W sierpniu 1830 roku Newel Knight wraz z żoną, Sally, przybyli do Harmony w stanie Pensylwania, aby odwiedzić Proroka Józefa Smitha. Sally Knight i Emma Smith przyjęły chrzest na początku tego lata, lecz nie zostały jeszcze konfirmowane z powodu trwających prześladowań. W trakcie wizyty Knightów w Harmony podjęto decyzję, że Sally i Emma powinny zostać konfirmowane i że cała grupa, wraz z Johnem Whitmerem, przyjmie razem sakrament. Kiedy Józef wyszedł, żeby znaleźć wino na sakrament, ukazał mu się niebiański posłaniec i przekazał objawienie, które znajduje się obecnie w rozdziale: Nauki i Przymierza 27.
Jeśli masz taką możliwość, pokaż uczniom obierki z ziemniaków i zapytaj, jaki można z nich zrobić duchowy użytek. Po uzyskaniu kilku odpowiedzi poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź ze wspomnień Prezydenta Ezry Tafta Bensona z jego wizyty w wyniszczonej przez II wojnę światową Europie.
Obraz
Prezydent Ezra Taft Benson
„Nigdy nie zapomnę świętych we Francji, którzy nie mogąc zdobyć chleba, jako symboli sakramentu używali obierek od ziemniaków” („Prepare for the Days of Tribulation”, Ensign, listopad 1980, str. 33–34).
Co byście pomyśleli, gdyby podczas sakramentu podano wam obierki po ziemniakach?
Jak myślicie, dlaczego dla świętych we Francji użycie czegoś innego niż chleb jako symbolu sakramentu było dopuszczalne?
Aby przekazać uczniom tło historyczne dla objawienia zapisanego w rozdziale: Nauki i Przymierza 27, podsumuj informacje podane we wprowadzeniu do lekcji. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 27:1–2. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i odnaleźli, co anioł powiedział Józefowi Smithowi na temat symboli sakramentu.
Czego posłaniec nauczył Józefa Smitha odnośnie do tego, co powinniśmy spożywać i pić, kiedy przyjmujemy sakrament? (To, czego używamy jako symboli sakramentu, jest mniej istotne niż to, o czym symbole te pomagają nam pamiętać).
Na czym, według tych wersetów, powinniśmy się skupiać, przyjmując sakrament? (Uczniowie mogą użyć różnych sformułowań, ale ich odpowiedzi powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Kiedy przyjmujemy sakrament, powinniśmy pamiętać o zadość czyniącej ofierze Jezusa Chrystusa. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli tę prawdę w wersecie: Nauki i Przymierza 27:2. W trakcie dyskusji możesz wyjaśnić, że skupiamy się na Panu i podporządkowujemy naszą wolę Jego woli wówczas, gdy czynimy to „z uwagą [skierowaną] jedynie na [Jego] chwałę”).
Aby pomóc uczniom poczuć znaczenie tej prawdy i zastanowić się nad tym, jakie zastosowanie może mieć ona w naszym życiu, omówcie odpowiedzi na następujące pytania:
Czego doświadczacie, kiedy podczas rozdawania sakramentu rozważacie zadość czyniąca ofiarę Zbawiciela?
Co możemy robić, aby bardziej pamiętać o ofierze Jezusa Chrystusa i przyjmować sakrament „z uwagą [skierowaną] jedynie na [Jego] chwałę”?
Poproś uczniów, aby napisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania o tym, co zrobią, aby przygotować się do przyjęcia sakramentu w każdą niedzielę. Zachęć ich, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą pamiętać o Jezusie Chrystusie i o znaczeniu symboli sakramentu. Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się tym, co zapisali.
Podsumuj wersety: Nauki i Przymierza 27:3–4, wyjaśniając, że Pan ostrzegł Józefa Smitha, aby nie kupował wina ani mocnych napojów (wszelkich napojów odurzających) od wrogów Kościoła na użycie do sakramentu. Mieli używać jedynie wina, które zostało „świeżo zrobione” przez świętych. Warto uczniom wyjaśnić, że Słowo Mądrości zostało objawione dopiero dwa i pół roku później (zob. NiP 89) i że w dzisiejszych czasach w Kościele jako symbolu sakramentu używamy wody.
Poproś uczniów, aby zastanowili się, jak obecność Zbawiciela podczas spotkania sakramentalnego wpłynęłaby na ich doświadczenie przyjmowania sakramentu. Poproś kilku z nich, aby podzielili się swoimi przemyśleniami.
Przypomnij, że Zbawiciel zapoznał swoich Apostołów z obrzędem sakramentu podczas Ostatniej Wieczerzy. Przy tej okazji Jezus Chrystus prorokował, że powróci na ziemię i ponownie spożyje sakrament ze Swoimi uczniami (zob. Ew. Mateusza 26:26–29).
Wyjaśnij, że we fragmencie: Nauki i Przymierza 27:5–12 Pan wymienił imiona kilku osób, które będą wtedy obecne. Poproś uczniów, aby przejrzeli te wersety i wyszukali (1) kim są te osoby i (2) jakie posiadają klucze bądź obowiązki, jeśli jest to napisane. Poproś jednego z uczniów, aby zapisał te informacje na tablicy, kiedy reszta klasy będzie omawiać, czego się dowiedziała. (Możesz wyjaśnić, że w dziejach ziemi Pan przekazywał upoważnienie kapłańskie sprawiedliwym ludziom, aby pomagali szerzyć ewangelię. Przekazywał także klucze kapłaństwa przywódcom kapłańskim, aby mogli kierować używaniem Jego kapłaństwa na ziemi, kontrolować je i zarządzać nim).
Kiedy lista będzie kompletna, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 27:12–13. Poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukali, jakie klucze Pan powierzył Prorokowi Józefowi Smithowi.
Jakie klucze Pan powierzył (czyli przekazał) Prorokowi Józefowi Smithowi? (Poproś jednego z uczniów, aby dodał do listy na tablicy słowa Józef Smith i klucze królestwa Pana).
Zwróć uwagę, że wielu proroków wymienionych w rozdziale: Nauki i Przymierza 27 ukazało się Józefowi Smithowi, aby przekazać mu klucze.
Możesz zaproponować, żeby uczniowie zaznaczyli zwrot „dyspensacja Ewangelii w ostatnich czasach; i w pełni czasów” w wersecie: Nauki i Przymierza 27:13.
Co uczyni Pan podczas dyspensacji pełni czasów zgodnie ze swoją zapowiedzią w tym wersecie? („[Zbierze] wszystko razem w jedno”).
Zapisz pod listą na tablicy następującą doktrynę: W dyspensacji pełni czasów zebrane zostaną wszystkie klucze ewangelii, obrzędy i prawdy z poprzednich dyspensacji.
Wyjaśnij, że dyspensacja to „okres, w którym Pan posiada na ziemi co najmniej jednego upoważnionego sługę, który dzierży [klucze] świętego kapłaństwa oraz posiada boskie upoważnienie do głoszenia ewangelii” (Bible Dictionary, „Dispensations”) i sprawowania jej obrzędów. Kiedy Pan organizuje dyspensację, „ewangelia jest ponownie objawiana, aby ludzie żyjący w danej dyspensacji nie musieli polegać na wcześniejszych dyspensacjach, by czerpać z nich wiedzę na temat planu zbawienia” (Bible Dictionary, „Dispensations”). Adam, Enoch, Noe, Mojżesz i inni stali na czele dyspensacji ewangelii. Józef Smith przewodniczy dyspensacji, w której my żyjemy — dyspensacji pełni czasów. Ta ostatnia dyspensacja rozpoczęła się od przywrócenia ewangelii za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha. Nazywamy ją dyspensacją pełni czasów, ponieważ przywrócone zostały w niej wszystkie klucze, które Pan objawił dla błogosławienia Swoich dzieci i wypełnią się w niej wszystkie plany oraz cele zamierzone od początku świata.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 27:14. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach świętych i wyszuka, kto jeszcze będzie obecny na spotkaniu sakramentalnym opisanym w tym rozdziale.
Jak myślicie, do kogo odnosi się zwrot „[wszyscy ci], których Ojciec mój dał mi ze świata”?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Wszyscy, którzy byli wierni od zarania dziejów tego świata; wszyscy, którzy żyli w taki sposób, aby zasłużyć sobie na życie wieczne w królestwie Ojca, będą obecni i przyjmą sakrament razem z Panem” (The Promised Messiah: The First Coming of Christ [1978], str. 595).
(Dodaj wy i ja do listy na tablicy).
W jaki sposób, według Starszego McConkie, powinniśmy żyć, abyśmy mogli być obecni na tym szczególnym spotkaniu sakramentalnym?
Pan nakazuje Swojemu ludowi, aby założył całą zbroję Bożą
Wyjaśnij, że w wersetach: Nauki i Przymierza 27:15–18 zawarta jest rada, która pomoże nam być godnymi błogosławieństw Pana, w tym również błogosławieństwa, jakim jest uczestnictwo w spotkaniu sakramentalnym, o którym mowa w wersetach 4–14.
Zapytaj uczniów, co by chcieli mieć na sobie, gdyby wiedzieli, że będą uczestniczyć w bitwie. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 27:15. Poproś resztę, aby śledziła tekst w swoich pismach świętych i wyszukała: (1) co Pan nakazuje, abyśmy uczynili, żeby przygotować się do duchowej bitwy i (2) jakie obiecuje nam błogosławieństwa, jeśli posłuchamy Jego rady.
Co Pan radzi, abyśmy uczynili, żeby przygotować się do duchowej bitwy? (Podsumuj odpowiedzi uczniów, zapisując na tablicy następujące zdanie: Jeśli założymy na siebie całą zbroję Bożą…).
Jakie błogosławieństwa Pan obiecuje tym, którzy założą całą zbroję Bożą? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, uzupełnij zapisaną na tablicy zasadę: Jeśli założymy na siebie całą zbroję Bożą, będziemy w stanie przeciwstawić się złu).
Obraz
wojownik w zbroi
Przerysuj na tablicę następującą ilustrację z odnośnikami do wszystkich części zbroi wymienionych we fragmencie: Nauki i Przymierza 27:15–18. Podziel uczniów na małe grupy i przydziel każdej z nich po jednej części zbroi. Daj każdej grupie kopię poniższej wypowiedzi Prezydenta Harolda B. Lee oraz informacje i pytania dotyczące przydzielonej im części zbroi. Poproś uczniów, aby w grupach odpowiedzieli na pytania dotyczące przydzielonej im części zbroi i przygotowali się na podzielenie się swoimi odpowiedziami z resztą klasy.
Obraz
Prezydent Harold B. Lee
„Są cztery części ciała, o których Apostoł Paweł mówi, że [są] najbardziej podatne na moce ciemności. Biodra są symbolem cnoty i czystości moralnej. Serce jest symbolem naszego postępowania. Nasze stopy symbolizują nasze cele w życiu i wreszcie głowa jest symbolem naszych myśli” (Harold B. Lee, Feet Shod with the Preparation of the Gospel of Peace, Brigham Young University Speeches of the Year [9 listopada 1954], str. 2).
Prezydent Lee powiedział: „Lędźwie to część ciała pomiędzy dolnymi żebrami a udami, w której, jak wiecie, znajdują się niezwykle ważne organy rozrodcze” (Feet Shod, str. 2). Opasać znaczy mocno spiąć pasem.
Jak myślicie, dlaczego Szatan atakuje naszą czystość, cnotę i moralność?
Jak myślicie, w jaki sposób Boże normy moralne mogą pomóc nam pozostać czystymi, cnotliwymi i niewinnymi?
Studiowanie pism świętych pomaga nam opasać się prawdą i chronić naszą cnotę oraz czystość moralną.
W jaki sposób Duch może nam pomóc przetrwać ataki Szatana?
Jaką przewagę daje nam towarzystwo Ducha w walce ze złem?
W jaki sposób słowo Boże pomaga nam korzystać z miecza Ducha?
Co możecie zrobić, aby zaprosić Ducha do swojego życia?
Kiedy uczniowie przedstawią już swoje odpowiedzi, przeczytaj następującą wypowiedź Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś uczniów, aby przysłuchali się, w jaki sposób możemy przywdziać i wzmocnić zbroję Bożą:
Obraz
Starszy M. Russell Ballard
„Lubię myśleć o tej duchowej zbroi, nie jako jednym kawałku metalu wytopionym, żeby pasował idealnie do ciała, ale jak o kolczudze. Kolczuga zrobiona jest z setek połączonych ze sobą małych kawałków stali, co pozwala na większą swobodę ruchu, zapewniając ten sam rodzaj ochrony. Mówię o tym, gdyż z mojego doświadczenia wynika, że nie ma jednej wielkiej i spektakularnej rzeczy, którą możemy zrobić, aby uzbroić się duchowo. Prawdziwa duchowa moc pochodzi z wielu drobnych aktów, które splatają się ze sobą, tworząc materiał duchowych fortyfikacji, który chroni nas i osłania przed wszelkim złem” („Be Strong in the Lord”, Ensign, lipiec 2004, str. 8).
Jakie drobne splecione ze sobą czyny pomagają chronić nas przed pokusami i złem?
Poproś uczniów, aby ponownie przyjrzeli się pierwszym linijkom wersetu: Nauki i Przymierza 27:15. Następnie zadaj poniższe pytanie:
Jakie powinniśmy mieć nastawienie, zakładając na siebie zbroję Bożą? (Powinniśmy „[wznosić] swe serca i [radować się]”). Dlaczego powinniśmy mieć takie nastawienie?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, czego dowiedzieli się podczas dzisiejszej lekcji i poproś ich, aby wybrali jedną konkretną rzecz, którą mogą robić, żeby lepiej osłonić się pancerzem Boga. Zachęć ich, aby zapisali ją na kartce, którą będą mogli często czytać, aby pamiętać o swoim zobowiązaniu.
Na zakończenie lekcji poproś kilkoro uczniów o podzielenie się swoimi świadectwami o wymienionych w niej prawdach.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 27:2. „Nie ma znaczenia, co będziesz jadł ani co będziesz pił, gdy przyjmujesz sakrament”
Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił, dlaczego otrzymaliśmy objawienie zapisane w wersecie: Nauki i Przymierza 27:2 i jakie jest jego znaczenie:
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Niebiański posłaniec poinformował Józefa Smitha, że nie ma znaczenia, czego będziemy używać podczas udzielania Sakramentu i że ma nie kupować od wrogów wina ani mocnych napojów. Powód był oczywisty — Prorok miał wielu wrogów. Jednak było to coś więcej niż jedynie ochrona przed wrogami — było to ostrzeżenie przed złymi i podstępnymi ludźmi, którzy chcieli te rzeczy zbezcześcić (zob. Słowo Mądrości, rozdział 89). Józef Smith został również pouczony, że nie powinien używać wina do Sakramentu, chyba że było świeżo zrobione przez świętych. Mimo że używanie wyłącznie wody podczas udzielania Sakramentu nie było jeszcze wówczas powszechną praktyką w Kościele, to od tej właśnie chwili zaczęto zastępować nią wino, którego używano głównie dlatego, że przypomina krew. Dzisiaj w całym Kościele podczas udzielania Sakramentu używamy wody na pamiątkę krwi Jezusa Chrystusa, która została przelana dla odpuszczenia grzechów za wszystkich, którzy odpokutują i przyjmą Ewangelię” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:132; zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 55).
Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów opisał, w jaki sposób możemy skupić uwagę jedynie na chwale Boga:
Obraz
Starszy Russell M. Nelson
„Wyobraźcie sobie, proszę, potężną lornetkę. Dwa oddzielne układy optyczne połączone w urządzenie, które sprawia, że dwa niezależne od siebie obrazy stapiają się w jedno trójwymiarowe odbicie. Aby zrozumieć to porównanie, załóżmy, że obraz po lewej stronie lornetki symbolizuje waszą perspektywę patrzenia na postawione przed wami zadanie. Natomiast obraz po prawej stronie symbolizuje perspektywę Pana — Jego sposób patrzenia na wasze zadanie, czyli część planu, którą wam powierzył. Teraz połączcie wasz układ z Jego układem. Wyregulujcie swe myśli tak, żeby zaostrzyć obraz. Stanie się wtedy coś cudownego. Wasz obraz i Jego obraz będą jednym i tym samym. Skupicie tym samym swą ‘[uwagę] jedynie na [chwale] Boga’ (NiP 4:5; zob. także Mormon 8:15)” („With God Nothing Shall Be Impossible”, Ensign, maj 1988, str. 34).