Η αγάπη του Θεού

Επειδή η αγάπη του Θεού περικλείει τους πάντες, ορισμένοι μιλούν για αυτήν ως «άνευ όρων», και στον νου τους μπορεί να προβάλλουν αυτό το σκεπτικό ότι σημαίνει ότι οι ευλογίες του Θεού είναι «άνευ όρων» και ότι η σωτηρία είναι «άνευ όρων». Δεν είναι. Ορισμένοι συνήθως λένε: «Ο Σωτήρας με αγαπά όπως είμαι» και αυτό ασφαλώς ισχύει. Όμως δεν μπορεί να πάρει κανέναν από εμάς στο βασίλειό Του έτσι όπως είμαστε «γιατί τίποτα ακάθαρτο δεν μπορεί να κατοικήσει εκεί, δηλαδή να κατοικήσει στην παρουσία του»⁷. Οι αμαρτίες μας πρέπει πρώτα να επιλυθούν.

Ο καθηγητής Χιου Νίμπλυ κάποτε σημείωσε ότι η βασιλεία του Θεού δεν μπορεί να αντέξει, αν ενδίδει έστω και στην μικρότερη αμαρτία: «Η παραμικρή κηλίδα διαφθοράς σημαίνει ότι ο άλλος κόσμος δεν θα ήταν ούτε άφθαρτος ούτε αιώνιος. Το μικρότερο ελάττωμα σε ένα κτήριο, θεσμό, κώδικα ή χαρακτήρα θα αποβεί αναπόφευκτα ολέθριο στον μακρύ ορίζοντα της αιωνιότητας»⁸. Οι εντολές του Θεού είναι «αυστηρές»⁹, επειδή το βασίλειό Του και οι πολίτες του μπορούν να σταθούν μόνον εάν σταθερά απορρίπτουν το κακό και επιλέγουν το καλό, χωρίς εξαίρεση¹⁰.

Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ παρατήρησε: «Ο Ιησούς κατανόησε καθαρά αυτό που πολλοί στον σύγχρονο πολιτισμό μας δείχνουν να λησμονούν: ότι υπάρχει μία ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στην εντολή να συγχωρούμε την αμαρτία (το οποίο Εκείνος έχει την απέραντη ικανότητα να κάνει) και την προειδοποίηση εναντίον της ανοχής αυτής (το οποίο Εκείνος δεν έκανε ούτε μία φορά)»¹¹.

Παρά τις παρούσες ατέλειές μας, ωστόσο, μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε ότι θα αποκτήσουμε «όνομα και θέση»¹², ένα μέρος στην Εκκλησία Του και στον σελέστιο κόσμο. Αφού το κάνει ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να δικαιολογήσει ή να κλείσει το μάτι στην αμαρτία, ο Κύριος μας διαβεβαιώνει:

«Αλλ’ όμως, όποιος μετανοεί και εκτελεί τις εντολές του Κυρίου θα συγχωρηθεί»¹³.

«Μάλιστα, και όσες φορές μετανοήσει ο λαός μου, εγώ θα τους συγχωρήσω τα παραπτώματά τους εναντίον μου»¹⁴.

Η μετάνοια και η θεία χάρη επιλύουν το δίλημμα:

«Και να θυμάστε επίσης τα λόγια που είπε ο Αμουλέκ στον Ζηεζρώμ, στην πόλη του Αμμωνίχα. Γιατί του είπε ότι ο Κύριος ασφαλώς θα έλθει να λυτρώσει τον λαό Του, αλλά δεν θα έλθει να τους λυτρώσει μέσα στις αμαρτίες τους, αλλά να τους λυτρώσει από τις αμαρτίες τους.

»Και έχει δύναμη που του έχει δοθεί από τον Πατέρα να τους λυτρώσει από τις αμαρτίες τους λόγω της μετάνοιας. Γι’ αυτό έστειλε τους αγγέλους Του να διακηρύξουν τα νέα σχετικά με τους όρους της μετάνοιας, που φέρνει προς τη δύναμη του Λυτρωτή, προς τη σωτηρία της ψυχής τους»¹⁵.

Με την προϋπόθεση της μετάνοιας, ο Κύριος μπορεί να προσφέρει ευσπλαχνία χωρίς να ληστέψει τη δικαιοσύνη και «ο Θεός δεν παύει να είναι Θεός»¹⁶.

Ο τρόπος του κόσμου, όπως ξέρετε, είναι κατά του Χριστού ή «οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Χριστό». Η εποχή μας είναι μία επανάληψη της ιστορίας του Βιβλίου του Μόρμον, στην οποία χαρισματικές μορφές επιδιώκουν άνομη κυριαρχία επί των άλλων, γιορτάζουν τη σεξουαλική ελευθερία, και προάγουν τη συσσώρευση πλούτου ως τον λόγο της ύπαρξής μας. Οι φιλοσοφίες τους «δικαιολογούν τη διάπραξη λίγης αμαρτίας»¹⁷ ή ακόμα και πολλής αμαρτίας, αλλά κανείς δεν μπορεί να προσφέρει λύτρωση. Αυτή έρχεται μόνο μέσω του αίματος του Αμνού. Το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει το πλήθος του τύπου «οτιδήποτε εκτός από τον Χριστό» ή «οτιδήποτε εκτός από τη μετάνοια» είναι ο αβάσιμος ισχυρισμός ότι η αμαρτία δεν υπάρχει ή, αν υπάρχει, τελικώς δεν έχει συνέπειες. Δεν μπορώ να δω αυτό το επιχείρημα να έχει οποιαδήποτε βάση κατά την Τελική Κρίση¹⁸.

Δεν χρειάζεται να αποπειρώμεθα το αδύνατο, προσπαθώντας να δικαιολογήσουμε τις αμαρτίες μας. Και από την άλλη, δεν χρειάζεται να αποπειρώμεθα το αδύνατον, διαγράφοντας τα αποτελέσματα της αμαρτίας μόνο με τη δική μας αξία. Η δική μας δεν είναι θρησκεία εκλογικεύσεως ούτε θρησκεία τελειομανίας, αλλά θρησκεία απολύτρωσης–λύτρωσης μέσω του Ιησού Χριστού. Αν είμαστε μεταξύ των μεταμελημένων, με την Εξιλέωσή Του οι αμαρτίες μας καρφώνονται στον σταυρό Του, και «διαμέσου των πληγών τoυ γιατρευ[όμαστε] εμείς»¹⁹.

Έχω εντυπωσιασθεί από μακρού και έχω επίσης αισθανθεί τη γεμάτη λαχτάρα αγάπη των προφητών του Θεού στις προειδοποιήσεις τους κατά της αμαρτίας. Δεν παρακινούνται από την επιθυμία να καταδικάσουν. Η αληθινή επιθυμία τους αντικατοπτρίζει την αγάπη του Θεού. Στην πραγματικότητα, είναι η αγάπη του Θεού. Αγαπούν εκείνους στους οποίους έχουν σταλεί, όποιοι κι αν είναι και όπως κι αν είναι. Ακριβώς όπως ο Κύριος, οι υπηρέτες Του δεν θέλουν κανείς να υποφέρει τους πόνους της αμαρτίας και των κακών επιλογών²⁰.

Ο Άλμα εστάλη να κηρύξει το μήνυμα της μετανοίας και της λυτρώσεως σε έναν γεμάτο μίσος λαό που ήταν πρόθυμος να καταδιώξει, να βασανίσει και ακόμη να σκοτώσει χριστιανούς πιστούς, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Άλμα. Ωστόσο, τους αγαπούσε και λαχταρούσε τη σωτηρία τους. Αφού διακήρυξε την Εξιλέωση του Χριστού στον λαό του Αμμωνίχα, ο Άλμα παρακάλεσε: «Και τώρα, αδελφοί μου, εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, μάλιστα, με μεγάλη αγωνία μέχρι και πόνου, να ακούσετε τα λόγια μου, και να αποτινάξετε τις αμαρτίες σας… ώστε να υψωθείτε κατά την τελευταία ημέρα και να εισέλθετε στην ανάπαυσ[η του Θεού]»²¹.

Με τα λόγια του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον: «Είναι ακριβώς επειδή νοιαζόμαστε βαθιά για όλα τα τέκνα του Θεού που διακηρύττουμε την αλήθεια Του»²².

Η αγάπη του Πατέρα και του Υιού δίνεται ελεύθερα, όμως περιλαμβάνει και ελπίδες και προσδοκίες. Πάλι, παραθέτοντας από τον Πρόεδρο Νέλσον: «Οι νόμοι του Θεού κινητοποιούνται εντελώς από την άπειρη αγάπη Του για εμάς και την επιθυμία Του να γίνουμε όλα όσα μπορούμε να γίνουμε»²³.

Επειδή σας αγαπούν, δεν θέλουν να σας αφήσουν «ακριβώς όπως είστε». Επειδή σας αγαπούν, θέλουν να έχετε χαρά και επιτυχία. Επειδή σας αγαπούν, θέλουν να μετανοήσετε, επειδή αυτό είναι το μονοπάτι προς την ευτυχία. Όμως είναι επιλογή σας – Εκείνοι τιμούν την ελεύθερη βούλησή σας. Πρέπει να επιλέξετε να Τους αγαπάτε, να Τους υπηρετείτε, να τηρείτε τις εντολές Τους. Κατόπιν, μπορούν να σας ευλογούν καθώς επίσης και να σας αγαπούν πολύ περισσότερο.

Η κύρια προσδοκία τους από εμάς είναι να αγαπούμε κι εμείς. «Eκείνος που δεν αγαπάει, δεν γνώρισε τον Θεό· επειδή, ο Θεός είναι αγάπη»²⁴. Όπως έγραψε ο Ιωάννης: «Aγαπητοί, επειδή με τέτοιον τρόπο μάς αγάπησε ο Θεός, οφείλουμε και εμείς να αγαπάμε ο ένας τον άλλον»²⁵.

Η πρώην Γενική Πρόεδρος Προκαταρκτικής Τζόυ Τζόουνς θυμήθηκε ότι ως νεαρό ζεύγος, εκείνη και ο σύζυγός της εκλήθησαν να επισκεφθούν και να τελέσουν διακονία σε μία οικογένεια που δεν είχε πάει στην εκκλησία για πολλά χρόνια. Στην πρώτη τους επίσκεψη έγινε αμέσως φανερό ότι ήταν ανεπιθύμητοι. Ύστερα από την απογοήτευση επιπρόσθετων αποτυχημένων προσπαθειών, και ύστερα από πολύ ειλικρινή προσευχή και συλλογισμό, ο αδελφός και η αδελφή Τζόουνς βρήκαν απάντηση στο γιατί προσέφεραν υπηρεσία σε αυτό το εδάφιο από το Διδαχή και Διαθήκες: «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ισχύ, τον νου και τη δύναμη. Και στο όνομα του Ιησού Χριστού θα τον υπηρετείς»²⁶. Η αδελφή Τζόουνς είπε:

«Συνειδητοποιήσαμε ότι πασχίζαμε ειλικρινώς να υπηρετήσουμε αυτήν την οικογένεια και να υπηρετήσουμε τον επίσκοπό μας, αλλά έπρεπε να αναρωτηθούμε αν πραγματικά υπηρετούσαμε από αγάπη για τον Κύριο…

»…Αρχίσαμε να ανυπομονούμε για τις επισκέψεις μας σε αυτήν την οικογένεια λόγω της αγάπης μας για τον Κύριο [βλέπε Νεφί Α΄ 11:22]. Το κάναμε για Εκείνον. Εκείνος έκανε την προσπάθεια λιγότερο δύσκολη. Μετά από πολλούς μήνες που στεκόμασταν στο κατώφλι τους, η οικογένεια άρχισε να μας δέχεται. Τελικά, μαζί κάναμε τακτικά προσευχή και συζητήσεις για το Ευαγγέλιο. Αναπτύχθηκε μία μακροχρόνια φιλία. Λατρεύαμε και αγαπούσαμε τον Θεό, αγαπώντας τα τέκνα Του»²⁷.

Αναγνωρίζοντας ότι ο Θεός μας αγαπά τέλεια, ο καθένας μας θα μπορούσε να ρωτήσει: «Πόσο πολύ αγαπώ τον Θεό; Μπορεί να βασίζεται στην αγάπη μου όπως εγώ βασίζομαι στη δική Του;» Δεν θα ήταν μία αξιόλογη φιλοδοξία να ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε ο Θεός να μπορεί να μας αγαπά, όχι μόνο παρά τις αποτυχίες μας αλλά επίσης χάριν αυτού που γινόμαστε; Ω, να μπορούσε να πει για εσάς και για εμένα όπως είπε για τον Χάιρουμ Σμιθ, για παράδειγμα: «Εγώ, ο Κύριος, τον αγαπώ για την ακεραιότητα της καρδιάς του»²⁸. Ας θυμηθούμε την αγαθή νουθεσία του Ιωάννου: «Επειδή, αυτή είναι η αγάπη τού Θεού, στο να τηρούμε τις εντολές του· και οι εντολές του δεν είναι βαριές»²⁹.

Πράγματι, οι εντολές Του δεν είναι βαριές – ακριβώς το αντίθετο. Σημαδεύουν το μονοπάτι της ιάσεως, της ευτυχίας, της ειρήνης και της χαράς. Ο Πατέρας μας και ο Λυτρωτής μας μάς έχουν ευλογήσει με εντολές και, υπακούοντας στις εντολές Τους, αισθανόμαστε την τέλεια αγάπη Τους πληρέστερα και βαθύτερα³⁰.

Ορίστε η λύση για την αδιάκοπα εριστική εποχή μας – η αγάπη του Θεού. Στη χρυσή εποχή της ιστορίας του Βιβλίου του Μόρμον μετά τη διακονία του Σωτήρος, αναφέρεται ότι «δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα, χάρη στην αγάπη του Θεού η οποία κατοικούσε μέσα στην καρδιά του λαού»³¹. Καθώς προσπαθούμε να πάμε προς τη Σιών, θυμόμαστε την υπόσχεση στην Αποκάλυψη: «Mακάριοι αυτοί που πράττουν τις εντολές του, για να έχουν εξουσία επάνω στο δέντρο τής ζωής, και να μπουν διαμέσου των πυλώνων μέσα στην [αγία] πόλη»³².