Hoe we tegenwoordig Israël vergaderen
Ringpatriarchen geven hun unieke kijk op het belang van de vergadering van Israël.
In het verleden sloot de Heer een verbond met Abraham dat zijn nageslacht een uitverkoren volk zou zijn (zie Genesis 12:1–2). Toen Abrahams nageslacht, de twaalf stammen van Israël, in opstand kwam, werden zij door de Heer gestraft, door Assyrië en Babylon gevangengenomen, en uiteindelijk over alle natiën verstrooid (zie Leviticus 26:33). Toch wilde de Heer hen zegenen.
Vroegere en hedendaagse profeten hebben voorspeld dat Israël, het verbondsvolk van de Heer, opnieuw zal worden vergaderd. Nu hebben wij de heilige plicht om het verstrooide Israël in de kudde van de Heer te brengen. Over dat belangrijke werk heeft president Russell M. Nelson gezegd: ‘Als we zeggen dat we Israël aan beide zijden van de sluier vergaderen, bedoelen we uiteraard zendingswerk, tempelwerk en familiegeschiedenis. We bedoelen ook het opbouwen van het geloof en het getuigenis in het hart van hen met wie wij samenleven, samenwerken en samen dienen.’1
Als leden van de stammen van Israël hebben wij specifieke taken en zegeningen ontvangen. In onze patriarchale zegen staat onze afstamming in het huis van Israël en daarmee onze persoonlijke verantwoordelijkheid om Israël te vergaderen. Omdat patriarchen geïnspireerd zijn om ons over die afstamming te informeren, hebben wij enkele patriarchen gevraagd om over hun unieke perspectief en inzichten betreffende het belang van de vergadering van Israël te vertellen.
Rechts: foto, Craig Alan Shelley
Onze afstamming
Alle mensen – zelfs zij die niet van Abraham afstammen – gaan deel van het huis van Israël uitmaken wanneer zij verbonden met God sluiten. President Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘Sommigen onder ons zijn letterlijk nakomelingen van Abraham, anderen gaan deel uitmaken van zijn familie door adoptie. De Heer maakt geen onderscheid. […] Zijn kerk [verstrekt] patriarchale zegens aan de leden van de kerk om ze een blik op hun toekomst te geven, alsmede een verbinding met het verleden, namelijk de vaststelling van hun afstamming.’2
‘Om ons deel te kunnen doen in het vergaderen van de stammen van Israël, moeten we eerst begrijpen wat we moeten doen’, zegt broeder Keith Stapleton, een patriarch in Georgia (VS). ‘Wanneer iemands afstamming in zijn patriarchale zegen wordt aangegeven, moet hij de zegeningen en taken van de stammen van Israël bestuderen.’
Veel huidige leden van de kerk behoren tot de stam van Efraïm of Manasse. De afstammelingen van deze mannen kregen de opdracht om het verstrooide Israël te vergaderen, of de ‘volken [te] stoten’ (Deuteronomium 33:17).
Maar tot welke stam we ook behoren, we hebben allemaal een belangrijke rol in de vergadering te spelen. ‘Wanneer we begrijpen dat we van een van de stammen afkomstig zijn die door de oude profeten aangewezen waren om Israël te vergaderen, geeft dat ons een doel’, zegt broeder Barre Burgon, een patriarch in Utah (VS).
Als we onze afstamming kennen en begrijpen, kennen en begrijpen we ook onze verbondsverantwoordelijkheid om aan de vergadering van Israël bij te dragen. ‘Bedenk dat de Heer Lehi gebood niet naar het beloofde land te gaan zonder eerst de Schriften te bemachtigen die over zijn voorgeslacht spraken’, zegt broeder Vjatsjeslav Protopopov, een patriarch uit Moskou (Rusland). ‘De Heer wil dat zijn volk weet wie het is.’
Manieren waarop we Israël kunnen vergaderen
Er zijn veel manieren om aan de vergadering van Israël deel te nemen, wat president Nelson ‘het allerbelangrijkste werk in de wereld’ noemt.3 Dat werk hoeft niet overweldigend te zijn. Het is zelfs een ongelooflijke belevenis om er deel van uit te maken. Broeder Calixto Muruchi, een patriarch uit La Paz (Bolivia), legt uit dat het vanwege Gods liefde is dat Hij ‘ons de kans geeft om een werktuig in zijn handen te zijn, zodat al zijn zonen en dochters het herstelde evangelie van Jezus Christus kunnen leren kennen en we allemaal de kans krijgen om in zijn tegenwoordigheid terug te keren en het eeuwige leven te beërven’.
Hoe kunnen we Israël dan vergaderen? Er zijn verscheidene dingen die we kunnen doen om aan dat grote werk deel te nemen.
Zendingswerk
Broeder Wayne Allgaier, een patriarch in Maryland (VS), zegt over het belang van zendingswerk: ‘Onze Vader in de hemel wil graag al zijn kinderen zegenen. Door ze weer in zijn kudde te vergaderen, krijgen ze toegang tot die zegeningen.’
‘We geven mensen de kans op eeuwige verhoging’, voegt broeder Burgon eraan toe. ‘Dat is precies het doel van dit aardse leven. […] Dit is voor onze hemelse Vader echt de kans om veel van zijn kinderen terug te krijgen.’
Profeten en apostelen moedigen ons dikwijls aan om van zendingswerk een ‘normaal en natuurlijk’ onderdeel van ons dagelijks leven te maken.4 Ouderling Neil L. Andersen van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft uitgelegd: ‘Ik raad u aan om u niet meer schuldig te voelen over gebreken die u bij het verkondigen van het evangelie denkt te hebben.’ In plaats daarvan kunnen we ‘bidden om “als getuige van God op te treden” [Mosiah 18:9]’, en ‘open over [ons] geloof in Christus’ zijn.5
Als we bidden dat we ‘mensen mogen vinden die bereid zijn om God in hun leven te laten zegevieren’,6 zullen we geleid worden om de mensen om ons heen met het licht van het evangelie te bereiken.
Foto van Nuku‘alofatempel (Tonga), James Babcock
Tempelwerk en familiegeschiedenis
De vergadering van Israël vindt aan beide zijden van de sluier plaats. Broeder Allgaier heeft door familiegeschiedenis en tempelwerk een versnelling in de vergadering van Israël opgemerkt: ‘We horen president Nelson steeds vaker over de vergadering van Israël zeggen dat het niet alleen om zendingswerk gaat, maar dat die vergadering aan beide zijden van de sluier plaatsvindt. Er zijn meer mensen aan de andere kant van de sluier die op de verrichting van die essentiële verordeningen wachten dan dat er hier op aarde zijn. Die mensen zijn net zo belangrijk als de mensen die nu leven en het evangelie nodig hebben.’
President Nelson heeft gezegd: ‘Telkens als we iets doen dat iemand – aan deze of de andere zijde van de sluier – helpt om verbonden met God te sluiten en na te komen, helpen we met de vergadering van Israël.’7
Zion versterken
President Nelson heeft gezegd dat de vergadering van Israël, naast zendingswerk, tempelwerk en familiegeschiedenis, ook te maken heeft met ‘het opbouwen van het geloof en het getuigenis in het hart van hen met wie wij samenleven, samenwerken en samen dienen’.8
Daarom moeten wij zowel ons eigen geloof opbouwen als anderen steunen en sterken. ‘We moeten volledig vervuld zijn van het evangelie’, zegt broeder Lovelock, een patriarch uit Queensland (Australië). ‘Als we dat doen, dragen we bij aan de vergadering van Israël.’ Als we met het evangelie vervuld zijn, kunnen we anderen versterken terwijl we dienen, onze roeping vervullen en ons gezin steunen.
Aan de vergadering deelnemen
‘De vergadering zal plaatsvinden, of wij eraan bijdragen of niet’, zegt broeder Allgaier. ‘Het is het werk van de Heer, en Hij zal ervoor zorgen dat het gedaan wordt. Zij die er actief aan deelnemen, zullen meer zegeningen ontvangen.’
Wanneer wij ons best doen om het evangelie te verkondigen, een rechtschapen gezin op te voeden, onze roeping groot te maken en de mensen om ons heen te dienen, dragen we bij aan de vergadering van Israël. Broeder Burgon zegt: ‘Er heerst een gevoel van urgentie bij de profeet, het Quorum der Twaalf Apostelen, en andere kerkleiders dat het tijd is om in actie te komen. Het is tijd om onszelf en anderen op de eeuwige verhoging voor te bereiden.’
Broeder Lovelock zegt: ‘De jonge mensen die in de afgelopen jaren hun patriarchale zegen hebben ontvangen, zijn prachtige, sterke persoonlijkheden. Ik twijfel er niet aan dat sommige van Gods dierbare en edele kinderen nu onder ons zijn. Zij bereiden zich op de wederkomst van onze Heiland, Jezus Christus, voor en helpen bij dit grote werk om Israël te vergaderen.’
De vergadering van Israël vindt nu plaats, en de Heer heeft voorspeld dat het een heerlijke gebeurtenis zal zijn (zie Jeremia 16:14–15). President Nelson heeft gezegd: ‘Als we ons realiseren dat we de kinderen van het verbond zijn, weten we wie we zijn en wat God van ons verwacht. Zijn wet is in ons hart gegrift. Hij is onze God en wij zijn zijn volk.’9 Als nakomelingen van vader Abraham zijn wij verantwoordelijk om anderen door middel van zendingswerk, tempelwerk en familiegeschiedenis uit te nodigen om zich in de kudde te vergaderen. Als we dat doen, bereiden we ons beter op het eeuwige leven voor.