hun geduld en geloof. Ouderling Orson F. Whitney (1855 1931) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat we uit alles wat we meemaken waardevolle lessen kunnen leren: ‘Geen enkele vorm van verdriet, pijn of beproeving die wij doormaken, is verspild. Ze dragen bij tot onze vorming, tot de ontwikkeling van eigenschappen als geduld, geloof, standvastigheid en nederigheid. Alles wat wij lijden en alles wat wij ondergaan, vooral als wij het geduldig verdragen, vormt ons karakter, reinigt onze ziel, en maakt ons zachter en barmhartiger, geschikter voor de titel “kind van God” (…) en door verdriet, lijden, beproeving en moeilijkheden maken wij de ontwikkeling door waarvoor wij hier zijn gekomen, waardoor we meer gaan lijken op onze Vader en Moeder in de hemel.’ (Geciteerd in Spencer W. Kimball, Faith Precedes the Miracle [1972], p. 98.)

Afbeelding

Het volk van Alma bezig met houtbewerking

Jerry Thompson, © IRI

Mosiah 23–24 is een flashback binnen een flashback. (Zie de toelichting bij Mosiah 9–22 op pagina 153) De geschiedenis van Alma, vanaf de tijd waarop zijn volgelingen door het volk van koning Noach de wildernis in waren gedreven tot hun aankomst in Zarahemla, werd aan de kroniek toegevoegd. Die kleine flashback beslaat circa twintig jaar. Wanneer de lezer Mosiah 23–24 heeft gelezen, zijn zowel het volk van Zeniff als het volk van Alma naar Zarahemla en koning Mosiah teruggekeerd. (Zie het overzicht ‘Flashbacks van Omni tot en met Mosiah’ in het aanhangsel, pagina 436.)

Als wij ons geheel op God verlaten, kan Hij onze beperkingen en zwakheden omzetten in sterke punten en die voor zijn goddelijke doeleinden gebruiken. Ouderling Richard G. Scott van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft ons aangemoedigd om in de moeilijkheden van het leven welgemoed op de Heer te vertrouwen:

‘We moeten de problemen en beproevingen in ons leven in het perspectief van de schriftuurlijke leer zien. Anders hebben we alleen oog voor de problemen. Dat zal ons uitputten en beroven van de vreugde en schoonheid die de Heer ons op aarde wil laten ervaren. Sommige mensen lijken op een steen die in een zee van problemen wordt gegooid. Ze verdrinken er in. Wees een kurk. Als u door een probleem wordt opgeslokt, zorg dan dat u boven komt drijven en weer in vreugde kunt dienen. (…)

‘De Heer houdt uw persoonlijke groei en ontwikkeling in de gaten. Die groei verloopt sneller als u Hem de kans geeft om u door uw groeifasen te leiden, of u dat in eerste instantie nu leuk vindt of niet. Als u op de Heer vertrouwt, als u bereid bent uw hart en ziel op zijn wil te richten, als u de Geest vraagt u te leiden om zijn wil te doen, bent u verzekerd van het grootste geluk en zult u het meeste uit dit sterfelijk leven halen. Als u alles in twijfel trekt wat er van u gevraagd wordt, als u onder elke onplezierige uitdaging probeert uit te komen, maakt u het voor de Heer moeilijker om u te zegenen [zie 1 Nephi 3:7].’ (Zie De Ster, juli 1996, pp. 24–25.)