Να θυμάστε αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία

Καθώς θυμόμαστε αυτό το σαββατοκύριακο τη θριαμβευτική είσοδο του Σωτήρος στην Ιερουσαλήμ λίγο πριν από την εξιλεωτική θυσία Του, αναλογίζομαι τα λόγια ελπίδας και παρηγοριάς: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή· αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει»¹.

Τον αγαπώ. Πιστεύω σε Αυτόν. Καταθέτω μαρτυρία ότι Αυτός είναι η Ανάσταση και η Ζωή.

Αυτή η μαρτυρία με έχει παρηγορήσει και ενδυναμώσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσερεισήμισι ετών από τότε που απεβίωσε η σύζυγός μου, Μπάρμπαρα. Μου λείπει.

Συχνά, συλλογίζομαι τον αιώνιο γάμο και την κοινή μας ζωή.

Έχω αναφέρει στο παρελθόν πώς συνάντησα για πρώτη φορά την Μπάρμπαρα και πώς αυτή η εμπειρία με δίδαξε να χρησιμοποιώ την ικανότητα της «επιμονής» που έμαθα στην ιεραποστολή μου. Έπρεπε να επιμείνω αρκετά μαζί της μετά την πρώτη μας συνάντηση, επειδή ήταν όμορφη, δημοφιλής και πολυάσχολη. Από την αρχή ένιωσα γοητευμένος, επειδή ήταν προσεγγίσιμη και φιλική. Θαύμαζα την καλοσύνη της. Αισθάνθηκα ότι εκείνη και εγώ ανήκαμε μαζί. Φαινόταν τόσο απλό στον νου μου.

Η Μπάρμπαρα και εγώ αρχίσαμε να βγαίνουμε ραντεβού και η σχέση σοβάρεψε, αλλά εκείνη δεν ήταν σίγουρη ότι ήταν σωστό να με παντρευτεί.

Δεν ήταν αρκετό που το ήξερα εγώ. Έπρεπε κι η Μπάρμπαρα να το μάθει. Ήξερα ότι αν νηστεύαμε και προσευχόμασταν για το θέμα αυτό, η Μπάρμπαρα θα μπορούσε να λάβει επιβεβαίωση από τους ουρανούς.

Περάσαμε ένα σαββατοκύριακο χωρίς να βρεθούμε, έτσι ώστε να μπορέσουμε να νηστέψουμε και να προσευχηθούμε ατομικώς για να μάθουμε τι θα έπρεπε να κάνουμε. Ευτυχώς για εμένα, έλαβε κι αυτή την ίδια επιβεβαίωση που έλαβα κι εγώ. Τα υπόλοιπα, όπως λένε, ανήκουν στην ιστορία.

Όταν απεβίωσε η Μπάρμπαρα, τα παιδιά μας έβαλαν στην ταφόπλακά της αρκετά μαθήματα που η Μπάρμπαρα ήθελε να θυμούνται. Ένα από αυτά τα μαθήματα είναι «αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι αυτό που διαρκεί περισσότερο».

Σήμερα θα μοιραστώ μέσα από την καρδιά μου μερικά συναισθήματα και σκέψεις για αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.

Πρώτον, η σχέση με τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Υιό Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό, είναι εξαιρετικά σημαντική. Αυτή η σχέση έχει μεγαλύτερη σημασία τώρα μα και στην αιωνιότητα.

Δεύτερον, οι οικογενειακές σχέσεις είναι ανάμεσα σε όσα έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.

Κατά τη διάρκεια της διακονίας μου, έχω επισκεφθεί πολλά άτομα και οικογένειες που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές. Πολλοί ήταν εκτοπισθέντες, πεινασμένοι και φοβισμένοι. Χρειάζονταν ιατρική βοήθεια, τροφή και στέγη.

Χρειάζονταν επίσης τις οικογένειές τους.

Αναγνωρίζω ότι ορισμένοι μπορεί να μην έχουν τις ευλογίες μίας δικής τους οικογένειας, γι’ αυτό θεωρώ την ευρύτερη οικογένεια, τους φίλους, ακόμη και τις οικογένειες τομέως ως «οικογένεια». Αυτές οι σχέσεις είναι πολύ σημαντικές για την ψυχική και τη σωματική μας υγεία.

Αυτές οι σχέσεις μπορούν επίσης να προσφέρουν αγάπη, χαρά, ευτυχία και την αίσθηση του ανήκειν.

Η γαλούχηση αυτών των σημαντικών σχέσεων είναι επιλογή. Η επιλογή να είμαστε μέρος μίας οικογένειας απαιτεί δέσμευση, αγάπη, υπομονή, επικοινωνία και συγχώρηση². Μπορεί να υπάρχουν στιγμές που διαφωνούμε με ένα άλλο άτομο, αλλά μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να είμαστε δυσάρεστοι. Στο φλερτ και στον γάμο, δεν ερωτευόμαστε ούτε παύουμε να αγαπούμε σαν να είμαστε πιόνια που κινούνται σε μία σκακιέρα. Επιλέγουμε να αγαπούμε και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Κάνουμε το ίδιο και με άλλες οικογενειακές σχέσεις και με τους φίλους που είναι σαν οικογένεια για εμάς.

Η διακήρυξη για την οικογένεια δηλώνει ότι «το αιώνιο σχέδιο της ευδαιμονίας καθιστά δυνατή την ύπαρξη των οικογενειακών σχέσεων και μετά θάνατον. Ιερές διατάξεις και διαθήκες, διαθέσιμες εντός των ιερών ναών, δίνουν τη δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να επιστρέψει στην παρουσία του Θεού, και στις οικογένειες να μείνουν ενωμένες στην αιωνιότητα»³.

Κάτι άλλο που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι να ακολουθούμε τις προτροπές του Πνεύματος στις πιο σημαντικές σχέσεις μας και στις προσπάθειές μας να αγαπούμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας, οι οποίες περιλαμβάνουν και τις ιδιωτικές και δημόσιες διακονίες μας. Έμαθα αυτό το μάθημα νωρίς στη ζωή μου, όσο υπηρετούσα ως επίσκοπος.

Αργά ένα κρύο, χιονισμένο, χειμωνιάτικο βράδυ, έφευγα από το γραφείο μου, όταν ένιωσα την έντονη ανάγκη να επισκεφθώ μία ηλικιωμένη χήρα στον τομέα. Έριξα μια ματιά στο ρολόι μου – ήταν 10:00 μ.μ. Σκέφθηκα ότι ήταν πολύ αργά για να κάνω μία τέτοια επίσκεψη. Κι εξάλλου, χιόνιζε. Αποφάσισα να επισκεφθώ αυτήν την αγαπητή αδελφή νωρίς το πρωί, αντί να την ενοχλήσω τόσο αργά. Οδήγησα προς το σπίτι μου και πήγα για ύπνο, αλλά στριφογύριζα όλη τη νύχτα, επειδή το Πνεύμα επικοινωνούσε μαζί μου.

Νωρίς το επόμενο πρωί, πήγα με το αυτοκίνητο κατευθείαν στο σπίτι της χήρας. Η κόρη της άνοιξε την πόρτα και με δάκρυα είπε: «Ω επίσκοπε, σας ευχαριστώ που ήλθατε. Η μητέρα απεβίωσε πριν από δύο ώρες». – Ήμουν συντετριμμένος. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τι ένιωσα μέσα στην καρδιά μου. Έκλαψα. Ποιος περισσότερο από αυτήν την αγαπητή χήρα άξιζε να έχει τον επίσκοπό της να της κρατά το χέρι, να την παρηγορεί και ίσως να της δώσει μία τελική ευλογία; Έχασα αυτήν την ευκαιρία, επειδή εκλογίκευσα την έντονη προτροπή από το Πνεύμα⁴.

Αδελφοί και αδελφές, νέοι άνδρες και νέες γυναίκες και παιδιά της Προκαταρκτικής, καταθέτω μαρτυρία ότι πρέπει να ακολουθούμε τις προτροπές του Πνεύματος γιατί είναι ένα από τα πράγματα που έχει πολύ μεγάλη σημασία σε όλες τις σχέσεις μας.

Τελικώς, αυτό το σαββατοκύριακο της Κυριακής των Βαΐων, καταθέτω μαρτυρία ότι η μεταστροφή προς τον Κύριο, η μαρτυρία μας για Εκείνον και η προσφορά υπηρεσίας σε Εκείνον είναι επίσης ανάμεσα σε αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.

Η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι το θεμέλιο της μαρτυρίας μας. Η μαρτυρία είναι μία επιβεβαίωση της αιώνιας αλήθειας που εντυπώνεται στην καρδιά και την ψυχή του ανθρώπου μέσω του Αγίου Πνεύματος. Η μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, γεννημένη και ενδυναμωμένη από το Πνεύμα, αλλάζει ζωές – αλλάζει τον τρόπο που σκεπτόμαστε και τον τρόπο που ζούμε. Η μαρτυρία μάς στρέφει προς τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον θείο Υιό Του.

Ο Άλμα δίδαξε:

«Ιδού, σας καταθέτω μαρτυρία ότι γνωρίζω ότι αυτά για τα οποία σας έχω μιλήσει είναι αληθινά. Και πώς υποθέτετε ότι γνωρίζω για τη βεβαιότητά τους;

»Ιδού, σας λέω, αυτά έγιναν γνωστά σε εμένα από το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Ιδού, έχω νηστέψει και προσευχηθεί πολλές ημέρες, ώστε να γνωρίζω αυτά αφ’ εαυτού μου. Και τώρα γνωρίζω αφ’ εαυτού μου ότι είναι αληθινά, διότι ο Κύριος ο Θεός μού τα φανέρωσε με το Άγιο Πνεύμα Του»⁵.

Δεν είναι αρκετό να έχουμε απλώς μια μαρτυρία. Όσο η μεταστροφή μας στον Ιησού Χριστό μεγαλώνει, θέλουμε φυσικά να καταθέσουμε μαρτυρία για Εκείνον – για την καλοσύνη, την αγάπη και τη χάρη Του.

Συχνά στις συγκεντρώσεις μαρτυρίας μας τις Κυριακές νηστείας, ακούμε τις φράσεις «είμαι ευγνώμων» και «αγαπώ» περισσότερο από ό,τι ακούμε τις φράσεις «ξέρω» και «πιστεύω».

Σας καλώ να καταθέτετε πιο συχνά τη μαρτυρία σας για τον Ιησού Χριστό. Δώστε μαρτυρία για αυτά που γνωρίζετε και πιστεύετε και για αυτά που αισθάνεστε, όχι μόνον για αυτά για τα οποία είστε ευγνώμονες. Καταθέστε μαρτυρία για τις δικές σας εμπειρίες που σας έκαναν να γνωρίζετε και να αγαπάτε τον Σωτήρα, να ζείτε τις διδασκαλίες Του και να δέχεστε τη λυτρωτική και επικουρική δύναμή Του στη ζωή σας. Όταν δίνετε μαρτυρία για όσα γνωρίζετε, πιστεύετε και αισθάνεστε, το Άγιο Πνεύμα θα επιβεβαιώσει την αλήθεια σε όσους ακούν ένθερμα τη μαρτυρία σας. Θα σας ακούν πρόθυμα, επειδή σας έχουν δει να γίνεστε ένας ήρεμος οπαδός του Ιησού Χριστού. Θα καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι μαθητής Του. Θα αισθανθούν επίσης κάτι που μπορεί να μην είχαν αισθανθεί πριν. Η αγνή μαρτυρία έρχεται από την καρδιά ενός ανθρώπου που έχει αλλάξει και μπορεί να μεταφερθεί με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά άλλων που είναι δεκτικοί για να την λάβουν.

Όσοι νιώσουν κάτι ως αποτέλεσμα της μαρτυρίας σας, μπορούν κατόπιν να ζητήσουν από τον Κύριο με προσευχή να επιβεβαιώσει την αλήθεια της μαρτυρίας σας. Κι έτσι θα μπορέσουν να μάθουν και οι ίδιοι.

Αδελφοί και αδελφές, καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι γνωρίζω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου. Ζει. Είναι ο ανεστημένος Υιός του Θεού και αυτή είναι η Εκκλησία Του, που καθοδηγείται από τον προφήτη και τους αποστόλους Του. Προσεύχομαι ώστε κάποια μέρα, όταν αναχωρήσω για τον επόμενο κόσμο, να αναχωρήσω με τη φλογερή μαρτυρία μου.

Στη διακονία μου, έχω μάθει ότι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία είναι η σχέση μας με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Υιό Του τον Αγαπητό, οι οικογένειές μας, οι άνθρωποι πλησίον μας και να επιτρέπουμε στο Πνεύμα του Κυρίου να μας καθοδηγεί σε αυτές τις σχέσεις, ώστε να μπορούμε να καταθέτουμε μαρτυρία για αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία και διαρκούν περισσότερο. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.