Pagdawat og Pagpadayag Hangtod ang Atong Hugot nga Pagtuo Mahimong Dili na Matarog

“Akong pagpakigbisog sa atubangan sa Dios” (bersikulo 2). Si Enos mihulagway sa iyang mga paningkamot sa pagdawat og pagpadayag isip usa ka “pakigbisog.” Kini nagpasabot og usa ka panlimbasog ug nagkompirmar sa unsa ang gitudlo ni Presidente Nelson, nga “ang pagdawat og pagpadayag nagkinahanglan og pagtrabaho.”³ Kita dili makalaom sa pagdawat niini gikan sa kaswal o ginagmay nga paningkamot (tan-awa sa Doktrina ug mga Pakigsaad 9:7–8).

“Ako miadto sa lasang aron mangayam” (bersikulo 3). Miabot ang pagpadayag ni Enos sa dihang siya nag-inusara sa lasang, nagpakita kanato nga ang “hilom nga panahon—ang panahon nga mopahiluna sa personal nga pagpadayag ug modasig og kalinaw.”⁴ Nabalaka nga ang atong moderno nga kakulang sa hilom nga panahon nakapugong sa atong abilidad sa pagdawat og pagpadayag, si Presidente M. Russell Ballard, ang Akting nga Presidente sa Korum sa Napulog Duha ka Apostoles, mipakigbahin: “Ang mga tawo sa nahaunang panahon nakasinati og kalinaw sa mga paagi nga dili nato mahunahuna diha sa atong samok ug nagkaguliyang nga kalibotan. Bisan kon kita nag-inusara, kita mahimong nakatutok sa atong mga mobile device, mga computer nga laptop, ug mga telebisyon nga naglingaw ug nag-okupar kanato. Isip usa ka Apostol, ako mangutana kaninyo og usa ka pangutana: Kamo aduna bay personal nga panahon sa kahilom?”⁵

“… Ug ang mga pulong nga akong madunggan kanunay nga gipamulong sa akong amahan mahitungod sa kinabuhi nga dayon, ug ang hingpit nga kalipay sa mga santos, mituhop gayud pag-ayo sa akong kasingkasing” (bersikulo 3). Niining hilom nga panahon, si Enos misugod sa pagpamalandong, kon unsa ang gipasabot sa “paghinuktok ug sa paghunahuna nga lawom, sa kasagaran diha sa mga kasulatan o uban sa mga butang sa Dios.”⁶ Ang kasinatian ni Enos nakompirmar sa unsa ang gitudlo ni Presidente Henry B. Eyring, Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan: “Kon kita mamalandong, atong gidapit ang pagpadayag pinaagi sa Espiritu.”⁷

“Ug ang akong kalag gigutom” (bersikulo 4). Sama sa pagbati og kagutom sa pagkaon, si Enos adunay hilabihan ka kusog nga tinguha o lawom nga pangandoy sa pagkasayod ug pagsinati sa mga butang sa Dios. Kini nga tinguha nakapadasig ug nakapasarang kang Enos sa pagtinguha alang sa ug pagdawat og personal nga pagpadayag. Si Presidente Nelson misaad: “Kon mokab-ot kamo alang sa gahom sa Ginoo diha sa inyong kinabuhi uban sa samang paningkamot sa tawo nga hapit na malumos nga naningkamot nga makaginhawa, ang gahom gikan ni Jesukristo inyong maangkon. Kon ang Manluluwas masayod nga gusto gayod ninyong modangop Kaniya—kon Iyang mabati nga ang inyong labing dakong tinguha mao ang pagdawat sa Iyang gahom nganha sa inyong kinabuhi—magiyahan kamo sa Espiritu Santo aron masayod kon unsa gayod ang kinahanglan ninyong buhaton.”⁸

“Ako nangamuyo ngadto kaniya sa hilabihan nga pag-ampo … sa tibuok adlaw … , ug sa diha nga midangat ang kagabhion ako sa gihapon mipataas sa akong tingog pag-ayo nga kini miabot sa mga kalangitan” (bersikulo 4). Ang kasinatian ni Enos nagpakita nga ang hilabihan, makanunayon nga pag-ampo nagdapit og pagpadayag. Hinoon, kini dili kinahanglan mahitabo pinaagi sa kausa, tinag-as nga pag-ampo. Sama sa gipasabot ni Elder David A. Bednar sa Korum sa Napulog Duha ka Apostoles: “Ang panagsa mahimong dalaygon sa mubong panahon, apan ang pagkamakanunayon sa paglabay sa panahon mao ang mas epektibo kaayo, dili kaayo peligro, ug makahatag og mas maayo kaayo nga mga resulta. … Ang pagsulay sa pag-ampo og kausa sulod sa pipila ka oras dili makapagawas og samang espirituhanong mga resulta nga sama ka makahuluganong pag-ampo sa buntag ug sa gabii nga gihalad nga makanunayon sulod sa pipila ka semana.”⁹

Sama ni Enos, adunay mga higayon sa atong mga kinabuhi kon ang pagpadayag nga atong gitinguha dili moabot dayon. Kon kini mahitabo, kita kinahanglan mosunod sa iyang ehemplo ug mopadayon sa pag-ampo diha sa hugot nga pagtuo ug matinud-anong mopaabot sa Ginoo.

“Ang tingog sa Ginoo midangat sa akong hunahuna” (bersikulo 10). Si Enos nasayod nga ang iyang pag-ampo “miabot sa mga kalangitan” (bersilulo 4) tungod kay siya midawat og usa ka tubag gikan sa Ginoo. Siya misulat, “Dihay miabot nga usa ka tingog ngari kanako, nag-ingon: Enos, ang imong mga sala gipasaylo na” (bersikulo 5). Bisan og si Enos mihulagway nga nakadungog og usa ka tingog, siya sa kadugayan miklaro nga kadto dili tingog nga madungog sa iyang mga dalunggan apan usa ka espirituhanong tingog ngadto sa iyang hunahuna. Siya misulat, “Ang tingog sa Ginoo midangat sa akong hunahuna pag-usab” (bersikulo 10).

Si Presidente Boyd K. Packer (1924–2015), Presidente sa Korum sa Napulog Duha ka Apostoles, mipasabot nga “kining hilabihan ka sensitibo, malumo nga espirituhanong komunikasyon dili makita sa atong mga mata ni madungog sa atong mga dunggan. Ug bisan tuod og kini gihulagway isip usa ka tingog, kini usa ka tingog nga bation sa tawo, labaw pa kay sa madungog sa tawo.”¹⁰

Ang kasinatian ni Enos nagpakita nga ang labing komon nga porma sa pagpadayag dili kon ang Ginoo klaro kaayo nga mamulong sa atong mga dunggan o makita sa atong mga mata apan kon Siya hinay nga mamulong pinaagi sa Iyang Espiritu ngadto sa atong hunahuna ug kasingkasing (tan-awa sa Doktrina ug mga Pakigsaad 8:2–3).

Imahe

Enos nagtudlo sa katawhan

Mga Panalangin sa Pagpadayag

“Enos, ang imong mga sala gipasaylo na” (bersikulo 5). Pinaagi sa personal nga pagpadayag, si Enos midawat sa kasiguroan nga ang iyang mga sala gipasaylo na. Mao kini ang labing talagsaong mga panalangin nga atong madawat pinaagi sa pagpadayag. Sa pagkatinuod, bisan unsang orasa kita makadawat og pagpadayag pinaagi sa Espiritu Santo, kini mao ang ebidensiya nga ang atong mga kasingkasing nag-usab ug kita mas nagpaduol ngadto sa Dios. Si Presidente Henry B. Eyring mipasabot, “Kon inyong nabati ang impluwensya sa Espiritu Santo karon, mahimo ninyong isipon kini nga ebidensya nga ang Pag-ula naglihok sa inyong kinabuhi.”¹¹

“Ang akong hugot nga pagtuo nagsugod sa pagkadili matarog” (bersikulo 11). Kay nakadawat sa panalangin nga iyang gitinguha, ang tinguha ni Enos mibali—ngadto sa espirituhanong kaayohan ug mahangturon nga kaluwasan sa uban. Nag-ampo siya alang sa iyang pamilya taliwala sa mga Nephite ug dayon para sa mga Lamanite. Samtang siya nag-ampo, nakasinati siya og butang nga sagrado. Siya mipasabot, “Human ako, si Enos, makadungog niini nga mga pulong, ang akong hugot nga pagtuo nagsugod sa pagkadili matarog diha sa Ginoo” (bersikulo 11).

Usa sa mga panalangin sa pagdawat og personal nga pagpadayag gikan sa Ginoo mao nga kining espirituhanong mga kasinatian nagpalig-on sa atong hugot nga pagtuo diha Kaniya. Sa matag higayon kita makadungog Kaniya, ang atong hugot nga pagtuo diha ni Jesukristo molambo. Paglabay sa panahon, ang makanunayon nga pagpadayag makahimo sa atong hugot nga pagtuo diha Kaniya nga dili matarog.

Si Presidente Joseph F. Smith (1838-1918) mipakigbahin sa iyang kaugalingong kasinatian niini: “Sa dihang ako isip usa pa ka bata unang nagsugod sa pangalagad, ako kanunay nga moduol ug mangayo sa Ginoo sa pagpakita kanako og pipila ka katingalahang butang, aron ako unta makaangkon og pagpamatuod. Apan ang Ginoo mipugong sa mga katingalahang butang gikan kanako, ug mipakita kanako sa kamatuoran, pagtulun-an human sa usa ka pagtulun-an lagda human sa usa ka lagda, diyutay dinhi ug diyutay didto, hangtod iyang napahibalo kanako ang kamatuoran gikan sa alimpulo sa akong ulo hangtod sa mga lapa-lapa sa akong mga tiil, ug hangtud nga ang pagduha-duha ug kahadlok hingpit nga nawala gikan kanako. Wala na kinahanglana nga magpadala pa siya og anghel gikan sa kalangitan aron sa pagbuhat niini, ni kinahanglan siya nga mamulong gamit ang trumpeta sa usa ka arkanghel. Pinaagi sa mga paghunghong sa ligdong nga hinagawhaw nga tingog sa Espiritu sa buhi nga Dios, iyang gihatag kanako ang pagpamatuod nga akong naangkon. Ug pinaagi niini nga baroganan ug gahom siya mohatag sa tanang mga anak sa katawhan og usa ka kahibalo kabahin sa kamatuoran nga magpabilin diha kanila.”¹²

“Ang ilang hugot nga pagtuo sama nganha kanimo” (bersikulo 18). Sa unang higayon nga si Enos napasaylo sa iyang mga sala, ang Ginoo mipasabot nga kadto “tungod sa [iyang] hugot nga pagtuo ni Kristo, si kinsa [siya] wala pa gayod sukad makadungog ni makakita” (bersikulo 8). Human sa pagdawat og daghan pang mga pagpadayag, si Enos sa kadugayan nakabaton sa samang hugot nga pagtuo nga anaa sa iyang amahan: “ilang hugot nga pagtuo sama nganha kanimo” (bersikulo 18). Si Enos adunay hugot nga pagtuo ni Kristo nga sama ngadto kang Lehi, Jacob, ug Nephi, sa tanan kinsa nakakita sa Ginoo diha sa panan-awon. Bisan og ang iyang pagpamatuod yano nga miabot pinaagi sa personal nga pagpadayag pinaagi sa Espiritu Santo, kadto sigurado nga sama ra nga siya nakakita sa Ginoo. Ang kasinatian ni Enos nagpakita og usa ka baroganan nga gitudlo ni Elder D. Todd Christofferson sa Korum sa Napulog Duha ka Apostoles mahitungod sa pagsaksi ni Apostol Tomas ngadto sa Manluluwas: “Ang usa ka tawo mahimong makabaton sa samang pagtuo o pagsaksi nga nadawat ni Tomas nga wala makahikap ug makakita Kaniya [tan-awa sa Juan 20:29].”¹³

Sa kataposan sa iyang libro, si Enos misulat nga siya sa dili madugay mamatay ug “unya ako makakita sa iyang panagway” (bersikulo 27). Ang iyang panapos nga pagsaksi nagpahinumdom kanato sa kataposan nga pagpamatuod ni Elder Bruce R. McConkie (1915-1985) sa Korum sa Napulog Duha ka Apostoles. Niadtong Abril 1985 sa kinatibuk-ang komperensiya, mga pila lang kaadlaw sa wala pa siya mamatay, siya misulti bahin sa Manluluwas:

“Usa ako sa Iyang mga saksi, ug sa umaabot nga adlaw akong mahikap ang mga marka sa lansang sa Iyang mga kamot ug sa Iyang mga tiil ug mabasa sa akong mga luha ang Iyang mga tiil.

“Apan dili molabaw ang akong pagkaila unya kaniya kay sa karon nga Siya ang Anak sa Makagagahom nga Dios, nga Siya ang atong Manluluwas ug Manunubos.”¹⁴

“Ako hapit na moadto sa dapit sa akong pahulayan, diin uban sa akong Manunubos; kay ako nasayod nga diha kaniya ako makapahulay” (bersikulo 27). Nasayod si Enos pinaagi sa personal nga pagpadayag nga siya maluwas pinaagi ni Jesukristo sa celestial nga gingharian. Ang uban miasumer nga kini usa ka butang nga dili gayod nato mahibaloan niining kinabuhia. Ang uban maghunahuna nga kini nga kahibalo nagkinahanglan og butang nga talandugon sama sa usa ka pagbisita sa Manluluwas. Bisan pa man, ang Ginoo nagtudlo nga ang Espiritu Santo makahatag sa mga tawo og saad sa kinabuhing dayon pinaagi sa ilang makanunayon nga pagkamatinud-anon sa pagtuman sa ilang mga pagkigsaad.¹⁵ Kining espirituhanong kasiguroan magdepende sa atong pagkamatinud-anon: “Ang Balaang Espiritu mopalayo sa pagmatuod kon diin ang mga pakigsaad gilapas.”¹⁶

Samtang kita “mopadayon sa unahan” diha sa dalan sa pagkigsaad, manglimbasog sa “paglahutay hangtod sa kataposan,” ang Ginoo mihatag kanato og espirituhanong kasiguroan sa pagpadayon hangtod nga kita masayod uban sa pagkamasaligon nga “[kita] makaangkon og kinabuhing dayon” (2 Nephi 31:20). “Ang mga kasulatan mitawag niini nga proseso sa paghimo nga atong calling ug pagkapili nga sigurado.”¹⁷

Sama ni Enos, kon kita makigbisog uban sa Dios, kon ang atong mga kalag ug ang atong mga kasingkasing mamalandong, kon kita mag-ampo sa hilabihan alang sa atong mga kaugalingon ug sa uban, kita makadawat og pagpadayag ngadto sa laing pagpadayag, diha sa atong hilom nga mga takna, hangtod ang atong hugot nga pagtuo ni Jesukristo mahimong dili matarog ug kita masayod nga kita usa ka adlaw mopahulay uban Kaniya.