ការជួយជ្រោមជ្រែងដល់សមាជិកដែលជួបប្រទះនឹងការលែងលះ
ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងជួយយើងឲ្យដឹងពីរបៀបផ្ដល់នូវបរិយាកាសដែលមានសុវត្ថិភាព និងស្វាគមន៍នៅក្នុងវួដ និងសាខារបស់យើងបានល្អបំផុត សម្រាប់អ្នកដែលបានលែងលះគ្នា ឬស្ថិតនៅក្នុងដំណើរការលែងលះ ។
សុភាពបុរសពីរនាក់នៅក្នុងវួដ ដែលបានក្លាយជាពោះម៉ាយក្នុងពេលដំណាលគ្នា ក្រោយពីបានរៀបការជាមួយភរិយារបស់ពួកគេអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។ នៅពេលដែលបុរសទីមួយបានក្លាយជាពោះម៉ាយ ខាងវួដបានទាក់ទងទៅគាត់ជាញឹកញាប់ ផ្តល់ជាអាហារ ហើយបានរិះរកមធ្យោបាយ ដើម្បីធានាឲ្យបានថា គាត់មិនមានអារម្មណ៍ឯកោនោះទេ ។ ចំណែកឯសុភាពបុរសទីពីរ គ្មានការងារបម្រើដល់គាត់ឡើយ ហើយគាត់ត្រូវបានទុកឲ្យមានអារម្មណ៍ឯកោ និងមិនស្មើភាព ។
តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងបុរសទាំងពីរនាក់នេះ ? បុរសទីមួយពោះម៉ាយ ហើយបុរសទីពីរបានលែងលះគ្នា ។ ពេលសុភាពបុរសដែលបានលែងលះគ្នារូបនេះចែកចាយបទពិសោធន៍នេះជាមួយខ្ញុំ នោះគាត់មានសំណូមពរដ៏សាមញ្ញ ៖ តើយើងអាចជួយសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ពីរបៀបធ្វើការងារបម្រើ ដល់អ្នកដែលបានលែងលះគ្នា ហើយដឹងថាពួកគេនៅតែមានសិទ្ធិស្មើគ្នា មានតម្លៃនៅក្នុងវួដ និងសាខារបស់យើងដោយរបៀបណា ?
វួដជាច្រើនធ្វើការងារដ៏អស្ចារ្យមួយក្នុងការផ្តល់ការងារបម្រើ ដល់អ្នកដែលកំពុងទទួលរងនូវឥទ្ធិពលនៃការលែងលះ ប៉ុន្តែសំណូមពររបស់បុរសនេះអាចនាំយើងទាំងអស់គ្នាឲ្យសួរថា តើនៅតែមានអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានប្រសើរជាងនេះដែរឬទេ ។ ការណ៍នេះត្រូវទទួលអារម្មណ៍ស្វាគមន៍ និងទទួលបានការគាំទ្រទាក់ទងនឹងការអញ្ជើញបន្តជាប់ជានិច្ចពីថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ—ឲ្យស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងហ្វូងរបស់ព្រះ ហើយដើម្បីជួយពួកគេឲ្យទទួលអារម្មណ៍ស្វាគមន៍ និងមានសុវត្ថិភាពនៅក្នុងស្តេកនៃស៊ីយ៉ូនរបស់យើង ។១
« គ្រប់ពេលដែលយើងលើកស្ទួយនរណាម្នាក់ទៀត ក្នុងន័យនេះគឺយើងកំពុងបង្កើតកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់ពួកគេហើយ » ។២ វួដ និងសាខារបស់យើងគួរតែស្ថិតក្នុងចំណោមកន្លែងទាំងនោះ នៅពេលយើងព្យាយាមគោរពបទបញ្ញត្តិធំពីរ គឺឲ្យស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃដូចខ្លួនយើង ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៣៧–៣៩ ) ។ គោលការណ៍ខាងក្រោមនេះអាចជួយយើងឲ្យដឹងពីរបៀបគាំទ្រដល់អស់អ្នកដែលនៅក្នុងវួដ និងសាខារបស់យើងឲ្យបានកាន់តែប្រសើរឡើង ចំពោះអស់អ្នកដែលបានជួបប្រទះ ឬកំពុងឆ្លងកាត់ការលែងលះ ។
សូមចាំថា ការលែងលះទាក់ទងនឹងសតិអារម្មណ៍ជាច្រើន
ដោយសារយើងដឹងពីគោលលទ្ធិគ្រឹះនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច និងអំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្ដីសញ្ញា នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ នោះការលែងលះអាចជារឿងខូចចិត្តខ្លាំង ។ ប៉ុន្តែមិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចមានអារម្មណ៍ដូចគ្នាអំពីការលែងលះរបស់ពួកគេនោះទេ ។ ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក ទីប្រឹក្សាទីមួយក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានបង្រៀនថា ការលែងលះ « គឺជាប្រធានបទដ៏រសើបមួយ ព្រោះវាធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សតិអារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងក្លា ខុសៗគ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតតាមរបៀបផ្សេងៗ ។ អ្នកខ្លះចាត់ទុកខ្លួនឯង ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេថាជា ជនរងគ្រោះ នៃការលែងលះនោះ ។ អ្នកផ្សេងទៀតចាត់ទុកខ្លួនឯងថាជា អ្នកទទួលបានផលប្រយោជន៍ ពីការលែងលះ ។ អ្នកខ្លះចាត់ទុកការលែងលះជាភស្តុតាងនៃការបរាជ័យ ។ អ្នកផ្សេងទៀតចាត់ទុកវាជាការចាំបាច់ត្រូវរត់គេចចេញពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះ » ។៣
ជាជាងធ្វើការសន្និដ្ឋានពីបទពិសោធន៍លែងលះដែលនរណាម្នាក់កំពុងឆ្លងកាត់ សូមពិនិត្យមើលស្ថានភាពរបស់ពួកគេ សូមត្រៀមខ្លួនស្តាប់គ្រប់ពេល និងគ្រប់សេចក្តីពេលដែលបុគ្គលនោះនិយាយ ។ សូមពិចារណាសាកសួរដោយសាមញ្ញថា « តើខ្ញុំអាចជួយអ្វីខ្លះដល់អ្នកក្នុងពេលនេះ ? » ឬ « តើយើងអាចជួយអ្នកក្នុងអំឡុងពេល និងសូម្បីតែក្រោយពីលែងលះដោយរបៀបណា ? »
សំណួរត្រិះរិះ ៖
-
តើបុគ្គលម្នាក់ៗអាចជួបប្រទះនូវអារម្មណ៍ ផ្សេងៗជាច្រើន នៅគ្រានានារៀងរាល់ថ្ងៃ រាល់សប្ដាហ៍ ឬរាល់ខែយ៉ាងដូចម្តេច ? តើខ្ញុំអាចចេះគិតគូរ និងជួយជ្រោមជ្រែងក្នុងអំឡុងពេលនៃការទទួលអារម្មណ៍បែបនោះក្នុងអំឡុងពេលនីមួយៗយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើខ្ញុំអាចរក្សាខ្លួនខ្ញុំឲ្យទទួលយកវិវរណៈអំពីរបៀបដើម្បីជួយក្នុងគ្រាផ្សេងៗយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើការសន្និដ្ឋានអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងមាន ដែលខ្ញុំប្រហែលត្រូវទាត់វាចោលដើម្បីស្វែងរក និងធ្វើតាមវិវរណៈអំពីរបៀបដើម្បីជួយ ?
ផ្តោតលើការស្រឡាញ់ជាជាងផ្តោតលើការវិនិច្ឆ័យ
ចំពោះបញ្ហាលែងលះយើងកម្រនឹងដឹងពីសេចក្តីលម្អិតគ្រប់យ៉ាង ដែលបណ្តាលឲ្យគូស្វាមីភរិយាលែងលះគ្នាណាស់—ហើយយើងមិនចាំបាច់ត្រូវដឹងរឿងនោះដែរ ។ « ពេលករណីលែងលះកើតឡើង បុគ្គលម្នាក់ៗមានកាតព្វកិច្ចលើកលែងទោស លើកស្ទួយជាជាងការថ្កោលទោស »៤ នេះជាការពិតសម្រាប់គូស្វាមីភរិយាទាំងពីរនាក់ និងអ្នកដែលនៅជុំវិញពួកគេ ។ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការផ្ដោតទៅលើការស្រឡាញ់អ្នកដទៃ គឺមិនមែនផ្តោតទៅលើការវិនិច្ឆ័យពួកគេនោះទេ មិនថា ស្វាមី ឬភរិយាភាគីណាមួយដែលយើងមានទំនាក់ទំនងរឹងមាំជាងជាមួយនោះទេ ។
ជំនួសឲ្យការផ្តោតលើការវិនិច្ឆ័យ យើងអាចផ្តោតលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការរួបរួមដូចដែលស៊ីស្ទើរ ជេ អេនណេត ជាទីប្រឹក្សាទីមួយនៅក្នុងគណៈប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅបានបង្រៀន ៖
« តើយើងវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃតាមរូបរាងខាងក្រៅ និងទង្វើ ឬ កង្វះ សកម្មភាពញឹកញាប់ប៉ុនណា ចុះបើពេលយើងយល់ច្បាស់វិញ នោះយើងនឹងមានប្រតិកម្មដោយក្តីមេត្តា ហើយមានបំណងចង់ជួយ ជាជាងវិនិច្ឆ័យបន្ថែមទៅលើបន្ទុករបស់ពួកគេរបៀបណា ? …
ពួកយើងត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យ ស្រឡាញ់ អ្នកដទៃគឺមិនត្រូវវិនិច្ឆ័យពួកគេឡើយ ។ ចូរយើងឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃ វាពុំមែនជាតួនាទីរបស់យើងនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាចរើសយកនឹមនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្តារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះវិញ ។ …
« … មនុស្សគ្រប់រូប ចាំបាច់ត្រូវដឹងថា ពួកគេ ពិតជា មានចំណែកហើយ ត្រូវការ នៅក្នុងរូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ » ។៥
សំណួរត្រិះរិះ ៖
-
តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីផ្ដោតលើការស្រឡាញ់អ្នកដទៃកាន់តែខ្លាំងដូចព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើ ?
-
តើមានទង្វើណាខ្លះដែលខ្ញុំកំពុងវិនិច្ឆ័យនរណាម្នាក់ រួមទាំងការស្វែងរក ឬចាប់កំហុស ដែលអាចរារាំងខ្ញុំពីការផ្ដល់ការជ្រោមជ្រែងដែលចាំបាច់ដែរឬទេ ?
-
តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឲ្យមានអារម្មណ៍កាន់តែប្រសើរឡើងចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះអ្នកដទៃ ?
សូមរកមើលវិធីនានាដើម្បីដាក់វាចូល
បុគ្គលម្នាក់ៗតែងតែបាត់បង់ចំណងមិត្តភាពដែលកើតចេញពីមិត្តភក្តិ ឬគ្រួសាររបស់អតីតគូស្វាមីភរិយាដោយសារតែការលែងលះ ។ ហើយតើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលមិត្តភាពត្រូវបានបង្កើតឡើងអំឡុងពេលរៀបការ ហើយមិត្តភក្តិអាចនឹងមិនហ៊ានអញ្ជើញអតីតស្វាមីភរិយាទាំងពីរឲ្យចូលរួមសកម្មភាពក្នុងពេលតែមួយទៀតទេ ?
បងស្រីម្នាក់បានចែកចាយថា គាត់ និងស្វាមីរបស់គាត់តែងតែចូលរួមក្នុងរាត្រីលេងល្បែងកម្សាន្ត ប្រចាំសប្តាហ៍ជាមួយមិត្តភក្តិនៅក្នុងវួដរបស់គាត់ ។ បន្ទាប់ពីលែងលះគ្នាមក គាត់មានការសោកស្តាយ ពីព្រោះការអញ្ជើញចូលរួមក្នុងរាត្រីលេងល្បែងកម្សាន្តត្រូវបានបញ្ចប់ ពីព្រោះមានតែអ្នកដែលមានគូស្វាមីភរិយាប៉ុណ្ណោះទើបអាចចូលរួមបាន ។ បងស្រីម្នាក់ទៀតបានចែកចាយថា សមាជិកវួដជាច្រើនបានសន្និដ្ឋានថា ដោយសារគាត់ជាម្តាយទោល ដូច្នេះគាត់គ្មានពេលចូលរួមសកម្មភាពជាមួយមិត្តភក្តិដូចពីមុនទេ ដូច្នេះពួកគេមិនបានអញ្ជើញគាត់ទេ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍សោកសៅក្នុងការមិនអាចមកបាន ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការណ៍នេះធ្វើឲ្យគាត់កាន់តែមានអារម្មណ៍ឃ្លាតឆ្ងាយ និងឯកោ ។ បងស្រីម្នាក់នេះបានចែកចាយថា វាពិតជាមានអារម្មណ៍ល្អដែលគេនៅតែបន្តអញ្ជើញគាត់ឲ្យចូលរួម ( ទោះបីជាគាត់មិនអាចចូលរួមបានក៏ដោយ )—ដើម្បីគាត់ដឹងថា អ្នកដទៃចង់ឲ្យគាត់ នៅទីនោះដែរ ។
គ្រប់ស្ថានភាពនីមួយៗខុសគ្នាប៉ុន្តែ « យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅនៃមិត្តភាព និងស្តាប់សេចក្តីប្រកាសដ៏រឹងមាំនៃសេចក្តីជំនឿ » ។៦
សំណួរត្រិះរិះ ៖
-
តើខ្ញុំអាចកែសម្រួលសកម្មភាពអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយសមាជិកនៅលីវឲ្យមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅក្នុងការចូលរួមដូចជាគូស្វាមីភរិយាដែរ ?
-
តើវួដរបស់យើងអាចផ្ដល់ឱកាសបន្ថែមសម្រាប់ការបញ្ចូលសកម្មភាពដែលត្រូវនឹងតម្រូវការរបស់សមាជិកបានដែលលែងលះគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើសកម្មភាពអ្វីខ្លះដែលអាចជួយមិត្តរបស់ខ្ញុំក្នុងការបម្រើ ឬរួមចំណែកជាពិសេសប្រសិនបើគាត់ត្រូវស្តារទំនុកចិត្តរបស់គាត់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីមានទំនាក់ទំនងដ៏លំបាកមួយ ?
« ដំបូងធ្វើការសង្កេត បន្ទាប់មកបម្រើ »៧
អ្នកដែលជួបប្រទះការលែងលះគឺត្រូវសម្របទៅនឹងការផ្លាស់ប្តូរផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ កាលវិភាគ សតិអារម្មណ៍ ទំនៀមទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃ និងប្រចាំឆ្នាំ ព្រមទាំងការរៀបចំការរស់នៅជាច្រើនទៀត ។ ការណ៍នេះគឺពិតទាំងចំពោះមនុស្សពេញវ័យព្រមទាំងកូនៗរបស់ពួកគេ ដែលអាចមានការទទួលខុសត្រូវបន្ថែមទៀតនៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ ។
ក្រុមប្រឹក្សាវួដ ឬសាខាអាចពិចារណាពីរបៀបផ្តល់ការជួយជ្រោមជ្រែងដល់សមាជិកម្នាក់ៗនៃគ្រួសាររួមទាំងកូនៗផងដែរ ។ ក្នុងនាមជាបុគ្គលម្នាក់ៗ យើងក៏មានឱកាសជាច្រើនដើម្បីមើលឃើញតម្រូវការ ហើយបន្ទាប់មកធ្វើតាមវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីបំពេញតម្រូវការនោះ ។
បងស្រីម្នាក់បានទទួលពរពេលអ្នកជិតខាងដឹងថា ជាធម្មតាអតីតស្វាមីរបស់គាត់ធ្វើការសម្អាតទីធ្លានៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះរាល់ឆ្នាំ រួមទាំងរៀបចំឧបករណ៍បាញ់ទឹក ហើយគាត់បានសុំខ្លួនជួយ ឬបង្រៀនគាត់ពីរបៀបដើម្បីធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នេះ ។ ឪពុកទោលម្នាក់បានទទួលពរ នៅពេលអ្នកជិតខាងបានផ្តល់យោបល់ឲ្យយកកូនទៅកន្លែងថែទាំទារក ដែលអាចទុកចិត្តបាននៅក្នុងតំបន់ថ្មីរបស់គាត់ ។
នេះគឺជាវិធីផ្សេងទៀតដែលសមាជិកវួដបានជួយគ្រួសារជាច្រើន ៖
-
ថ្នាក់ដឹកនាំយុវវ័យ និងកុមារបានធ្វើជាគំរូដែលជះឥទ្ធិពលល្អក្នុងជីវិតកុមារ អំពីភាពជាឪពុក ឬជាម្តាយ ។
-
អំណោយបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ត្រូវបានបរិច្ចាគ មានប្រាក់ជាដើមដើម្បីជួយក្នុងការចំណាយលើបេសកកម្មផងដែរ ។
-
អាហារលើសដែលនៅសល់ពីសន្និសីទយុវវ័យ ឬសកម្មភាពនានាត្រូវបានយកជូនដល់ផ្ទះរបស់គ្រួសារនោះ ។
-
សមាជិកវួដបានចូលរួមសកម្មភាពកីឡារបស់កុមារ ។
-
ក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនបានពិភាក្សាអំពីរបៀបគិតគូរដល់កុមារ ដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះដែលមានឪពុកម្តាយលែងលះគ្នា ជាពិសេសជាមួយនឹងមេរៀនអំពីគ្រួសារ ឬនៅពេលដែលកុមារបានចូលរួមវួដតែក្នុងសប្តាហ៍ដែលនៅជាមួយឪពុកម្តាយជាក់លាក់ណាមួយប៉ុណ្ណោះ ។
-
គូស្វាមីភរិយាវ័យចំណាស់មួយគូ បានទទួលខុសត្រូវមើលថែរគ្រួសារដែលមានឪពុក ឬម្តាយទោល ។
យើងក៏ត្រូវចាំថាបុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារនីមួយៗនឹងត្រូវការពេលវេលាដើម្បីសម្របខ្លួនទៅនឹងស្ថានភាពថ្មីរបស់ពួកគេ ។ ចូរមានចិត្តសប្បុរសក្នុងការអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបានជាសះស្បើយ និងរីកចម្រើនតាមកាលវិភាគរបស់ព្រះ និងរបស់ពួកគេ មិនមែនតាមកាលវិភាគរបស់យើងនោះទេ ។
សំណួរត្រិះរិះ ៖
-
តើខ្ញុំអាចពង្រឹងមិត្តភាពបន្តជាប់ជានិច្ច ជាមួយអ្នកដែលឆ្លងកាត់ការលែងលះ ឲ្យមានទំនុកចិត្តក្នុងការទទួលយកជំនួយ នៅពេលពួកគេត្រូវការជំនួយទោះបីជាវាមិនមែនឥឡូវនេះក៏ដោយ ដោយរបៀបណា ?
-
តើរឿង « មុនដំបូង » អ្វីខ្លះដែលអាចនឹងមានការលំបាកជាពិសេសសម្រាប់គ្រួសារ ដូចជាលើកដំបូងដែលកូនៗមិននៅជាមួយឪពុកម្តាយនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ? តើខ្ញុំអាចផ្ដល់មិត្តភាពបន្ថែមក្នុងអំឡុងពេលនោះដោយរបៀបណា ?
-
តើគ្រួសារអាចត្រូវការធនធានអ្វីខ្លះដែលខ្ញុំអាចជួយបាន ឬតើខ្ញុំអាចជំរុញឲ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃដែលមានជំនាញដើម្បីជួយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅពេលយើងអធិស្ឋានដើម្បីស្វែងយល់ឲ្យបានកាន់តែច្បាស់ និងធ្វើការងារបម្រើដល់អស់អ្នកដែលបានលែងលះគ្នា រួមជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេនោះយើងអាចដឹង និង ចែកចាយផ្នែកខ្លះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ ។