Kiedy niektórzy święci migrujący ze wschodnich stanów zaczęli przybywać do Ohio w maju 1831 roku, Pan objawił Józefowi Smithowi i Biskupowi Edwardowi Partridge’owi rozdział: Nauki i Przymierza 51. Grupa, która przybyła z Colesville ze stanu Nowy Jork, była skierowana do Thompson w stanie Ohio, gdzie mieli żyć według prawa poświęcenia. Pod koniec czwartej konferencji Kościoła, która odbyła się w dniach 3–6 czerwca w Kirtland, Pan nakazał Józefowi Smithowi oraz innym starszym, aby w parach udali się do Missouri, głosząc po drodze ewangelię. W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 52 Pan wezwał wszystkie pary misjonarskie i dał im wzorzec postępowania, aby nie dały się zwieść.
Pan instruuje Biskupa Edwarda Partridge’a, aby zaspokoił doczesne potrzeby świętych
Aby zachęcić uczniów do przemyślenia jednego ze skutków życia według prawa poświęcenia, poproś ich, aby odpowiedzieli w parach, w małych grupach lub wspólnie, na poniższe pytania.
Jaką grupę, której jesteś członkiem, uważasz za najbardziej zjednoczoną? Skąd wiesz, że grupa ludzi jest zjednoczona? Jakie praktyki lub wydarzenia przyczyniają się do zjednoczenia grupy?
Wyjaśnij że święci, którzy przeprowadzili się z Nowego Jorku, przybyli do Ohio na wiosnę 1831 roku. Jedna grupa przybyła z Colesville w stanie Nowy Jork, poczyniwszy wielkie poświęcenia. Grupie tej polecono, by osiedliła się w Thompson w stanie Ohio i żyła według prawa poświęcenia. Niech uczniowie wyobrażą sobie jedność, jaka była udziałem grupy, która razem dokonała wielkich poświęceń, aby wykonać wolę Pana.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 51:1–3. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, jakie były obowiązki Biskupa Edwarda Partridge’a.
Jakie były niektóre obowiązki Biskupa Partridge’a? (Możesz wskazać, że w wersecie 3. wyrażenie „równo stosownie do jego rodziny” nie oznacza, iż każdy święty w dniach ostatnich miał otrzymać taką samą pomoc. Biskup miał rozważyć sytuację każdej rodziny z osobna i „wyznaczyć” jej to, czego potrzebowała. Byli równi, ponieważ biskup jednakowo rozważał każdą sytuację i jednakowo troszczył się o każdą rodzinę).
Poproś, aby uczniowie przeczytali po cichu werset: Nauki i Przymierza 51:9 i odszukali, jakie według Pana były dwa zamierzone skutki życia według prawa poświęcenia.
Czego Pan oczekuje od Swego ludu? (Uczniowie powinni wyrazić następującą zasadę: Pan oczekuje od Swego ludu, aby postępował uczciwie w kontaktach z innymi i żył w jedności).
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 51:10–20, wyjaśniając, że Pan poinstruował Biskupa Partridge’a, aby ustanowił spichlerz, gdzie będzie można przechowywać nadmiar dóbr. Wyjaśnił, że Pan poświęcił dla nich tę ziemię „na krótki okres” (NiP 51:16). Chociaż nie wiedzieli, jak długo tam zostaną, to mieli „[gospodarzyć] na tej ziemi niczym na długo” (NiP 51:17) i być wierni, mądrzy oraz mieć pieczę nad tym, co im powierzono. Możesz zwrócić uwagę, że w wersecie 10. słowo kościół odnosi się do gminy Kościoła (zob. NiP 20:81; 45:64).
Pan nakazuje Prorokowi oraz innym starszym, aby udali się do Missouri w celu głoszenia ewangelii podczas podróży
Przed lekcją przygotuj trzy wskazówki, a każda niech prowadzi do następnej. Na przykład, pierwsza wskazówka może nakierować uczniów na drugą wskazówkę, która znajduje się gdzieś w klasie. Druga wskazówka może nakierować ich na trzecią wskazówkę, która znajduje się gdzieś w klasie. Trzecia wskazówka może brzmieć następująco: „Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 52:1–6. Znajdź zasadę, która jest podobna do tego ćwiczenia”.
Przyklej pierwszą wskazówkę do tablicy i zapisz obok następujące wytyczne: Postąp według tej wskazówki, aby dowiedzieć się, jak otrzymać stałe przewodnictwo od Pana.
Kiedy uczniowie przeczytają pierwszą wskazówkę, poproś ich, aby się do niej zastosowali i znaleźli drugą wskazówkę. Następnie niech przeczytają wytyczne z drugiej wskazówki i niech poszukają trzeciej wskazówki.
Zanim uczniowie zastosują się do trzeciej wskazówki, wyjaśnij, że podany fragment, który przestudiują, zawiera wytyczne dane Józefowi Smithowi oraz innym przywódcom Kościoła podczas konferencji, która odbyła się w czerwcu 1831 roku w Kirtland w stanie Ohio. Przypomnij uczniom, że Pan ujawnił już, iż święci ustanowią miasto o nazwie Syjon (zob. NiP 28:9), ale nie objawił jeszcze jego lokalizacji.
Poproś uczniów, aby postąpili według instrukcji zawartych w trzeciej wskazówce. Niech kilkoro z nich po kolei czyta na głos wersety: Nauki i Przymierza 52:1–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają zasadę, która jest podobna do ćwiczenia, w którym wzięli udział.
Co się dzieje, kiedy jesteśmy wierni instrukcjom od Boga, według tego, co podają wersety 4–5? (Jeśli postępujemy z wiarą według instrukcji Boga, objawia On nam Swoją wolę. Zapisz tę zasadę na tablicy).
W czym ćwiczenie to jest podobne do tej zasady? (Kiedy uczniowie postąpią według każdej wskazówki, otrzymają dodatkowe wytyczne, które w końcu doprowadzą ich do upragnionej odpowiedzi).
Jakie, waszym zdaniem, korzyści płyną z otrzymywania przewodnictwa i prawdy od Pana raczej krok po kroku niż otrzymania wszystkiego od razu?
Poproś uczniów, którzy mieli doświadczenie związane z tą zasadą, aby opowiedzieli o nim lub zaświadczyli o prawdziwości tej zasady. Możesz również opowiedzieć o własnym doświadczeniu lub złożyć świadectwo. Zachęć uczniów, aby zapisali pytanie, problem lub decyzję, z którą się zmagają, w kwestii której chcieliby otrzymać przewodnictwo od Pana. Następnie poproś, aby rozważyli i zapisali wskazówki, jakich udzielił im Pan, a których mogą w pełniejszy sposób posłuchać, aby otrzymać od Niego więcej wskazówek.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 52:7–10. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, jakich instrukcji udzielił Pan niektórym posiadaczom kapłaństwa, zanim wyruszyli do Missouri.
Co mieli zrobić ci posiadacze kapłaństwa podczas podróży?
Pan objawia wzorzec, który pomoże nam uniknąć bycia zwiedzionym przez Szatana
Przypomnij uczniom, że w objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 50 Pan ostrzegł starszych Kościoła przed fałszywymi duchami i dał im wskazówki, które pomogą świętym wzmacniać się nawzajem, w miarę jak będą nauczać i uczyć się prawd ewangelii.
Wyjaśnij, że we fragmencie: Nauki i Przymierza 52:14–21 Pan objawił dalsze instrukcje, aby pomóc wzmocnić członków Kościoła, a szczególnie tych, których powołał do głoszenia ewangelii w czasie podróży do Missouri.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 52:14. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą wyrażenie, którego użył Pan do opisania tego, o czym będzie nauczał. („Wzór we wszystkim”).
Co to jest wzór? (Jest to pewien model postępowania, aby osiągnąć określony cel).
Jaki powód tego wzorca podał Pan?
Podziel uczniów na pary. Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 52:15–19. Poproś, aby odnaleźli czynności i postawy, które zgodnie ze słowem Pana miały pomóc Jego ludowi uniknąć bycia zwiedzionym przez Szatana. Po wyznaczonym czasie poproś ich, aby podzielili się tym, co znaleźli. Poproś jednego z uczniów, aby zapisywał odpowiedzi uczniów na tablicy.
Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz im wyjaśnić lub poprosić ich o wyjaśnienie znaczenia następującego wyrażenia: „ten, co […] ma skruszonego ducha” (NiP 52:15), które odnosi się do: 1) osoby skorej do pokuty, „[przestrzegającej] [Jego] przykazań” (NiP 52:15); 2) osoby, która przyjmuje obrzędy Pana i dotrzymuje związanych z nimi przymierzy, „[której] język jest łagodny” (NiP 52:16); 3) osoby, której słowa emanują pokorą, podnoszą i podbudowują ludzi, która „drży pod [Jego] potęgą” (NiP 52:17); 4) osoby, która szanuje moc Boga i „wyda owoce” (NiP 52:17); 5) osoby, która robi coś dobrego (na przykład coś, co przynosi „[chwałę] i [mądrość]”) poprzez postępowanie według objawień od Boga.
Wyznacz parom czas na podsumowanie prawd nauczanych we fragmencie: Nauki i Przymierza 52:14–19. Po wyznaczonym czasie poproś uczniów, aby opowiedzieli, jakie prawdy rozpoznali. Uczniowie mogą podać różne odpowiedzi, ale możesz podkreślić następującą zasadę: Aby uniknąć bycia zwiedzionym przez Szatana, dana osoba musi być posłuszna obrzędom Pana i żyć według objawień, które On dał.
Przypomnij uczniom, że kiedy Pan objawił ten wzorzec unikania bycia zwiedzionym, przemawiał do grupy posiadaczy kapłaństwa, którzy mieli głosić ludziom ewangelię.
Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest, aby ci, którzy nauczają ewangelii, postępowali według wzorca nauczanego przez Pana w tych wersetach? (Aby mogli nauczać z Duchem).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 52:36. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają dodatkową wskazówkę udzieloną przez Pana w tym objawieniu. Poproś, aby opowiedzieli, co znaleźli.
O czym Pan nakazał głosić starszym Kościoła?
Dlaczego możemy pokładać zaufanie w przywódcy lub nauczycielu, który żyje według wzorca przedstawionego przez Pana w wersetach 14–19 i naucza tylko tego, o czym nauczają prorocy i apostołowie?
Możesz zaproponować, aby uczniowie rozważyli, jak członkowie Pierwszego Prezydium lub Kworum Dwunastu Apostołów są przykładem tego wzorca.
Pan udziela rad przywódcom, którzy mają zostać w Ohio
Wyjaśnij, że kiedy Pan powołał wielu z pierwszych posiadaczy kapłaństwa, aby głosili ewangelię w drodze do Missouri, to także powołał kilku innych starszych, aby pozostali w Ohio. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 52:39–40. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają instrukcje, które Pan dał starszym Kościoła pozostającym w Ohio.
Jakie obowiązki Pan dał starszym, którzy pozostali w Ohio?
Jak myślicie, co to znaczy „[pamiętać] biednych i potrzebujących”? Dlaczego myślenie o potrzebujących nie jest wystarczające, aby wypełnić radę Pana?
Co Pan powiedział o tych, którzy nie wypełnią swoich obowiązków?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tych wersetów o byciu prawdziwymi uczniami Pana? (Uczniowie mogą wyrazić to w różny sposób, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Uczniowie Jezusa Chrystusa dbają i troszczą się o biednych, potrzebujących, chorych i cierpiących).
Poproś uczniów, aby pomyśleli o ludziach, których znają, a których uważają za uczniów Jezusa Chrystusa. Poproś kilku uczniów, aby opowiedzieli, jak osoba, o której pomyśleli, dba i troszczy się o tych, którzy są w potrzebie. Możesz wyrazić wdzięczność za tych, którzy dbali o ciebie i pomogli ci w czasie potrzeby.
Starszy Paul E. Koelliker, Siedemdziesiąty, przytoczył następującą historię, która jest przykładem, jak możemy wywierać dobry wpływ na ludzi, kiedy żyjemy według wzorca z fragmentu: Nauki i Przymierza 52:14–19:
Obraz
Starszy Paul E. Koelliker
„Wzory to inaczej szablony, przewodniki, powtarzające się kroki lub ścieżki, podążając którymi żyjemy zgodnie z zamiarem Boga. Jeżeli nimi kroczymy, pozostaniemy pokorni, przytomni i będziemy w stanie odróżnić głos Ducha Świętego od podszeptów, które chcą nas zwieść z obranej ścieżki […].
Kiedy naprawdę naśladujemy wzór, który dał Jezus Chrystus, nasza zdolność do pomagania innym wzrasta. Doświadczenie, o którym teraz opowiem, obrazuje powyższą zasadę.
Dwaj misjonarze zapukali do drzwi z nadzieją, że otworzy im osoba, która przyjmie ich przesłanie. Kiedy drzwi otworzyły się, ujrzeli dużej postury mężczyznę, który nie przywitał ich zbyt przyjaźnie. ‘Wydaje mi się, że już wam mówiłem, abyście więcej nie pukali do moich drzwi. Ostrzegłem was, że jeżeli kiedykolwiek wrócicie, to mogę stać się nieprzyjemny. Teraz zostawcie mnie samego’. Po czym szybko zamknął drzwi.
Odchodząc, starszy, bardziej doświadczony misjonarz, objął ramieniem swojego młodszego kolegę, aby dodać mu otuchy. Nie spodziewali się, że ten mężczyzna obserwował ich przez okno, upewniając się, że postąpią zgodnie z jego nakazem i odejdą. Oczekiwał, że zobaczy, jak wyśmiewają się z jego wypowiedzi. Jednakże wyrażona przez nich troska o siebie nawzajem przemieniła jego serce. Otworzył drzwi i poprosił misjonarzy, aby wrócili i podzielili się z nim swoim przesłaniem” („On naprawdę nas kocha”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 16, 17).
„Lydia Clisbee Partridge dokonała zapisu o warunkach, w jakich jej mąż, Edward, otrzymał to napomnienie. Wszystkie ich dzieci zachorowały na odrę, którą zaraziły się od niedawno przybyłych świętych z Nowego Jorku, którzy mieszkali w ich domu. Zapisała: ‘Nasza najstarsza córka zachorowała na płuca i gorączkowała, a kiedy było z nią źle, mąż został powołany przez objawienie, aby udał się z innymi ludźmi do Missouri i zlokalizował miejsce zgromadzenia świętych. Niewierzący myśleli, że zwariował lub że nie pojedzie. Pomyślałam, że moje próby właśnie się rozpoczęły, i tak się stało, ale po tej próbie, podobnie jak po wszystkich pozostałych, miały miejsce błogosławieństwa, gdyż nasza córka powróciła do zdrowia’ (Partridge, Genealogical Record, str. 6)” (Documents, Volume 1: July 1828 — June 1831, tom 1 z: Documents series of The Joseph Smith Papers [2013], str. 330).