« ការឃើញអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងជីវិតយើង » លីអាហូណា ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូវ
ការឃើញ អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុងជីវិតយើង
មេរៀនបួនមកពីការព្យាបាលមនុស្សខ្វាក់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
រឿងលម្អិតមកពី He Anointed the Eyes [ ទ្រង់បានចាក់ប្រេងតាំងលើភ្នែក ] ដោយ វ៉លធើ រ៉េន
មានគ្រាក្នុងជីវិតរបស់យើង មានពេលដែលយើងសង្ឃឹម និងអធិស្ឋានទូលសូមអព្ភូតហេតុ ។ វាអាចសម្រាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ឬដើម្បីជាប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងគឺការអង្វរកររបស់យើងត្រូវបានឆ្លើយតប ស្ថានភាពដែលខូចខាតត្រូវបានកែប្រែឲ្យប្រសើរឡើងវិញ ព្រលឹងដែលល្វីងជូរចត់នឹងត្រូវបានបន្ទន់ ហើយព្រះអម្ចាស់នៃអព្ភូតហេតុនឹងប្រទាននូវដំណោះស្រាយដែលយើងចង់បាន ។ នៅពេលលទ្ធផលមិនដូចជាអ្វីដែលយើងបានរំពឹងទុក ឬទៅតាមពេលវេលាដែលយើងបានអធិស្ឋាន នោះជាធម្មតាយើងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានទៅជាដូច្នេះ ។
មរ៉ូណៃបង្រៀនថា « ហើយខ្ញុំសូមទូន្មានដល់អ្នករាល់គ្នា ឱបងប្អូនដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាចាំថា ព្រះអង្គគឺនៅតែដដែល ទោះពីថ្ងៃម្សិល ថ្ងៃនេះ និងរហូតតទៅ ហើយអំណោយទានទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានរៀបរាប់មកនេះ ដែលជាអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ នឹងពុំអាចបាត់បង់ទៅឡើយ ដរាបណាមានពិភពលោកនេះ លើកលែងតែស្របតាមការឥតជំនឿនៃកូនចៅមនុស្សប៉ុណ្ណោះ » ( មរ៉ូណៃ ១០:១៩ ) ។
តើអំណោយ និងអព្ភូតហេតុទាំងនោះដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរនៅតែកើតមាននៅក្នុងជំនាន់របស់យើងដែរឬទេ ? តើយើងអាចមានគុណសម្បត្តិដើម្បីទទួលពរជ័យទាំងនោះដោយរបៀបណា ? តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានញាណដឹងពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយមានព្រះទ័យជួយសង្គ្រោះយើងពីឧបសគ្គរបស់យើងដែរឬទេ ?
ខ្ញុំសូមប្រើអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃការព្យាបាលមនុស្សខ្វក់ឲ្យមើលឃើញវិញ ដើម្បីជាមូលដ្ឋានឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ ។ ( ឧទាហរណ៍ ៖ សូមមើល ម៉ាថាយ ៩:២៧–៣១; ១២:២២-២៣; ម៉ាកុស ៨:២២–២៦; ១០:៤៦–៥២; យ៉ូហាន ៩:១–១១ ) ។
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ពីអព្ភូតហេតុរបស់ទ្រង់ ?
ដើម្បីយល់ពីឥទ្ធិពលនៃអព្ភូតហេតុមួយទៅលើយើង និងក្នុងជីវិតរបស់យើងសូមចាប់ផ្ដើមស្វែងយល់ថា តើអព្ភូតហេតុនោះជាអ្វី ។ អព្ភូតហេតុ « មានបំណងដើម្បីបង្ហាញដល់ពួកសាសន៍យូដាថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។ … ភាគច្រើនវាក៏ជានិមិត្តរូប ការបង្រៀន … នឹងជាសេចក្ដីពិតដ៏ទេវភាពផងដែរ ។ … អព្ភូតហេតុគឺជាការឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿ និងការលើកទឹកចិត្តដ៏ល្អបំផុតរបស់វា ។ វាមិនកើតឡើងដោយគ្មានការអធិស្ឋាននោះទេ ដែលជាអារម្មណ៍នៃសេចក្តីត្រូវការ និងសេចក្តីជំនឿ » ។១
អែលឌើរ រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖
« អព្ភូតហេតុគឺជាសកម្មភាពដ៏ទេវភាព ជាការបើកសម្តែង និងជាការបង្ហាញឲ្យឃើញនៃព្រះចេស្តាដ៏គ្មានដែនកំណត់របស់ព្រះ និងជាការបញ្ជាក់មួយថាទ្រង់គឺ ‹ នៅតែដដែលទោះពីថ្ងៃម្សិលថ្ងៃនេះ និងរហូតតទៅ › [ មរ៉ូណៃ ១០:១៩ ] ។ …
« … អព្ភូតហេតុគឺជាផ្នែកបន្ថែមនៃផែនការដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះអព្ភូតហេតុគឺជាខ្សែជីវិតពីស្ថានសួគ៌មកផែនដី » ។២
ដូច្នេះវិធីដែលមានផលចំណេញក្នុងការសិក្សាអំពីអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយរៀនពីវាគឺត្រូវចងចាំថាអព្ភូតហេតុនីមួយៗចង្អុលទៅអ្វី ដែលធំជាងព្រឹត្តិការណ៍នោះដោយផ្ទាល់ និងដើម្បីស្វែងរកសេចក្ដីពិតជាក់លាក់អំពីព្រះ និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។
សូមពិភាក្សាអំពីសេចក្ដីពិតមួយចំនួនដែលយើងអាចរៀនពីអព្ភូតហេតុនៃការស្តារឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គដល់មនុស្សខ្វាក់ ។ វាអាចចែកជាបួនមេរៀនដូចខាងក្រោម ។
១. ការស្តារចក្ខុវិស័យឡើងវិញ គឺជាសញ្ញានៃការយាងមករបស់ព្រះមែស៊ី
ព្យាការីពីបុរាណដែលបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការយាងមកនៃព្រះមែស៊ី បាននិយាយអំពីអព្ភូតហេតុដែលទ្រង់នឹងបើកសម្តែងរួមទាំងការព្យាបាលភ្នែកមនុស្សខ្វាក់ផងដែរ ។
ចំពោះស្តេចបេនយ៉ាមីនទេវតាដ៏បរិសុទ្ធម្នាក់បានមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹង« យាងទៅក្នុងចំណោមមនុស្សដោយសម្ដែងអព្ភូតហេតុផ្សេងៗ ដូចជាធ្វើអ្នកឈឺឲ្យជា ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ធ្វើឲ្យអ្នកពិការជើងអាចដើរបាន មនុស្សខ្វាក់ឲ្យមើលឃើញ » ( ម៉ូសាយ ៣:៥ សូមមើលផងដែរ អេសាយ ៣៥:៤–៥ )។៣
ដូច្នេះហើយអព្ភូតហេតុនៃការស្តារចក្ខុវិស័យរបស់មនុស្សខ្វាក់ឡើងវិញបញ្ជាក់ពីការព្យាករណ៍អំពីការយាងមករបស់ព្រះសង្រ្គោះ និងការបម្រើរបស់ទ្រង់ដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។
២. ព្រះយេស៊ូវគឺជាពន្លឺនៃពិភពលោក
សេចក្ដីពិតនេះត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានជួបបុរសម្នាក់ដែលខ្វាក់ពីកំណើត ( សូមមើល យ៉ូហាន ៩:១-១១ ) ។ នៅពេលសិស្សសួរថា បុរសនេះបានខ្វាក់ពីកំណើត តើនេះបណ្តាលមកពីអំពើបាបឬ ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថាទេ « គឺដើម្បីឲ្យការរបស់ព្រះ បានសម្តែងមកក្នុងខ្លួនគាត់វិញ » ( ខ ទី៣ ) ។ បន្ទាប់មកមុនពេលស្តារចក្ខុវិស័យរបស់បុរសនោះឡើងវិញ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រកាសថា « កាលខ្ញុំកំពុងតែនៅក្នុងលោកីយ៍នៅឡើយ នោះខ្ញុំជាពន្លឺនៃលោកីយ៍ » ( ខ ទី៥ ) ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ( ឆ្នាំ ១៩១៥–១៩៨៥ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរបានពន្យល់ថា ៖ « មុនពេលព្យាបាលភ្នែកខ្វាក់ខាងរាងកាយនោះ ព្រះយេស៊ូវបានរំឭកអ្នកស្តាប់នូវការប្រកាសពីមុនរបស់ទ្រង់ថា ‹ ខ្ញុំជាពន្លឺនៃពិភពលោក › ដូចជាបង្រៀនថា ៖ ‹ នៅពេលណាដែលអ្នកចាំថា ខ្ញុំបានបើកភ្នែកខ្វាក់ទាំងរាងកាយ ចាំផងដែរថា ខ្ញុំបានមកដល់ដើម្បីនាំមកនូវពន្លឺភ្នែកផងដែរ › » ។៤
យើងត្រូវតែចាំពីរបៀបដែលអំពើបាបជាទូទៅត្រូវបានគេមើលឃើញនៅក្នុងគម្ពីរថា ជាការខ្វាក់ផ្នែកសីលធម៌ និងការរំដោះពីអំពើបាបដែលជាការដកចេញនូវភាពខ្វាក់ភ្នែកនេះ ។ ទ្រង់គឺជា « ពន្លឺនៃលោកីយ៍ » បានប្រើព្រឹត្តការណ៍នេះដើម្បីធ្វើជានិមិត្តរូបពីកិច្ចការដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ដែលទ្រង់បានយាងមកបំពេញក្នុងលោកិយ៍នេះ ។
៣. សេចក្តីជំនឿកើតមុនអព្ភូតហេតុ
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានឆ្លងកាត់ផ្លូវកាពើណិម មានបុរសខ្វាក់ពីរនាក់បានដើរតាមទ្រង់ដោយស្រែកថា « ឱព្រះរាជបុត្រាហ្លួងដាវីឌអើយ សូមទ្រង់ប្រោសមេត្តាដល់យើងខ្ញុំផង » ។ បន្ទាប់មកទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេដោយសួរថា « តើអ្នកជឿថា ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើការនេះបានឬទេ ? » ហើយពួកគេបានឆ្លើយថា « ជឿហើយ ព្រះអម្ចាស់អើយ » ។
ភស្ដុតាងនៃសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេថា ព្រះអម្ចាស់អាចជួយពួកគេបាន គឺបង្ហាញនៅក្នុងការធ្វើតាមទ្រង់ដោយខ្ជាប់ខ្ជួន និងនៅក្នុងការសារភាពដ៏បំផុសគំនិត និងបើកដួងចិត្តឆ្លើយពីសេចក្តីជំនឿនោះ នៅពេលត្រូវបានសួរ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះក៏ពាល់ភ្នែកគេដោយមានបន្ទូលថា « ចូរឲ្យបានដូចសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នក » ។ រំពេចនោះក៏បានទទួលផលភ្លាមៗ ៖ « ភ្នែកគេក៏បានភ្លឺឡើង » ( ម៉ាថាយ ៩:២៧–៣១ ) ។
អែលឌើរ ម៉ាខន់ឃី បានសង្កេតឃើញថា ៖ « ជាញឹកញាប់ការបើកភ្នែករបស់មនុស្សខ្វាក់នៅទីនេះ គឺព្រះយេស៊ូវភ្ជាប់បន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងទង្វើខាងសាច់ឈាមមួយចំនួន ។ នៅរឿងនេះ និងក្នុងឱកាសផ្សេងទៀត ទ្រង់បានពាល់ភ្នែកមនុស្សដែលមើលមិនឃើញ » ។
ហេតុអ្វីព្រះអង្គសង្គ្រោះធ្វើដូច្នេះ ? អែលឌើរ ម៉ាខន់ឃី បានពន្យល់ថា « រឿងទាំងនេះមិនធម្មតាទេ … ទង្វើគឺជារឿងចាំបាច់បំផុតសម្រាប់អំណាចនៃការព្យាលបាល » ។ ប៉ុន្តែយើងដឹងថា សេចក្ដីជំនឿត្រូវកើតមុនអព្ភូតហេតុដូច្នេះហើយ « គោលបំណងជាក់ស្តែងរបស់លោកចៅហ្វាយគឺដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់មនុស្សខ្វាក់ឬថ្លង់ »។ ៥
៤. ពេលខ្លះអព្ភូតហេតុកើតឡើងមួយបន្ទាត់ម្តងៗ
នៅបេតសៃដា ប្រជាជនបាននាំបុរសខ្វាក់ម្នាក់មកកាន់ព្រះយេស៊ូវ ។ បន្ទាប់ពីបានដឹកនាំបុរសនោះចេញពីទីក្រុងមក នោះព្រះយេស៊ូវ « ស្តោះដាក់ភ្នែកគាត់ ហើយដាក់ព្រះហស្តលើ » ។ ភ្នែកបុរសនោះបានភ្លឺឡើងវិញតែម្ខាងប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះព្រះអង្គសង្គ្រោះ « ដាក់ព្រះហស្តលើភ្នែកគាត់ម្តងទៀត » ដែលធ្វើឲ្យភ្លឺទាំងអស់ឡើងវិញ ។ ( សូមមើល ម៉ាកុស ៨:២២–២៦ ) ។
អែលឌើរ ម៉ាខន់ឃី បានចង្អុលបង្ហាញពីសេចក្ដីពិតដែលយើងអាចរៀនពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ៖
« វាហាក់ដូចជាករណីបន្តបន្ទាប់នៃការទាក់ទងខាងរូបកាយជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ មានឥទ្ធិពលនៃការបន្ថែមសេចក្ដីសង្ឃឹម ការធានា និងជំនឿទៅលើអ្នកដែលមិនអាចមើលឃើញ ។
… មនុស្សគប្បីស្វែងរកព្រះគុណព្យាបាលរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយអស់ពីកម្លាំង និងអស់ពីសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ដ្បិតរឿងដូច្នេះគឺគ្រប់គ្រាន់ល្មមត្រឹមតែការព្យាបាលខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ ។… ពួកគេអាចនឹងទទួលបាននូវការអះអាង និងសេចក្ដីជំនឿបន្ថែមដើម្បីធ្វើឲ្យជាសះស្បើយ និងបានល្អគ្រប់ផ្នែក ។ ជាញឹកញាប់មនុស្សក៏ត្រូវបានព្យាបាលពីជំងឺខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេតាមកម្រិត មួយដំណាក់កាលម្ដងៗផងដែរ នៅពេលពួកគេដាក់ជីវិតរបស់ពួកគេឲ្យស្របទៅតាមផែនការ និងគោលបំណងរបស់ព្រះ » ។៦
ដោយការបើកសម្តែងអព្ភូតហេតុនេះក្នុងជំហានពីរផ្សេងគ្នា នោះព្រះអម្ចាស់បានជួយបុរសខ្វាក់ឲ្យត្រៀមខ្លួន ដើម្បីទទួលបានពរពេញលេញ ។ តើយើងអាចមើលឃើញលំនាំនេះផងដែរក្នុងការស្វែងរកអព្ភូតហេតុរបស់យើងផ្ទាល់—ជាអ្វីមួយដែលយើងត្រូវធ្វើ ឬក៏មិនត្រូវធ្វើ មុននឹងត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ការអន្តរាគមន៍ខ្ពស់ជាងនេះ ?
មានសេចក្ដីជំនឿថា មិនអាចបានព្យាបាល
ទោះបីជាយើងអាចឃើញថា សេចក្ដីជំនឿមានសារៈសំខាន់ដើម្បីសម្រេចនូវអព្ភូតហេតុក៏ដោយ ក៏វាសំខាន់ដើម្បីដឹងថា ពេលខ្លះសូម្បីតែពួកបរិសុទ្ធដ៏ស្មោះត្រង់បំផុតក៏នឹងមិនសម្រេចបំណងប្រាថ្នា និងទទួលចម្លើយចំពោះការទូលអង្វររបស់ពួកគេដែរ ។
អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖
« សេចក្ដីសុចរិត និងសេចក្ដីជំនឿគឺពិតជាឧបករណ៍នៅក្នុងការរំកិលភ្នំមែន—បើសិនជាការរំកិលភ្នំនោះសម្រេចនូវគោលបំណងរបស់ព្រះ ហើយស្របតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។ សេចក្ដីសុចរិត និងសេចក្ដីជំនឿគឺពិតជាឧបករណ៍នៅក្នុងការព្យាបាលអ្នកឈឺអ្នកថ្លង់ ឬអ្នកខ្វិនមែន—បើសិនជាការព្យាបាលនោះសម្រេចនូវគោលបំណងរបស់ព្រះ ហើយស្របតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។ ដូច្នេះទោះជាយើងមានសេចក្ដីជំនឿដ៏រឹងមាំក្ដីក៏មានភ្នំជាច្រើននឹងពុំរំកិលចេញដែរ ។ ហើយពុំមែនគ្រប់អ្នកដែលឈឺ និងជនពិការនឹងត្រូវបានជាសះស្បើយនោះទេ ។ ប្រសិនបើជារាល់ការផ្ទុយទាំងអស់ត្រូវបានកាត់បន្ថយ ប្រសិនបើជារាល់ការឈឺចាប់ត្រូវបានដកចេញ នោះគោលបំណងដ៏សំខាន់នៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតានឹងត្រូវបំផ្លាញហើយ ។
« មេរៀនជាច្រើនដែលយើងត្រូវរៀននៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ អាចត្រូវបានទទួលតែតាមរយៈរឿងទាំងឡាយ ដែលយើងជួបប្រទះ ហើយពេលខ្លះក៏រងទុក្ខប៉ុណ្ណោះ ។ ហើយព្រះរំពឹង និងទុកចិត្តយើងដើម្បីប្រឈមមុខនឹងភាពពុំអនុគ្រោះនៃជីវិតរមែងស្លាប់ជាបណ្ដោះអាសន្ននេះ ដោយមានជំនួយរបស់ទ្រង់ ដើម្បីយើងអាចរៀននូវអ្វីដែលយើងចាំបាច់ត្រូវរៀន ហើយនៅទីបំផុត អាចប្រែក្លាយទៅជាមនុស្សដែលយើងត្រូវប្រែក្លាយ នៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច » ។៧
ខ្ញុំចង់បន្ថែមទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំលើទីបន្ទាល់របស់ព្យាការីពីបុរាណ និងសម័យទំនើប ។ អព្ភូតហេតុនៅតែកើតឡើងនៅក្នុងចំណោមយើង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាប្រភពនៃអំណាច ពន្លឺ និង ការធូរស្បើយ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា តាមរយៈជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់ នោះយើងអាចបានជាសះស្បើយ ហើយនៅតែអាចរកឃើញ ភាពសុខសាន្តតាមរយៈអម្ចាស់នៃមេត្រីភាព ដែលជាពន្លឺនៃលោកកិយនេះ និង អ្នកព្យាបាលលើអស់ទាំងអ្នកព្យាបាល ។