Ξέρετε γιατί εγώ ως χριστιανός πιστεύω στον Χριστό;

Ένα βράδυ μετά τη δουλειά, πριν από χρόνια, επιβιβάσθηκα στο συνηθισμένο λεωφορείο για το σπίτι μου στο Νιου Τζέρσυ από τη Νέα Υόρκη. Η γυναίκα που έτυχε να καθίσει δίπλα μου πρόσεξε τι έγραφα στον υπολογιστή μου και με ρώτησε: «Πιστεύετε στον… Χριστό;» Είπα: «Ναι!» Καθώς μιλούσαμε, έμαθα ότι είχε μόλις μετακομίσει στην περιοχή από την όμορφη χώρα της στην Ασία για να εργασθεί στον άκρως ανταγωνιστικό τομέα πληροφορικής της Νέας Υόρκης.

Φυσικά, την ρώτησα: «Ξέρετε γιατί εγώ ως χριστιανός πιστεύω στον Χριστό;» Κι εκείνη απήντησε με αναμενόμενο τρόπο και με προέτρεψε να της πω. Όμως καθώς πήγαινα να μιλήσω, είχα μια από εκείνες τις στιγμές όπου πολλές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό σου. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που θα εξηγούσα το «γιατί» του χριστιανισμού σε κάποιον που δεν ήταν πολύ εξοικειωμένος με αυτόν και ήταν άκρως ευφυής. Δεν μπορούσα απλά να πω: «Ακολουθώ τον Ιησού Χριστό, διότι προθύμως υπέφερε και πέθανε για τις αμαρτίες μου». Ίσως αναρωτιόταν: «Έπρεπε να πεθάνει ο Ιησούς; Δεν θα μπορούσε ο Θεός απλά να μας συγχωρήσει και να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας, αν Του ζητούσαμε;»

Πώς θα απαντούσατε σε λίγα λεπτά; Πώς θα το εξηγούσατε αυτό σε έναν φίλο; Παιδιά και νέοι: θα μπορούσατε σας παρακαλώ να ρωτήσετε τους γονείς σας ή έναν ηγέτη αργότερα: «Γιατί έπρεπε να πεθάνει ο Ιησούς;» Και αδελφοί και αδελφές, έχω να εξομολογηθώ κάτι: παρ’ όλα όσα νόμιζα ότι ήξερα σχετικώς με τη διδαχή, την ιστορία, την πολιτική της Εκκλησίας και ούτω καθεξής, η απάντηση σε αυτήν την κεντρική ερώτηση ως προς την πίστη μας δεν ήλθε τόσο εύκολα. Εκείνη την ημέρα αποφάσισα να επικεντρωθώ περισσότερο σε αυτό που έχει περισσότερη σημασία για την αιώνια ζωή.

Λοιπόν, ενημέρωσα τη νέα μου φίλη¹ ότι έχουμε πνεύμα επιπλέον του σώματος και ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας του πνεύματός μας². Της είπα ότι ζούσαμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας πριν από τη γέννησή μας σε αυτόν τον θνητό κόσμο³. Επειδή αγαπά αυτήν και όλα τα τέκνα Του, κατέστρωσε ένα σχέδιο για να λάβουμε ένα σώμα κατ’ εικόνα του δοξασμένου σώματός Του⁴, για να γίνουμε μέλη μιας οικογένειας⁵ και να επιστρέψουμε στη στοργική παρουσία Του, προκειμένου να απολαύσουμε την αιώνια ζωή με τις οικογένειές μας⁶, όπως κάνει Εκείνος με τις δικές Του⁷. Όμως, είπα, θα αντιμετωπίζαμε δύο κύρια εμπόδια σε αυτόν τον απαραιτήτως πεπτωκότα κόσμο:⁸ (1) υλικό θάνατο – τον αποχωρισμό του σώματός μας από το πνεύμα μας. Ασφαλώς, ήξερε ότι θα πεθαίναμε όλοι. Και (2) πνευματικό θάνατο – τον αποχωρισμό μας από τον Θεό, επειδή οι αμαρτίες, τα λάθη και τα ελαττώματά μας ως θνητών μάς απομακρύνουν από την αγία παρουσία Του⁹. Ταυτίσθηκε και με αυτό.

Την ενημέρωσα ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα του νόμου της δικαιοσύνης. Αυτός ο αιώνιος νόμος απαιτεί να πληρωθεί μία αιώνια τιμωρία για καθεμία από τις αμαρτίες ή τις παραβιάσεις των νόμων ή της αληθείας του Θεού, διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε ποτέ να επιστρέψουμε για να ζήσουμε στην αγία παρουσία Του¹⁰. Θα ήταν άδικο και ο Θεός «δεν μπορεί να αρνηθεί τη δικαιοσύνη»¹¹. Το κατάλαβε αυτό, αλλά κατενόησε εύκολα ότι ο Θεός είναι επίσης φιλεύσπλαχνος, στοργικός και πρόθυμος να πραγματοποιήσει την αιώνια ζωή μας¹². Ενημέρωσα τη φίλη μου ότι θα είχαμε επίσης έναν πανούργο, ισχυρό εναντίο –την πηγή του κακού και του ψεύδους– να μας αντιτίθεται¹³. Επομένως, κάποιος με απέραντη θεϊκή δύναμη για να υπερνικήσει κάθε τέτοια αντίθεση και τα εμπόδια θα χρειαζόταν να μας σώσει¹⁴.

Κατόπιν της είπα τα καλά νέα –«ένα χαρμόσυνο άγγελμα μεγάλης χαράς… σε ολόκληρο τον λαό»¹⁵– ότι «με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή»¹⁶. Κατέθεσα μαρτυρία στη φίλη μου, και καταθέτω μαρτυρία σε εσάς, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αυτός ο Σωτήρας, ότι έπρεπε να υποφέρει, να πεθάνει και να αναστηθεί ξανά –η απέραντη Εξιλέωσή Του– για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα από τον σωματικό θάνατο¹⁷ και να δώσει αιώνια ζωή με τον Θεό και τις οικογένειές μας¹⁸ σε όλους όσοι θα Τον ακολουθούσαν. Το Βιβλίο του Μόρμον δηλώνει: «Και έτσι ο Θεός… έχοντας κερδίσει τη νίκη επί του θανάτου, δίνοντας δύναμη στον Υιό να μεσολαβήσει για τα τέκνα των ανθρώπων… έχοντας τα σπλάχνα του ελέους… έχοντας σπάσει τα δεσμά του θανάτου, έχοντας πάρει επάνω του την ανομία τους και τις παραβάσεις τους, έχοντάς τους λυτρώσει και ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης»¹⁹.

Τα βήματα που απεκάλυψε ο Θεός ότι πρέπει να κάνουμε για να ακολουθήσουμε τον Ιησού και να λάβουμε αιώνια ζωή αποκαλούνται διδαχή του Χριστού. Περιλαμβάνουν «πίστη στον Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του, μετάνοια, βάπτισμα [στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών], λήψη της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος και να υπομείνουμε μέχρι τέλους»²⁰. Ανέφερα αυτά τα βήματα στη φίλη μου, αλλά ορίστε μερικοί τρόποι με τους οποίους προφήτες και απόστολοι έχουν διδάξει προσφάτως πώς η διδαχή του Χριστού μπορεί να ευλογήσει όλα τα τέκνα του Θεού.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον έδωσε οδηγίες: «Η αγνή διδαχή του Χριστού είναι δυνατή. Αλλάζει τη ζωή οποιουδήποτε την καταλαβαίνει και επιζητεί να την εφαρμόσει στη ζωή του»²¹.

Ο Πρεσβύτερος Ντίτερ Ούχτντορφ δίδαξε: «[Ο οδηγός] Για την ενδυνάμωση των νέων είναι τολμηρό[ς] στη διακήρυξη της διδαχής του… Χριστού [και] [σας προσκαλεί]… [τους νέους] να κάνετε επιλογές βασισμένες [σε αυτήν]²².

Ο Πρεσβύτερος Ντέιλ Ρένλαντ δίδαξε: «Προσκαλούμε τους ιεραποστόλους να κάνουν ό,τι ζητούν από αυτούς που διδάσκουν να κάνουν: …να εφαρμόσουν τη διδαχή του Χριστού στη ζωή τους [και] να συνεχίσουν και να παραμείνουν στο μονοπάτι της διαθήκης»²³.

Η διδαχή του Χριστού ενδυναμώνει εκείνους που αγωνίζονται ή αισθάνονται ότι δεν ανήκουν στην Εκκλησία, διότι τους βοηθά, όπως δήλωσε ο Πρεσβύτερος Ν. Τοντ Κριστόφερσον «διαβεβαιώνω: ο Ιησούς Χριστός πέθανε για μένα… [και] με αγαπά»²⁴.

Γονείς, αν το παιδί σας αγωνίζεται με μία αρχή του Ευαγγελίου ή μία προφητική διδασκαλία, παρακαλώ σε οποιοδήποτε είδος βλασφημίας²⁵ ή ακτιβισμό προς την Εκκλησία ή τους ηγέτες της. Αυτές οι ήσσονες, κοσμικές προσεγγίσεις είναι κατώτερες από εσάς και μπορεί να είναι θανάσιμες για τη μακροπρόθεσμη πίστη του παιδιού σας²⁶. Είναι πολύ καλό για εσάς το γεγονός ότι θα προστατεύατε ή θα υπερασπιζόσασταν το πολύτιμο παιδί σας ή θα δείχνατε σημάδια αλληλεγγύης προς αυτό. Αλλά η σύζυγός μου, η Τζέιν, και εγώ γνωρίζουμε από προσωπική εμπειρία ότι η διδασκαλία του αγαπημένου σας παιδιού για τον λόγο που όλοι χρειαζόμαστε απεγνωσμένα τον Ιησού Χριστό και πώς να εφαρμόζουμε τη χαρούμενη διδαχή Του είναι αυτό που θα το ενδυναμώσει και θα το θεραπεύσει. Ας τα στρέψουμε στον Ιησού, ο οποίος είναι ο αληθινός συνήγορός τους προς τον Πατέρα. Ο Απόστολος Ιωάννης δίδαξε: «Kαθένας που… μένει στη διδασκαλία τού Xριστού… αυτός έχει και τον Πατέρα και τον Yιό». Μας προειδοποιεί κατόπιν να προσέχουμε «αν κάποιος έρχεται σε σας και δεν φέρνει αυτή τη διδασκαλία»²⁷.

Η Τζέιν και εγώ επισκεφθήκαμε προσφάτως την έρημο όπου ο Μωυσής σήκωσε ένα χάλκινο φίδι εμπρός στα περιπλανώμενα τέκνα του Ισραήλ. Ο Κύριος είχε υποσχεθεί να θεραπεύσει όλους αυτούς που τους δάγκωναν δηλητηριώδη φίδια, αν απλώς το κοίταζαν²⁸. Κρατώντας ψηλά τη διδαχή του Χριστού ενώπιόν μας, ο προφήτης του Κυρίου κάνει το ίδιο, «να θεραπεύσει τα έθνη»²⁹. Όποια και αν είναι τα δήγματα ή το δηλητήριο ή οι αγώνες που βιώνουμε σε αυτήν τη θνητή έρημο, ας μην είμαστε όπως εκείνοι οι οποίοι, στην αρχαία εποχή και επί του παρόντος, θα μπορούσαν να έχουν θεραπευθεί αλλά, δυστυχώς, «δεν ήθελαν να κοιτάξουν… επειδή δεν πίστευαν ότι θα τους θεράπευε»³⁰. Το Βιβλίο του Μόρμον επιβεβαιώνει: «Ιδού… αυτή είναι η οδός· και δεν υπάρχει καμία άλλη οδός ούτε όνομα που να έχει δοθεί από τους ουρανούς διά του οποίου ο άνθρωπος να μπορεί να σωθεί στη βασιλεία του Θεού. Και τώρα, ιδού, αυτή είναι η διδαχή του Χριστού»³¹.

Εκείνο το βράδυ στο Νιου Τζέρσυ, το γεγονός ότι ανέφερα γιατί χρειαζόμαστε τον Ιησού Χριστό και τη διδαχή Του μου έδωσε μία νέα αδελφή και σε αυτήν έναν νέο αδελφό. Νιώσαμε την ειρηνική, επιβεβαιωτική μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος. Φυσικά, την κάλεσα να πει τα στοιχεία επικοινωνίας της και να συνεχίσει τη συζήτηση με τους ιεραποστόλους μας. Ήταν ευτυχής που το έκανε.

«Επομένως, πόσο σημαντικό είναι να γίνουν γνωστά αυτά στους κατοίκους της γης» δηλώνει το Βιβλίο του Μόρμον –να αγαπούμε, να μοιραζόμαστε και να προσκαλούμε³² καθώς συναθροίζουμε τον Ισραήλ σε όλες τις κοινότητες και τις οικογένειές μας– «ώστε να ξέρουν ότι δεν υπάρχει σάρκα που να μπορεί να κατοικεί στην παρουσία του Θεού, παρά μόνο με την αξία και την ευσπλαχνία και τη χάρη [και τη διδαχή] του Αγίου Μεσσία»³³. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.