மேலோட்ட உருப்பெருக்கி மூலம் தேவனின் குடும்பத்தைப் பார்த்தல்

எங்கள் இளைய மகள் பெர்க்லி சிறியவளாக இருந்தபோது, ​​நான் படிக்கும் மூக்கு கண்ணாடிகளைப் பயன்படுத்த ஆரம்பித்தேன்—எல்லாவற்றையும் பெரிதாக்கும் மற்றும் உருப்பெருக்கும் வகை. ஒரு நாள், நாங்கள் ஒன்றாக அமர்ந்து புத்தகம் படிக்கும்போது, நான் அவளை அன்புடன் பார்த்தேன், ஆனால் கவலையுடன் பார்த்தேன், ஏனென்றால், திடீரென்று, அவள் அதிகம் வளர்ந்தவளாய் காணப்பட்டாள். நான் நினைத்தேன், “வருடங்கள் வேகமாக சென்று விட்டதா? அவள் மிகவும் பெரியவளாகிவிட்டாள்!”

கண்ணீரைத் துடைக்க என் வாசிப்புக் கண்ணாடியைத் தூக்கியபோது, “இரு-அவள் பெரியவள் அல்ல; இந்த கண்ணாடிகளால் தான்! பொருட்படுத்தாதே.”

சில நேரங்களில் நாம் பார்க்கக்கூடியது, நாம் விரும்பும் நபர்களின் மிக நெருக்கமான, பெரிதாக்கப்பட்ட பார்வை. இன்றிரவு, பெரிதாக்காமல், வித்தியாசமான உருப்பெருக்கி மூலம் பார்க்க உங்களை அழைக்கிறேன்—பெரிய படம், உங்கள் பெரிய கதையில் கவனம் செலுத்தும் நித்திய உருப்பெருக்கி.

மனிதகுலம் விண்வெளிக்குள் புகுந்த காலத்தில், ஆளில்லா ராக்கெட்டுகளுக்கு ஜன்னல்கள் இல்லை. ஆனால் சந்திரனுக்கு அப்பல்லோ 8 பயணத்தின் நேரத்தில், விண்வெளி வீரர்களுக்கு ஒன்று இருந்தது. விண்வெளியில் மிதக்கும் போது, நமது பூமியைப் பார்க்கும் சக்தியால் அவர்கள் ஈர்க்கப்பட்டு, இந்த அற்புதமான படத்தை எடுத்து, முழு உலகத்தின் கவனத்தையும் ஈர்த்துள்ளனர். அந்த விண்வெளி வீரர்கள் மிகவும் வல்லமைவாய்ந்த உணர்வை அனுபவித்தனர், அதற்கு அதன் சொந்த பெயர் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது: மேலோட்ட விளைவு.

படம்

பூமி விண்வெளியில் இருந்து பார்த்தால்

NASA

ஒரு புதிய பார்வையில் இருந்து பார்ப்பது எல்லாவற்றையும் மாற்றுகிறது. விண்வெளிப் பயணி ஒருவர் சொன்னார், “நீங்கள் சமாளிக்கக்கூடியதாக நினைக்கும் அளவுக்கு விஷயங்களைக் குறைக்கிறது. … நாம் இதைச் செய்ய முடியும்! பூமியில் சமாதானம்—பிரச்சனை இல்லை. அது மக்களுக்கு அந்த வகையான ஆற்றலை அளிக்கிறது … அந்த வகையான சக்தியை அளிக்கிறது.”¹

மனிதர்களாகிய நமக்கு பூமிக்குரிய கண்ணோட்டம் உள்ளது, ஆனால் தேவன் பிரபஞ்சத்தின் மகத்தான கண்ணோட்டத்தைப் பார்க்கிறார். அவர் அனைத்து சிருஷ்டிப்புகளையும், நம் அனைவரையும் பார்க்கிறார், மேலும் நம்பிக்கையால் நிரப்பப்படுகிறார்.

இந்த கிரகத்தின் மேற்பரப்பில் வாழும் போது கூட தேவன் பார்ப்பது போல் பார்க்க ஆரம்பிக்க முடியுமா—இந்த மேலோட்ட உணர்வை உணர முடியுமா? விசுவாசக் கண் மூலம், நம்மையும் நம் குடும்பத்தையும் நம்பிக்கையுடனும் மகிழ்ச்சியுடனும் பெரிதாக்கிக் கொள்ளலாம் என்று நான் நம்புகிறேன்.

வேதங்கள் ஒப்புக்கொள்கின்றன. மரோனி விசுவாசம் “மிகவும் வலுவாக” இருந்தவர்களைப் பற்றி பேசுகிறான், அவர்கள் “உண்மையில் … விசுவாசக் கண்ணால் கண்டார்கள், அவர்கள் சந்தோஷப்பட்டார்கள்.”²

இரட்சகரை மையமாகக் கொண்டு, அவர்கள் மகிழ்ச்சியை உணர்ந்தார்கள் கிறிஸ்துவின் காரணமாக, இது அனைத்தும் வேலை செய்கிறது என்ற உண்மையை அறிந்தனர் ஒவ்வொன்றும் நீங்கள் மற்றும் உங்களைப்பற்றி நீங்கள் கவலைப்படுகிற—அனைத்தும் சரியாகப் போகின்றது! விசுவாசக் கண்ணோடு பார்ப்பவர்கள் இப்போது சரியாகிவிடப் போவதை உணர முடியும்.

நான் உயர்நிலைப் பள்ளியில் எனது கடைசி ஆண்டில் நல்ல தேர்வுகளைச் தெரிவு செய்யாததால் கடினமான பாதையில் சென்றேன். என் அம்மா அழுவதைப் பார்த்தது எனக்கு நினைவிருக்கிறது, நான் அவளை ஏமாற்றிவிடுவேனா என்று அஞ்சினேன். அவளுடைய கண்ணீர், அந்த நேரத்தில், அவள் என் மீதான நம்பிக்கையை இழந்துவிட்டாளென நினைத்து நான் கவலைப்பட்டேன், மேலும் அவள் என்னைக் குறித்த நம்பிக்கையை பெறவில்லை என்றால், திரும்பிச் செல்ல வழி இல்லை என்று உணர்ந்தேன்

ஆனால் என் அப்பா பெரிதாக்கிப் பார்க்காமல் நீண்ட பார்வை பார்ப்பதில் பயிற்சி பெற்றவர். கவலை என்பது அன்பைப் போலவே தோன்றுகிறது, ஆனால் அது, ஒன்றல்ல என அவர் அனுபவத்திலிருந்து கற்றுக்கொண்டார்.³ இவை அனைத்தும் செயல்படும் என அவர் விசுவாசத்தின் கண்ணைப் பயன்படுத்தி பார்த்தார், அவருடைய நம்பிக்கையான அணுகுமுறை என்னை மாற்றியது.

நான் உயர்நிலைப் பள்ளிப் படிப்பை முடித்து BYUக்கு சென்றபோது, ​​நான் யார் என்பதை எனக்கு நினைவூட்டி என் அப்பா கடிதங்களை அனுப்பினார். அவர் என் சியர்லீடர் ஆனார், அனைவருக்கும் ஒரு சியர்லீடர் தேவை: “நீங்கள் போதுமான வேகத்தில் ஓடவில்லை” என்று உங்களிடம் சொல்லாமல்; உங்களால் ஓட முடியும் என்பதை அவர்கள் அன்புடன் நினைவுபடுத்துகிறார்கள்.

லேகியின் கனவுக்கு அப்பா சிறந்த உதாரணம். லேகியைப் போலவே, தொலைந்துவிட்டதாக உணரும் உங்கள் அன்புக்குரியவர்களை நீங்கள் துரத்துவதில்லை என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார். “நீங்கள் இருக்கும் இடத்தில் இருந்தே அவர்களை அழையுங்கள். நீங்கள் விருட்சத்திற்குச் செல்லுங்கள், மரத்தடியிலேயே இருங்கள், பழங்களைச் சாப்பிட்டுக்கொண்டே இருங்கள், உங்கள் முகத்தில் புன்னகையுடன், நீங்கள் விரும்புவோரைத் தொடர்ந்து சைகை காட்டி, பழங்களை உண்பது மகிழ்ச்சியான விஷயம் என்பதை உதாரணம் மூலம் காட்டுங்கள்!”⁴

நான் மரத்தருகே இருப்பதை காண்கிறேன், பழங்களை உண்பதும், நான் கவலைப்படுவதால் அழுவதுமாக இருக்கும் உற்சாகம் குறைந்த தருணங்களில் இந்த காட்சிப் படம் எனக்கு உதவியது; உண்மையில், அது எவ்வளவு உதவிகரமாக இருக்கிறது? மாறாக, நம்பிக்கையைத் தேர்ந்தெடுப்போம்—நம் சிருஷ்டிகர் மீதும் ஒருவருக்கொருவர் மீதும் நம்பிக்கை வைத்து, இப்போது இருப்பதைவிட சிறப்பாக இருப்பதற்கான நமது திறனைத் தூண்டுவோம்.

மூப்பர் நீல் ஏ. மேக்ஸ்வெல் காலமான சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, ஒரு நிருபர் அவருடைய மகனிடம் அவர் எதை அதிகம் தேடுவார் என்று கேட்டார். அவர் தனது பெற்றோரின் வீட்டில் இரவு உணவை உண்பதைச் சொன்னார், ஏனென்றால் அவர் எப்போதும் தனது அப்பா தன்னை நம்புவதாக உணர்கிறார்.

ஞாயிற்றுக்கிழமை இரவு உணவிற்கு எங்கள் வயது வந்த குழந்தைகள் தங்கள் வாழ்க்கைத் துணைகளுடன் வீட்டிற்கு வரத் தொடங்கிய நேரம் அது. வாரத்தில், ஞாயிற்றுக்கிழமை அவர்களுக்கு நினைவூட்டக்கூடிய விஷயங்களைப் பட்டியலிட்டுக் கொண்டேன்: “நீங்கள் வீட்டில் இருக்கும்போது குழந்தைகளுக்கு அதிகமாக உதவ முயற்சி செய்யலாம்” அல்லது “கேட்பதில் சிறந்தவராக இருக்க மறக்காதீர்கள்.”

சகோதரர் மேக்ஸ்வெல்லின் கருத்தைப் படித்தபோது, நான் பட்டியலைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, அந்த விமர்சனக் குரலை அமைதிப்படுத்தினேன், ஆகவே ஒவ்வொரு வாரமும் எங்களின் சுருக்கமான நேரத்தில் என்னுடைய வளர்ந்த பிள்ளைகளிடம், அவர்கள் ஏற்கனவே செய்துகொண்டிருந்த பல நேர்மறையான காரியங்களில் கவனம் செலுத்தினேன். சில வருடங்களுக்குப் பிறகு எங்கள் மூத்த மகன் ரயான் காலமானபோது, நாங்கள் ஒன்றாக இருந்த நேரம் மகிழ்ச்சியாகவும் நேர்மறையாகவும் இருந்தது பற்றி நான் நன்றியுடன் நினைவுகூர்கிறேன்.

நேசிப்பவருடன் தொடர்புகொள்வதற்கு முன், “நான் செய்யப்போவது அல்லது சொல்வது உதவியா அல்லது புண்படுத்துகிறதா?” என்ற கேள்வியை நாமே கேட்டுக்கொள்ளலாம் நமது வார்த்தைகள் நம்முடைய அதிவல்லமைகளில் ஒன்றாகும், குடும்ப உறுப்பினர்கள் மனித கரும்பலகைகள் போன்றவர்கள், “என்னைப் பற்றி நீங்கள் நினைப்பதை எழுதுங்கள்!” என்று நமக்கு முன் நின்று சொல்கிறார்கள் இந்தச் செய்திகள், வேண்டுமென்றோ அல்லது தற்செயலாகவோ இருக்கலாம், ஆனால் நம்பிக்கையூட்டுவதாகவோ மற்றும் ஊக்கமளிப்பதாகவோ இருக்க வேண்டும்.⁵

கடினமான சூழ்நிலையில் இருக்கும் ஒருவருக்கு அவர்கள் மோசமானவர்கள் அல்லது ஏமாற்றமளிப்பவர்கள் என்று கற்பிப்பது நம்முடைய வேலை அல்ல. அரிதான சந்தர்ப்பங்களில், நாம் திருத்தத் தூண்டப்படலாம், ஆனால் பெரும்பாலும் நம் அன்புக்குரியவர்கள் கேட்க விரும்பும் செய்திகளை பேசும் மற்றும் பேசாத வழிகளில் கூறுவோம்: “நீங்கள் இங்கு இருப்பதால் நமது குடும்பம் முழுமையாகவும் நிறைவாகவும் உணர்கிறது.” என்னவாக இருந்தாலும் உங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் நீங்கள் நேசிக்கப்படுகிறீர்கள்.”

சில நேரங்களில், நமக்குத் தேவைப்படுவது அறிவுரையை விட பச்சாதாபம்; விரிவுரையை விட அதிகமாக கேட்பது; “அவர்கள் இப்போது சொன்னதைச் சொல்ல நான் எப்படி உணர வேண்டும்?” என்று ஒருவர் கேட்டு ஆச்சரியப்படுகிறார்.

நினைவில் கொள்ளுங்கள், குடும்பங்கள் தேவனால் கொடுக்கப்பட்ட ஆய்வகமாகும், அங்கு நாம் விஷயங்களைக் கண்டுபிடிக்கிறோம், எனவே தவறான நடவடிக்கைகளும் தவறான கணக்கீடுகளும் சாத்தியமில்லை, ஆனால் நிகழக்கூடியவை. நம் வாழ்வின் முடிவில், அந்த உறவுகள், அந்த சவாலான தருணங்கள் கூட, நம் இரட்சகரைப் போல ஆவதற்கு நமக்கு உதவிய விஷயங்கள் என்பதை நாம் பார்க்க முடிந்தால் அது சுவாரஸ்யமாக இருக்கும் அல்லவா? ஒவ்வொரு கடினமான தொடர்பும் ஒரு ஆழமான மட்டத்தில் தேவனைப்போல அன்பு செய்வது எப்படி என்பதை அறிய ஒரு வாய்ப்பாகும்⁶

இங்கு நாம் கற்றுக் கொள்ள வந்த பாடங்களைக் கற்பிப்பதற்கான சரியான வாகனமாக குடும்ப உறவுகளைப் பார்க்க பெரிதாக்குவோமாக.

வீழ்ந்த உலகில், சரியான வாழ்க்கைத் துணை, பெற்றோர், மகன் அல்லது மகள், பேரக்குழந்தை, வழிகாட்டி அல்லது நண்பராக இருப்பதற்கு வழி இல்லை, ஆனால் நல்லவராக இருப்பதற்கு ஒரு மில்லியன் வழிகள் உள்ளன என்பதை ஒப்புக்கொள்வோமாக.⁷ மரத்தினருகில் தங்கி, தேவனின் அன்பில் பங்கெடுப்போம், அதைப் பகிர்ந்து கொள்வோம். நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களை உயர்த்துவதின் மூலம், ஒன்றாக மேலேறுகிறோம்.

துரதிர்ஷ்டவசமாக, பழத்தை சாப்பிட்ட நினைவு போதாது; நம் உருப்பெருக்கியை மாற்றியமைத்து, பரலோக கண்ணோட்டத்துடன் நம்மை இணைக்கும் வழிகளில் நாம் மீண்டும் மீண்டும் பங்கேற்க வேண்டும்—இருளை விரட்ட, ஒளியால் நிரப்பப்பட்ட வேதங்களைத் திறப்பதன் மூலம்; நமது சாதாரண ஜெபம் வல்லமை பெறும் வரை முழங்காலில் இருக்க வேண்டும். அப்போதுதான் இருதயங்கள் மென்மையாகி, தேவன் பார்ப்பது போல் நாம் பார்க்கத் தொடங்குவோம்.

இந்தக் கடைசி நாட்களில், ஒருவேளை நம்முடைய மிகப் பெரிய வேலை நம்முடைய அன்புக்குரியவர்களுடன்—பொல்லாத உலகில் வாழும் நல்லவர்களோடுதான். நமது நம்பிக்கை அவர்கள் தங்களைப் பார்க்கும் விதத்தையும் அவர்கள் உண்மையில் யார் என்பதையும் மாற்றுகிறது. இந்த அன்பின் உருப்பெருக்கி மூலம் அவர்கள் யாராக மாறுவார்கள் என்று பார்ப்பார்கள்.

ஆனால் நாமோ அல்லது நம் அன்புக்குரியவர்களோ ஒன்றாக வீடு திரும்புவதை சத்துரு விரும்பவில்லை. மேலும், நாம் காலம் மற்றும் வரையறுக்கப்பட்ட வருடங்கள் ஆகியவற்றால் பிணைக்கப்பட்ட ஒரு கிரகத்தில் வாழ்வதால், ⁸ அவன் நம்மில் ஒரு உண்மையான பீதியை நிலைநிறுத்த முயற்சிக்கிறான். நாம் பெரிதாக்கும்போது, நமது வேகத்தை விட நமது திசை முக்கியமானது என்பதை பார்ப்பது கடினம்.

நினைவில் கொள்ளுங்கள், “நீங்கள் வேகமாக செல்ல விரும்பினால், தனியாக செல்லுங்கள். நீங்கள் வெகுதூரம் செல்ல விரும்பினால், ஒன்று சேர்ந்து செல்லுங்கள்.”⁹ நன்றிகூறும் விதமாக, நாம் ஆராதிக்கும் தேவன் காலத்திற்குக் கட்டுப்பட்டவர் அல்ல. நம் அன்புக்குரியவர்கள் உண்மையில் யார், நாம் உண்மையில் யார் என்பதை அவர் பார்க்கிறார்.¹⁰ எனவே அவர் நம்முடன் பொறுமையாக இருக்கிறார், நாம் ஒருவருக்கொருவர் பொறுமையாக இருப்போம் என்று நம்புகிறார்.

நமது தற்காலிக வீடாகிய பூமி ஒரு சோகத்தின் தீவாக உணரும் நேரங்கள் உள்ளன என்பதை நான் ஒப்புக்கொள்கிறேன்—எனக்கு விசுவாசத்தில் ஒரு கண்ணும், கண்ணீரோடு மறுகண்ணுமான நிகழ்வுகள் நடந்தேறியுள்ளன .¹¹ இந்த உணர்வை நீங்கள் உணர முடியுமா?

இந்த உணர்வு எனக்கு செவ்வாய்கிழமை கிடைத்தது.

நம் குடும்பங்களில் அற்புதங்கள் நடக்கும் என்று நம் தீர்க்கதரிசி வாக்களிக்கும்போது, அவருடைய நிலையை நாம் தேர்ந்தெடுக்கலாமா? நாம் அப்படிச் செய்தால், குழப்பங்கள் சூழும்போதும் நம் மகிழ்ச்சி அதிகரிக்கும். நமது சூழ்நிலை எவ்வாறாக இருந்தாலும், ஆசிர்வாதத்தின் முன்னோட்டத்தை இப்போது அனுபவிக்க முடியும் என்று அவர் உறுதியளிக்கிறார்.¹²

இப்போது இந்த விசுவாசக் கண்ணை வைத்திருப்பது, இந்த கிரகத்திற்கு வருவதற்கு முன்பு நாம் கொண்டிருந்த நம்பிக்கையின் மீட்பு அல்லது எதிரொலியாகும். இது ஒரு கணத்தின் நிச்சயமற்ற தன்மையைக் கடந்ததைக் காண்கிறது,, “நம்முடைய சக்திக்குட்பட்ட சகல காரியங்களையும் நாம் உற்சாகமாகச் செய்வோமாக; பின்னர் … உறுதியுடன் நாம் நிற்போமாக.¹³

தற்போது உங்கள் வாழ்க்கையில் ஏதாவது கடினமானதாக இருக்கிறதா, நீங்கள் தீர்க்கப்பட முடியாது என்று கவலைப்படும் எதாவது உண்டா? விசுவாசக்கண் கொண்டு பார்க்காதபோது, கர்த்தர் காரியங்களைக் கண்காணிப்பதை நிறுத்தி விட்டதாக உணரலாம், அது சரியானதா?

அல்லது இந்த கடினமான நேரத்தை நீங்கள்தனியே கடந்து செல்லப் போகிறீர்கள் என்பது உங்கள் பெரிய பயம், அப்படியானால் தேவன் உங்களை கைவிட்டுவிட்டார் என்று அர்த்தமாகுமா, அது சரியானதா?

இரட்சகரின் பாவநிவிர்த்தியின் காரணமாக, நீங்கள் சந்திக்கும் எந்த தீங்கான காரியங்களையும் ஆசீர்வாதமாக மாற்றும் திறன் அவருக்கு உண்டு என்பது என் சாட்சி. நாம் அவரை நேசிக்கவும் பின்பற்றவும் முயற்சி செய்யும்போது, “மாறாத உடன்படிக்கையுடன்” அவர் நமக்கு வாக்குத்தத்தத்தை கொடுக்கிறார். “நம்முடைய நன்மைக்காகவும் [நாம்] உபத்திரவப்பட்டவைகளில் சகல காரியங்களும் இணைந்து நடக்கும்.”¹⁴ அனைத்து காரியங்களும்.

நாம் உடன்படிக்கையின் குழந்தைகளாக இருப்பதால், இந்த நம்பிக்கையான உணர்வை இப்போது கேட்கலாம்!

நாம் பரிபூரண குடும்பங்களில் இல்லை என்றாலும், அது ஒரு நிலையான, மாறாத, எந்த வகையான அன்பாக இருந்தாலும், மாற்றத்தை ஆதரிக்கும் மற்றும் வளர்ச்சி மற்றும் திரும்புவதற்கு அனுமதிக்கும் அன்பின் வகையாகும் வரை, மற்றவர்களுக்கான நமது அன்பை பரிபூரணமாக்க முடியும்.

அவர்களை திரும்பக் கொண்டுவருவது இரட்சகரின் பணி. இது அவரது பணி மற்றும் அவரது நேரம். அவர்கள் வீட்டிற்கு வரக்கூடிய நம்பிக்கையையும் இருதயத்தையும் வழங்குவது நமது பணி. “கடிந்து கொள்வதற்கான [தேவனின்] அதிகாரமோ அல்லது மீட்கும் வல்லமையோ நம்மிடம் இல்லை, ஆனால் அவருடைய அன்பைப் பிரயோகிக்க நாம் அதிகாரம் பெற்றுள்ளோம்.”¹⁵ தலைவர் நெல்சன் மற்றவர்களுக்கு நம் தீர்ப்பை விட அன்பு பிறருக்கு தேவை என்று போதித்துள்ளார். “[நமது] வார்த்தைகளிலும் செயல்களிலும் பிரதிபலிக்கும் இயேசு கிறிஸ்துவின் அன்பை அவர்கள் அனுபவிக்க வேண்டும்.”¹⁶

அன்பு இருதயங்களை மாற்றும் விஷயம். இது எல்லாவற்றிலும் தூய்மையான நோக்கமாகும், மற்றவர்கள் அதை உணர முடியும். 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வழங்கப்பட்ட இந்த தீர்க்கதரிசன வார்த்தைகளை உறுதியாகப் பற்றிக் கொள்வோம்: “முயற்சியை கைவிடாத வரை எந்த வீடும் தோல்வியடைவதில்லை.”¹⁷ நிச்சயமாக, நீண்டகாலம் மற்றும் மிகவும் நேசிப்பவர்கள் வெற்றிபெறுகிறார்கள்!

பூலோக குடும்பங்களில், தேவன் நமக்கு செய்ததை நாம் செய்கிறோம், வழியை சுட்டிக்காட்டுகிறோம், நம் அன்புக்குரியவர்கள் அவர்கள் பயணிக்கும் பாதையை தேர்ந்தெடுத்து அந்த திசையில் செல்வார்கள் என்று நம்புகிறோம்,

அவர்கள் திரையின் மறுபக்கத்திற்குச் சென்று, பரலோக வீட்டின் அன்பான “ஈர்ப்பு விசையை” நெருங்கும்போது,¹⁸ அவர்கள் இங்கு எப்படி நேசிக்கப்பட்டார்கள் என்பதன் காரணமாக அது பரிச்சயமாக இருக்கும் என்று நான் நம்புகிறேன்.

அந்த மேலோட்ட பார்வை உருப்பெருக்கியை பயன்படுத்துவோம், நாம் விரும்பும் மற்றும் உடன்வாழும் நபர்களை நமது அழகான கிரகத்தில் பகிரப்பட்ட கூட்டாளியாகப் பார்ப்போமாக.

நீங்களும் நானும்? நாமும் இதைச் செய்ய முடியும்! நாம் காத்திருக்கலாம், நம்பலாம்! நாம் மரத்தினருகில் தங்கலாம், முகத்தில் புன்னகையுடன் பழங்களை உண்ணலாம், மேலும் நம் கண்களில் உள்ள கிறிஸ்துவின் ஒளியை பிறர் இருண்ட நேரங்களில் அவர்கள் நம்பக்கூடிய ஒன்றாக கருதலாம். மேலும் நம் முகரூபத்தில் ஒளி வெளிப்படுவதைக் காணும்போது, அவர்கள் அதை நோக்கி இழுக்கப்படுவார்கள். அன்பு மற்றும் ஒளியின் ஆதி ஆதாரம் “பிரகாசமான மற்றும் விடிவெள்ளி நட்சத்திரம்,” இயேசு கிறிஸ்துவின் மீது அவர்களின் கவனத்தை மீண்டும் செலுத்த நாம் உதவலாம்.¹⁹

இவை அனைத்தும், நாம் எப்பொழுதும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத அளவுக்கு சிறப்பாக அமையப் போகிறது என்பதற்கு நான் சாட்சியம் அளிக்கிறேன்! இயேசு கிறிஸ்து மீது விசுவாசக் கண் கொண்டிருக்கும்போது, இறுதியில் எல்லாம் சரியாகிவிடும் என்பதை நாம் பார்க்கலாம், இப்போது அது சரியாகிவிடும் என்று உணருவோம். இயேசு கிறிஸ்துவின், நாமத்தினாலே, ஆமென்.