« ការផ្លាស់ប្តូរដែលយើងចង់—និងមិនចង់—ប្រឈមមុខ » លីអាហូណា ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២៣
យុវមជ្ឈិមវ័យ
ការផ្លាស់ប្តូរដែលយើងចង់—និងមិនចង់—ប្រឈមមុខ
តើអ្វីជាគោលដៅរយៈពេលវែងរបស់អ្នក ? ប្រសិនបើអ្នកដឹងពីបំណងរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងត្រៀមខ្លួន ហើយថែមទាំងរំភើប ដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងជីវិតរបស់អ្នកផងដែរ ។
តើអ្នកធ្លាប់ធ្វើការផ្លាស់ប្តូរ ដែលអ្នកពិតជាគ្មានការជំរុញចិត្តដើម្បីធ្វើដែរឬទេ ? ឬការផ្លាស់ប្តូរដែលអ្នកមិនបានរំពឹងថាអ្នកនឹងត្រូវធ្វើនោះទេ ?
ប្រហែល ១៥ ឆ្នាំ មុនវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ ៖ « ត្រូវចាប់ផ្តើមធ្វើសកម្មភាពជាងមុន បើពុំនោះទេ អ្នកមិនអាចរស់បានយូរទេ » នេះជាអ្វីដែលគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានទទួលយកការព្រមានរបស់គាត់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចាប់ផ្ដើមរត់ ។
ដើម្បីធ្វើឲ្យរបៀបរស់នៅនេះផ្លាស់ប្តូរដោយជោគជ័យ ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវមានទស្សនៈវែងឆ្ងាយ ពីព្រោះប្រសិនបើខ្ញុំមានទស្សនៈខ្លី នោះខ្ញុំនឹងមិនអាចទៅឆ្ងាយបានទេ ។
ទស្សនៈវែងឆ្ងាយរបស់ខ្ញុំគឺជាគោលដៅដែលកើតឡើងដដែលៗត្រូវរត់ម៉ារ៉ាតុងម្តងរៀងរាល់ឆ្នាំ ។ គោលដៅនេះជួយឲ្យខ្ញុំក្រោកឡើងរត់រាល់ថ្ងៃ ព្រោះខ្ញុំដឹងថា នៅថ្ងៃជាក់លាក់មួយនៅឆ្នាំក្រោយ ខ្ញុំនឹងត្រូវរត់ចម្ងាយ ២៦,២ ម៉ែល ( ៤២,២ គីឡូម៉ែត្រ ) ។ ខ្ញុំបានបន្តដាក់វិន័យ ដើម្បីហ្វឹកហាត់ និងសម្រេចគោលដៅរយៈពេលខ្លីរបស់ខ្ញុំជារៀងរាល់សប្តាហ៍ ពីព្រោះខ្ញុំដឹងថា វាជួយឲ្យខ្ញុំត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃប្រកួត ។
ពេលខ្លះដូចជាមានអ្វីព្យាយាមបញ្ឈប់ខ្ញុំ ដូចជាកត្តាអាកាសធាតុជាដើម ។ ប្រហែលជាវាក្តៅពេក ឬត្រជាក់ពេកនៅខាងក្រៅ ឬប្រហែលជាមានភ្លៀងធ្លាក់ ។ ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវរត់លើម៉ាស៊ីនហាត់ប្រាណ ទោះបីជាខ្ញុំចូលចិត្តរត់តាមផ្លូវជាងក៏ដោយ ។ ការមានរបួសក៏ព្យាយាមបញ្ឈប់ខ្ញុំផងដែរ ។ ប្រហែលជាខ្ញុំមិនបានកម្តៅសាច់ដុំបានត្រឹមត្រូវមុនពេលខ្ញុំទៅរត់ ដូច្នេះហើយខ្ញុំបានភ្លាត់សាច់ដុំ ។ ឬប្រហែលរបួសនោះមិនមែនមកពីកំហុសរបស់ខ្ញុំទេ ។ ប៉ុន្តែមិនថាមានអ្វីកើតឡើង ក៏ខ្ញុំមិនចុះចាញ់ឡើយ ព្រោះខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំនឹងត្រូវរត់ម៉ារ៉ាតុននៅឆ្នាំក្រោយ ។ ដូច្នេះខ្ញុំធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរការហ្វឹកហាត់របស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំជាសះស្បើយ ហើយត្រឡប់ទៅរត់វិញ ។
ការរត់បានបង្រៀនខ្ញុំជាច្រើនអំពីដំណឹងល្អ ។ យើងទាំងអស់គ្នាមានគោលដៅវែងឆ្ងាយក្នុងដំណឹងល្អ ដើម្បីកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត ហើយនៅទីបញ្ចប់ សម្រេចបាននូវភាពតម្កើងឡើង ។ ប៉ុន្តែយើងបានដាក់គោលដៅរយៈពេលខ្លី ដូចជាការទទួលទានសាក្រាម៉ង់នៅព្រះវិហារជារៀងរាល់សប្តាហ៍ ដែលជួយយើងឲ្យទៅដល់ទីនោះ ។ យើងរងរបួសខាងវិញ្ញាណពេលយើងធ្វើខុស ។ ប៉ុន្តែយើងមិនចុះចាញ់ទេ ។ យើងប្រែចិត្ដ ហើយយើងត្រឡប់ទៅទីនោះវិញ ។ វិធីតែមួយគត់ដែលយើងអាចសម្រេចគោលដៅរយៈពេលវែងរបស់យើង ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរបន្តិចបន្តួចនៅតាមផ្លូវ ដើម្បីជួយយើងឲ្យបន្តដំណើរទៅមុខ ។
ការជ្រើសរើសដើម្បីផ្លាស់ប្តូរ
អស់រយៈពេលជាងមួយទសវត្សរ៍ ខ្ញុំបានធ្វើជាអនុប្រធានជាន់ខ្ពស់ឲ្យក្រុមហ៊ុនវ៉លម៉ាតនៅប្រទេសប្រេស៊ីល ។ ហិរញ្ញវត្ថុរបស់គ្រួសារខ្ញុំមានស្ថិរភាព ខ្ញុំរីករាយនឹងការងាររបស់ខ្ញុំ ហើយជីវិតយើងមានសុភមង្គល ។ ប៉ុន្តែការងារនេះទាមទារច្រើនណាស់ ។ វាតម្រូវឲ្យខ្ញុំធ្វើដំណើរច្រើនដែល ប៉ះពាល់ដល់ពេលវេលាក្នុងគ្រួសាររបស់យើង និងការបម្រើក្នុងសាសនាចក្ររបស់ខ្ញុំ ។ បន្ទាប់ពីរយៈពេល ១១ ឬ ១២ ឆ្នាំមក វាបានក្លាយជាបន្ទុកខ្លាំងពេក ។
ភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំបានប្រឹក្សាជាមួយគ្នា ហើយបានស្នើឲ្យខ្ញុំលាឈប់ពីការងារនេះ ។ យើងបាននិយាយជាមួយកូនៗរបស់យើង ហើយយើងបាននិយាយជាមួយគ្នាថា « វាដល់ពេលដែលយើងត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្តូរ » ។
ពេលខ្ញុំលាឈប់ ខ្ញុំបានធ្លាក់ពីតំណែងអនុប្រធានជាន់ខ្ពស់ទៅជាមនុស្សគ្មានការងារធ្វើ ។ វាចំណាយពេលជិតមួយឆ្នាំដើម្បីស្វែងរក និងទទួលបានការងារមួយទៀត ។ នៅទីបំផុតខ្ញុំបានទទួលការងារជាមួយក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យតូចមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អអំពីការងារនោះ ។ ការងារនេះនឹងអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំមានពេលវេលាធ្វើកិច្ចការសំខាន់ៗច្រើន ។
ប៉ុន្តែមនុស្សផ្សេងទៀតបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំជាមន្សុសឆ្កួត ។ ហេតុអ្វីបានជាបោះបង់ការងារដែលមានស្ថេរភាព មកធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យ ដែលគ្មាននរណាស្គាល់ដូច្នេះ ? ហើយផ្លាស់ទីលំនៅពាក់ណ្តាលពិភពលោកទៅកាន់សហរដ្ឋអាមេរិកដូច្នេះ ?
ពួកគេនិយាយត្រូវ នេះគឺជាការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំមួយដែលយើងបានជ្រើសរើសផ្លាស់ប្តូរ ។ ប៉ុន្តែពួកគេខុស ដោយគិតថានេះជាជម្រើសមិនល្អ ។
វាតម្រូវឲ្យយើងមានជំនឿខ្លាំងដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរការងារ ហើយផ្លាស់ទៅប្រទេសថ្មីមួយ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់បានថែរក្សាយើង ។ ហើយខ្ញុំមានពេលច្រើនដើម្បីបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាស្វាមី ជាឪពុក និងជាសមាជិកវួដ ។
ខ្ញុំជឿថាការផ្លាស់ប្ដូរគឺចាំបាច់សម្រាប់ការសម្រេចបាននូវសក្តានុពលរបស់យើង ។ យើងនឹងមិនប្រែក្លាយដូចព្រះវរបិតាសួគ៌ចង់ឲ្យយើងប្រែក្លាយឡើយ ប្រសិនបើយើងនៅតែស្ងៀមក្នុងជីវិតរបស់យើងនោះ ។ ហើយយើងក្លាយដូចជាទ្រង់ កាលយើងមានចេតនាធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរដោយសេចក្ដីជំនឿ ។
បានបង្ខំឲ្យផ្លាស់ប្តូរ
ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំមួយទៀតដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ គឺនៅពេលប្អូនពៅរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់ក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មួយ ។ យើងមិនបានជ្រើសរើស ឬចង់ឲ្យវាកើតឡើងចំពោះគាត់ ឬចំពោះពួកយើងទេ ហើយវានៅតែឈឺចាប់ទោះបីជាកន្លងទៅ១០ ឆ្នាំហើយក៏ដោយ ។ ការផ្លាស់ប្តូរដោយបង្ខំមិនងាយស្រួលទេ ។
ប៉ុន្តែការផ្លាស់ប្ដូរដែលយើងមិនជ្រើសក៏អាចក្លាយជាឱកាស ដើម្បីស្ថាបនាសេចក្តីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផងដែរ ។ ការបន្តស្មោះត្រង់ងាយស្រួលណាស់ នៅពេលដែលអ្វីៗដំណើរការទៅតាមរបៀបរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែតើយើងអាចរក្សាសេចក្ដីជំនឿ ហើយបន្តឆ្ពោះទៅមុខ នៅពេលដែលការផ្លាស់ប្តូរនេះមិនដូចបំណងរបស់យើងឬទេ ?
ការលែងលះ ការមិនអាចមានកូន ការគ្មានការងារធ្វើការមានជំងឺ និងបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ផ្សេងទៀតស្រដៀងនេះ មិនមែនជាបទពិសោធន៍ដែលយើងសង្ឃឹម និងដាក់ផែនការចង់បាននោះទេ ។ បញ្ហាទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតកំពុងស្ថិតនៅក្រៅការគ្រប់គ្រងរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាការពិតទាំងស្រុងទេ—ពោលគឺស្ថានភាពដែលមិនមែនជាបំណងរបស់អ្នក ក៏នៅមានកិច្ចការដែល អ្នកអាចគ្រប់គ្រងបាន ។ អ្នកអាចដាក់គោលដៅតូចៗ សូម្បីតែគោលដៅឲ្យរួចបានមួយថ្ងៃៗទៀតក្តី ។ អ្នកអាចធ្វើបាន ! អ្នកអាចរងការណ៍ទាំងនេះដោយសេចក្តីអត់ធន ! ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៨:៤ ) ។
យ៉ូសែបនៃស្រុកអេស៊ីព្ទគឺជាគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយអំពីការណ៍នេះ ។ ជីវិតរបស់លោកពោរពេញដោយការផ្លាស់ប្តូរដោយបង្ខិតបង្ខំ—លោកបាត់បង់សេរីភាពពីរដង ! ( ម្តងពេលដែលបងៗរបស់គាត់បានលក់គាត់ធ្វើជាទាសករ ហើយម្តងទៀតនៅពេលដែល ប៉ូទីផា ចាប់គាត់ដាក់គុក ) ។ ប៉ុន្តែយ៉ូសែបមិនបានបោះបង់ ដោយសារតែកាលៈទេសៈរបស់គាត់ ដែលមិនគួរឲ្យចង់បាន ឬមិនបានគ្រោងទុកនោះទេ ។ គាត់បានសម្របខ្លួន ហើយរីកចម្រើនទៅតាមបទពិសោធន៍របស់គាត់ ។ ហើយនៅទីបញ្ចប់គាត់បានសង្គ្រោះគ្រួសាររបស់គាត់ និងប្រទេសជាតិទាំងមូល ។ ព្រះជាម្ចាស់បានដាក់គាត់ជាគំរូ ហើយរៀបចំផ្លូវឲ្យគាត់ទាំងអស់ ( សូមមើល លោកុប្បត្ដិ ៣៧–៤៦ ) ។
វាពិបាកក្នុងការអត់ធ្មត់នៅពេលដែលផែនការរបស់អ្នកត្រូវបានបង្ខំឲ្យផ្លាស់ប្តូរ ប៉ុន្តែសូមចាំថា គោលដៅរយៈពេលវែងគឺដើម្បីសម្រេចបានភាពតម្កើងឡើង ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ញាណដឹងពីអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីទៅដល់ទីនោះ ៖ « អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនៅក្នុងវត្តមាននៃព្រះបានឡើយនៅពេលនេះ ឬក៏ការងារបម្រើនៃពួកទេវតាដែរ ហេតុដូច្នោះហើយ ចូរស៊ូនៅក្នុងសេចក្ដីអត់ធន់ចុះ រហូតដល់អ្នករាល់គ្នាបានល្អឥតខ្ចោះ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៧:១៣ ) ។
ការផ្លាស់ប្ដូរជួយយើងឲ្យក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ
ព្រះវរបិតាសួគ៌ស្រឡាញ់អ្នក ហើយសព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នកទទួលបានជោគជ័យ ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នករីករាយ ។ ហើយទ្រង់បានរៀបចំផែនការមួយសម្រាប់អ្នក ដើម្បីសម្រេចបានការណ៍ទាំងពីរនោះ ។
នៅពេលខ្ញុំយល់ថា ជីវិតរមែងស្លាប់គឺជាពេលដើម្បី—បំពាក់បំប៉ន—នោះការផ្លាស់ប្តូរក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំប្រែកាន់តែមានគោលបំណងពេញលេញ ។ ការផ្លាស់ប្ដូរជួយខ្ញុំឲ្យសម្រេចគោលដៅរយៈពេលវែងរបស់ខ្ញុំ ដែលជាការប្រែក្លាយដូចជាព្រះសង្រ្គោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំដឹងថាព្រះវរបិតាសួគ៌បានចែកចាយគោលដៅរយៈពេលវែងនេះនឹងខ្ញុំ ក៏ដូចជាចំពោះបុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ទ្រង់ដែរ ។ គឺដូចជាគ្រូពេទ្យរបស់ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរអ្វីមួយដើម្បីសុខភាពរបស់ខ្ញុំ ព្រះទតឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីការផ្លាស់ប្ដូរដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីប្រែក្លាយដូចទ្រង់ ។ ទ្រង់ជួយយើង និងប្រទានធនធាននានាដូចជាព្រះគម្ពីរ ក្រុមជំនុំក្នុងតំបន់ និងព្យាការីដែលរស់នៅ ដើម្បីជួយយើងក្នុងការស្វែងរករបស់យើង ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរឲ្យបានប្រសើរឡើង ។
នៅថ្ងៃដ៏លំបាកបំផុត—គឺថ្ងៃដែលងើបពីគ្រែមិនរួច ហើយពាក់ស្បែកជើងរត់ នៅពេលអ្នកដឹងថា អ្នកត្រូវតែប្រែចិត្ត ឬនៅពេលដែលអ្នកកំពុងពុះពារធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរមួយចំនួនផ្សេងទៀតដែលមិនបានរំពឹងទុក—នោះយើងរំឭកខ្លួនយើងពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏និរន្តរ៍របស់ព្រះ និងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ដើម្បីឲ្យយើងកាន់តែរីករាយជាងពេលនេះ ។
ការរំឭកនោះផ្តល់កម្លាំងដល់យើង ដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្តូរដែលព្រះវិញ្ញាណបំផុសគំនិតយើងឲ្យធ្វើ ។ ហើយវាជួយយើងឲ្យទុកចិត្តថា ការផ្លាស់ប្តូរដែលមិនបានរំពឹងទុក ដែលយើងត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើ គឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការរបស់ទ្រង់ដើម្បីជាសុភមង្គលដ៏មហិមារបស់យើង ។