Boodschap van de gebiedsleiding
Het grootste en kostbaarste geschenk
Elk jaar tegen de kerst denken we na over geschenken. Sommige mensen beleven heel veel vreugde aan het uitkiezen van geschenken en hoe ze iemand het beste verrassen. Voor anderen past deze jaarlijkse traditie meer in de categorie stressoefening. Zo zit bij mijn vrouw de vreugde van het geven in haar DNA, terwijl ik iemand ben die het gewoonlijk heel moeilijk vindt om iets te vinden dat waardevolle betekenis heeft. Ik heb me afgevraagd waarom dat zo is. Hoewel het van veel factoren afhangt, zoals persoonlijkheid en voorkeur, geef ik u een aanwijzing waarmee we allemaal kunnen bepalen wanneer een geschenk zowel voor de gever als de ontvanger betekenis heeft.
De Heiland heeft verklaard: ‘Niemand heeft een grotere liefde dan deze, namelijk dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden. U bent Mijn vrienden.’1 Johannes heeft geschreven: ‘Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’2 We weten dat het grootste en kostbaarste geschenk dat ooit is gegeven, het geschenk van de verzoening van Jezus Christus is. Een geschenk aan ons van zowel de Vader als de Zoon. Dankzij dit geschenk heeft de dood geen prikkel en het graf geen overwinning.3 Dankzij Christus’ verzoening zijn verlossing, eeuwig heil en verhoging nu binnen het bereik van alle mensen – ja, allen die willen.4
Deze geschenken bekoren ons omdat ze voor ons persoonlijk van eeuwige waarde zijn. Toch gaat de gedachte dat ze uit oprechte, goddelijke liefde zijn gegeven, ons voorstellingsvermogen ver te boven. Maar denkt u zich dit eens in: De Heiland houdt zoveel van u dat Hij zijn leven voor u heeft gegeven. Uw hemelse Vader houdt zoveel van u dat Hij bereid was zijn eniggeboren Zoon voor u te geven. Als deze prachtige waarheden tot ons doordringen, zal diezelfde liefde ons hart vullen, zodat we in diepe dankbaarheid deze lofzang willen zingen:
’k Sta spraak’loos dat Christus zo’n liefde mij schenken kan, verward dat Hij mij zo genadig bedenken kan. ’t Ontroert mij ten diepst dat Hij zo voor mijn schulden leed, dat voor mij, een zondaar, Hem ’t kruis zoveel dulden deed. O, het is wonderbaar dat Hij zo hield van mij dat Hij ’s ontzield voor mij! O, het is wonderbaar, wonderbaar voor mij!5
Als ik eraan denk hoe onverschillig, opstandig en hooghartig ik soms kan zijn, verbaast het mij dat God mij desondanks zoveel barmhartigheid, liefde en toewijding schenkt. Daarom wil ik Hem mijn dankbaarheid tonen. Maar hoe?
Laten we allereerst het geschenk bewust in ontvangst nemen: ‘Want wat baat het een mens indien hem een geschenk wordt gegeven en hij het geschenk niet aanneemt? Zie, hij verheugt zich niet in hetgeen hem wordt gegeven, evenmin verheugt hij zich in hem die de gever is van het geschenk.’6 We ontvangen het geschenk en sluiten de gever in ons hart door onze dank met vreugde en liefde te tonen. ‘[Heb] elkaar lief, zoals Ik u liefgehad heb’,7 gebood de Heiland; en ‘Als u Mij liefhebt, neem dan mijn geboden in acht.’8
Laten we vervolgens van de Heiland leren. Onze vreugde voor zijn onvoorstelbare geschenk zal toenemen als we het in liefde en ontferming verspreiden. Als we ons in onze bediening op de ander richten, verspreiden we daadwerkelijk de boodschap van Christus. Hij heeft gezegd: ‘Voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.’9
In deze kersttijd is het mijn bede dat we met een oprechte bedoeling bidden dat de Heer ons in de komende weken en maanden de mogelijkheden biedt om meer lief te hebben, meer te delen, en meer broeders en zusters uit te nodigen om het grootste en kostbaarste geschenk van onze Heiland te ontvangen. Zijn geschenk zal ons met uitermate grote vreugde vervullen, want het is begerenswaardig omdat het ons gelukkig maakt.10