Een belangrijke beslissing

Afbeelding

photo of Irene and Alice playing a piano duet

Foto geplaatst met toestemming van de familie van de auteur; illustratie, Carolyn Vibbert

Drie jaar geleden, toen ik 87 jaar was, was ik eens op een feestje. Er was een vrouw die pianospeelde; ze speelde net als ik. Toen ik haar naam vroeg, kwam ik erachter dat het Alice Bodily was, de moeder van mijn bisschop. Ze was toen 90 jaar.

Ik vroeg mijn bisschop of hij dacht dat zijn moeder quatre-mains zou willen spelen. Hij vroeg het haar, en ze zei dat ze dat graag wilde doen. Drie jaar geleden begonnen we dan elke woensdagmorgen een uur lang voor ons eigen plezier quatre-mains te spelen.

We vorderden van makkelijke stukken voor kinderen naar enkele stukken die ik vroeger met mijn moeder speelde. Maar we speelden het liefst samen de heilige lofzangen van de kerk. Onze twee lievelingslofzangen zijn ‘Joseph Smiths eerste gebed’ (Lofzangen, nr. 26) en ‘Als er liefde heerst’ (Lofzangen, nr. 192).

Door elke woensdag te spelen en tussendoor te oefenen, werden we redelijk goed en maakten we met een klein concert indruk op onze kinderen. Mijn bisschop vroeg of we in de avondmaalsdienst wilden spelen, dus studeerden we ‘Gods Geest brandt in ’t harte’ (Lofzangen, nr. 2) in. Dat was een hele uitdaging, maar we hebben er enkele maanden aan gewerkt en onszelf, onze kinderen en waarschijnlijk ook onze wijkleden verrast. Voordat COVID-19 toesloeg, speelden we deze lofzang in vijf wijken waar onze kinderen wonen.

Er zijn veel mooie lofzangen die we nu graag uitvoeren, zoals ‘Kom, volg Mij na’ (Lofzangen, nr. 82), ‘Come, Thou Fount of Every Blessing’ (niet in het huidige zangboek) en ‘Uitgekozen Hem altijd te dienen’ (Lofzangen, nr. 167). Soms moeten we hulp vragen om een arrangement voor quatre-mains te vinden, maar een familielid, dienende zuster of dirigente van de wijk is meestal wel bereid om te helpen.

We hebben zelfs een verzameling kerstliedjes gevonden en een programma van 40 minuten voorbereid om in december in een verzorgingshuis te presenteren. Een andere muzikant sloot zich bij ons aan en speelde op de xylofoon en op een stel klokken om afwisseling in ons optreden te creëren.

Door de muziek die wij als 90- en 93-jarige maken, voelen we dat ‘Juich, wereld, juich’ (Lofzangen, nr. 138) niet alleen met Kerstmis relevant is, maar het hele jaar door. We spelen nu al drie jaar geregeld samen. De keuze om samen quatre-mains te spelen, was duidelijk een belangrijke beslissing voor ons beiden!