W grudniu 1830 roku Pan przykazał świętym przenieść się do Ohio, gdzie później otrzymali Jego prawo (zob. NiP 37:3; 38:2). Leman Copley, członek Kościoła z Ohio, zaoferował Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi oraz ich rodzinom, że zapewni im domy i żywność (zob. wprowadzenie do rozdziału NiP 41). Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 41 dnia 4 lutego 1831 roku, wkrótce po przybyciu do Ohio. W objawieniu tym Pan poinstruował Proroka oraz innych przywódców Kościoła, aby modlili się w intencji otrzymania Jego prawa. Ponadto wyjaśnił, gdzie Józef Smith i Sidney Rigdon mają zamieszkać oraz powołał Edwarda Partridge’a na urząd biskupa Kościoła.
Pan naucza, że prawdziwi uczniowie przestrzegają Jego prawa
Poproś uczniów, aby rozważyli, co oznacza mieć upodobanie lub odczuwać radość z czynienia czegoś.
Co sprawia wam radość lub co lubicie robić?
Co, waszym zdaniem, sprawia Panu radość?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 41:1. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą, co sprawia Panu radość.
Co, zgodnie z tymi słowami sprawia Panu radość? (Błogosławienie Swego ludu „największymi z wszelkich błogosławieństw”).
Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następujące niedokończone zdanie: Pan z przyjemnością nas błogosławi, kiedy…
Co — w oparciu o werset 1. — musimy zrobić, aby otrzymać błogosławieństwa, jakich pragnie udzielić nam Pan? (Możesz wyjaśnić, że słowo: zważać oznacza uważnie słuchać i być posłusznym. Uzupełnij zasadę zapisaną na tablicy słowami uczniów: Pan z przyjemnością nas błogosławi, kiedy jesteśmy Mu posłuszni. Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli w swoich pismach świętych słowa lub wyrażenia, które uczą tej zasady).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy kiedykolwiek doświadczyli radości w wyniku zrobienia czegoś dla kogoś. Poproś jedną lub dwie osoby, by opowiedziały o swoich doświadczeniach.
Jakie znaczenie ma dla was wiedza o tym, że Pan lubuje się w błogosławieniu was, ponieważ Go słuchacie?
Przypomnij uczniom, że Pan przykazał świętym, aby zgromadzili się w Ohio. Święci, którzy przenieśli się do Ohio, dokonali niezwykłych poświęceń. Sprzedali ze stratą swoją własność lub po prostu pozostawili swoje domy i to, co posiadali, i udali się do Ohio, posłuchawszy przykazania Pana danego przez Jego Proroka.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następujący zapis o Lucy Mack Smith (matce Proroka Józefa Smitha) i grupie członków Kościoła, których poprowadziła do Ohio. Poproś pozostałych uczniów, aby wsłuchali się, jak Pan błogosławił świętych, którzy posłusznie spełnili Jego nakaz przeniesienia się do Ohio:
Lucy Mack Smith poprowadziła grupę 80 członków Kościoła z Fayete w stanie Nowy Jork do Ohio. Kiedy podróżowali statkiem przez kanał Cayuga i Seneca do Buffalo w stanie Nowy Jork Lucy przypomniała świętym, że podróżują z przykazu Pana, podobnie jak to było w przypadku Lehiego z pradawnych czasów, kiedy ten opuścił Jerozolimę. Doradziła świętym, aby pozostali wierni, gdyż „tak samo mogą oczekiwać błogosławieństw od Boga” (zob. History of Joseph Smith by His Mother, wyd. Preston Nibley [1958], str. 195–196; Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 91).
Kiedy przybyli do Buffalo, okazało się, że przystań jest skuta lodem, co uniemożliwiło statkom wpłynięcie lub wypłynięcie z portu. „Po kilku dniach niecierpliwego oczekiwania w Buffalo kilkoro dzieci rozchorowało się, a wiele osób z grupy świętych było głodnych i zniechęconych. Zajęli miejsca na statku i wnieśli na pokład swoje rzeczy, mieli więc tymczasowe schronienie dla kobiet i dzieci aż do następnego poranka. Kiedy wrócili na pokład, Lucy nakłaniała wciąż szemrającą grupę, aby poprosiła Pana o przełamanie prawie sześciometrowej kry lodowej, która skuła przystań” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 92).
Lucy wezwała swoją grupę do wiary w Boga i obiecała, że jeśli zjednoczą się w modlitwie i poproszą Boga o przełamanie lodu, który unieruchomił przystań, to tak się stanie. Lucy opisała, co się potem wydarzyło: „Nagle rozległ się hałas niczym rozdzierający grzmot. Kapitan zawołał: ‘Wszyscy na stanowiska’. Lód się rozstąpił, zostawiając wąskie miejsce, aby statek przebił się z trudem przez rozdzierającą się głośno krę, ledwo unikając klęski […]. Zaraz po przepłynięciu przez tę szczelinę, lód zwarł się, odcinając przystań od świata” (zob. History of Joseph Smith by His Mother, str. 197–205).
W jaki sposób ci święci okazali wiarę w Pana w trudnej sytuacji? W jaki sposób sytuacja ta ukazuje, że Pan jest świadom naszego istnienia i pomoże nam pokonać wyzwania?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 41:2–4. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i poszukają wskazówek, które Pan dał starszym Kościoła.
Co Pan nakazał zrobić starszym Kościoła? (Przykazał im, aby zebrali się razem i zgodzili co do Jego słowa, aby modlili się z wiarą, przyjęli Jego prawo i dopilnowali, by członkowie Kościoła przestrzegali Jego prawa).
W jakim celu starsi mieli otrzymać prawo według tego, co podaje werset 3.?
W jaki sposób otrzymanie prawa Pana było błogosławieństwem dla świętych w Ohio?
Podkreśl, że „prawo”, do którego odnosił się Pan, jest zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 42 i jest dane dla całego Kościoła. Wyjaśnij uczniom, że będą je szczegółowo studiowali w ciągu kilku następnych lekcji.
Aby przygotować uczniów do rozpoznania ważnej prawdy zapisanej w wersecie: Nauki i Przymierza 41:5, napisz na tablicy następujące słowa: Wierzący i Uczeń.
W jakim sensie te dwa pojęcia są tożsame? W jakim sensie różnią się od siebie?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 41:5. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co powiedział Zbawiciel o Swoich uczniach.
Jaka, według tego wersetu, jest jedna z cech uczniów Zbawiciela? (Możesz zasugerować, aby uczniowie zaznaczyli słowa lub wyrażenia, które uczą następującej zasady: Uczniowie Jezusa Chrystusa przyjmują Jego prawo i przestrzegają go).
Dlaczego ważne jest, aby uczniowie Jezusa Chrystusa faktycznie przestrzegali przykazań, a nie tylko o nich wiedzieli?
Aby pomóc uczniom zastosować tę zasadę, poproś ich o przejrzenie norm wymienionych w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży. Poproś ich o wybranie jednej normy i opisanie w notatnikach lub w dziennikach do studiowania, co chcieliby zrobić, aby pilniej według niej żyć. (Zapewnij uczniów, że jest to ćwiczenie natury osobistej, w związku z czym nie będą musieli się z nikim dzielić swoją odpowiedzią).
Pan instruuje świętych, aby zbudowali dom, gdzie zamieszka Prorok i gdzie będzie mógł tłumaczyć
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 41:7–8, wyjaśniając, że Pan poinstruował świętych, aby zapewnili dom, w którym zamieszka Prorok wraz ze swoją rodziną i gdzie będzie mógł kontynuować tłumaczenie Biblii. Pan udzielił także krótkich wskazówek Sidneyowi Rigdonowi.
Pan powołuje Edwarda Partridge’a na pierwszego biskupa Kościoła
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że w ich okręgu potrzebny jest nowy biskup. Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 41:9–10 i wskazali, na czym polega powołanie danej osoby na biskupa.
Jak przebiega powołanie nowego biskupa według tego, co podaje ten werset? (Biskupi są powoływani przez Boga, popierani głosem członków i ustanawiani przez właściwe upoważnienie. Możesz zapisać tę doktrynę na tablicy. Możesz wyjaśnić, że obecnie biskupi w okręgach nie muszą spędzać całego swego czasu „na [pracy] dla Kościoła”, jak Pan przykazał Edwardowi Partridge’owi).
Co to znaczy być „[wyznaczonym] głosem Kościoła”? (Oznacza, że członkowie Kościoła okazali wsparcie lub poparcie osobie, która została powołana przez Boga).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 41:11. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają cechy Edwarda Partridge’a, które miały mu pomóc w wypełnieniu otrzymanego powołania.
Jakie cechy Edwarda Partridge’a pomogły mu wypełnić otrzymane powołanie? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz wyjaśnić, że podstęp oznacza oszustwo lub obłudę. Zatem wyrażenie „nie było podstępu” oznacza uczciwość i szczerość).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 41:12. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają ostrzeżenia, które Pan dał na końcu tego objawienia.
Co, waszym zdaniem, oznacza strzec się, jak się szanuje słowa Zbawiciela? (Możesz wyjaśnić, że dla Józefa Smitha oraz innych ludzi przykazaniem było, aby zachować pisma święte). Jaki ma to związek z tym, czego dowiedzieliście się o uczniach Jezusa Chrystusa?
Obraz
Starszy Neal A. Maxwell
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższe oświadczenie Starszego Neala A. Maxwella z Kworum Dwunastu Apostołów: „Każdego dnia decydujemy o tym, na ile jesteśmy uczniami Pana” („My Servant Joseph”, Ensign, maj 1992, str. 39).
Poproś uczniów, aby opowiedzieli, jak prawdy, o których dowiedzieli się w trakcie tej lekcji, pomogą im w byciu lepszymi uczniami Jezusa Chrystusa.
Komentarz i tło historyczne
Józef Smith przybywa do Kirtland
Pod koniec stycznia 1831 roku Józef i Emma Smith opuścili Nowy Jork w celu przemierzenia saniami ponad 480 kilometrów do Kirtland w stanie Ohio. Kiedy Józef i Emma przybyli do Kirtland, zatrzymali się przed sklepem Gilbert & Whitney:
„[Józef] energicznym krokiem wszedł do sklepu, w którym był młodszy wspólnik. ‘Newel K. Whitney! Tyś jest tym człowiekiem!’ — wykrzyknął, wyciągając serdecznie dłoń, jakby spotkał starego znajomego. ‘Masz pan nade mną przewagę — odpowiedział zagadnięty [Newel K. Whitney], kiedy odruchowo podał mu rękę — nie mogę przywitać pana po imieniu, tak jak pan mnie’. ‘Jestem Józef, Prorok — powiedział z uśmiechem nieznajomy. Modlił się pan, bym tu przybył, a więc czego pan ode mnie oczekuje?’” (History of the Church, 1:145–146).
Józef wyjaśnił, że w wizji ujrzał, jak Newel modli się, aby przybył do Kirtland. Rodzina Whitneyów przyjęła z otwartymi rękami Józefa i Emmę, którzy przez jakiś czas u nich mieszkali (zob. History of the Church, 1:146; zob. także Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 90–91).
Gotowość Edwarda Partridge’a, aby „zostawił swoje towary” (NiP 41:9) i poświęcił swój czas na budowę Kościoła, została opisana w następujący sposób:
„Córka Edwada Partridge’a później wspomniała, że po zapisaniu objawienia jej ojciec sprzedał swoją własność i ‘niewiele’ na tym zyskał. Dodała: ‘Decyzja mojego ojca o przyłączeniu się do mormonów i poświęceniu własności skutkowała tym, że jego przyjaciele ze świata myśleli, iż postradał rozum. Nie dostrzegali, co takiego jest w tej religii, że człowiek poświęca dla niej wszystko, co ma’” (Documents, Volume 1: July 1828 — June 1831, tom 1. z: Documents series of The Joseph Smith Papers [2013], str. 244).
Edward Partridge i Sydney Rigdon udali się do Nowego Jorku na spotkanie z Prorokiem Józefem Smithem. „Według Philo Dibble’a, Edward Partridge odbył tę podróż w imieniu innych osób. Sąsiad [Philo Dibble’a] powiedział: ‘Posłaliśmy męża do stanu Nowy Jork, aby dowiedział się o prawdzie tego dzieła i ten człowiek nie skłamie’ [Dibble, „Philo Dibble’s Narrative” str. 77]” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2 [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 82). Józef opisał Edwarda Partridge’a jako „wzór pobożności i jednego z wielkich ludzi Pana” (w: History of the Church, 1:128).