Gods liefde voor mij leren voelen

Toen ik het jaar daarop in therapie ging, was ik in staat om mijn gedachten te verwerken. Mijn therapeut wees me erop dat ik de neiging had om een alles-of-niets-persoon te zijn. Ik vond dat ik volmaakt in het onderhouden van de geboden moest zijn, en dat ik anders niet sterk genoeg was. En ik besefte dat ik had besloten dat God niet bestond, omdat ik Hem niet kon voelen. Maar terugkijkend op mijn leven, wist ik dat die gedachte niet waar kon zijn. En daardoor begreep ik dat het aan mij lag, niet aan God.

Al van jongs af aan had ik het idee in mijn hoofd gegrift dat als ik niet volmaakt was, ik nooit goed genoeg zou zijn. Omdat niemand volmaakt is, bevond ik me natuurlijk in een wereld van onzekerheden. Ik voelde me ongemakkelijk bij het idee dat ik iets waard kon zijn. Daardoor had ik altijd het gevoel dat ik me niet kon waarmaken en dat ik niemands liefde verdiende – ook die van God niet.

Een tijd lang had ik geprobeerd mijn eenzaamheid en gevoelens van onvermogen te bestrijden door te proberen van alles te zijn. Ik hield me met allerlei activiteiten bezig om de echte problemen uit mijn hoofd te bannen. En ik besteedde een overmatige hoeveelheid tijd aan het overwegen van de behoeften van anderen om te voorkomen dat ik me op mijn eigen behoeften zou concentreren. Ik gaf bijles, speelde tennis, bakte voor al mijn vrienden en buren, en werd onderwijsassistent. Ik werkte ook parttime, volgde veel colleges en was voorzitter van verschillende verenigingen en groepen op de universiteit.

Aan de buitenkant was ik het meisje dat alles voor elkaar had. Maar niemand kon zien dat ik vanbinnen wanhopig op zoek was naar iets om me goed genoeg te voelen. En omdat ik steeds meer probeerde te doen, werd ik nog onzekerder over wie ik was en wie ik wilde zijn.

Tegen het einde van mijn eerste jaar besefte ik hoe erg ik door mijn gevoelens van minderwaardigheid verlamd was geraakt. Ik was in mijn enorme onzekerheid zover gekomen dat ik mezelf alle geweldige mogelijkheden van het leven ontzegde en gevoelloos werd.

Ik nam een stapje terug en vroeg me af waarom ik, ondanks al mijn inspanningen, nog steeds niets voelde. Dat veroorzaakte een zware depressie. Wat doe je als je het gevoel hebt dat God je volkomen in de steek heeft gelaten?

Verlangend om verder te gaan, maar met een leeg gevoel omdat ik me afvroeg wat God werkelijk van me vond, besefte ik dat er vanbinnen iets moest veranderen. Door dat besef begon ik Gods liefde voor mij te voelen.

Afbeelding

young adult man studying

Ernaar streven Gods liefde te voelen

Ik wist eerst niet hoe ik moest beginnen; de taak alleen was al ontmoedigend. Maar in de loop van het daaropvolgende jaar begon ik te vertrouwen op de Heer en zijn oneindige goedheid om me door elke dag heen te helpen. Ik vond zoveel kracht en gemoedsrust toen ik de boodschappen van de profeten las, over de tempelverbonden nadacht die ik had gesloten, elke avond tien minuten in de Schriften las, en gedurende de dag in gebed met mijn hemelse Vader communiceerde.

Toen ik dat deed, begon ik zijn hand in mijn leven te herkennen. Ik wist niet wie ik was of welk pad ik in het leven moest kiezen. Ik wist niet op welk pad ik me ooit goed genoeg zou voelen. Maar ik besefte al snel dat ik oprecht wilde weten wie ik in Gods ogen was.

Ik ben nu aan mijn laatste semester op de universiteit bezig. Onder alle druk van mijn taken als student, werknemer, dochter, zus en vriendin, ben ik gaan beseffen dat mijn eigenwaarde en weten wat God van mij vindt, van essentieel belang zijn voor mijn succes bij alles wat ik doe.

Er zijn nog veel onduidelijkheden over mijn toekomst, maar dat is niet erg.

Het feit dat ik nu niet volmaakt hoef te zijn, geeft me de kracht om elke dag door te komen. Ik weet dat God Zich bewust is van mij. Ik weet ook dat als ik zijn liefde niet kan voelen, Hij toch geduldig met mij bezig is.

Ondanks mijn moeilijkheden in de afgelopen jaren heb ik met behulp van God eigenschappen en talenten in mezelf ontdekt die ik vroeger nooit zou hebben opgemerkt. Het allerbelangrijkste is dat ik na verloop van tijd, door persoonlijke openbaring en dagelijkse pogingen om Gods wil voor mij te begrijpen, heb geleerd hoe Hij over mij denkt. Ik heb rijkelijk uit de krachtbron van de Heiland en de zegeningen van zijn verzoening kunnen putten. Daardoor ben ik Gods liefde gaan voelen en weet ik dat ik zijn dierbare dochter ben.

Bij het lezen van de boodschappen van de profeten werd ik geraakt door deze woorden van president Russell M. Nelson: ‘Een vrouw krijgt gevoelens van eigenwaarde wanneer ze het voorbeeld van de Meester volgt. Haar besef van eeuwige waarde komt voort uit haar eigen christelijke verlangen om net als Hij liefdevol de helpende hand te bieden.’

Hij zei ook: ‘De eigenwaarde van [een vrouw] wordt verdiend door persoonlijke rechtschapenheid en een nauwe band met God.’¹ Daaruit ben ik gaan begrijpen dat wie ik ben, meer is dan de combinatie van wat ik doe of zeg. Ik ben een eeuwig wezen, met de buitengewone roeping om net als de Heiland liefdevol en meelevend leiding te geven. En dat begrip overstijgt alles wat mijn depressieve gedachten me proberen wijs te maken.

Ook nu nog vergeet ik soms hoe Gods liefde aanvoelt en hoeveel blijvende vreugde er in de kleinste en eenvoudigste momenten van het leven te vinden is. Maar het wonder van het zoenoffer van Christus is dat de verzoening niet alleen voor bekering is. Door zijn barmhartigheid worden we in staat gesteld om elke dag door te komen en onszelf lief te hebben. Dat vergeet ik vaak, maar het is wel waar.

We ontkomen er niet aan dat we vatbaar voor de menselijke aard zijn, en dat die momenten van goddelijke helderheid en inspiratie misschien niet altijd zo echt aanvoelen. Om ons te helpen, kunnen we notities bijhouden en terugkijken op de momenten waarop we Gods liefde voelden. We kunnen ons best blijven doen om die liefde te voelen. Onze dagelijkse aanbidding en voortdurende pogingen om onze heiligheid te verdiepen, zullen niet alleen onze relatie met onze hemelse Vader versterken, maar ook ons geluk en gevoel van eigenwaarde vergroten. Christus kan die pogingen grootmaken en ertoe bijdragen dat wij worden wat onze hemelse Vader van ons verwacht.

Ik ben vastbesloten het te blijven proberen omdat ik hoop in Christus heb. Ik weet dat het leven steeds beter zal worden en dat ik zal groeien als ik op Hem vertrouw. Toen ik eenmaal merkte hoe oneindig Gods liefde voor mij was, kon ik elke dag meer kracht vinden om mijn hartzeer te boven te komen en mijn gevoelens van ontoereikendheid en mijn drang naar volmaaktheid te overwinnen.

Wanneer ik merk dat ik weer in mijn onzekerheden verval, bedenk ik dat God me grappig, aardig, vrijgevig en mooi vindt. Maar bovenal bedenk ik dat Hij ziet dat ik mijn best doe.

President Thomas S. Monson (1927–2018) heeft gezegd: ‘Gods liefde is er voor u, of u nu wel of niet vindt dat u [die] verdient. Zij is er gewoon altijd.’² Ik ben zo dankbaar voor dat beginsel. In onze ergste moeilijkheden kunnen we Gods heerlijkheid waarnemen om ons vooruit te helpen. Hij moedigt ons altijd aan.