Ang Bola-bola nga Kendi

Si Rachel nakamata nga gigutom. Siya miambak gikan sa higdaanan ug midagan ngadto sa aparador sa kan-anan. Iyang giablihan ang pultahan ug gitan-aw ang ibabaw sa estante. Atua ra—ang garapon sa kendi! Sulod sa garapon, naggilak sama sa nagsinaw nga mga dyolin, mao ang iyang paborito nga mga kendi. Kini mga makadani nga daw pula nga mga bola-bola nga may lamian nga tsokolate sa tunga.

Si Rachel dali nga milingi-lingi aron pagsuta kon si Mama o Papa nagtan-aw ba. Iyang nadungog ang ilang mga tingog, apan dili sila makita. Sa hilum ng paagi, iyang gitulod ang bangko ngadto sa kan-anan ug mitungtong niini. Dayon siya mikab-ot ug giablihan ang tabon sa garapon sa kendi. Siya mihakop og usa ka kumkom nga kendi, gibalik ang tabon, ug midagan sa hawanan paingon sa iyang lawak-katulganan. Apan sa dihang ang mga tingog sa iyang mga ginikanan nagkaduol, siya mitago ngadto sa banyo ug gisirado ang pultahan.

Samtang si Rachel gigutom nga nagtan-aw sa iyang kendi, siya naghunahuna, “Mahimo kaha nga akong iitsa ang usa ngadto sa taas ug sal-on kini sa akong baba?” Ug sa walay paglangan iyang giitsa ang kendi sa taas. Naglutaw kini ibabaw sa iyang ulohan, dayon nahulog lahus sa iyang dako og nga-nga nga baba ug mihuot kini sa iyang tutunlan. Dili siya makaginhawa!

Siya misulay sa pagsinggit apan dili makagawas ang tingog. “Papa, tabangi ko!” siya misinggit diha sa iyang kasingkasing. “Langitnong Amahan, palihug tabangi ko!” nag-ampo siya. Ang mga luha midagayday sa iyang mga aping samtang siya nanlimbasog sa pagginhawa nga dili kagawas. Siya mibati og kasakit ug nalipong.

Sa kalit, ang iyang amahan mikalit og sulod sa lawak. Iyang gialsa si Rachel gikan sa likod ug gipiit og hugot ang iyang mga bukton libot sa iyang lawas. Plop! Misupot ang kendi ngadto sa lababo. Si Rachel miginhawa og daghang hangin. Gipalingkod siya ni Papa ug gigakos siya. “Maayo na, Rachel,” siya malumo nga miingon. “Mamaayo ka na karon.”

“Salamat, Papa,” siya miingon. “Akong gikasubo nga akong gikuha ang mga kendi nga wala mananghid. Gihigugma ko ikaw.”

Si Mama misulod sa banyo. “Unsay nahitabo?” nangutana siya.

“Nakadungog ako og tingog,” miingon si Papa. “Nag-ingon kini, ‘Ang inyong anak nga babaye naa sa kakuyaw! Adtoa siya!’ Akong nakit-an si Rachel sulod sa banyo, apan wala ako masayud kon unsay nahitabo. Dayon ang tingog miingon, ‘Alsaha siya!’ Akong gialsa, ug usa ka piraso sa kendi ang migawas sa iyang baba.”

Si Mama migakos og maayo ni Rachel.

Si Rachel naghunahuna og maayo nianang adlawa. Siya naghunahuna mahitungod sa kendi ug mahitungod sa pagkamatinuoron. Siya naghunahuna kon unsa ka maayong tagamtamon ang matag gininhawa sa hangin. Siya naghunahuna kon unsa ka dako ang iyang gugma sa Langitnong Amahan ug sa iyang Mama ug Papa. Apan labaw sa tanan, siya naghunahuna mahitungod sa Espiritu Santo. Si Papa nakapugong kaniya nga matuk-an tungod kay siya naminaw. Siya gusto nga mahisama ni Papa ug kanunay nga maminaw sa Espiritu Santo.