De liefde van een profeet

Een paar jaar geleden bezocht president Thomas S. Monson een regionale conferentie in Hamburg (Duitsland) en ik had de eer om met hem mee te gaan.

President Monson vroeg naar broeder Michael Panitsch, een vroegere ringpresident die een van de trouwe pioniers van de kerk in Duitsland was. Ik vertelde hem dat broeder Panitsch ernstig ziek in bed lag en dat hij de bijeenkomsten niet kon bijwonen.

President Monson vroeg of we hem een bezoekje konden brengen.

Ik wist dat president Monson net vóór zijn reis naar Hamburg aan zijn voet was geopereerd en dat lopen pijnlijk was. Ik legde uit dat broeder Panitsch op de vijfde verdieping woonde en dat er geen lift was. Wij zouden de trap moeten nemen.

Maar president Monson liet zich niet van zijn stuk brengen. En dus gingen we.

Ik herinner mij hoe moeilijk het voor president Monson was om trappen te lopen. Hij moest na elke verdieping even uitrusten. Er kwam geen klacht over zijn lippen, en hij wist niet van opgeven. Omdat het gebouw hoge plafonds had, leek er geen eind te komen aan de trappen, maar president Monson hield opgewekt vol, en zo bereikten we eindelijk de flat van broeder Panitsch op de vijfde verdieping.

Eenmaal binnen hadden we een goed gesprek. President Monson bedankte hem voor zijn toewijding en monterde hem op met zijn glimlach. Voordat we vertrokken, gaf hij hem een prachtige priesterschapszegen.

President Monson had ervoor kunnen kiezen om uit te rusten tussen de lange bijeenkomsten. Hij had wat van de mooie bezienswaardigheden in Hamburg kunnen gaan bekijken. Ik heb vaak gedacht dat het opmerkelijk was dat hij van alle bezienswaardigheden in die stad koos voor een bezoek aan een zwak en ziek lid van de kerk.

President Monson ging naar Hamburg om de mensen in dat land te onderwijzen en tot zegen te zijn. Maar hij trok ook tijd uit voor één van hen.

De apostel Petrus heeft eens over Jezus gezegd: ‘[Hij ging] rond […], weldoende’ (Handelingen 10:38). Datzelfde kunnen we ook zeggen van de man die we steunen als profeet van God.