Latem 1831 roku część świętych zgromadzonych w Ohio wyruszyła w drogę, by osiedlić się w okolicach hrabstwa Jackson w stanie Missouri. W objawieniu danym Prorokowi Józefowi Smithowi 20 lipca 1831 roku Pan ogłosił miasto Independence w Missouri „centralnym miejscem” Syjonu (NiP 57:3). Święci mieli zacząć kupować ziemię w tamtych okolicach oraz przestrzegać przykazań Pana, przygotowując się do budowy Syjonu. Z czasem zaczęło jednak dochodzić do konfliktów między świętymi a mieszkańcami hrabstwa Jackson, co doprowadziło do zorganizowanych aktów przemocy wobec świętych. W listopadzie i grudniu 1833 roku święci zostali zmuszeni do opuszczenia hrabstwa.
Propozycje dotyczące nauczania
Pan wyznacza Independence w Missouri na centralne miejsce Syjonu
Przed zajęciami przygotuj znak; napisz na nim: Kirtland w Ohio i powieś go po jednej stronie sali. Po drugiej stronie powieś znak z napisem: Independence w Missouri. Jeśli wolisz, możesz też narysować na tablicy uproszczoną mapę ówczesnego środkowego zachodu Stanów Zjednoczonych z wyraźnie zaznaczonymi miejscowościami: Kirtland w Ohio oraz Independence w Missouri (zob. Church History Maps, Mapa nr 6, „The Westward Movement of the Church”). Odnoś się do mapy w trakcie prowadzenia lekcji.
Zacznij od poproszenia uczniów, aby wyobrazili sobie, że są na wyjeździe pod namiotem i dowiadują się, że zbliża się burza.
Gdzie można znaleźć schronienie w czasie burzy? W jaki sposób można by w tej sytuacji wykorzystać namiot?
Wyjaśnij, że prorok Izajasz porównał Syjon do wielkiego namiotu. Powiedział on: „Poszerz zasięg twojego namiotu i zasłony twoich mieszkań, nie krępuj się, wydłuż twoje sznury i wbij mocno twoje paliki!” (Ks. Izajasza 54:2). Pan wypełnia to proroctwo, dając Pierwszemu Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów wskazówki, by zakładali paliki Syjonu na całym świecie.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 64:41–43. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka błogosławieństwa, jakie Pan obiecał sprawiedliwym, którzy gromadzą się w Syjonie.
Jakie błogosławieństwa Pan obiecał sprawiedliwym, którzy gromadzą się w Syjonie?
Wyjaśnij, że w lipcu 1831 roku Pan ogłosił, że teren Missouri to ziemia obiecana Syjonu oraz że Independence w Missouri jest „centralnym miejscem” miasta Syjon (zob. NiP 57:1–3).
Poproś jednego z uczniów, aby usiadł lub stanął obok znaku z napisem: Independence w Missouri. Poproś innego, aby narysował na tablicy namiot. (Jeśli pozwala na to wielkość sali, możesz przynieść na zajęcia namiot i poprosić jednego lub dwóch uczniów, aby go rozłożyli jako symbol świętych, którzy zaczynali budować miasto, w którym będą mogli się schronić).
Czy zdarzyło się wam kiedyś źle rozbić namiot albo czy próbowaliście rozbić namiot, nie mając wszystkich potrzebnych części? Co się stało?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 105:5 i odszukali, w jaki sposób musi być rozstawiony „namiot” Syjonu, aby Pan go przyjął. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Napisz na tablicy następującą zasadę: Syjon musi być zbudowany w oparciu o zasady prawa królestwa celestialnego. Wyjaśnij, że po objawieniu w 1831 roku lokalizacji Syjonu, Pan przez kolejne dwa lata dawał wiele objawień opisujących zasady, w oparciu o które święci mieli go zbudować.
Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych:
Podziel uczniów na cztery grupy i przydziel każdej z nich po jednym z fragmentów wypisanych na tablicy. Poproś ich, aby przeczytali przydzielone im fragmenty i odnaleźli zasady prawości lub przykazania, którymi święci mieli się kierować, aby udało im się pomyślnie zbudować Syjon.
Kiedy uczniowie skończą studiować przydzielone fragmenty, poproś ich, aby opowiedzieli, czego się z nich dowiedzieli. Niech jeden z nich zapisuje odpowiedzi na tablicy. (Wśród odpowiedzi uczniów powinny się znaleźć: żyć według prawa poświęcenia i zabiegać o pomyślność bliźnich [NiP 82:17–19]; zbudować świątynię i otrzymywać w niej nauki [NiP 97:10–14]; być czystego serca [NiP 97:16, 21]; przestrzegać przykazań [NiP 97:25–26] oraz uświęcić się i „[wyjść] z Babilonii”, co oznacza odwrócenie się od rzeczy tego świata [NiP 133:4–5]).
W jaki sposób życie w zgodzie z zasadami prawości mogło pomóc świętym w budowie Syjonu i chronić ich przed duchowymi burzami? W jaki sposób życie zgodnie z tymi zasadami może nas chronić w dzisiejszych czasach?
Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby wzięli swoje pisma święte i stanęli lub usiedli obok znaku: Kirtland w Ohio. Następnie poproś jednego lub dwoje z nich, aby stanęli lub usiedli obok znaku: Independence w Missouri. Wyjaśnij, że po tym, jak w lipcu 1831 roku Pan objawił, gdzie powstanie Syjon, wielu świętych pokonało niemal 1500 kilometrów dzielących ich od Independence w Missouri, aby się tam osiedlić i zbudować Syjon. Reszta pozostała w Kirtland i innych miejscach na wschodzie. 17 lutego 1834 roku w Kirtland zorganizowany został palik.
Wskaż na rysunek namiotu na tablicy (lub na namiot, który przyniosłeś na lekcję). Wyjaśnij, że kiedy święci trudzili się wspólnie, by zbudować Syjon, ochronne błogosławieństwa Syjonu obejmowały ich wszystkich, również tych, którzy nie mieszkali w Independence. Święci pracowali razem, aby zebrać fundusze i materiały, by położyć podwaliny miasta Syjon. Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie rozszerzenie namiotu Syjonu tak, że obejmował on również świętych w Kirtland.
Spory między świętymi a pozostałymi mieszkańcami stanu Missouri
Aby pomóc uczniom zrozumieć wydarzenia, które miały miejsce w Ohio i Missouri w latach 1831–1833, poproś jednego z uczniów stojących przy znaku Kirtland, aby odczytał na głos poniższe wyjaśnienie tego, w jaki sposób święci w należącym do Syjonu paliku Kirtland wspierali budowę centralnego miejsca Syjonu w Missouri. Pozostałych poproś o przysłuchiwanie się temu i wyjaśnienie, co robili niektórzy święci w Kirtland, aby pomóc ustanowić Syjon.
Kirtland w Ohio: Podczas szeregu konferencji zorganizowanych w listopadzie 1831 roku Prorok Józef Smith i inni przywódcy Kościoła sporządzili zbiór otrzymanych do tej pory objawień, które mieli zamiar wydać w formie książki. Oliverowi Cowdery’emu i Johnowi Whitmerowi powierzono obowiązek dostarczenia objawień do Missouri, aby William W. Phelps mógł je wydrukować jako Księgę Przykazań. W latach 1831–1832 Józef nadal otrzymywał objawienia i pracował nad tłumaczeniem Biblii. Wiosną 1832 roku pojechał do Missouri, by odwiedzić świętych w Syjonie i ostrzec ich przed Szatanem, który „dąży do odwrócenia ich serc od prawdy” (NiP 78:10), oraz aby skoordynować działanie spichlerzy biskupich w Kirtland i w Independence. Niektórzy członkowie z Ohio przekazywali pieniądze na pomoc w nabywaniu ziemi i materiałów w Missouri. Wielu świętych nadal przeprowadzało się do Syjonu i pod koniec 1832 roku w hrabstwie Jackson w Missouri mieszkała już mniej więcej jedna trzecia członków Kościoła.
W jaki sposób Józef Smith i inni święci w Kirtland pomagali świętym w Missouri ustanowić Syjon?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos informacji na temat starań świętych, by wybudować miasto Syjon. Niech klasa słucha uważnie, co święci robili tak, jak należało, a co robili niewłaściwie, kiedy zaczęli budować Syjon.
Independence w Missouri: Parley P. Pratt opisał osiedlanie się świętych w Syjonie stwierdzeniem, że: „ukoronowaniem ich wysiłków stały się pokój i dobrobyt, a ugór stał się żyznym polem” (Autobiography of Parley P. Pratt, red. Parley P. Pratt jun. [1938], str. 93). Przywódcy Kościoła w Missouri starali się zaspokoić potrzeby napływających świętych. W tym celu nabywano ziemię oraz założono sklep i drukarnię. Do lipca 1833 roku liczba świętych w dniach ostatnich wzrosła do niemal 1200 osób. Mimo to zarówno przywódcy, jak i członkowie zmagali się z problemami. Niektórzy członkowie pozwolili, aby egoizm i chciwość powstrzymały ich od życia zgodnie z prawem poświęcenia.
Poza problemami, jakie święci powodowali swoim własnym nieposłuszeństwem, popadli również w konflikt z wcześniejszymi mieszkańcami tej okolicy. Mieszkańców Missouri coraz bardziej niepokoiła rosnąca liczba „mormonów” oraz wpływ, jaki wywierali oni na lokalną gospodarkę i politykę. Miejscowy przywódcy religijni nie zgadzali się z wierzeniami świętych. Jeden z duchownych rozgłaszał kłamstwa na temat członków Kościoła i podjudzał ludzi, by dopuszczali się wobec nich aktów przemocy. W lipcu 1833 roku W. W. Phelps wydrukował artykuł zatytułowany „Wolni kolorowi obywatele”, w którym ostrzegał misjonarzy przed głoszeniem ewangelii pośród niewolników. Mieszkańcy Missouri, którzy popierali niewolnictwo, błędnie wywnioskowali, że święci zachęcają wyzwolonych niewolników, aby osiedlali się w ich stanie. To jedynie zaogniło i tak już trudną sytuację. 20 lipca 1833 roku rozjuszony tłum wyrzucił maszynę drukarską na ulicę, zdemolował drukarnię, zniszczył niemal wszystkie niezszyte stronice Księgi Przykazań, wytarzał w pierzu i smole Biskupa Edwarda Partridge’a oraz nawróconego Charlesa Allena i sterroryzował miasto. Wrogie działania się powtarzały i święci zostali zmuszeni do opuszczenia powiatu Jackson w listopadzie i grudniu tego roku.
Jak myślicie, jak byście się czuli, będąc jednym z prawych świętych, którzy przyjechali z nadzieją na to, że Pan będzie ich chronił, a zostali zmuszeni do opuszczenia hrabstwa Jackson?
Co byście odpowiedzieli, gdyby ktoś zapytał was, dlaczego tym pierwszym świętym nie udało się zbudować miasta Syjon? (Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, poproś ich, aby przeczytali fragmenty: Nauki i Przymierza 101:6–7; 103:2–4; 105:3–4, 9).
Jeśli wcześniej nie poprosiłeś uczniów, żeby usiedli na swoich miejscach, zrób to teraz.
Jaka jest przyszłość Syjonu?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 97:21. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak Pan opisał Syjon. Możesz zasugerować uczniom, aby zaznaczyli sobie słowa, które nauczają prawdy mówiącej, że Syjon to ludzie czystego serca. Wróć do listy zasad i zachowań wypisanych na tablicy i zadaj następujące pytania:
W jaki sposób te prawe zasady pomagają ludowi, aby stał się czystego serca?
Jaka jest teraz nasza rola w budowaniu Syjonu? (Możemy żyć sprawiedliwie i zachęcać do tego samego innych ludzi. Kiedy żyjemy w zgodzie z ewangelią i dzielimy się jej przesłaniem, rozszerzają się granice Syjonu, jego paliki są wzmocnione, a Bóg błogosławi świętych Swoją ochroną).
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad zasadami prawości wymienionymi na tablicy. Zachęć ich, żeby w notatnikach lub dziennikach do studiowania zapisali sobie cel, że jednej z nich będą bardziej wiernie przestrzegać.
Komentarz i tło historyczne
Syjon musi zostać zbudowany w oparciu o zasady prawości
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o wymogu, by zbudować Syjon w oparciu o zasady prawa królestwa celestialnego:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Spora część pracy nad ustanowieniem Syjonu to nasz indywidualny wysiłek, abyśmy stali się ‘[ludźmi] czystego serca’ (NiP 97:21). ‘A nie można zbudować Syjonu w inny sposób, niż przez zasady prawa królestwa celestialnego; inaczej [ja Pan] nie mógłbym go przyjąć do siebie’ (NiP 105:5). Prawo królestwa celestialnego to oczywiście prawo ewangelii oraz przymierza, do których należy ciągłe pamiętanie o Zbawicielu i nasza obietnica posłuszeństwa, poświęcenia, uświęcenia i wierności.
Zbawiciel krytykował niektórych pierwszych świętych za ich ‘pożądliwe myśli’ (NiP 101:6; zob. także NiP 88:121). Ci ludzie żyli w świecie bez telewizji, filmów, Internetu i iPodów. Czyż w obecnym świecie, który zalewają pełne seksualnych podtekstów obrazy i muzyka, jesteśmy wolni od pożądliwych myśli i towarzyszącego im zła? Zamiast przesuwać granice skromnego ubioru czy przyłączać się do innych, gdy oglądają pornografię, mamy łaknąć i pragnąć sprawiedliwości. Aby przyjść do Syjonu nie wystarczy, abyśmy wy i ja byli tylko nieco mniej niegodziwi od innych. Mamy się stać nie tylko dobrymi, ale świętymi mężczyznami i kobietami. Przywołam tu zdanie Starszego Neala A. Maxwella, żebyśmy raz na zawsze założyli swoją siedzibę w Syjonie i porzucili domek letni w Babilonie (zob. Neal A. Maxwell, A Wonderful Flood of Light [1990], str. 47)” („Przyjdźcie do Syjonu”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 38–39).
Biskup Keith B. McMullin z Przewodniczącej Rady Biskupiej wymienił kilka zasad, na których ma się opierać Syjon:
Obraz
Biskup Keith B. McMullin
„Przymierze poświęcenia obejmuje ofiarowanie, zawiera w sobie miłość, pracę i samowystarczalność; i jest podstawą dla ustanowienia Królestwa Bożego. ‘Nie można zbudować Syjonu — mówi Pan — w inny sposób niż przez zasady prawa królestwa celestialnego’ [NiP 105:5]. Przymierze poświęcenia leży w centrum tego prawa. Pewnego dnia będziemy żyli jego pełnią. To przymierze obejmuje ‘oddawanie swego czasu, talentów i majątku tym, którzy są w potrzebie — zarówno duchowej, jak i doczesnej — oraz dla budowania Królestwa Pana’ [zob. Ensign, sierpień 1984, str. 4; Tambuli, grudzień 1984, str. 7].
Te zasady miłości, pracy, samowystarczalności i poświęcenia są dane przez Boga. Ci, którzy przyjmują je i żyją zgodnie z nimi, stają się czyści w sercach. Jedność w prawości czyni z nich ludzi wyjątkowych w ich społecznościach; ich spokój i harmonia stają się chorągwią dla narodów. Prorok Józef Smith powiedział:
‘Budowanie Syjonu jest sprawą, która interesuje lud Boga w każdym stuleciu; jest to sprawa nadrzędna, o której wszyscy prorocy, kapłani i królowie mówią ze szczególnym pietyzmem, […] my mamy przyglądać się, uczestniczyć i pomagać w postępowaniu chwały [Syjonu] w Dniach Ostatnich […] w pracy, której przeznaczeniem jest doprowadzenie do zniszczenia mocy ciemności, odnowienie ziemi, oddawanie chwały Bogu i zbawienie całej ludzkiej rodziny’ [Teachings of the Prophet Joseph Smith, wyb. Joseph Fielding Smith (1976), str. 231–232; kursywa dodana]” („Przyjdźcie do Syjonu! Przyjdźcie do Syjonu!” Ensign lub Liahona, listopad 2002, str. 96).
Dlaczego ówczesnym świętym nie udało się zbudować świętego miasta?
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Pod przywództwem Proroka Józefa Smitha pierwsi członkowie Kościoła starali się ustanowić centralne miejsce Syjonu w Missouri, lecz nie byli godni, by zbudować święte miasto. Pan wyjaśnił jeden z powodów ich niepowodzenia:
‘Lecz oto nie nauczyli się posłuszeństwa rzeczom, jakich od nich wymagałem, ale pełni są wszelkiego zła i nie użyczają swego mienia, jak przystoi świętym, dla ubogich i cierpiących spośród nich;
I nie są zjednoczeni według związku wymaganego przez prawo królestwa celestialnego’ (NiP 105:3–4).
‘Były zgrzyty i spory, i zawiść, i utarczki, i rozpustne i pożądliwe myśli pomiędzy nimi; przeto przez te sprawy pokalali swoje dziedzictwa’ (NiP 101:6).
Zamiast jednak sądzić tych pierwszych świętych zbyt surowo, powinniśmy przyjrzeć się sobie i sprawdzić, czy radzimy sobie lepiej od nich.
Syjon jest Syjonem ze względu na charakter, cechy i wierność jego obywateli. Pamiętajcie: ‘I nazwał Pan swój lud Syjon, bo byli jednego serca i umysłu i żyli sprawiedliwie; i nie było biednych pośród nich’ (Mojżesz 7:18). Jeśli mamy ustanowić Syjon w swoich domach, gminach, okręgach i palikach, musimy sprostać temu wymaganiu. Konieczna będzie (1) jedność serc i umysłów, (2) indywidualna i zbiorowa przemiana w święty lud oraz (3) tak skuteczna dbałość o potrzebujących, że wyeliminujemy nędzę spośród nas. Nie możemy czekać z tymi rzeczami na przyjście Syjonu — Syjon przyjdzie dopiero, kiedy one się staną” („Przyjdźcie do Syjonu”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 37–38).
Tworzenie palików jest niczym zakładanie miast Syjonu
Starszy Bruce R. McConkie wyjaśnił, że paliki to miejsca zgromadzenia dla świętych na całym świecie:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Palik ma fizyczne granice. Tworzenie palika jest niczym zakładanie Świętego Miasta. Każdy palik Syjonu jest miejscem zgromadzenia dla zagubionych owiec Izraela, które mieszkają na danym terenie […].
Każdy z nas może podbudowywać Syjon swoim własnym życiem — będąc czystego serca. Obietnica brzmi: ‘Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą’ (Ew. Mateusza 5:8). Każdy z nas może poszerzyć granice Syjonu, przyprowadzając swoich przyjaciół i sąsiadów do stada Izraela” („Come: Let Israel Build Zion”, Ensign, maj 1977, str. 118).
Powrotna podróż Józefa Smitha z Missouri do Kirtland
Po wizycie u świętych w Missouri Józef Smith w następujący sposób opisał swoją podróż powrotną do Kirtland:
Obraz
Prorok Józef Smith
„6 maja [1832] pożegnałem się z braćmi w Independence i wraz z braćmi Rigdonem i Whitneyem wyruszyliśmy w drogę powrotną do Kirtland, dyliżansem do St. Louis, stamtąd do Vincennes w stanie Indiana, a stamtąd do New Albany w pobliżu wodospadu na rzece Ohio. Zanim dotarliśmy do ostatniego z tych miejsc, konie się spłoszyły; biskup Whitney próbował wyskoczyć z pędzącego dyliżansu, lecz ciasno zapięty płaszcz sprawił, że stopa uwięzła mu w kole — złamał nogę i stopę w kilku miejscach. Mnie zaś udało się wyskoczyć, nie odnosząc żadnych obrażeń. Zatrzymaliśmy się na cztery tygodnie w pensjonacie pana Portera w Greenville, zaś Starszy Rigdon udał się bezpośrednio do Kirtland. Przez cały ten czas Bratu Whitneyowi nie zabrakło wiktuałów ani wygodnego łóżka, a doktor Porter — brat naszego gospodarza — który opiekował się chorym, powiedział, że szkoda, że w ich okolicy nie ma trochę tych ‘mormonów’, bo podobno potrafią nastawiać kości i dokonywać wszelkich innych rzeczy. Pozostałem z Bratem Whitneyem i opiekowałem się nim do czasu, kiedy można go było przewieźć w inne miejsce. Kiedy pozostawaliśmy w tamtej okolicy, często spacerowałem po lesie, w którym natknąłem się na kilka świeżych grobów. Pewnego dnia po kolacji, wstałem od stołu i ledwo doszedłszy do drzwi, zacząłem obficie wymiotować. Zwróciłem sporo krwi i zatrutej treści, a torsje, które wstrząsały mym ciałem, były tak silne, że w kilka chwil doznałem przemieszczenia żuchwy. Szczękę udało mi się samemu nastawić i, tak szybko, jak mogłem, udałem się do Brata Whitneya (leżącego w łóżku); położył on na mnie swe ręce i udzielił mi błogosławieństwa w imię Pana; natychmiast zostałem uzdrowiony, choć działanie trucizny było tak mocne, że z głowy wypadła mi znaczna ilość włosów. Dzięki niech będą mojemu Ojcu w Niebie za Jego interwencję dla mnie w tej trudnej chwili, w imię Jezusa Chrystusa. Amen.
Brat Whitney nie opuszczał łóżka niemalże od czterech tygodni, kiedy wszedłem do jego pokoju po leśnej przechadzce i powiedziałem mu, że jeśli się zgodzi, następnego ranka wyruszymy w drogę do domu. Powiedziałem, że wozem dojedziemy nad rzekę, około siedmiu kilometrów, tam będzie na nas czekał prom, który przewiezie nas na drugi brzeg, stamtąd konno pojedziemy na przystań, gdzie będzie na nas czekała łódź i zanim wybije dziesiąta, będziemy płynąć w górę rzeki, zmierzając szczęśliwie do domu. Brat wykazał się odwagą i powiedział, że się zgadza. Następnego ranka wyruszyliśmy i wszystko odbyło się tak, jak mu powiedziałem, gdyż przed dziesiątą sunęliśmy w górę rzeki. Dopłynęliśmy do Wellsville, dyliżansem dojechaliśmy do Chardon, a stamtąd wozem do Kirtland, gdzie dotarliśmy jakoś w czerwcu” (w: History of the Church, 1:271–272). (Zob. także Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2., [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 116).
Prześladowania w hrabstwie Jackson
„Przed końcem kwietnia [1833 roku] objawił się duch prześladowań. W początkowej fazie lokalni mieszkańcy ostrzegali członków Kościoła, iż nie podoba im się, że przybywa tam tak wielu świętych w dniach ostatnich, ponieważ obawiali się, że wkrótce zdanie przybyszy przeważy głosowania w miejscowych wyborach. Święci pochodzili głównie ze stanów północnych i w większości opowiadali się przeciwko niewolnictwu, które cały czas pozostawało legalne w stanie Missouri […].
Rozpowszechniana była publikacja, nazywana niekiedy tajną konstytucją, dzięki której przeciwnicy Kościoła starali się zebrać podpisy osób gotowych wyeliminować ‘mormońską zarazę’. Do kulminacji tych wrogich nastrojów doszło 20 lipca 1833 roku, kiedy tłum około 400 mężczyzn zebrał się w budynku sądu w Independence, aby skoordynować swoje działania. Przywódcom Kościoła przedstawiono na piśmie warunki wzywające świętych do opuszczenia hrabstwa Jackson i zaprzestania druku ich gazety The Evening and the Morning Star oraz zakazujące sprowadzania do hrabstwa Jackson kolejnych członków Kościoła. Kiedy tłum dowiedział się, że przywódcy Kościoła nie zgadzają się spełnić tych nielegalnych żądań, zaatakował redakcję gazety, która była jednocześnie domem jej wydawcy Williama W. Phelpsa. Napastnicy ukradli prasę i zdemolowali pomieszczenia […].
Gdy tłum ponownie zaatakował 23 lipca [1833 roku], przywódcy Kościoła zaproponowali, że oddadzą się w jego ręce w zamian za oszczędzenie reszty członków. Napastnicy jednak grozili całemu Kościołowi, czym zmusili braci do wyrażenia zgody na to, by wszyscy święci w dniach ostatnich opuścili hrabstwo. Ponieważ działania tłumu były wbrew prawu i były pogwałceniem konstytucji Stanów Zjednoczonych oraz konstytucji stanu Missouri, przywódcy Kościoła zwrócili się o pomoc do gubernatora stanu, Daniela Dunklina. Doradził on świętym w kwestii przysługujących im praw obywatelskich i zasugerował zatrudnienie prawnika […].
Pod koniec 1833 roku większość świętych przekroczyła rzekę Missouri i udała się na północ do hrabstwa Clay, gdzie znaleźli tymczasowe schronienie” (Our Heritage: A Brief History of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints [1996], str. 40, 42, 43).