Hlutverk Jóhannesar skírara

„Ég sótti fund í musterinu [hinn 29. janúar 1849]. … Ég greindi frá því að ég hefði verið spurður tveggja spurninga varðandi umræðuefni mitt síðasta hvíldardag og ég hefði lofað að svara þeim opinberlega og vildi nýta þetta tækifæri til þess.

Spurning vaknaði varðandi þessi orð Jesú: ,Enginn er sá af konu fæddur, sem meiri sé en Jóhannes. En hinn minnsti í Guðs ríki er honum meiri.‘ [Lúk 7:28.] Hvers vegna var Jóhannes álitinn einn af hinum miklu spámönnum? Mikilleiki hans fólst ekki í kraftaverkunum sem hann gerði. [Sjá Jóh 10:41.]

Í fyrsta lagi var honum falið hið guðlega hlutverk að greiða fyrir komu Drottins. Hverjum öðrum hefur áður verið treyst fyrir slíku? Engum manni.

Í öðru lagi var honum treyst fyrir því mikilvæga hlutverki að skíra mannssoninn, og þess krafist af hans hendi. Hverjum öðrum hefur hlotnast slíkur heiður? Hverjum öðrum hefur hlotnast slík forréttindi og vegsemd? Hverjum öðrum hafa hlotnast þau forréttindi að leiða son Guðs ofan í skírnarvatnið og sjá heilagan anda stíga niður í mynd dúfu, eða öllu heldur í líki dúfu, til vitnis um framkvæmd þessa? Tákn dúfunnar var innleitt fyrir sköpun heimsins, til vitnis um heilagan anda, og djöfullinn getur ekki komið í líki dúfu. Heilagur andi er persónubundin vera og hefur persónubundið útlit. Sjálfur er hann ekki skilgreindur sem dúfa að útliti, heldur er dúfan til tákns um hann. Heilagur andi getur ekki breytt sér í dúfu, heldur var dúfan veitt Jóhannesi sem tákn til staðfestingar á framkvæmdinni, líkt og dúfan er til tákns eða marks um sannleika og hreinleika.

Í þriðja lagi var Jóhannes á þessum tíma eini lögmæti þjónninn í málefnum ríkisins, sem þá var á jörðinni og hafði lykla þess valds. Gyðingar urðu að hlýða fyrirmælum hans ella verða fordæmdir samkvæmt eigin lögum. Er sjálfur Kristur kom og var hlýðinn lögmálinu sem hann gaf Móse á fjallinu fullnægði hann öllu réttlæti og þar með upphóf hann það og gerði virðingarvert, en ógilti það ekki. Sonur Sakaría þurfti að hafa fyrir því að fá lyklana, ríkið, valdið og vegsemdina frá Gyðingunum, með hinni heilögu smurningu og samkvæmt tilskipun himinsins, og af þessum þremur ástæðum er hann mestur spámanna sem af konu er fæddur.

Önnur spurningin: Hvernig getur sá sem minnstur er í Guðs ríki verið meiri en hann? [Sjá Lúk 7:28].

Ég svaraði og spurði: Til hvers var Jesús að vísa til hins minnsta? Jesús var talinn sístur allra til að geta gert kröfu til Guðs ríkis og því ætti hann minnstan rétt á að geta talist spámaður, og hefði því eins getað sagt: ,Sá sem talinn er minnstur meðal ykkar, er meiri en Jóhannes – en það er ég sjálfur.‘ “⁴

„Sumir segja að ríki Guðs hafi ekki verið komið á fót á jörðu fyrr en á hvítasunnudegi og að Jóhannes [skírari] hafi ekki prédikað skírn til fyrirgefningar syndanna, en ég segi, í nafni Drottins, að ríki Guðs hafi verið komið á fót á jörðu allt frá tíma Adams og hafi verið þar fram til þessa. Í hvert sinn sem réttlátur maður finnst á jörðinni mun Guð opinbera honum orð sitt og veita honum kraft og vald til að þjóna í hans nafni, og þar sem prestur Guðs er – þjónn sem hefur kraft og vald frá Guði til þess að framkvæma helgiathafnir fagnaðarerindisins og gegna embætti í prestdæmi Guðs, þar er ríki Guðs. Og sem afleiðing af því að hafna fagnaðarerindi Jesú Krists og þeim spámönnum sem Guð hefur sent, vofir dómur Guðs yfir fólki, borgum og þjóðum á hinum ýmsu tímabilum heims, líkt og átti sér stað með borgirnar Sódómu og Gómorru, sem lagðar voru í rúst, vegna þess að fólkið hafnaði spámönnunum. …

Hvað varðar fagnaðarerindið og skírnina sem Jóhannes prédikaði, segi ég að hann hafi komið og kennt fagnaðarerindið til fyrirgefningar syndanna. Hann hafði vald sitt frá Guði og hið lifandi orð Guðs var í honum, og ríki Guðs virtist um tíma hvíla á Jóhannesi einum. Drottinn lofaði Sakaría að hann myndi eignast son sem væri afkomandi Arons, og Drottinn hafði lofað að prestdæmið myndi viðhaldast í Aron og afkomendum hans um kynslóðir. Enginn tekur sjálfum sér þann heiður, heldur er hann kallaður af Guði, eins og Aron [sjá Hebr 5:4]; og Aron hlaut köllun sína með opinberun. …

Einhver gæti sagt að ríki Guðs hafi ekki verið komið á fót á tíma Jóhannesar, því Jóhannes sagði ríkið vera í nánd. En ég spyr þá á móti hvort það hafi getað verið nær þeim en í höndum Jóhannesar. Fólkið þurfti ekki að bíða eftir hvíldardegi til að finna ríki Guðs, því Jóhannes hafði það með sér og úr eyðimörkinni kom hann hrópandi: ,Gjörið iðrun, himnaríki er í nánd‘ [Matt 3:2]. Með öðrum orðum sagði hann: ,Ég hef hér ríki Guðs og ég kem eftir yður; ég hef ríki Guðs og þið getið tekið á móti því. Ég kem eftir yður, og ef þið takið ekki á móti því, verðið þið fordæmd;‘ og ritningarnar segja að allir í Jerúsalem hafi farið til að láta skírast af Jóhannesi [sjá Matt 3:5–6]. Hann var lögmætur þjónn og hinir skírðu urðu þegnar konungs. Lögmál og lifandi orð Guðs voru þar einnig. Þar af leiðandi var ríki Guðs þar, því enginn maður hafði réttmætara vald til þjónustu en Jóhannes, og frelsarinn sjálfur beygði sig undir vald þetta með því að láta skírast af Jóhannesi. Ríki Guðs var því á jörðinni, jafnvel á tíma Jóhannesar. …

“… Kristur kom samkvæmt orðum Jóhannesar [sjá Mark 1:7], og hann var Jóhannesi æðri, því hann hafði lykla Melkísedeksprestdæmisins og ríki Guðs og hafði áður opinberað prestdæmi Móse, en Kristur var skírður af Jóhannesi til að fullnægja öllu réttlæti [sjá Matt 3:15]. …

“… [Jesús sagði]: ,Enginn getur komist inn í Guðs ríki, nema hann fæðist af vatni og anda;‘ og ,himinn og jörð munu líða undir lok, en orð mín munu aldrei undir lok líða.‘ [Jóh 3:5; Matt 24:35.] Ef menn fæðast af vatni og anda, geta þeir komist inn í Guðs ríki. Það er augljóst að ríki Guðs var á jörðinni og Jóhannes bjó þegna undir ríkið með því að boða þeim fagnaðarerindið og skíra þá, og hann ruddi veginn fyrir frelsarann eða kom sem fyrirrennari og bjó þegnana undir kenningar Krists; og Kristur prédikaði í Jerúsalem á sama stað og Jóhannes prédikaði. … Jóhannes … prédikaði sama fagnaðarerindi og skírn og Jesús og postularnir prédikuðu eftir hann. …

Þegar menn komast að vilja Guðs og finna lögmætan þjón, útvalinn af Guði, er ríki Guðs þar, en sé hann það ekki, er ríki Guðs þar ekki. Allar helgiathafnir, allt skipulag og öll þjónusta á jörðinni gagnast mannanna börnum ekki, nema það sé vígt og heimilað af Guði, því ekkert fær frelsað menn, nema lögmætur stjórnandi, því engir aðrir eru viðurkenndir af Guði eða englum.“⁵

„Jóhannes [skírari] hafði Aronsprestdæmið og var lögmætur stjórnandi og sendiboði Krists, til að greiða honum veg. … Jóhannes var prestur eftir reglu Arons fyrir Krist. …

Honum var treyst fyrir lyklum Aronsprestdæmsins og hann var eins og rödd hrópanda í eyðimörk, sem sagði: ,Greiðið veg Drottins, gjörið beinar brautir hans.‘ [Matt 3:3.] …

Frelsarinn sagði við Jóhannes: Ég verð að skírast af þér. Hvers vegna? Sem svar við ályktun minni [sjá Matt 3:15], … þá hafði Jesús engan lögmætan stjórnanda [nema] Jóhannes.

Enga sáluhjálp er að finna milli spjalda Biblíunnar án lögmæts þjóns.“⁶

Ég ætla fyrst að ræða um anda Elíasar, og í þeirri efnisnálgun ætla ég að vísa í vitnisburð ritningarinnar og gefa minn eigin.

Í fyrsta lagi læt ég nægja að segja, að ég fór út í skóg til að spyrja Drottin í bæn um vilja hans varðandi mig og ég sá engil [Jóhannes skírara] og hann lagði hendur á höfuð mitt og vígði mig sem prest eftir reglu Arons og til að hafa lykla þess prestdæmis, sem hefur það hlutverk að prédika iðrun og skírn til fyrirgefningar syndanna og einnig að skíra. En mér var sagt að í embætti þessu fælist ekki sá réttur að veita heilagan anda með handayfirlagningu, því að slíkt krefðist æðra embættis sem veita ætti síðar; og að í þessari vígslu minni fælist undirbúningsstarf eða það sem á undan færi, sem er andi Elíasar, því að anda Elíasar var ætlað að koma á undan til að greiða veg þess sem æðri er, þannig var það í tilviki Jóhannesar skírara. Hann hrópaði í eyðimörkinni: ,Greiðið veg Drottins, gjörið beinar brautir hans.‘ [Matt 3:3.] Og mannfjöldanum var gert ljóst, að ef hann tæki við því, væri um anda Elíasar að ræða [sjá Matt 11:14]; og Jóhannesi var mikið í mun að segja fólkinu að hann væri ekki það ljós, heldur væri hann sendur til að bera vitni um það ljós [sjá Jóh 1:8].

Hann sagði fólkinu að hlutverk sitt væri að prédika iðrun og skírn með vatni; en að sá sem kæmi á eftir sér myndi skíra með eldi og heilögum anda [sjá Matt 3:11].

Ef sviksemi hefði leynst í honum, hefði hann getað farið út fyrir sitt eigið valdsvið, og tekið sér fyrir hendur að framkvæma helgiathafnir sem tilheyrðu ekki embætti hans og köllun, undir anda Elíasar.

Anda Elíasar er ætlað að greiða veginn fyrir æðri opinberun Guðs, sem [andi Elíasar] er prestdæmi Elíasar eða prestdæmið sem Aron var vígður. Og þegar Guð sendir mann í heiminn til að greiða veginn að æðra verki, sem hefur lyklana að krafti Elíasar, er þar um að ræða kenningu Elíasar, sem svo var nefnd jafnvel allt frá fyrstu öldum þessa heims.

Ætlunarverk Jóhannesar takmarkaðist við það að prédika og skíra, en það sem hann gerði var lögmætt. Og þegar Jesús Kristur kom til einhverra lærisveina Jóhannesar, skírði hann þá með eldi og heilögum anda. … Jóhannes starfaði ekki utan eigin valdssviðs, heldur framkvæmdi staðfastlega þann hluta sem tilheyrði embætti hans. Og sérhver hluti hinnar miklu byggingar skyldi undirbúinn réttilega og honum komið á sinn rétta stað. Og nauðsynlegt er að vita hver hefur lykla valds og hver ekki, að öðrum kosti er líklegt að við látum blekkjast.

Þeim sem hefur lykla Elíasar hefur verið falið undirbúningsstarf. … Andi Elíasar var opinberaður mér, og ég veit að það er sannleikur; þess vegna mæli ég af dirfsku, því ég veit sannlega að kenning mín er sönn.“⁷