Uban Lamang sa Tabang sa Dios
Ni Elder Timothy J. Dyches
Sa Seventy
Kon kita moila nga kita nagdepende sa Dios, kita usab makaamgo nga Siya matinguhaon sa pagtabang kanato.
Ang akong senior year sa high school naghatag og usa ka hagit nga wala nako damha. Wala madugay human sa pagsugod sa eskwela, ang among speech teacher mitudlo kanako nga moapil sa debate. Nagtuon, nagpraktis, ug nakigkompetensya mi, ug mapainubsanon kong nakakat-on og daghang bililhong mga leksyon.
Paglabay sa mga bulan ug upat ka semana sa dili pa ang state speech competition, ang akong magtutudlo yano nga mipahibalo kanako nga gilakip usab niya ang akong ngalan nga makigkompetinsya sa extemporaneous speech. Misugod siya sa pagpasabut nga sa unang adlaw gikinahanglan ko nga mamulong og dili mominos tulo ka managlahi nga pakigpulong nga tag-pito ka minutos ang gitas-on diha sa atubangan sa grupo sa mga maghuhukom.
Ug dihay laing problema—ang mga hilisgutan sa pakigpulong bag-o nga mga isyu nga pinasulagma nga i-assign, nga adunay 30 ka minutos lamang sa pagpangandam. Nakalitan ko; wala pa gani ko sukad makasaksi og extemporaneous speech.
Nangandam sa nahabiling mga semana, nagbasa og daghang mga artikulo sa bag-ong mga isyu kutob sa akong mahimo, gibati gihapon nako ang naghingapin nga pagduhaduha sa kaugalingon ug kabalaka. Sa adlaw sa kompetisyon, nangutana ko sa mga opisyales, “Nakadawat na ko sa akong hilisgutan, apan mahimo ba ko nga mosulod ug maminaw sa makadiyot og tawo nga naghatag gayud sa iyang pakigpulong?” Sila mitubag, “Aduna ra kay 30 minutos. Kon gusto nimong igahin kana sa pagpaminaw, naa ra na nimo.”
Pagpangayo og Tabang
Nianang una gayud nga higayon, misulod ko ug naminaw sulod sa pipila ka bililhong mga gutlo. Nasayud ko nga kinahanglan kong mag-inusara ug mag-ampo sa akong Langitnong Amahan. Nakabantay ko og usa ka hilit nga mga kakahoyan sa university campus tapad sa usa ka lim-aw diin mahimo ako nga mag-inusara, nga magluhod.
Nangamuyo ko sa Langitnong Amahan alang sa tabang. Dili kadto usa ka pag-ampo aron modaug—usa kadto ka kinasingkasing nga pag-ampo alang sa panabang sa Espiritu Santo aron makahimo ko og usa ka butang nga wala pa nako mahimo sukad ug makalampus niini nga hagit. Nakaamgo ko nga nagkinahanglan ko sa tabang sa Dios.
Ang Langitnong Amahan mitubag sa akong pag-ampo. Akong nahinumduman ang akong gitun-an ug nakahimo sa paghan-ay sa mga kamatuoran ug mga impresyon. Sa matag bag-ong hilisgutan nga madawat, mobiya una ko aron mag-ampo. Dayon motrabaho ko. Nasurprisa ko pagkasunod adlaw nga nadala ko sa katapusan nga hugna.
Ang akong hugot nga pagtuo sa Dios naglambo ngadto sa akong pagpamatuod, ug ang akong hugot nga pagtuo mas milig-on samtang akong gibati nga anaa Siya sa duol. Nagpasalamat ko sa Langitnong Amahan alang sa tabang nga akong nadawat, tungod kay human nahimo ang tanan nakong mahimo, gitabangan ko Niya nga mas daghan pa og makab-ot kay sa akong mahimo nga ako ra (tan-awa sa 2 Nephi 25:23).
Sa akong propesyunal nga kinabuhi, usa ako ka surgeon sa dunggan, ilong, ug tutunlan. Usa ka higayon didto sa Reno, Nevada, USA, gitawag ako aron sa pagtabang sa pediatric intensive care team sa ospital samtang giatiman nila ang usa ka talandugon nga batang lalaki kinsa natawo nga sayo ra kaayo. Kanang gamay nga bata nakabuntog sa pipila ka lisud nga mga hagit sa unang pipila ka bulan sa kinabuhi ug nakaangkon og igong kusog aron makapauli sa panimalay uban sa iyang mga ginikanan ug pamilya.
Walay swerte, paglabay sa duha ka bulan, nahibalik siya karon sa ospital tungod sa usa ka seryuso nga impeksyon sa iyang wala nga baga, ug dili maayo ang iyang pagresponde sa taas nga dosis sa tambal.
Ang mga espesyalista sa intensive care nagduda nga ang bata tingali nakahingus og butang nga nasangit sa iyang baga, apan dili kini makita sa bisan unsa nga X-ray. Tungod sa iyang nagkagrabe nga kahimtang, mirekomendar sila nga akong hilngon ang iyang mga baga samtang patulgon siya sa operating room.
Nianang panahona kami wala pay teknolohiya aron makakita og maayo ngadto sa pinakailawum sa gagmay nga mga agianan sa hangin sa mga masuso. Samtang naningkamot mi nga matangtang ang impeksyon sa iyang wala nga baga, sa daklit akong nakita kon unsay iyang nahingus—usa ka tipak sa yellow kaayo nga krayon, nasuksuk nga dili maabut sa bisan unsang mga himan nga anaa aron sa pagkuha niini.
Usa ka nurse sa operating suite nakaamgo sa kaseryuso sa sitwasyon ug mihisgut nga nakakita siya og usa ka taas, nipison nga instrumento nga gigamit sa pagtangtang og mga bato sa kidney gikan sa pig-ot kaayo nga mga dapit. Dali siyang mipagawas og usa, usa ka nipison nga pinatuyok nga alambre nga basket nga mobadbad kon ayuhon paggamit sa pagkuha og gamayng bato nga dili madaut ang naglibut nga kaunuran. Apan unsaon nga makaabut kini didto?
“Dili Ako Makahimo Niini nga Ako ra”
Mihangyo ko sa anesthesiologist nga ipadayon sa makadiyot ang pagdumala sa among gamay nga pasyente samtang miadto ko sa suuk sa operating room. “Langitnong Amahan, dili ko makahimo niini nga ako ra.” Adunay misulod sa akong hunahuna: “Buhata ang imong labing maayo. Mabuhat nato kini.”
Gipraktisan nako sa pipila ka higayon ang pag-abli ug pagsira sa alambre nga basket diha sa akong kamot sa lain-laing mga posisyon. Sa hinay kaayo nga paagi, ang nipison nga alambre nga basket gipalusot ngadto sa instrumento hangtud ngadto sa krayon. Uban sa mainampingong pagmaniobra, gipalapas kini, giablihan, ug dayon hinay nga gisirado. Ang agianan sa hangin nahawan ug nalimpyo.
Sa nakuha na ang krayon, ang bata dali nga naulian ug milagsik. Gipapauli siya gikan sa ospital sulod nianang semanaha uban ang gamay nga garapon nga gisudlan sa yellow kaayo nga handumanan.
Nasayud ko nga nakadawat ko og balaanong tabang, ingon ka tinuod ngari kanako nga daw adunay langitnong kamot nga migiya sa akong kaugalingong kamot.
Mohatag ko sa akong mapaubsanong pagsaksi sa tambag ug giya nga ihatag sa Langitnong Amahan. Adunay mga panahon nga makabuhat ka sa unsay gikinahanglan nimong buhaton uban lamang sa tabang sa Dios. Sa ingon nga mga panahon, sa tanang mga panahon, “sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magamando sa imong mga alagianan” (Mga Proverbio 3:6).