Ganahan nga Makat-on

Gitarung pag-ayo ni Russell pagsulod ang iyang duha ka mga lapis ug ang iyang kwaderno sa iyang bag. Iyang gisudlay ang iyang buhok ug gisusi aron masiguro nga ang iyang mga sinina nindot tan-awon. Human mogakos sa iyang inahan sa panamilit, midagan siya ngadto sa hununganan sa bus. Iyang gibati nga siya morag maguol kon ang bus dili moabut dayon. Ganahan siya nga mosugod sa pag-eskwela sa unang higayon.

Matag tuig, si Russell makakita sa iyang magulang nga mga igsoon nga maglakaw paingon sa hununganan sa bus, diin sila mosakay sa bus padulong sa eskwelahan. Gusto siyang mosakay sa bus uban kanila. Dugang pa, gusto siyang makat-on sa mga butang nga ilang nakat-unan. Gusto siyang makat-on og dugang pa mahitungod sa mga dinosaur. Gusto siya makahibalo kon unsaon pagdagan sa tren. Gusto siyang makat-on sa pagbasa. Nasayud siya nga siya makagusto sa eskwelahan.

Ang magtutudlo ni Russell, si Mrs. Wilson, mipahiyom sa dihang misulod siya sa klasehanan. Iyang gipakita ni Russell asa ang iyang lingkuranan. Iyang gipakita usab kaniya asa ibitay ang iyang bag.

“Tingali among kat-unan pag-una ang mahitungod sa mga dinosaur,” naghunahuna si Russell.

“Maayong pag-abut sa eskwelahan,” miingon si Mrs. Wilson. “Atong ipaila ang atong mga kaugalingon ug mosulti og butang mahitungod sa atong mga kaugalingon.”

Nakamug-ot si Russell “Sige, kinahanglang makaila ta sa tanan,” sa iyang hunahuna. “Tingali makat-on kami mahitungod sa mga dinosaur pagkahuman.”

Sa dihang turno na ni Russell ang pagpaila sa iyang kaugalingon, siya miingon, “Ako si Russell. Ganahan kong makat-on sa tanan —ilabi na mahitungod sa mga tren ug mga dinosaur.”

“Nindot kana, Russell,” miingon si Mrs. Wilson. Mipahiyom si Russell. Nakasiguro siya nga sila makat-on mahitungod sa mga tren ug mga dinosaur sa dili madugay.

Apan wala diay. Nangaon sila sa snack ug nagdula sa mga block nga porma og mga lingin, mga trayangulo, ug mga eskwala.

“Mrs. Wilson, kanus-a kita magkat-on mahitungod sa mga dinosaur ug mga tren?” nangutana si Russell.

“Dili pa karon, Russell,” miingon siya. “Panahon karon sa pagbasa og usa ka istorya.”

“Mahitungod ba kini sa mga dinosaur?”

“Dili, Russell.”

Pagkahuman sa istorya sila nagkat-on sa alpabeto. Dayon oras na sa pagpauli.

Naglagot si Russell.

Nagkusmod siya sa may bintana sa bus. Midagan siya gikan sa hununganan sa bus ug midasmag sa pultahan sa atubangan. Mideretso siya sa iyang kwarto ug gitabunan ang iyang ulo sa habol.

Misulod si Mama ug gibutang ang iyang kamot sa ulo ni Russell. “Kumusta ang imong unang adlaw?” nangutana siya.

“Bati. Wala akoy makat-unan, ug dili na ako mobalik. Ang among gihimo mao ra ang pagdula sa mga block ug pagbasa og mga istorya.”

“Nan, Russell, kini imong una pa lang nga adlaw,” miingon si Mama.

Milingkod si Russell ug mitutok ni Mama. “Gusto akong makat-on mahitungod sa mga dinosaur ug mga tren ug pagbasa—karon.

Mitupad si Mama ni Russell diha sa higdaanan. “Dili nimo makat-unan ang tanan sa usa lang ka higayon. Ang pagkat-on nagkinahanglan og panahon. Ug kon mas daghang ang imong makat-unan karon, mas daghan ang imong makat-unan unya.”

“Unsay buot nimo nga ipasabut?” nangutana si Russell.

“Sige, ikaw kinahanglang makat-on sa alpabeto sa dili pa ikaw makat-on sa pagbasa. Ug kinahanglan nga ikaw makat-on sa pagbasa sa dili pa ikaw makabasa sa mga butang nga imong nainteresan,” miingon siya.

Naghunahuna si Russell niini. Tingali aduna pay mga butang nga makat-unan kay sa mga dinosaur ug mga tren lamang. “Sige, tingali mosulay ko pag-adto og usab sa eskwelahan ugma,” siya miingon.

Mipahiyom si Mama kaniya.

“Apan, Ma, mahimo bang mokuha kita og libro gikan sa librarya mahitungod sa mga dinosaur?”

“Sa akong pagtuo mahimo kaayo kana.”