Με τη δύναμη του Θεού με μεγάλη δόξα

Περίπου τρία χρόνια μετά το Πρώτο Όραμα, τη νύχτα της 21ης Σεπτεμβρίου 1823, ο νεαρός Τζόζεφ Σμιθ προσευχόταν για να λάβει άφεση των αμαρτιών του και για να μάθει για την κατάσταση και τη θέση του ενώπιον του Θεού¹. Ένα πρόσωπο εμφανίστηκε δίπλα στο κρεβάτι του, κάλεσε τον Τζόζεφ με το όνομά του και δήλωσε ότι «ήταν αγγελιοφόρος απεσταλμένος από την παρουσία του Θεού… και ότι το όνομά του ήταν Μορόνι». Εξήγησε «ότι ο Θεός είχε για [τον Τζόζεφ] να εκτελέσ[ει] ένα έργο»² και στη συνέχεια, του έδωσε οδηγίες σχετικά με την εμφάνιση του Βιβλίου του Μόρμον. Είναι σημαντικό ότι το Βιβλίο του Μόρμον ήταν ένα από τα πρώτα θέματα που αναφέρθηκαν στο μήνυμα του Μορόνι.

Το Βιβλίο του Μόρμον είναι άλλη μία μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και το σπουδαίο εργαλείο της μεταστροφής κατά τις τελευταίες ημέρες. Ο σκοπός μας όταν διαδίδουμε το Ευαγγέλιο είναι να τους προσκαλέσουμε όλους να έλθουν προς τον Ιησού Χριστό³, να λάβουν τις ευλογίες του αποκατεστημένου Ευαγγελίου, και να υπομείνουν μέχρι τέλους μέσω πίστης στον Σωτήρα⁴. Οι βασικοί στόχοι της κήρυξης του Ευαγγελίου είναι να βοηθηθούν τα άτομα για να βιώσουν τη μεγάλη αλλαγή που επέρχεται στην καρδιά⁵ και να δεσμευθούν προς τον Κύριο μέσω ιερών διαθηκών και διατάξεων.

Η παρουσίαση του Βιβλίου του Μόρμον από τον Μορόνι στον Τζόζεφ Σμιθ, εισήγαγε το έργο σωτηρίας και υπερύψωσης για άτομα σε αυτήν την πλευρά του καταπετάσματος στη θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών.

Συνεχίζοντας να διδάσκει τον Τζόζεφ, ο Μορόνι κατόπιν παρέθεσε από το βιβλίο του Μαλαχία στην Παλαιά Διαθήκη, με μια μικρή παραλλαγή στη γλώσσα που χρησιμοποιείται στην έκδοση του Βασιλέως Ιακώβου:

«Ιδέστε, θα σας αποκαλύψω την Ιεροσύνη, με το χέρι του Ηλιού του Προφήτη, πριν να έλθει η μέρα του Κυρίου, η μεγάλη και τρομερή.

»…Και θα φυτέψει στις καρδιές των τέκνων τις υποσχέσεις που δόθηκαν προς τους πατέρες, και οι καρδιές των τέκνων θα στραφούν προς τους πατέρες τους. Αν δε γινόταν έτσι, ολόκληρη η γη θα χανόταν ολοκληρωτικά κατά τον ερχομό του»⁶.

Ο σκοπός της οικοδόμησης ναών είναι να υπάρχουν άγιοι τόποι όπου θα μπορούν να χορηγούνται οι ιερές διαθήκες και διατάξεις που είναι απαραίτητες για τη σωτηρία και υπερύψωση της ανθρώπινης οικογένειας, τόσο για τους ζώντες όσο και για τους νεκρούς. Όταν ο Μορόνι δίδαξε τον Τζόζεφ Σμιθ για τον ζωτικό ρόλο του Ηλιού του Θεσβίτου και για την εξουσία της ιεροσύνης διεύρυνε το έργο σωτηρίας και υπερύψωσης σε αυτήν την πλευρά του καταπετάσματος και εισήγαγε στη δική μας θεϊκή νομή το έργο για τους νεκρούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά του καταπετάσματος.

Συνοπτικά, οι διδασκαλίες του Μορόνι τον Σεπτέμβριο του 1823 σχετικά με το Βιβλίο του Μόρμον και την αποστολή του Ηλιού του Θεσβίτου, εδραίωσαν το θεμέλιο της διδαχής για το έργο σωτηρίας και υπερύψωσης και στις δύο πλευρές του καταπετάσματος.

Τα μαθήματα που ο Τζόζεφ Σμιθ πήρε από τον Μορόνι επηρέασαν κάθε πτυχή της διακονίας του. Για παράδειγμα, σε μία επίσημη σύναξη που διεξήχθη στον Ναό του Κίρτλαντ στις 6 Απριλίου 1837, ο Προφήτης δήλωσε: «Ύστερα από όλα όσα έχουν ειπωθεί, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο καθήκον είναι να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο»⁷.

Σχεδόν επτά χρόνια αργότερα, στις 7 Απριλίου 1844, ο Τζόζεφ Σμιθ εκφώνησε ένα κήρυγμα γνωστό σήμερα ως η Ομιλία στο Κινγκ Φόλλετ. Σε εκείνη την ομιλία δίδαξε: «Η μεγαλύτερη ευθύνη σε τούτο τον κόσμο, την οποία έχει θέσει επάνω μας ο Θεός είναι να αναζητούμε τους νεκρούς μας»⁸.

Όμως πώς μπορεί η κήρυξη του Ευαγγελίου και η αναζήτηση για τους νεκρούς μας να είναι το μέγιστο καθήκον και η μέγιστη ευθύνη που μας έχει αναθέσει ο Θεός; Πιστεύω ότι ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ τόνιζε και στις δύο δηλώσεις τη θεμελιώδη αλήθεια ότι οι διαθήκες που συνήψαμε μέσω διατάξεων με την εξουσία της ιεροσύνης, μπορούν να μας δεσμεύσουν προς τον Κύριο Ιησού Χριστό και αποτελούν τον βασικό πυρήνα του έργου σωτηρίας και υπερύψωσης και στις δύο πλευρές του καταπετάσματος.

Το ιεραποστολικό έργο και το έργο ναού και οικογενειακής ιστορίας είναι συμπληρωματικές και αλληλένδετες πτυχές ενός μεγάλου έργου που επικεντρώνεται στις ιερές διαθήκες και διατάξεις, οι οποίες μας επιτρέπουν να λάβουμε τη δύναμη της θειότητας στη ζωή μας και, τελικά, να επιστρέψουμε στην παρουσία του Επουράνιου Πατέρα. Έτσι, οι δύο δηλώσεις του Προφήτη ενώ αρχικά μπορεί να φαίνονται αντιφατικές, στην πραγματικότητα, επισημαίνουν το σημείο εστίασης αυτού του μεγάλου έργου των τελευταίων ημερών.

Ο Σωτήρας είπε:

«Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα, επειδή είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.

»Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ»⁹.

Παίρνουμε επάνω μας τον ζυγό του Σωτήρα καθώς μαθαίνουμε, λαμβάνουμε επάξια και τιμούμε τις ιερές διαθήκες και διατάξεις. Δεσμευόμαστε σταθερά προς τον Σωτήρα όταν με πίστη θυμόμαστε και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να ζούμε σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που έχουμε αποδεχθεί. Και αυτός ο δεσμός μαζί Του είναι η πηγή της πνευματικής δύναμης σε κάθε περίοδο της ζωής μας.

Σας προσκαλώ να αναλογισθείτε τις υπεσχημένες ευλογίες προς τους μαθητές του Ιησού Χριστού οι οποίοι τηρούν τις διαθήκες τους. Για παράδειγμα, ο Νεφί «είδ[ε] την εκκλησία του Αμνού του Θεού [τις τελευταίες ημέρες] και οι αριθμοί τους ήταν λιγοστοί… οι άγιοι του Θεού, ήταν επίσης επάνω σε όλο το πρόσωπο της γης. Και οι κυριαρχίες τους… ήταν μικρές»¹⁰.

Επίσης «είδ[ε] τη δύναμη του Αμνού του Θεού, ότι κατέβηκε επάνω στους αγίους της εκκλησίας του Αμνού, και επάνω στον λαό της διαθήκης του Κυρίου, …Και ήταν οπλισμένος με χρηστότητα και με τη δύναμη του Θεού με μεγάλη δόξα»¹¹.

Η φράση «οπλισμένοι με χρηστότητα και με τη δύναμη του Θεού με μεγάλη δόξα» δεν είναι απλώς μια καλή ιδέα ή ένα παράδειγμα όμορφης γλώσσας των γραφών. Αντιθέτως, αυτές οι ευλογίες είναι αμέσως εμφανείς στη ζωή αμέτρητων μαθητών των τελευταίων ημερών του Κυρίου.

Λόγω των υποχρεώσεων μου, ως μέλους των Δώδεκα, ταξιδεύω σε ολόκληρο τον κόσμο. Και είχα την ευλογία να συναντήσω και να πάρω αξιομνημόνευτα μαθήματα από πολλούς από εσάς. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο λαός της διαθήκης του Κυρίου σήμερα είναι πράγματι οπλισμένος με χρηστότητα και με τη δύναμη του Θεού με μεγάλη δόξα. Έχω γίνει μάρτυρας πίστης, θάρρους, αντίληψης, επιμονής και χαράς που εκτείνονται πολύ πιο πέρα από τη θνητή ικανότητα–και αυτά μόνο ο Θεός θα μπορούσε να τα παράσχει.

Έγινα μάρτυρας της χρηστότητας και της δύναμης του Θεού με μεγάλη δόξα, που έλαβε μέσω πίστεως στις διαθήκες και διατάξεις στη ζωή του ένα νεαρό μέλος της Εκκλησίας, το οποίο είχε μείνει μερικώς παράλυτο σε ένα φρικτό αυτοκινητικό ατύχημα. Ύστερα από εξουθενωτικούς μήνες θεραπείας αυτού του ατόμου και αφού είχε προσαρμοστεί σε έναν νέο τρόπο ζωής με κινητικά προβλήματα, συνάντησα και μίλησα με αυτήν την αφοσιωμένη ψυχή. Κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας ρώτησα: «Τι σε βοήθησε να μάθεις αυτή η εμπειρία;» Η άμεση απάντηση ήταν: «Δεν είμαι λυπημένος. Δεν είμαι οργισμένος. Και όλα θα πάνε καλά».

Έγινα μάρτυρας της χρηστότητας και της δύναμης του Θεού, που με μεγάλη δόξα έλαβαν μέσω πίστεως στις διαθήκες και διατάξεις στη ζωή τους προσφάτως βαπτισμένα και επικυρωμένα μέλη της Εκκλησίας. Αυτοί οι νεοφώτιστοι ήταν πρόθυμοι να μάθουν και να υπηρετήσουν, πρόθυμοι αλλά και πολλές φορές αβέβαιοι για το πώς θα έπρεπε να παραμερίσουν παλιές συνήθειες και ισχυρές παραδόσεις, και ωστόσο χαρούμενοι που έγιναν «συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού»¹².

Έγινα μάρτυρας της χρηστότητας και της δύναμης του Θεού, που με μεγάλη δόξα έλαβαν μέσω πίστεως στις διαθήκες και διατάξεις στη ζωή τους τα μέλη μιας οικογένειας, τα οποία φρόντιζαν στοργικά έναν σύζυγο και γονέα με ανίατη ασθένεια. Αυτοί οι γενναίοι μαθητές περιέγραψαν τις φορές που η οικογένειά τους ένιωσε ολομόναχη – και τις στιγμές που ήξεραν ότι το χέρι του Κυρίου τους στήριξε και τους ενδυνάμωσε. Αυτή η οικογένεια εξέφρασε ειλικρινή ευγνωμοσύνη για τις δύσκολες εμπειρίες της θνητότητας που μας επιτρέπουν να αναπτυχθούμε πνευματικώς και να γίνουμε περισσότερο σαν τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Λυτρωτή μας, Ιησού Χριστό. Ο Θεός βοήθησε και ευλόγησε αυτήν την οικογένεια με τη παρουσία του Αγίου Πνεύματος και έκανε το σπίτι τους ένα τόσο ιερό καταφύγιο όσο ο ναός.

Έγινα μάρτυρας της χρηστότητας και της δύναμης του Θεού, που με μεγάλη δόξα έλαβε μέσω πίστεως στις διαθήκες και διατάξεις στη ζωή της ένα μέλος της Εκκλησίας, η οποία βίωσε τον πόνο του διαζυγίου. Η πνευματική και συναισθηματική οδύνη αυτής της αδελφής ενισχυόταν από την αίσθηση της αδικίας, επειδή ο σύζυγός της παραβίασε τις διαθήκες του και διαλύθηκε ο γάμος τους. Ήθελε δικαιοσύνη και απόδοση ευθυνών.

Όσο αυτή η πιστή γυναίκα αγωνιζόταν με όλα όσα της είχαν συμβεί, μελέτησε και αναλογίσθηκε την Εξιλέωση του Σωτήρος πιο προσεκτικά και πιο εντατικά από ποτέ άλλοτε στη ζωή της. Σταδιακά, μια βαθύτερη κατανόηση της λυτρωτικής αποστολής του Χριστού ενστάλαξε επάνω στην ψυχή της – τα Πάθη Του για τις αμαρτίες μας, και επίσης για τους πόνους, τις αδυναμίες, τις απογοητεύσεις και την αγωνία μας. Και παρακινήθηκε να κάνει μια εύστοχη ερώτηση: εφόσον το τίμημα έχει ήδη πληρωθεί για εκείνες τις αμαρτίες, θα απαιτούσατε να πληρωθεί δύο φορές; Συνειδητοποίησε ότι μια τέτοια απαίτηση δεν θα ήταν ούτε δίκαιη ούτε ευσπλαχνική.

Αυτή η γυναίκα έμαθε ότι η δέσμευση προς τον Σωτήρα μέσω διαθηκών και διατάξεων μπόρεσε να θεραπεύσει τις πληγές που της προκάλεσε η άδικη άσκηση της ηθικής ελεύθερης βούλησης ενός άλλου ατόμου και της επέτρεψε να βρει την ικανότητα να συγχωρήσει και να λάβει ειρήνη, ευσπλαχνία και αγάπη.

Οι υποσχέσεις και οι ευλογίες της διαθήκης είναι δυνατές μόνον χάρη στον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό. Μας καλεί να αποβλέπουμε προς Εκείνον¹³, να πάμε προς Εκείνον¹⁴, να μάθουμε από Εκείνον¹⁵, και να δεσμευθούμε προς Εκείνον¹⁶ μέσω των διαθηκών και διατάξεων του αποκατεστημένου Ευαγγελίου Του. Καταθέτω μαρτυρία και υπόσχομαι ότι η τήρηση των διαθηκών μάς οπλίζει με χρηστότητα και με τη δύναμη του Θεού με μεγάλη δόξα. Και καταθέτω μαρτυρία ότι ο ζων Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας. Για αυτές τις αλήθειες καταθέτω μαρτυρία περιχαρώς στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.