Η ειρήνη του Χριστού καταργεί την εχθρότητα

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, κατά τη διάρκεια ενός τεστ κοπώσεως, ο φόρτος εργασίας της καρδιάς αυξάνεται. Η καρδιά που μπορεί να χειριστεί το περπάτημα μπορεί να δυσκολεύεται να υποστηρίξει τις απαιτήσεις του τρεξίματος σε ανηφόρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το τεστ κοπώσεως μπορεί να αποκαλύψει υποβόσκουσα ασθένεια, η οποία δεν είναι κατά τα άλλα εμφανής. Οποιαδήποτε ζητήματα εντοπίζονται θα τύχουν κατόπιν θεραπείας, προτού προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην καθημερινή ζωή.

Η πανδημία COVID-19 ήταν ασφαλώς ένα παγκόσμιο τεστ κοπώσεως! Το τεστ έδειξε ανάμικτα αποτελέσματα. Έχουν αναπτυχθεί ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια¹. Οι επαγγελματίες ιατροί, οι δάσκαλοι, αυτοί που φροντίζουν πάσχοντες και άλλοι έχουν θυσιαστεί ηρωικά – και συνεχίζουν να το κάνουν. Πολλοί άνθρωποι έχουν επιδείξει γενναιοδωρία και καλοσύνη – και εξακολουθούν να το κάνουν. Ωστόσο, έχουν εκδηλωθεί υποκείμενα προβλήματα. Άτομα των ευπαθών ομάδων υπέφεραν – και συνεχίζουν να υποφέρουν. Εκείνους που εργάζονται για να επιληφθούν αυτών των υποκείμενων ανισοτήτων πρέπει να τους παροτρύνουμε και να τους ευχαριστούμε.

Η πανδημία είναι επίσης ένα τεστ πνευματικής κοπώσεως για την Εκκλησία του Σωτήρος και τα μέλη της. Τα αποτελέσματα είναι ομοίως ανάμικτα. Η ζωή μας έχει ευλογηθεί από την τέλεση διακονίας με έναν «ανώτερο και αγιότερο τρόπο»², από το πρόγραμμα μαθημάτων του Έλα, ακολούθα με και από τη μελέτη του Ευαγγελίου με επίκεντρο το σπίτι και με την υποστήριξη της Εκκλησίας. Πολλοί έχουν προσφέρει συμπονετική βοήθεια και παρηγοριά κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων καιρών και εξακολουθούν να το κάνουν³.

Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, το πνευματικό τεστ κοπώσεως έχει δείξει τάσεις προς διχόνοια και διχασμό. Αυτό υποδηλώνει ότι έχουμε έργο να κάνουμε για να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας και να ενωθούμε, ως αληθινοί μαθητές του Σωτήρος. Δεν είναι μία νέα πρόκληση, αλλά είναι αποφασιστικής σημασίας⁴.

Όταν ο Σωτήρας επισκέφθηκε τους Νεφίτες, δίδαξε: «Δεν θα υπάρχουν διχογνωμίες ανάμεσά σας… Αυτός που έχει το πνεύμα της διχόνοιας δεν είναι από εμένα, αλλά είναι του διαβόλου, ο οποίος είναι ο πατέρας της φιλονικίας, και κεντρίζει τις καρδιές των ανθρώπων για να φιλονικούν με θυμό ο ένας με τον άλλον»⁵. Όταν φιλονικούμε μεταξύ μας με θυμό, ο Σατανάς γελά και ο Θεός των ουρανών θρηνεί⁶.

Ο Σατανάς γελά και ο Θεός θρηνεί για τουλάχιστον δύο λόγους. Πρώτον, η διχόνοια αποδυναμώνει τη συλλογική μαρτυρία μας προς τον κόσμο για τον Ιησού Χριστό και τη λύτρωση που έρχεται μέσω «της αξίας, …της ευσπλαχνίας και της χάρης [Του]»⁷. Ο Σωτήρας είπε: «Kαινούργια εντολή σάς δίνω: Nα αγαπάτε ο ένας τον άλλον… Aπό τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον»⁸. Το αντίθετο είναι επίσης αληθινό – όλοι γνωρίζουν ότι δεν είμαστε μαθητές Του όταν δεν δείχνουμε αγάπη ο ένας προς τον άλλον. Το έργο Του των τελευταίων ημερών διακυβεύεται, όταν υπάρχει διχόνοια ή εχθρότητα⁹ ανάμεσα στους μαθητές Του¹⁰. Δεύτερον, η διχόνοια κάνει πνευματικά κακό σε εμάς ως άτομα. Μας στερεί την ειρήνη, τη χαρά και την ανάπαυση και η ικανότητά μας να αισθανόμαστε το Πνεύμα διακυβεύεται.

Ο Ιησούς Χριστός εξήγησε ότι η διδαχή Του δεν ήταν «να κεντρίζ[ει] τις καρδιές των ανθρώπων με θυμό, τον έναν εναντίον του άλλου. Όμως αυτή είναι η διδαχή [Του], ότι όλα αυτά θα πρέπει να τερματιστούν»¹¹. Εάν είμαι ευέξαπτος ή απαντώ με θυμό όταν υπάρχουν διαφορές απόψεων ή είμαι επικριτικός, «αποτυγχάνω» στο πνευματικό τεστ κοπώσεως. Αυτό το αποτυχημένο τεστ δεν σημαίνει ότι είμαι ανίκανος. Αντιθέτως, επισημαίνει ότι πρέπει να αλλάξω. Και αυτό είναι καλό να το γνωρίζουμε.

Μετά την επίσκεψη του Σωτήρος στην αμερικανική ήπειρο, οι άνθρωποι ήταν ενωμένοι. «Δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα»¹². Νομίζετε ότι οι άνθρωποι ήταν ενωμένοι, επειδή ήταν όλοι ίδιοι ή επειδή δεν είχαν διαφορές απόψεων; Αμφιβάλλω. Αντιθέτως, η διχόνοια και η εχθρότητα εξαφανίστηκαν, επειδή θεώρησαν ότι η ιδιότητά τους ως μαθητών του Σωτήρος ήταν πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Οι διαφορές τους ωχριούσαν σε σύγκριση με την κοινή τους αγάπη για τον Σωτήρα, και ήταν ενωμένοι ως «κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού»¹³. Το αποτέλεσμα ήταν ότι «δεν μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερος λαός… που είχ[ε] δημιουργηθεί από το χέρι του Θεού»¹⁴.

Η ενότητα απαιτεί προσπάθεια¹⁵. Αναπτύσσεται όταν καλλιεργούμε την αγάπη του Θεού στην καρδιά μας¹⁶ και εστιάζουμε στον αιώνιο προορισμό μας¹⁷. Είμαστε ενωμένοι από την κοινή πρωταρχική μας ταυτότητα ως τέκνων του Θεού¹⁸ και από τη δέσμευσή μας στις αλήθειες του αποκατεστημένου Ευαγγελίου. Με τη σειρά μας, η αγάπη μας για τον Θεό και η ιδιότητά μας ως μαθητών του Ιησού Χριστού γεννούν γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους. Εκτιμούμε το καλειδοσκόπιο των χαρακτηριστικών, των προοπτικών και των ταλέντων των άλλων¹⁹. Εάν δεν είμαστε εις θέσιν να θέσουμε την ιδιότητά μας του μαθητού στον Ιησού Χριστό πάνω από προσωπικά συμφέροντα και απόψεις, θα πρέπει να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητές μας και να αλλάξουμε.

Ενδεχομένως να είχαμε την τάση να πούμε: «Ασφαλώς μπορούμε να έχουμε ενότητα – μόνον εάν θα συμφωνούσατε μαζί μου!» Μία καλύτερη προσέγγιση είναι να ρωτήσουμε: «Τι μπορώ να κάνω για να προαγάγω την ενότητα; Πώς μπορώ να απαντήσω για να βοηθήσω αυτό το άτομο να πλησιάσει πιο κοντά στον Χριστό; Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω τη διχόνοια και να οικοδομήσω μία συμπονετική και στοργική κοινότητα στην Εκκλησία;»

Όταν η αγάπη για τον Χριστό περιβάλλει τη ζωή μας²⁰, προσεγγίζουμε τις διαφωνίες με πραότητα, υπομονή και καλοσύνη²¹. Ανησυχούμε λιγότερο για τις δικές μας ευαισθησίες και περισσότερο για τους πλησίον μας. «Επιζητούμε να μετριάζουμε και να ενοποιούμε»²². Δεν συμμετέχουμε σε «αμφίβολες λογομαχίες», δεν κρίνουμε εκείνους με τους οποίους διαφωνούμε ούτε προσπαθούμε να τους κάνουμε να σκοντάψουν²³. Αντιθέτως, υποθέτουμε ότι εκείνοι με τους οποίους διαφωνούμε κάνουν το καλύτερο που μπορούν με τις εμπειρίες της ζωής που έχουν.

Η σύζυγός μου ασκούσε τη δικηγορία για πάνω από 20 χρόνια. Ως δικηγόρος, συχνά εργαζόταν με άλλους που υποστήριζαν ρητώς αντίθετες απόψεις. Όμως έμαθε να διαφωνεί χωρίς να γίνεται αγενής και χωρίς να θυμώνει. Θα μπορούσε να πει σε αντίπαλο δικηγόρο: «Βλέπω ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε σε αυτό το θέμα. Σας συμπαθώ. Σέβομαι τη γνώμη σας. Ελπίζω να είστε κι εσείς το ίδιο ευγενής προς εμένα». Συχνά, αυτό δημιουργούσε αμοιβαίο σεβασμό, ακόμη και φιλία παρά τις διαφορές.

Ακόμη και πρώην εχθροί μπορούν να ενωθούν στην ιδιότητά τους του μαθητού του Σωτήρος²⁴. Το 2006, παρευρέθηκα στην αφιέρωση του Ναού του Ελσίνκι στη Φινλανδία για να τιμήσω τον πατέρα και τους παππούδες μου που ήταν από τους πρώτους μετεστραμμένους στην Εκκλησία στη Φινλανδία. Οι Φίννοι, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα μου, ονειρεύονταν έναν ναό στη Φινλανδία για δεκαετίες. Εκείνη την εποχή, η περιφέρεια ναού περιελάμβανε τη Φινλανδία, την Εσθονία, τη Λεττονία, τη Λιθουανία, τη Λευκορωσία και τη Ρωσία.

Στην αφιέρωση έμαθα κάτι αναπάντεχο. Η πρώτη ημέρα της γενικής λειτουργίας είχε δεσμευθεί για να τελέσουν τα μέλη από τη Ρωσία διατάξεις ναού. Είναι δύσκολο να εξηγήσω πόσο εκπληκτικό ήταν αυτό. Η Ρωσία και η Φινλανδία είχαν βρεθεί αντιμέτωπες σε πολλούς πολέμους κατά τη διάρκεια των αιώνων. Ο πατέρας μου δεν εμπιστευόταν και αντιπαθούσε όχι μόνο τη Ρωσία, αλλά και όλους τους Ρώσους. Είχε εκφράσει τέτοια συναισθήματα με πάθος, και τα συναισθήματά του ήταν χαρακτηριστικά της φινλανδικής εχθρότητας προς τη Ρωσία. Είχε απομνημονεύσει επικά ποιήματα, τα οποία εξιστορούσαν τον πόλεμο του 19ου αιώνος μεταξύ των Φίννων και των Ρώσων. Οι εμπειρίες του κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Φινλανδία και η Ρωσία ήταν εκ νέου αντίπαλες, δεν άλλαξαν τις απόψεις του.

Έναν χρόνο πριν από την αφιέρωση του Ναού του Ελσίνκι στη Φινλανδία, τα μέλη της επιτροπής ναού, αποκλειστικώς από τη Φινλανδία, συναντήθηκαν για να συζητήσουν τα σχέδια για την αφιέρωση. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, κάποιος παρατήρησε ότι οι Ρώσοι Άγιοι θα ταξίδευαν αρκετές ημέρες για να παρευρεθούν στην αφιέρωση και ενδεχομένως ήλπιζαν ότι θα ελάμβαναν τις ευλογίες του ναού προτού επιστρέψουν στη χώρα τους. Ο πρόεδρος της επιτροπής, αδελφός Σβεν Έκλαντ, πρότεινε ότι οι Φίννοι θα μπορούσαν να περιμένουν λίγο περισσότερο κι ότι οι Ρώσοι θα μπορούσαν να είναι τα πρώτα μέλη που θα τελέσουν διατάξεις στον ναό. Όλα τα μέλη της επιτροπής συμφώνησαν. Πιστοί Φίννοι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών καθυστέρησαν τις δικές τους ευλογίες ναού για να διευκολύνουν τους Ρώσους Αγίους.

Ο Πρόεδρος Περιοχής, ο οποίος ήταν παρών σε εκείνη τη συγκέντρωση της επιτροπής ναού, Πρεσβύτερος Ντέννις Νόιενσβάντερ, έγραψε αργότερα: «Δεν ήμουν ποτέ πιο υπερήφανος για τους Φίννους απ’ ό,τι εκείνη τη στιγμή. Η δύσκολη ιστορική σχέση της Φινλανδίας με τον ανατολικό γείτονά της… και ο ενθουσιασμός τους ότι επιτέλους είχαν κατασκευάσει έναν [ναό] στο δικό τους έδαφος παραμερίστηκαν. Το γεγονός ότι επέτρεψαν στους Ρώσους να εισέλθουν πρώτοι στον ναό [ήταν] μία δήλωση αγάπης και θυσίας»²⁵.

Όταν ανέφερα αυτήν την καλοσύνη στον πατέρα μου, η καρδιά του μαλάκωσε και έκλαψε, ένα πολύ σπάνιο γεγονός για εκείνον τον στωικό Φίννο. Από εκείνη την εποχή έως τον θάνατό του τρία χρόνια αργότερα, ποτέ δεν εξέφρασε άλλο αρνητικό συναίσθημα για τη Ρωσία. Εμπνευσμένος από το παράδειγμα των Φίννων συμπατριωτών του, ο πατέρας μου επέλεξε να θέσει την ιδιότητά του μαθητού του Ιησού Χριστού υπεράνω κάθε άλλης σκέψης. Οι Φίννοι δεν ήταν λιγότερο Φινλανδοί. Η Ρώσοι δεν ήταν λιγότερο Ρώσοι. Καμία ομάδα δεν εγκατέλειψε τον πολιτισμό, την ιστορία ή τις εμπειρίες της για να διώξει την εχθρότητα. Δεν χρειαζόταν. Αντιθέτως, επέλεξαν να κάνουν την ιδιότητά τους του μαθητού του Ιησού Χριστού πρωταρχική σκέψη τους²⁶.

Εάν μπορούν να το κάνουν αυτοί, μπορούμε κι εμείς. Μπορούμε να φέρουμε την κληρονομιά, τον πολιτισμό και τις εμπειρίες μας στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Ο Σαμουήλ δεν απομακρύνθηκε από την κληρονομιά του ως Λαμανίτη²⁷, ούτε ο Μόρμον απομακρύνθηκε από την δική του ως Νεφίτη²⁸. Όμως ο καθένας έθεσε την ιδιότητά του ως μαθητού του Σωτήρος πρώτη.

Αν δεν είμαστε ένα, δεν είμαστε δικοί Του²⁹. Η πρόσκλησή μου είναι να έχουμε το σθένος να θέσουμε την αγάπη μας για τον Θεό και την ιδιότητα του μαθητού του Σωτήρος πάνω από όλες τις άλλες σκέψεις³⁰. Ας υποστηρίξουμε τη διαθήκη που είναι εγγενής στην ιδιότητά μας του μαθητού – τη διαθήκη να είμαστε ένα.

Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα Αγίων από όλον τον κόσμο που γίνονται επιτυχώς μαθητές του Χριστού. Μπορούμε να βασιζόμαστε στον Ιησού Χριστό, «ο οποίος… γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού μεταξύ μας, καταργώντας με την [εξιλεωτική θυσία του] την εχθρότητα»³¹. Η μαρτυρία μας προς τον κόσμο για τον Ιησού Χριστό θα δυναμώσει και θα παραμείνουμε πνευματικά υγιείς³². Καταθέτω μαρτυρία ότι όσο «αποφεύγουμε τη διχόνοια» και συμπορευόμαστε «με τον Κύριο στην αγάπη και ενωνόμαστε μαζί Του στην πίστη», η ειρήνη Του θα είναι δική μας³³. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.