Ang Tingog sa Maayong Magbalantay

Isip usa ka magraranso sa Montana hapit tanan sa akong 70 nga katuigan, akong gimanggad ang sambingay sa maayong magbalantay, nga makita sa Juan 10:1–18, kay ako mipuyo niini. Ang mosunod nga mga kasinatian mga pihong makakagahum sa pagpadala niining sambingay sa tinuod nga panghitabo.

Sa mga panahon diha sa biblia ang matag magbalantay motawag sa iyang karnero nga iyang gipanag-iya gikan sa daghang mga pundok nga gitapok sa toril inigkagabii (tan-awa sa bb. 3–4). Sa samang paagi, sa panahon nga akong balhinon ang akong mga karnero, ako yanong motawag, ug dayon sila mosunod.

Pipila na ka tuig ang milabay ang akong abtik nga 96 anyos nga silingan, si Alice, kinsa nagpatubo og mga karnero, nagkasakit panahon sa ting-anak sa mga karnero, busa ako mitanyag kaniya nga ako na lang ang magpaanak sa karnero inigka gabii. Sa dihang ako misulod sa balaybalay nga anakanan sa iyang karnero sa una nakong gabii “sa pagtrabaho,” si Alice adunay duol sa 100 ka mga tigulang nga mga babayeng karnero nga nahinanok sa pagkatulog nianang gabhiona. Apan sa dihang ako nagpakita, sila dayon nakamatikod og estranghero sa ilang taliwala. Nahadlok, diha-diha dayon sila nangita og kahilwasan pinaagi sa pagtapok nga naghuot didto sa usa ka suok (tan-awa sa b. 5).

Kini nagpadayon sa pipila ka mga gabii. Bisan unsa pa ako ka hilum nga mosulod, ang karnero makuyawan ug magpalayo. Ako hinay-hinay nga misulti ngadto sa mga bag-ong nangatawo nga mga karnero ug sa mga tigulang nga mga babayeng karnero samtang ako silang gibantayan. Pag-abut sa ikalimang gabii sila dili na makuratan samtang ako motrabaho ngadto kanila. Sila nakaila na sa akong tingog ug nagsalig kanako.

Usa ka adlaw sa wala madugay ako misulti kang Alice nga ako andam nga mopasuso gamit ang mga botelya sa iyang dosena o labaw pa nga mga bum lamb. (Ang bum lamb usa ka karnero kansang inahan namatay o dili makahatag og igong gatas.) Gisundog-sundog si Alice, akong gitawag ang iyang mga karnero, “Dali, BaBa! Dali, BaBa!” Ako nagdahum nga ang mga karnero magdali-dali og duol kanako sama sa ilang gibuhat ngadto kaniya. Apan walay bisan usa nga karnero ang mitan-aw kanako. Dayon si Alice migawas sa pultahan sa iyang kusina ug mitawag. Nakadungog sa iyang tingog, sila nagdali-dali og dagan paingon kaniya, nagpangita sa ilang gatas.

Nakuryoso, si Alice ug ako naghimo og eksperimento. Nagbarog sa akong koral, si Alice misundog-sundog sa akong tawag: “Dali, lamby, lamby! Dali, lamby, lamby!” ug walay nadawat nga tubag bisan unsa. Apan sa dihang ako ang mitawag sa samang mga pulong, ang akong mga karnero nagdali-dali sa pag-alirong kanako. Bisan tuod ang mga pulong nga among gigamit sa pagtawag sa mga karnero pareha ra gayud, ang among dili pamilyar nga mga tingog wala panumbalinga. Ang karnero matinud-anong makadungog lamang sa ilang tinuod nga magbalantay (tan-awa sa b. 4).

Ang Juan 10 miila sa usa ka magbalantay gikan sa usa ka sinuhulan nga magbalantay. Ang usa ka magbalantay, kinsa siya ang nagpanag-iya sa mga karnero, adunay mahigugmaong kabalaka alang sa ilang kaluwasan. Sa laing bahin, ang usa ka sinuhulan nga magbalantay yano ra nga “binayaran” ug “walay kabalaka” (b. 13). Ang sambingay usab nagtudlo nga ang binayaran nga magbalantay modagan ug pasagdaan ang iyang karnero (tan-awa sa b. 12), ang magbalantay andam nga ihatag ang iyang kaugalingon alang sa iyang karnero (tan-awa sa b. 11). Kini tinuod gayud sa atong Maayong Magbalantay—atong Manluluwas, nga si Jesukristo—kinsa mahigugmaong mihatag sa Iyang kinabuhi alang kanato (tan-awa sa bb. 15, 17–18).

Para kanako kini nga mga kasinatian mimatuod sa usa ka importanting mensahe sa sambingay: ang pagpaningkamot nga makaila sa personal ang atong Maayong Magbalantay ug ang kaandam nga makaila sa Iyang tingog mao ang makapugong sa atong sayop nga pagsunod sa usa ka binayran nga magbalantay. Pinaagi sa matinud-anong pagpaminaw sa tingog sa atong Maayong Magbalantay—ug wala nay lain—kita magiyahan ngadto sa mahangturong kaluwasan.