Խրատել, Խրատելը Տե՛ս նաև Ձախորդություն Կատարելագործվելու կամ ավելի ուժեղ դարձնելու նպատակով՝ անհատներին կամ խմբերին տրված ուղղություն կամ պատիժ: Մի անարգիր Ամենակարողի խրատող ձեռքը, Հոբ Ե.17 (Առակ. Գ.11). Երանի այն մարդուն, ում դու խրատում ես, ով Տեր, Սաղ. ՂԴ.12. Բոլոր Սուրբ գրքերը տրվել են հանդիմանության համար, ուղղելու համար, Բ Տիմ. Գ.16. Տերը խրատում է, ում որ սիրում է, Եբր. ԺԲ.5–11. Տերը հարմար է գտնում խրատել իր ժողովրդին, Մոսիա 23.21–22. Մինչև Տերը չի խրատում իր ժողովրդին, նրանք չեն կամենում հիշել նրան, Հել. 12.3. Տերը խոսեց Հարեդի եղբոր հետ և խրատեց նրան, Եթեր 2.14. Նրանք խրատվել էին, որ կարողանային ապաշխարել, ՎևՈՒ 1.27. Ում որ սիրում եմ, ես նաև խրատում եմ, որ նրանց մեղքերը ներվեն, ՎևՈՒ 95.1. Բոլոր նրանք, ովքեր չեն կամենում խրատին համբերել, չեն կարող սրբագործվել, ՎևՈՒ 101.2–5. Անպայման պետք է, որ իմ ժողովուրդը խրատվի, մինչև որ նա հնազանդություն սովորի , ՎևՈՒ 105.6. Նա, ով չի դիմանում խրատին, արժանի չէ իմ արքայությանը, ՎևՈՒ 136.31.