ذهنِ من درگیرِ این اندیشۀ عیسی مسیح شد
همان طور که با دقت، درگیرِ اندیشۀ عیسی مسیح می‌شوید، من به شما نه تنها هدایتِ آسمانی، بلکه قدرتِ بهشتی را قول می‌دهم.
در این فصلِ زیبایِ عیدِ پاک، من دعای این سرودِ قدرتمندِ «رَه نَما، والا یَهُوَ» را تکرار می‌کنم.۱
یک داستانِ قابلِ توجه در کتابِ مورمون، درباره مردِ جوانی از خانواده‌ای سرشناس، بنامِ آلما، کسی که در نوشته‌های مقدس، به عنوانِ یک بی ایمانِ بت پرست، توصیف می‌شود.۲ او خوش بیان و قانع کننده بود و از چاپلوسی برای متقاعد کردنِ دیگران، برای پیروی از خود، استفاده می‌کرد. به طرز شگفت انگیزی، فرشته‌ای بر آلما و دوستانش ظاهر شد. آلما به زمین افتاد و آنقدر ضعیف بود که با درماندگی به خانۀ پدرش برده شد. او سه روز، در حالتی چون اِغما باقی ماند.۳ بعداً، او توضیح داد که در حالی که برای اطرافیانش بیهوش به نظر می‌رسید، ذهنش بسیار فعال بود در حالی که روحش غمگین بود، به زندگی خود فکر می‌کرد که به فرمان‌های خدا بی‌توجهی کرده بود. او ذهنِ خود را که با یاد « گناهان و نابکاری[هایش]»۴ که به خاطر آنها «با دردهای دوزخ»۵ زجر می‌کشید توصیف داد.
در ناامیدیِ عمیقِ خود، او آموزشی را که درجوانی دریافت کرده بود دربارۀ «آمدنِ یک عیسی مسیح، یک پسرِ خدا، که برای گناهانِ جهان، کفاره می‌دهد»، را به یاد آورد.۶ سپس او این جملۀ بسیار متقاعد کننده را بیان کرد: «در حالی که ذهنم درگیرِ این اندیشه بود، در دلم فریاد برآوردم: آه عیسی، تو پسرِ خدا، به من رحمت داشته باش.»۷ هنگامی که او برای قدرتِ الهیِ منجی، درخواست می‌کرد، یک اتفاقِ معجزه آسا رخ داد، او گفت: «هنگامی که به این می‌اندیشیدم، دیگر دردهایم را به یاد نیاوردم.»۸ او ناگهان احساسِ آرامش و روشنی کرد. او اعلام کرد، «هیچ چیزِ دیگری نمی‌تواند آن گونه که شادی من چنین شدید و چنین شیرین بود باشد.»۹
آلما «درگیرِ» حقیقتِ عیسی مسیح شد. اگر می‌خواستیم از واژه «درگیر شدن» به معنای فیزیکی استفاده کنیم، می‌توانیم بگوییم، «درست زمانی که در حال سقوط بود، نردۀ محافظ را گرفت»، به این معنی که ناگهان دستش را دراز کرد و به چیزی پنجه زد که در یک پِیِ سیمانی محکم شده وصل بود.
در وضعیتِ آلما، این ذهنِ او بود که به این حقیقتِ قدرتمندِ فداکاریِ کفارۀ عیسی مسیح، توسُّل کرد و آن را تضمین کرد. با ایمان به آن حقیقت، پیش رفت و به قدرت و لطفِ خدا، از یأس نجات یافت و پر از امید شد.
در حالی که تجربیاتِ ما ممکن است به اندازۀ تجربیاتِ آلما بُغرَنج نباشند، با این وجود به همان اندازه بطورِ ابدی مهم هستند. ذهنِ ما همچنین «درگیرِ این اندیشۀ» عیسی مسیح و فداکاریِ رحمت‌آمیزِ او شد و روح‌های ما آن نور و شادی که پس از آن می‌آید را، حس کرد.
تضمین‌کردن اندیشۀ عیسی مسیح
دعای من در این فصلِ عیدِ پاک، این است که ما آگاهانه‌تر این اندیشۀ برجسته را شکل دهیم، تقویت کنیم و در اتاقک‌های روانِ خود، محفوظ نگه داریم،۱۰ و اجازه دهیم که دائماً و مشتاقانه در ذهنِ ما جاری شود و ما را در افکار و اعمالِمان راهنمایی کند و به طور پیوسته شادیِ شیرینِ عشقِ منجی را به ارمغان آورد.۱۱
پر کردنِ ذهنِ خود، با قدرتِ عیسی مسیح، به این معنی نیست که او تنها فکری است که ما داریم. اما این بدان معناست که همۀ افکارِ ما در پیرامونِ عشق، زندگی و تعالیمِ او، و ایثار او که کفاره‌اش را پیش آورده و همچنین رستاخیزِ با شکوهِ او میزان باشد. عیسی هرگز در گوشهٔ ذهن ما فراموش نشده، چون او همیشه در افکار ما حاضر است و تمامِ وجودِ ما او را ستایش می‌کند!۱۲ ما دعا می‌کنیم و تجربیاتی را که ما را به او نزدیک‌تر کرده است را در ذهن خود تکرار می‌کنیم. ما از تصاویر الهی، نوشته‌های مقدس و سرودهای الهام‌شده در ذهنِ خود استقبال می‌کنیم تا افکارِ روزانۀ بی‌شماری که در زندگی پر مشغلۀ ما سرازیر می‌شوند را به آرامی مهار کنیم. عشقِ ما به او، ما را در برابرِ غم و اندوه در این زندگیِ فانی محافظت نمی‌کند، اما به ما اجازه می‌دهد تا با قدرتی بسیار فراتر از قدرتِ خود، از چالش‌ها عبور کنیم.
به یاد داشته باشید، شما فرزندِ روحیِ پدرِ آسمانی هستید. همان طور که پولسِ رسول توضیح می‌دهد، ما «فرزندانِ خدا هستیم.»۱۴ شما مدت‌ها قبل از آمدن به زمین، با هویّتِ فردیِ خود، زندگی کرده‌اید. پدرِ ما یک برنامۀ عالی برای ما طراحی کرد تا به زمین بیاییم، بیاموزیم و به سوی او بازگردیم. او پسرِ محبوبِ خود را فرستاد که به وسیلۀ قدرتِ کفارهٔ بی‌کران و رستاخیز او، ما فراتر از قبر زندگی کنیم؛ و همان طور که مایلیم به او ایمان داشته باشیم و از گناهان خود توبه کنیم،۱۵ بخشیده می‌شویم و امید زندگی جاوید را دریافت می‌کنیم.۱۶
توجهِ استثنایی به ذهن و روحمان
در این زندگیِ فانی، ذهن و روحِ ما نیاز به توجهِ استثنایی دارد.۱۷ ذهنِ ما به ما اجازه می‌دهد زندگی کنیم، انتخاب کنیم و خوب و بد را تشخیص دهیم.۱۸ روحِ ما گواهیِ تأیید کننده را دریافت می‌کند که خدا، پدرِ ما است، که عیسی مسیح، پسرِ خدا است، و اینکه آموزه‌های آنها راهنمای ما برای خوشبختی در اینجا و در زندگیِ جاوید ماورای قبر است.
ذهنِ آلما درگیرِ این اندیشۀ عیسی مسیح شد. زندگیِ او را تغییر داد. همایشِ عمومی، زمانی است برای درک کردنِ اینکه سروَر می‌خواهد ما چه کاری انجام دهیم و چه بشویم. همچنین آن زمانی است برای اینکه در موردِ پیشرفتمان، تعمُق کنیم. در حالی که مسئولیت‌هایم مرا به سراسرِ دنیا برده است، قدرتِ افزونِ معنوی و درستکاری در اعضای وفادارِ کلیسا را مشاهده کرده‌ام.
پنج سال پیش، از ما خواسته شد تا با استفاده از نام واقعی کلیسای عیسی مسیح، مقدّسینِ آخرین زمان، در تمامِ کارهایی که انجام می‌دهیم، منجی را برجسته‌تر نشان دهیم.۱۹ ما نامِ او را به روشِ صادقانهٔ‌تری بیان می‌کنیم.
چهار سال پیش، با خلاصه کردنِ زمانِ ملاقات‌های مراسمِ عشای مقدس، ما تمرکزِ خود را، برروی برگرفتن از عشای سروَر، افزایش دادیم. ما بیشتر در موردِ عیسی مسیح فکر می‌کنیم و در قولِ خود تا همواره او را به یاد داشته باشیم، جدی‌تر هستیم.۲۰
با اِنزِوای همه‌گیری جهانی و با کمک «از پی من بیا»، آموزه‌های منجی، در خانه‌های ما برجسته‌تر می‌شوند و برای ستایشِ منجی، در طول هفته کمک‌مان می‌کنند.
با پیروی از اندرز راسل اِم. نلسون تا «به او گوش [کنیم]،»۲۱ ما توانایی تشخیصِ نَجواهای روح القدس و دیدنِ دستِ سروَر در زندگی خود را تنظیم می‌کنیم.
با اعلام و تکمیلِ ده‌ها معبد، ما به دفعاتِ بیشتری وارد خانۀ سروَر می‌شویم و برکات موعود او را دریافت می‌کنیم. ما قدرتمندیِ بیشتری از شکوهِ زیبای منجی و ضامن‌مان احساس می‌کنیم.
رئیس نلسون گفت: «هیچ چیزِ آسان یا [خودکاری] در موردِ شدن پیروان قدرتمندی، وجود ندارد. تمرکزِ ما به طور قطعی باید بر روی منجی و مژدۀ او [متمرکز شده] باشد. آن از نظر روانی سخت است که سعی کنیم در هر اندیشه‌ای، به او نگاه کنیم.»۲۲
با متمرکز کردن توجه خود به عیسی مسیح، همه چیزهای اطراف ما — درحالی که هنوز حضور دارند — از طریقِ عشقِ ما به او دیده می‌شود. حواس پرتی‌های کم اهمیت، محو می‌شوند و ما چیزهایی را که با نور و شخصیتِ او سازگار نیست، حذف می‌کنیم. در حالی که با دقت درگیرِ این اندیشۀ عیسی مسیح می‌شوید، به او اعتماد می‌کنید و فرمان‌های او را رعایت می‌کنید، من به شما نه تنها هدایتِ آسمانی بلکه قدرتِ بهشتی را قول می‌دهم — قدرتی که به پیمان‌های شما قوت می‌بخشد، به مشکلات‌تان آرامش می‌دهد و برای برکاتِ شما شادی می‌آورد.
بیاد داشتنِ عیسی مسیح
چند هفته پیش، من و کَتی به خانۀ مَت و سارا جانسون رفتیم. روی دیوار، تصویری از خانوادۀ گرانقدرشان، تصویری زیبا از منجی و تصویری از معبد وجود داشت.
چهار دخترشان، مَدی، روبی، کلِر و جون، با خوشحالی در مورد اینکه چقدر مادرشان را دوست دارند، صحبت کردند.
برای بیش از یک سال، سارا مرتباً قرارهای شنبه را برای خانواده تعیین کرده بود تا با هم در معبد شرکت کنند تا دخترها بتوانند در تعمیدِ اعضای خانواده که قبلاً زندگی می‌کردند، شرکت کنند.
در نوامبرِ سالِ گذشته، سارا قرارِ ملاقاتِ خانوادگیِ معبد را برای آخرین هفتۀ دسامبر، در روز پنجشنبه به جای شنبه تعیین کرد. او به مَت گفت: «امیدوارم که با این قرار موافق باشی.»
سارا به سرطان مبتلا شده بود، اما پزشکان پیش بینی می‌کردند که او دو یا سه سالِ دیگر زنده بماند. در یک جلسۀ عشای مقدس، سارا گواهیِ قدرتمندِ خود را به اشتراک گذاشته بود و گفته بود که نتیجه برای او هر چه باشد، منجی را با تمام قلبش دوست دارد و اینکه توسط او «پیروزی قبلاً بدست آمده است». با پیشروی ماهِ دسامبر، به طور غیرمنتظره‌ای سلامت سارا به سرعت رو به افول رفت و او در بیمارستان بستری شد. در اوایلِ صبحِ پنجشنبه، ۲۹ دسامبر، او بی سر و صدا زندگی فانیِ خود را تکمیل کرد. مَت در تمامِ طولِ شب، در کنار سارا بود.
با قلبی در حالِ شکستن، و با خستگیِ کاملِ جسمی و روحی، به خانه رسید، در حالی که با دخترانش به غمگُساری پرداخت. همان طور که مَت نگاهی به تلفنِ خود انداخت، متوجه یادآوری قرارِ ملاقاتِ معبدِ غیرمعمولِ پنجشنبه شد که سارا برای اواخرِ همان روز برنامه‌ریزی کرده بود. مَت گفت: «وقتی برای اولین بار آن را دیدم، فکر کردم که این قرار، کار نخواهدکرد.»
اما سپس ذهنِ مَت درگیرِ این اندیشه شد: «منجی زنده است. به جز خانۀ مقدسِ او، جایی نیست که ما به عنوانِ یک خانواده ترجیح دهیم در آن باشیم.»
مَت، مَدی، روبی، کلِر و جون برای قرار ملاقاتی که سارا برای آنها تعیین کرده بود به معبد رسیدند. در حالی که اشک بر گونه‌هایش جاری بود، مت با دخترانش تعمیدها را انجام داد. آنها عمیقاً عشق و پیوندِ ابدیِ خود را با سارا احساس کردند، و عشقِ بی‌اندازه و آرامشِ تسلی بخشِ منجی را احساس کردند. مَت با مهربانی به اشتراک گذاشت: «در حالی که احساسِ اندوه و غمِ عمیقی می‌کنم، از شادی فریاد می‌زنم، زیرا از برنامۀ شگفت انگیزِ نجاتِ پدرم، آگاهی دارم.»
در این فصلِ عید پاک، من شاهدِ حقیقتِ کامل و مطلقِ فداکاریِ کفارۀ بی نظیرِ منجی و رستاخیز باشکوه او هستم. همان طور که ذهنِ شما محکم و برای همیشه درگیرِ این اندیشه شده است، و همان طور که زندگی خود را بیشتر بر روی منجی متمرکز می‌کنید، به شما قول می‌دهم که امید، آرامش و عشق او را احساس خواهید کرد. به نام عیسی مسیح، آمین.