Εκείνος θα μπορούσε να με θεραπεύσει!

Ο Μορόνι υπόσχεται ότι αν διαβάσουμε το Βιβλίο του Μόρμον και μετά ρωτήσουμε τον Θεό, τον Αιώνιο Πατέρα, με ειλικρινή καρδιά, γνήσια πρόθεση και έχοντας πίστη στον Χριστό αν είναι αληθινό, ο Θεός θα φανερώσει την αλήθεια του με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος¹. Εκατομμύρια ανθρώπων έχουν εφαρμόσει αυτήν την υπόσχεση και έχουν λάβει τη διαβεβαιωτική μαρτυρία για την Αποκατάσταση της πληρότητας του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.

Ο Μορόνι μας παροτρύνει, όταν διαβάζουμε το Βιβλίο του Μόρμον, να «θυμ[όμαστε] πόσο πολυεύσπλαχνος υπήρξε ο Κύριος προς τα τέκνα των ανθρώπων, από τη δημιουργία του Αδάμ μέχρι την εποχή που ε[μείς] θα τα λάβ[ουμε] αυτά, και θα τα συλλογιστ[ούμε] μέσα στην καρδιά [μας]»². Οι ιστορίες και οι διδασκαλίες στο Βιβλίο του Μόρμον μάς υπενθυμίζουν και καταθέτουν μαρτυρία για την αγάπη, τη συμπόνια και το έλεος του Σωτήρος.

Ο πατέρας μου απεβίωσε τον Απρίλιο του 2013. Καθώς ετοιμαζόμουν να μιλήσω στην κηδεία του, συνειδητοποίησα πόσο ευλογημένος ήμουν που ξέρω και αγαπώ τις αγαπημένες του γραφές. Τις ανέφερε σε οικογενειακές συναθροίσεις και τις διαβάζαμε μαζί, όταν χρειαζόμουν συμβουλή, καθοδήγηση ή ενδυνάμωση της πίστης μου. Τον άκουγα να τις αναφέρει σε ομιλίες και αναθέσεις. Όχι μόνο τις γνώριζα, αλλά μπορώ ακόμη να θυμηθώ τον ήχο της φωνής του και τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιουργούσαν, όταν τις ανέφερε. Με τις αναφορές στις γραφές και εκφράζοντας συναισθήματα, ο πατέρας μου με βοήθησε να θέσω γερά θεμέλια πίστης στον Κύριο Ιησού Χριστό.

Ο πατέρας μου αγαπούσε ιδιαίτερα την αφήγηση της επίσκεψης του Σωτήρος στον λαό του Νεφί³. Αυτή η ιερή αφήγηση αναφέρεται στον ανεστημένο και υπερυψωμένο Κύριο Ιησού Χριστό. Είχε πιει από το πικρό ποτήρι και είχε υποφέρει τα πάντα, έτσι ώστε εμείς να μην υποφέραμε, αν μετανοούσαμε⁴. Είχε επισκεφθεί τον κόσμο των πνευμάτων και είχε οργανώσει εκεί το κήρυγμα του Ευαγγελίου⁵. Είχε αναστηθεί από τους νεκρούς και είχε λάβει εντολές από τον Πατέρα να δώσει γραφές στους Νεφίτες που θα ευλογούσαν τις μελλοντικές γενεές τους⁶. Είχε υπερυψωθεί και είχε αποκτήσει όλη την αιώνια δύναμη και ικανότητά Του. Μπορούμε να μάθουμε από κάθε λεπτομέρεια της διδασκαλίας Του.

Στο Νεφί Γ΄ 11, διαβάζουμε πώς ο Σωτήρας κατέβηκε από τους ουρανούς για να διδάξει τους Νεφίτες ότι Αυτός ήταν ο Ιησούς Χριστός, για τον οποίο οι προφήτες κατέθεσαν μαρτυρία ότι θα ερχόταν στον κόσμο. Διακήρυξε ότι Εκείνος ήταν το Φως του Κόσμου και ότι δόξασε τον Πατέρα παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες του κόσμου. Κάλεσε τους ανθρώπους να έλθουν προς Αυτόν για να βάλουν τα χέρια τους στο πλευρό Του και να ψηλαφήσουν τα αποτυπώματα των καρφιών στα χέρια και στα πόδια Του. Ήθελε να καταλάβουν ότι Αυτός ήταν ο Θεός του Ισραήλ που θανατώθηκε για τις αμαρτίες του κόσμου. Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν πρόθυμα, προχωρώντας ένας προς έναν μέχρι που όλοι είδαν και ψηλάφησαν ότι ήταν πραγματικά Εκείνος για τον οποίον είχε γραφεί από τους προφήτες ότι θα ερχόταν⁷.

Ο Ιησούς δίδαξε στους Νεφίτες για τη σημασία της μετάνοιας, πώς θα πρέπει να γίνουν σαν τα μικρά παιδιά, και για την ανάγκη να βαπτισθούν από κάποιον που έχει την εξουσία Του. Κατόπιν δίδαξε πολλά από τη διδαχή που μελετάμε φέτος στην Καινή Διαθήκη.

Στο Νεφί Γ΄ 17, διαβάζουμε ότι ο Ιησούς είπε στον λαό ότι ήταν ο καιρός για Εκείνον να επιστρέψει στον Πατέρα και επίσης να παρουσιαστεί στις χαμένες φυλές του Ισραήλ⁸. Όπως έριξε τα μάτια Του στο πλήθος, παρατήρησε ότι ήταν όλοι δακρυσμένοι και Τον κοιτούσαν ικετευτικά σαν να του ζητούσαν να μείνει λίγο περισσότερο⁹.

Η απάντηση του Σωτήρος στους Νεφίτες ήταν συγκινητική και διδακτική. Είπε: «Ιδού, τα σπλάχνα μου είναι γεμάτα συμπόνια προς εσάς»¹⁰.

Πιστεύω ότι η συμπόνια Του ήταν πολύ περισσότερο από μία αντίδραση στα δάκρυα των ανθρώπων. Φαίνεται ότι μπορούσε να τους δει μέσα από τα μάτια της εξιλεωτικής θυσίας Του. Είδε τον κάθε τους πόνο, το κάθε βάσανο και τον κάθε πειρασμό. Είδε τις ασθένειές τους. Είδε τις αδυναμίες τους και ήξερε, από τα Πάθη Του στη Γεθσημανή και στον Γολγοθά, πώς να τους συμπαρασταθεί ανάλογα με τις αδυναμίες τους¹¹.

Ομοίως, όταν ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, κοιτάζει εμάς, βλέπει και καταλαβαίνει τον πόνο και το βάρος των αμαρτιών μας. Βλέπει τους εθισμούς και τις δυσκολίες μας. Βλέπει τους αγώνες και τα βάσανά μας κάθε είδους – και είναι γεμάτος συμπόνια προς εμάς.

Κατόπιν, ρώτησε με ενδιαφέρον τους Νεφίτες: «Έχετε ασθενείς ανάμεσά σας; Φέρτε τους εδώ. Έχετε χωλούς ή τυφλούς ή παράλυτους ή ανάπηρους ή λεπρούς ή ανήμπορους ή κωφούς ή που να είναι βασανισμένοι με οποιονδήποτε τρόπο; Φέρτε τους εδώ και εγώ θα τους θεραπεύσω, διότι έχω συμπόνια για εσάς. Τα σπλάχνα μου είναι γεμάτα ευσπλαχνία»¹².

Και ο λαός προχώρησε εμπρός «με όλους όσοι ήταν βασανισμένοι κατά οποιονδήποτε τρόπο. Και τους θεράπευσε, τον καθέναν, καθώς οδηγήθηκαν εμπρός Του»¹³.

Το 1990 ζούσαμε στη μικρή κωμόπολη Σέιλ, στη Βικτώρια της Αυστραλίας. Ήμασταν ευτυχισμένοι και πολυάσχολοι με την οικογένεια, την Εκκλησία και τις υποχρεώσεις της δουλειάς. Ένα όμορφο καλοκαιρινό Σάββατο λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε κάποια πάρκα και μία αγαπημένη παραλία. Αφού απολαύσαμε μία υπέροχη ημέρα παίζοντας ως οικογένεια, μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι. Ενώ οδηγούσα, στιγμιαία αποκοιμήθηκα και προκάλεσα μετωπική σύγκρουση. Αφού επανήλθα, ύστερα από μερικές στιγμές, κοίταξα γύρω στο όχημα. Η σύζυγός μου, Μαξίν, είχε ένα άσχημο κάταγμα στο πόδι και αγωνιζόταν να αναπνεύσει. Είχε σπασμένο στέρνο. Οι τρεις κόρες μας ήταν σε σοκ, αλλά ευτυχώς φαινόταν ότι ήταν εντάξει. Εγώ είχα κάποιους μικροτραυματισμούς. Όμως ο πέντε μηνών γυιος μας δεν ανταποκρινόταν.

Μέσα στο άγχος και τη σύγχυση που επικρατούσε στον τόπο του ατυχήματος, η μεγαλύτερη κόρη μας, η 11χρονη Κέιτ, είπε με επιτακτική ανάγκη: «Μπαμπά, πρέπει να δώσεις μία ευλογία στον Τζάρομ». Μετά από προσπάθεια, οι κόρες μου κι εγώ καταφέραμε να βγούμε από το αυτοκίνητο. Η Μαξίν δεν μπορούσε να μετακινηθεί. Προσεκτικά σήκωσα τον Τζάρομ. Τότε, ενώ ήμουν πεσμένος με την πλάτη στο έδαφος, τον έβαλα απαλά στο στήθος μου και του έδωσα μία ευλογία της ιεροσύνης. Μέχρι τη στιγμή που έφθασε το ασθενοφόρο, περίπου 40 λεπτά αργότερα, ο Τζάρομ είχε τις αισθήσεις του.

Εκείνη τη νύκτα, άφησα τρία μέλη της οικογένειας στο νοσοκομείο και σιωπηλά επέστρεψα με ταξί στο σπίτι με τις δύο κόρες μου. Κατά τη διάρκεια της μακράς νύκτας, ικέτευσα τον Επουράνιο Πατέρα να αναρρώσουν η οικογένειά μου και οι τραυματισμένοι στο άλλο όχημα. Ευτυχώς, οι προσευχές μου και οι ένθερμες προσευχές που έκαναν πολλοί άλλοι απαντήθηκαν. Όλοι θεραπεύθηκαν με τον καιρό, το οποίο ήταν μεγάλη ευλογία και απέραντη ευσπλαχνία.

Ωστόσο, συνέχισα να έχω σοβαρές ενοχές και τύψεις, επειδή προκάλεσα ένα τέτοιο τρομερό ατύχημα. Ξυπνούσα κατά τη διάρκεια της νύκτας και ξαναζούσα τα τρομακτικά γεγονότα. Δυσκολευόμουν επί χρόνια να συγχωρήσω τον εαυτό μου και να βρω γαλήνη. Έπειτα, ως ηγέτης της ιεροσύνης, κι ενώ βοηθούσα άλλους να μετανοήσουν και να αισθανθούν τη συμπόνια, την ευσπλαχνία και την αγάπη του Σωτήρος, συνειδητοποίησα ότι Εκείνος θα μπορούσε να με θεραπεύσει.

Η θεραπευτική και λυτρωτική δύναμη του Σωτήρος ισχύει για τυχαία λάθη, κακές αποφάσεις, για δυσκολίες και δοκιμασίες κάθε είδους – καθώς και για τις αμαρτίες μας. Όταν στράφηκα σε Εκείνον, οι τύψεις και οι ενοχές μου αντικαταστάθηκαν σταδιακά από γαλήνη και ανάπαυση.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον δίδαξε: «Όταν ο Σωτήρας εξιλεώθηκε για όλη την ανθρωπότητα, άνοιξε έναν δρόμο, ώστε εκείνοι που Τον ακολουθούν να μπορούν να έχουν πρόσβαση στη θεραπευτική, ενδυναμωτική και λυτρωτική δύναμή Του. Αυτά τα πνευματικά προνόμια είναι διαθέσιμα σε όλους που επιζητούν να Τον ακούσουν και να Τον ακολουθήσουν»¹⁴.

Αδελφοί και αδελφές, είτε κουβαλάτε το βάρος μιας ανεπίλυτης αμαρτίας, υποφέροντας λόγω μίας προσβολής που διεπράχθη εναντίον σας πριν από πολύ καιρό είτε πασχίζετε να συγχωρήσετε τον εαυτό σας για ένα τυχαίο λάθος, έχετε πρόσβαση στη θεραπευτική και λυτρωτική δύναμη του Σωτήρος Ιησού Χριστού.

Καταθέτω μαρτυρία ότι Εκείνος ζει. Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας. Μας αγαπά. Έχει συμπόνια για εμάς, είναι γεμάτος ευσπλαχνία και μπορεί να σας θεραπεύσει. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.