மிகுந்த ஆஸ்தி

வேதங்கள் ஒரு பணக்கார இளம் ஆட்சியாளனைப்பற்றி பேசுகின்றன, அவன் இயேசுவிடம் ஓடி வந்து, அவருக்கு முன்பாக முழங்கால் படியிட்டு, நேர்மையுடன், “நித்திய ஜீவனைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ளும்படி நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்று கேட்டான். இந்த மனிதன் நேர்மையாக கைக்கொண்டிருந்த கட்டளைகளின் நீண்ட பட்டியலை மதிப்பாய்வு செய்த பிறகு, அவனது உடமைகள் அனைத்தையும் விற்று, வருமானத்தை ஏழைகளுக்குக் கொடுக்கும்படியும், அவனுடைய சிலுவையை எடுத்துக் கொண்டு அவரைப் பின்பற்றும்படியும் இயேசு அந்த மனிதனிடம் கூறினார். அவனிடம் விலையுயர்ந்த பாதரட்சைகள் இருந்தபோதிலும் இந்த உத்தரவின் தைரியம் இளம் ஆட்சியாளனுக்கு குளிர்ச்சியான கால்களை உணரச் செய்தது, “அவன் மிகுந்த ஆஸ்தியுள்ளவனாய் இருந்தபடியால்” அவன் துக்கத்தோடே போய்விட்டான் என வேதம் சொல்லுகிறது.¹

வெளிப்படையாக, இது செல்வத்தின் பயன்பாடுகள் மற்றும் ஏழைகளின் தேவைகளைப்பற்றிய ஒரு முக்கியமான எச்சரிக்கைக் கதை. ஆனால் இறுதியில் இது முழு இருதயத்தோடு, தெய்வீக பொறுப்புக்கு தயக்கமற்ற பக்தியைப்பற்றிய கதை. செல்வங்கள் இருந்தாலும் அல்லது இல்லாவிட்டாலும், நாம் ஒவ்வொருவரும் இந்த இளைஞனிடம் எதிர்பார்க்கப்பட்ட அவருடைய சுவிசேஷத்திற்கான சமரசமற்ற அர்ப்பணிப்புடன் கிறிஸ்துவண்டை வர வேண்டும். இன்றைய இளைஞர்களின் வட்டார மொழியில், நாம் “அனைவரும் அதில் உள்ளோம்”² என்று அறிவிக்க வேண்டும்.

சி.எஸ். லூயிஸின் குணாதிசயத்தில் மறக்கமுடியாத உரைநடையில், தேவன் நம்மிடம் இப்படிச் சொல்வதை கற்பனை செய்கிறார்: “ உங்கள் நேரம் … [அல்லது] உங்கள் பணம் … [அல்லது] உங்கள் வேலை எனக்கு வேண்டாம் … [என்கிற அளவுக்கு] நீங்கள் எனக்கு வேண்டும். [நீங்கள் கத்தரித்துக்கொண்டிருக்கும் அந்த மரம்.] இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாக ஒரு கிளையை வெட்ட நான் விரும்பவில்லை, முழுவதையும் சாய்க்க … நான் விரும்புகிறேன். [அந்த பல்லை.] [இதை] துளையிடவோ, அல்லது உரையிடவோ, அல்லது இதை [நிரப்பவோ] நான் விரும்பவில்லை. இதை பிடுங்க [நான் விரும்புகிறேன்]. [உண்மையில், உங்கள் முழு இயற்கை சுயத்தை என்னிடம் ஒப்படைக்க நான் விரும்புகிறேன்]. [மேலும்] நான் உங்களுக்கு ஒரு புதிய சுயத்தைக் கொடுப்பேன். உண்மையில், நான் என்னையே உங்களுக்குக் கொடுப்பேன்: என்னுடைய … சித்தம் [உங்களுடைய சித்தமாகும்].”³

இந்த பொது மாநாட்டில் பேசுவோர் அனைவரும் ஒன்று அல்லது வேறு வழியில், கிறிஸ்து பணக்கார இளைஞனிடம் சொன்னதைச் சொல்வார்கள்: “உங்கள் இரட்சகரண்டை வாருங்கள். முற்றிலுமாகவும் முழுஇருதயத்தோடும் வாருங்கள். அது எவ்வளவு பாரமாக இருந்தாலும், உங்கள் சிலுவையை எடுத்துக்கொண்டு அவரைப் பின்பற்றுங்கள்.”⁴ தேவனின் ராஜ்யத்தில், பாதி அளவுகள் இருக்க முடியாது, தொடக்கமும் நிறுத்தமும் இல்லை, பின்வாங்குவதும் இல்லை என்பதை அறிந்து அவர்கள் இதை சொல்வார்கள். மரித்துப்போன பெற்றோரை அடக்கம்பண்ண அல்லது குறைந்தது, மற்ற குடும்ப உறுப்பினர்களிடம் விடைபெறுவதற்கு அனுமதி கேட்பவர்களுக்கு, இயேசுவின் பதில், கண்டிப்பானதாகவும் தெளிவாகவுமிருந்தது. அவர் சொன்னார், “அதை மற்றவர்களிடம் விட்டுவிடு, “கலப்பையின்மேல் தன் கையை வைத்துப் பின்னிட்டுப்பார்க்கிற எவனும் தேவனுடைய ராஜ்யத்துக்குத் தகுதியுள்ளவன் அல்ல.”⁵ நமது இருதயம் ஏங்கிக்கொண்டிருக்கிற காரியங்களுக்கு எதிரான கடினமான காரியங்களைச் செய்யும்படி நாம் கேட்கப்பட்டாலும், கிறிஸ்துவுக்காக நமது உறுதிமொழியளிக்கும் நேர்மை நம் வாழ்வின் உயர்ந்த அர்ப்பணிப்பாக இருக்க வேண்டும். “பணமுமின்றி விலையுமின்றி,”⁶ இது கிடைக்கிறதென ஏசாயா நமக்கு உறுதிமொழி கொடுத்தாலும், “எல்லாவற்றையும் விட விலை குறைவாக இது இல்லை”⁷ என்ற டி.எஸ்.எலியட்டின் வரியைப் பயன்படுத்தி நாம் ஆயத்தமாயிருக்கவேண்டும்.

நிச்சயமாக, நம் அனைவருக்கும் சில பழக்கவழக்கங்கள் அல்லது குறைபாடுகள் அல்லது தனிப்பட்ட வரலாறு இருக்கிறது, அவை இந்த வேலையில் முழுமையான ஆவிக்குரிய மூழ்குதலிலிருந்து நம்மைத் தடுக்கலாம். ஆனால் தேவன் நம் பிதா மற்றும் நாம் கைவிட்ட பாவங்களை மன்னிப்பதிலும் மறப்பதிலும் விதிவிலக்காக சிறந்தவர், ஒருவேளை நாம் அவ்வாறு செய்வதில் அவருக்கு அதிக பயிற்சி அளிப்பதால் இருக்கலாம். எந்த வகையிலும், நம் நடத்தையில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த நாம் உணருகிற எந்த நேரத்திலும் நம் ஒவ்வொருவருக்கும் தெய்வீக உதவி இருக்கிறது. சவுலுக்கு தேவன் “வேறே இருதயத்தைக்” கொடுத்தார்.⁸ அவளுடைய பழையனவையை விலக்கி “ஒரு புதிய இருதயத்தையும் … ஒரு புதிய ஆவியையும் உண்டுபண்ணிக்கொள்ள”⁹ பூர்வகால இஸ்ரவேலர் அனைவரையும் எசேக்கியேல் அழைத்தான். ஆத்துமா விசாலமடைவதற்குக் காரணமாயிருக்கிற ஒரு “பெரும் மாற்றத்திற்கு”¹⁰ ஆல்மா அழைப்பு விடுத்தான், மேலும் “ஒருவன் மறுபடியும் பிறக்காவிட்டால் தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக் காணமாட்டான்”¹¹ என இயேசுவே கற்பித்தார். மாற்றம் மற்றும் மிகவும் உயர்ந்த மட்டத்தில் வாழ்வதற்கான சாத்தியம் எப்போதும் இதைத் தேடுபவர்களுக்குக் கிடைக்கும் தேவனின் வரங்களில் ஒன்றாகும் என்பது தெளிவு.

நண்பர்களே, நமது தற்போதைய தருணத்தில், சுற்றிவர போதுமான விரோதத்தையும்விட, எல்லா விதமான பிளவுகள் மற்றும் உட்பிரிவுகள், தொகுப்புகள் மற்றும் துணைக்குழுக்கள், டிஜிட்டல் பழங்குடியினர் மற்றும் அரசியல் அடையாளங்கள் ஆகியவற்றைக் காண்கிறோம். “உயர்ந்ததும் பரிசுத்தமுமான”¹² வாழ்க்கை, நாம் தேடக்கூடிய ஒன்றாக இருக்குமா? என்ற தலைவர் ரசல் எம். நெல்சனின் சொற்றொடரைப் பயன்படுத்த நம்மையே நாம் கேட்கவேண்டும். அப்படிச் செய்யும் போது, மார்மன் புஸ்தகத்தின் அந்த அதிர்ச்சியூட்டும் காலத்தை நினைவுகூருவது நமக்கு நலமாகும், அதில் அந்த மக்கள் அந்த கேள்வியை மிகவும் உறுதியுடன் கேட்டு பதிலளித்தார்கள்:

“அந்தப்படியே, ஜனங்களுடைய இருதயங்களில் வாசமாயிருந்த… தேவ அன்பினிமித்தம், தேசம் எல்லாவற்றிலுமிருந்த சகல ஜனங்களுக்குள்ளும் எந்த பிணக்கும் இல்லாமல் இருந்தது.

“அங்கு பொறாமைகளோ, பிணக்குகளோ, வேசித்தனங்களோ, … இருக்கவில்லை. தேவ கரத்தால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட ஜனங்கள் எல்லாருக்குள்ளும், இவர்களைக் காட்டிலும் மிகுந்த மகிழ்ச்சியான ஜனம் நிச்சயமாய் இருந்திருக்க முடியாது.

“அங்கே திருடர்களோ, கொலைகாரர்களோ, லாமானியரோ, அல்லது எந்தப் பிரிவும் இல்லை, அவர்கள் கிறிஸ்துவினுடைய பிள்ளைகளாய் ஒன்றாயிருந்தார்கள். தேவ ராஜ்யத்துக்கு சுதந்தரவாளிகளாக இருந்தார்கள்.

“அவர்கள் எவ்வளவு பாக்கியவான்கள்!”¹³

திருப்தியான, மகிழ்ச்சியான வாழ்வில் இந்த திருப்புமுனையின் திறவுகோல் எது? இங்கே உரையில் இது ஒரே வாக்கியத்தில் பொறிக்கப்பட்டிருக்கிறது: “தேவ அன்பு … ஜனங்களுடைய இருதயங்களில் வாசமாயிருந்தது.”¹⁴ தேவனின் அன்பு நம் வாழ்விற்காகவும், ஒருவருக்கொருவரான நம் உறவுக்காகவும், இறுதியில் அனைத்து மனுக்குலத்துடனும் நம் உணர்வுகளுக்காகவும், தொனியை அமைக்கும்பொழுது, பின்னர் பழைய வேறுபாடுகள், வரையறுக்கும் அடையாளங்கள் மற்றும் செயற்கை பிரிவுகள் கடந்து செல்லத் தொடங்குகின்றன, சமாதானம் அதிகரிக்கிறது. அது துல்லியமாக நமது மார்மன் புஸ்தக எடுத்துக்காட்டில் நடந்தது. இனி லாமானியர்கள், அல்லது யாக்கோபியர்கள், அல்லது யோசேப்பியர்கள், அல்லது சோரோமியர்கள் என்று இல்லை. அங்கே “-யர்கள்” என்று இல்லவே இல்லை. மக்கள் ஒரு ஆழ்நிலை அடையாளத்தை எடுத்துக்கொண்டனர். அவர்கள் அனைவரும் “கிறிஸ்துவின் பிள்ளைகள் என அறியப்பட்டவர்களாயிருப்பர்” என இது சொல்லுகிறது.¹⁵

உண்மையில், எந்த ஒதுக்கீடும் அல்லது சமரசமும் இல்லாமல் நமது முழுஇருதயத்தோடும், வலிமையோடும், மனதோடும் பெலத்தோடும் தேவன்மீது அன்பாயிருக்கவும், மனுக்குல குடும்பத்திற்குக் கொடுக்கப்பட்ட முதல் பிரதான கட்டளையைப்பற்றி நாம் இங்கே பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம்.¹⁶ இந்த தேவனின் அன்பு பிரபஞ்சத்தின் முதல் பெரிய கட்டளை. ஆனால் பிரபஞ்சத்தின் முதல் பெரிய உண்மை என்னவென்றால், தயக்கமும் சமரசமுமில்லாமல், அவருடைய முழு இருதயத்தோடும், வலிமையோடும், மனதோடும், ஆற்றலோடும், சரியாக அதே வழியில் தேவன் நம்மை நேசிக்கிறார். அவருடைய இருதயத்திலிருந்து வரும் மகத்துவமான சக்திகள் மற்றும் நமது சக்திகள் தடையின்றி சந்திக்கும் போது, ஆவிக்குரிய, தார்மீக வல்லமையின் உண்மையான வெடிப்பு ஏற்படுகிறது பின்னர், டெயில்ஹார்ட் டி சார்டின் எழுதியதைப்போல, “உலகத்தின் வரலாற்றில் இரண்டாவது முறையாக மனிதன் நெருப்பைக் கண்டுபிடித்திருப்பான்.”¹⁷

அப்போதுதான், உண்மையில் அப்போதுதான், இரண்டாவது பெரிய கட்டளையை நாம் மேம்போக்கான அல்லது அற்பமான வழிகளில் அல்லாது திறம்பட வைத்திருக்க முடியும். நாம் தேவனிடம் முழுமையாக விசுவாசமாக இருக்க முயற்சி செய்ய அவரை போதுமான அளவிற்கு நேசித்தால், திறமையையும், திறனையும், விருப்பத்தையும், அவர் நமக்குத் தந்து நமது அண்டை வீட்டாரையும் நம்மையும் நேசிக்கும் வழியையும் தருவார். “தேவ கரத்தால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட ஜனங்கள் எல்லோருக்குள்ளும் இவர்களை காட்டிலும் மிகுந்த மகிழ்ச்சியான ஜனம் நிச்சயமாக இருந்திருக்க முடியாது” என ஒருவேளை, பின்னர் மீண்டும் ஒருமுறை நம்மால் சொல்ல முடியும். ¹⁸

சகோதர, சகோதரிகளே, அந்த பணக்கார இளைஞன் தோல்வியடைந்த இடத்தில் நாம் வெற்றிபெற வேண்டும், இருப்பினும் அது எவ்வளவு கடினமானதாயிருந்தாலும், பிரச்சினையைப் பொருட்படுத்தாமல் மற்றும் செலவைப் பொருட்படுத்தாமல் நாம் கிறிஸ்துவின் சிலுவையை எடுத்துக்கொள்வோம் என்று ஜெபிக்கிறேன். நாம் அவரைப் பின்பற்றுவோம் என்று உறுதியளிக்கும் போது, பாதை, ஒரு வழியில் அல்லது இன்னொரு வழியில், முட்களின் கிரீடம் மற்றும் ஒரு ரோமானிய குறுக்கு வழியைக் கடந்து செல்லும் என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன். நமது இளம் ஆட்சியாளன் எவ்வளவு பணக்காரனாக இருந்தாலும், அந்த சின்னங்களுடன் ஒரு சந்திப்பிலிருந்து வெளியேறும் வழியை வாங்கும் அளவுக்கு அவன் பணக்காரன் அல்ல, நம்மாலும் முடியாது. நித்திய ஜீவனின் வரமான, எல்லா தொழில்களிலும் மிகப்பெரிதானதைப் பெறுவதின் ஆசீர்வாதத்துக்காக, நம் தொழிலின் பிரதான ஆசாரியர், நமது நாள் நட்சத்திரம், வழக்கறிஞர் மற்றும் அரசரைப் பின்பற்றுவதில் பாதையில் தங்கியிருக்க நாம் கேட்கப்படுவது சிறிதே போதுமானதாயிருக்கிறது. நாம் ஒவ்வொருவரும் “[நம்] முழு ஆத்துமாக்களையும் அவருக்கு காணிக்கையாக வழங்குவதை” பழங்கால தெளிவற்ற அமலேக்கியுடன் நான் சாட்சியளிக்கிறேன்.¹⁹ அத்தகைய தீர்மானிக்கப்பட்ட, உறுதியான அர்ப்பணிப்பை நாம் பாடுகிறோம்:

இயேசு கிறிஸ்துவின் பரிசுத்த நாமத்தில், ஆமென்.