W objawieniu danym Prorokowi Józefowi Smithowi, które znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 20, Pan nakazał, żeby Jego przywrócony Kościół został zorganizowany 6 kwietnia 1830 roku. Przekazał także instrukcje dotyczące zarządzania Jego Kościołem, a także opis różnych urzędów w kapłaństwie oraz obowiązków tych, którzy będą je sprawować. Dzięki przywróceniu tych urzędów dzieci Ojca Niebieskiego mogą otrzymywać obrzędy kapłaństwa i zawierać przymierza.
Opis obowiązków przynależnych do urzędów w kapłaństwie
Przed lekcją napisz na tablicy następujące słowa: głosić, nauczać, objaśniać, napominać, ostrzegać, zapraszać wszystkich, żeby przyszli do Chrystusa
Na początku lekcji zwróć uwagę uczniów na słowa napisane na tablicy i zadaj następujące pytanie:
Czyje to są obowiązki? (Możesz wyjaśnić, że słowo objaśniać znaczy nauczać szczegółowo, a słowo napominać znaczy usilnie zachęcać do poprawy).
Uczniowie mogą zauważyć, że obowiązki te należą do proroków, apostołów, innych przywódców w Kościele oraz do pełnoetatowych misjonarzy. Mogą także zauważyć, że obowiązki te mogą wykonywać wszyscy posiadacze kapłaństwa, również posiadacze Kapłaństwa Aarona. Jeśli uczniowie nie wymienią posiadaczy Kapłaństwa Aarona, sam zwróć na to uwagę. Podkreśl, że posiadaczom Kapłaństwa Aarona w twojej klasie dane są istotne możliwości służby.
Podziel uczniów w klasie na trzy grupy. Wyjaśnij, że w związku z organizowaniem Kościoła Pan objawił Józefowi Smithowi wiele obowiązków posiadaczy kapłaństwa. Poproś pierwszą grupę, aby przestudiowała fragment: Nauki i Przymierza 20:38–45 i wyszukała obowiązki należące do starszych. Poproś drugą grupę, aby przestudiowała fragment: Nauki i Przymierza 20:46–52 i wyszukała obowiązki należące do kapłanów. Poproś trzecią grupę, aby przestudiowała fragment: Nauki i Przymierza 20:53–59 i wyszukała obowiązki należące do nauczycieli i diakonów. Kiedy uczniowie będą czytać, napisz poziomo u góry tablicy następujące słowa:
Po upływie wyznaczonego czasu poproś jednego lub dwóch uczniów z każdej grupy, aby podeszli do tablicy i wypisali obowiązki urzędów, o których czytali.
Jakie różnice zauważyliście pomiędzy obowiązkami starszych, kapłanów, nauczycieli i diakonów? Jakie widzicie podobieństwa?
Który urząd upoważnia do nadawania daru Ducha Świętego? (Starszy; zob. werset 41.). Które urzędy upoważniają do udzielania sakramentu? (Starszy i kapłan; zob. wersety 40. i 46.). Które urzędy upoważniają do ustanawiania kapłanów, nauczycieli i diakonów? (Starszy i kapłan; zob. wersety 39. i 48.). Które urzędy upoważniają do objaśniania, napominania i nauczania? (Starszy, kapłan, nauczyciel i diakon; zob. wersety 42., 46. i 59.).
Jakich prawd dotyczących urzędów w kapłaństwie możemy nauczyć się, porównując należące do nich obowiązki?
Uczniowie mogą rozpoznać wiele zasad, ale upewnij się, że podkreślisz następujące:
Kiedy synowie Ojca Niebieskiego otrzymują wyższe urzędy w kapłaństwie, otrzymują więcej obowiązków i możliwości do służby.
Kiedy posiadacz kapłaństwa jest ustanawiany na kolejne urzędy kapłańskie, zachowuje on niższe urzędy i związane z nimi obowiązki.
Wszyscy posiadacze kapłaństwa mają obowiązek udzielania obrzędów oraz baczenia na członków Kościoła i służenia im.
Kiedy pomożesz uczniom rozpoznać ostatnią zasadę z listy, napisz ją na tablicy pod listą obowiązków kapłańskich. Możesz zauważyć, że słowo służyć znaczy pomagać.
Aby pomóc uczniom zrozumieć obowiązki posiadaczy kapłaństwa, zwróć ich uwagę na listę na tablicy i zadaj następujące pytania:
W jaki sposób posiadacze Kapłaństwa Aarona mogą „dawać baczenie nad wiernymi”, „być z nimi i wzmacniać ich”? (Przykładem może być tutaj nauczanie domowe, opieka nad biednymi i potrzebującymi, dbanie o dom spotkań i jego otoczenie oraz wypełnianie innych zadań powierzonych im przez biskupa i przywódców kworów).
W jaki sposób posiadacze Kapłaństwa Aarona mogą „zapraszać wszystkich, aby przyszli do Chrystusa”?
Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz poprosić jednego z nich o przeczytanie następującej rady:
„Jeśli jesteś posiadaczem kapłaństwa, pamiętaj, że kapłaństwo powinno być częścią ciebie cały czas i w każdych okolicznościach. Nie jest podobne do peleryny, którą możesz założyć i zdjąć zależnie od swej woli. Każde ustanowienie na urząd kapłański jest powołaniem do trwającej całe życie służby, której towarzyszy obietnica, że Pan wyszkoli cię do Jego pracy, stosownie do twej wierności.
Musisz być godny, abyś mógł otrzymać moc kapłańską i korzystać z niej. Słowa, które wypowiadasz i codzienne zachowanie wpływają na twoją zdolność do służby. Twoje publiczne zachowanie musi być bez zarzutu. Twoje zachowanie na osobności jest jeszcze ważniejsze” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 51).
Napisz na tablicy poniższe zdanie wypowiedziane przez Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów, aby je przeczytał. (Zdanie to znajduje się w przemówieniu pod tytułem „Szanujcie kapłaństwo i dobrze z niego korzystajcie”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 46). Możesz zasugerować, aby uczniowie zanotowali je w swoich pismach świętych na marginesie przy rozdziale: Nauki i Przymierza 20 albo w notatnikach lub dziennikach do studiowania.
„Celem upoważnienia kapłańskiego jest dawanie, służenie, podnoszenie, inspirowanie” (Starszy Richard G. Scott).
Poproś uczniów, aby opowiedzieli o sytuacjach, w których widzieli, jak posiadacze kapłaństwa dają, służą, podnoszą i inspirują. Możesz podzielić się także swoimi własnymi obserwacjami.
W trakcie dyskusji zwróć uwagę na to, że mimo iż objawienie znajdujące się w rozdziale: Nauki i Przymierza 20 dotyczy posiadaczy kapłaństwa, wszyscy członkowie Kościoła mają obowiązek i przywilej służenia swym bliźnim. Młode kobiety mają wiele okazji do służby. Niektóre z nich mogą zdecydować się służyć na misji, a wszystkie pewnego dnia będą miały przywilej przynależenia do Stowarzyszenia Pomocy i „[pracowania] razem z mężczyznami, którzy posiadają kapłaństwo, aby budować wiarę i osobistą prawość, wzmacniać rodziny i domostwa oraz wyszukiwać potrzebujących i pomagać im” (Daughters in My Kingdom: The History and Work of Relief Society [2011], str. 7).
Daj uczniom kilka chwil, aby zanotowali, czego nauczyli się z fragmentu: Nauki i Przymierza 20:38–59. Zachęć młodych mężczyzn, aby zapisali sobie cel, który pomoże im wiernie opiekować się członkami Kościoła i wzmacniać ich. Mogą wypełnić go w ramach realizacji swoich zadań w programie Obowiązek wobec Boga.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 20:60, a resztę klasy, aby wyszukali, jaka jest rola Ducha Świętego, kiedy mężczyzna jest ustanawiany na urząd w kapłaństwie.
Poproś uczniów, aby podnieśli w górę rękę, jeśli widzieli kiedyś ustanowienie do kapłaństwa lub jeśli sami zostali ustanowieni na urząd w kapłaństwie. Poproś kilku uczniów, którzy podnieśli ręce, aby podzielili się swoimi doświadczeniami i uczuciami, jakie towarzyszyły im podczas ustanowienia. Możesz zadać następujące pytanie:
W jaki sposób w ustanowieniu uczestniczył Duch Święty?
Zapisz na tablicy następujące zdanie: Kiedy posiadacze kapłaństwa wypełniają swoje obowiązki, musi im towarzyszyć moc Ducha Świętego.
Aby pomóc młodym mężczyznom pamiętać o tym, że powinni być godni, kiedy uczestniczą w obrzędach kapłańskich, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał następujące stwierdzenie Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Wasze upoważnienie wynika z ustanowienia; wasza moc płynie z posłuszeństwa i godności […].
Mocy w kapłaństwie nabiera się, pełniąc swe obowiązki w zwykłych czynnościach, takich jak: uczęszczanie na spotkania, przyjmowanie zadań, czytanie pism świętych, przestrzeganie Słowa Mądrości” („The Aaronic Priesthood”, Ensign, listopad 1981, str. 32–33).
Zachęć młodych mężczyzn, aby w duchu modlitwy zastanowili się, co Pan, chce, żeby uczynili, aby moc Ducha Świętego towarzyszyła im, kiedy będą wykonywać swoje kapłańskie obowiązki teraz i w przyszłości. Zaznacz, że młode kobiety również mają ważne obowiązki w Kościele. Zachęć je, aby zastanowiły się, co Pan chce, żeby uczyniły, aby moc Ducha Świętego towarzyszyła im, kiedy będą je wypełniały.
Możesz wyjaśnić, że w wersetach: Nauki i Przymierza 20:61–63 wspomniany jest powód, dla którego odbywamy konferencje w Kościele, na przykład jawne zajmowanie się sprawami Kościoła.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 20:65. Wyjaśnij, że słowo głosowanie w tym wersecie oznacza udzielanie poparcia mężczyźnie, zanim zostanie on ustanowiony na urząd w kapłaństwie. Poproś obecnych młodych mężczyzn, aby przypomnieli sobie, kiedy ostatnim razem członkowie ich okręgu lub gminy udzielili im poparcia przed ustanowieniem na urząd w kapłaństwie.
Jak się czuliście, kiedy zobaczyliście, że członkowie okręgu (lub gminy) popierają wasze ustanowienie? W jaki sposób pamięć o tym, że udzielono wam poparcia, może pomóc wam w służbie kapłańskiej? (Uczniowie mogą odpowiedzieć, że poczuwają się do większej odpowiedzialności za swą służbę w okręgu i że czują wsparcie członków okręgu).
Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby wyjaśnili, dlaczego są wdzięczni za upoważnienie kapłańskie. Podziel się również własnym świadectwem o prawdach omówionych podczas tej lekcji.
W przemówieniu na temat głównego celu kapłaństwa Prezydent James E. Faust z Pierwszego Prezydium powiedział:
Obraz
Prezydent James E. Faust
„Troska o bliźnich jest samym sednem kapłańskich obowiązków. Jest to moc do błogosławienia, uzdrawiania i udzielania zbawiennych obrzędów ewangelii” („Power of the Priesthood”, Ensign, maj 1997, str. 41).
Starszy W. Grant Bangerter z Kworum Siedemdziesiątych mówił o posiadaczach kapłaństwa jako o „sługach”, którzy baczą nad członkami Kościoła:
Obraz
Starszy W. Grant Bangerter
„Przez kilkanaście lat miałem przywilej służby u stóp Prezydenta Mariona G. Romneya, który nauczał nas o ‘konstytucji Kościoła’, czyli o objawieniu, które zostało dane przy okazji zorganizowania Kościoła, w którym Pan nakreśla procedury, zgodnie z którymi powinien być on zarządzany. W 20. rozdziale Nauk i Przymierzy napisane jest, że starsi mają ‘dawać baczenie nad Kościołem’, korzystając z pomocy niższego kapłaństwa (wersety 42, 53). ‘Baczenie nad Kościołem’ ma miejsce, kiedy odwiedzamy domy jego członków i nauczamy ich, że powinni wykonywać swoje obowiązki. W innym objawieniu kworum starszych jest konkretnie określone mianem ‘rady dla stałych sług’ (NiP 124:137). Posiadacze Kapłaństwa Aarona również są określani mianem ‘stałych sług’ (NiP 84:111)”. („The Power of the Priesthood”, Ensign, listopad 1975, str. 69).
Prezydent James E. Faust z Pierwszego Prezydium przytoczył następującą historię o pewnym młodym posiadaczu kapłaństwa, który wspomógł i wzmocnił sąsiada w potrzebie:
Obraz
Prezydent James E. Faust
„Kilka lat temu pewne kworum kapłańskie zdecydowało się zebrać żywność dla potrzebujących, w ramach projektu służby. Jim, jeden z kapłanów, podekscytowany uczestnictwem w tym projekcie, był zdeterminowany, iż zbierze więcej żywności niż pozostali. Nadszedł czas, gdy kapłani spotkali się w kaplicy. Wszyscy wyruszyli o tej samej godzinie i powrócili o wyznaczonym czasie jeszcze tego samego wieczoru. Ku zdziwieniu wszystkich wózek Jima był pusty. Wydawało się, że jest spokojny, lecz niektórzy z chłopców wyśmiewali się z niego […].
Doradca zapytał Jima, czy nie jest zdenerwowany. Jim odpowiedział: ‘Nie, nie jestem. Kiedy wyszedłem, by zbierać żywność, to naprawdę sporo zebrałem. Mój wózek był pełen. Wracając do kaplicy, wstąpiłem do domu pewnej rozwiedzionej kobiety, która nie jest członkinią, a mieszka w granicach naszego okręgu. Zapukałem do drzwi i wyjaśniłem cel mojej wizyty, a ona zaprosiła mnie do środka. Zaczęła szukać czegoś, co mogłaby mi dać. Otworzyła lodówkę i zobaczyłem, że tak naprawdę nic tam nie było. Półki były puste. W końcu znalazła małą puszkę brzoskwiń.
Nie mogłem w to uwierzyć. Po domu biegały małe dzieciaki, które potrzebowały jedzenia, a ona dała mi tę puszkę brzoskwiń. Wziąłem ją, włożyłem do mojego wózka i ruszyłem w drogę. Przeszedłem niespełna pół przecznicy, kiedy poczułem, jak ogarnia mnie ciepłe uczucie i wiedziałem, że powinienem wrócić do tego domu. Dałem tej kobiecie całe jedzenie’.
Doradca powiedział: ‘Jim, nigdy nie zapomnij tego, jak się czułeś dzisiaj wieczorem, ponieważ o to właśnie w tym wszystkim chodzi’. Jim zakosztował, jak odżywcza jest bezinteresowna służba” („Duchowe składniki odżywcze”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 54).
Nauki i Przymierza 20:46. „Obowiązkiem kapłana jest głosić, nauczać, objaśniać, napominać i chrzcić oraz udzielać sakramentu”
Obraz
Prezydent Wilford Woodruff
Prezydent Wilford Woodruff powiedział: „Przemierzyłem tysiące mil i głosiłem Ewangelię jako Kapłan, i — tak jak mówiłem to wcześniej innym zgromadzeniom — Pan wspierał mnie i okazywał mi Swoją moc, chroniąc mnie przed śmiercią tak samo, kiedy pełniłem tamten urząd, jak czyni to teraz, gdy pełnię urząd Apostoła. Pan wspiera każdego mężczyznę, który dzierży cząstkę Kapłaństwa, niezależnie czy jest Kapłanem, Starszym, Siedemdziesiątym czy Apostołem, jeśli ten rozwija swoje powołanie i wypełnia swoje obowiązki” (Deseret Weekly, 7 listopada 1896, str. 641). (Zob. także Boyd K. Packer, „The Aaronic Priesthood”, Ensign, listopad 1981, str. 33).
Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów podkreślił, że prawidłowy sposób ustanawiania do kapłaństwa ma olbrzymie znaczenie dla Pana:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Kapłaństwo można otrzymać jedynie od człowieka, który posiada upoważnienie i ‘wiadomo kościołowi, że on ma upoważnienie’ (NiP 42:11).
Kapłaństwa nie można zdobyć jak dyplomu. Nie można go otrzymać w formie świadectwa. Nie można go wysłać w formie wiadomości ani przekazać w liście. Otrzymuje się je jedynie poprzez poprawne ustanowienie. Musi być ono dokonane przez upoważnionego posiadacza kapłaństwa. Musi on położyć swe dłonie na waszej głowie i was ustanowić.
Jest to jeden z powodów, dla którego Przedstawiciele Władz Generalnych tyle podróżują — czynią to, aby przekazać klucze upoważnienia kapłaństwa. Każdy prezydent palika na całym świecie otrzymał swoje upoważnienie z rąk jednego z przewodniczących braci Kościoła. Nigdy nie było od tego wyjątku.
Pamiętajcie o tym. Kapłaństwo jest bardzo, bardzo cenne dla Pana. Bardzo zależy Mu na tym, jak jest nadawane i przez kogo. Nigdy nie czyni się tego w tajemnicy” („The Aaronic Priesthood”, Ensign, listopad 1981, str. 32).