மன ஆரோக்கியத்தைப்பற்றி பேசுதல்

எங்கள் குடும்பம் மகிழ்ச்சியான உடன்படிக்கை பாதையில் நடக்கும்போது ஏராளமான ஆசீர்வாதங்களை அனுபவித்திருந்தாலும், நாங்கள் மிக உயர்ந்த மலைகளையும் எதிர்கொண்டோம். மனநோய் தொடர்பான தனிப்பட்ட அனுபவங்கள் சிலவற்றைப் பகிர்ந்து கொள்ள நான் விரும்புகிறேன். மருத்துவ மன அழுத்தம், கடுமையான கவலை, இருமுனை சீர்குலைவு, ADHD- மற்றும் சில சமயங்களில் இவை அனைத்தின் கலவையும் அடங்கும். இந்த மென்மையான அனுபவங்களை சம்பந்தப்பட்டவர்களின் ஒப்புதலுடன் பகிர்கிறேன்.

எனது ஊழியத்தின் போது, நான் ஒத்த அனுபவங்களையுடைய நூற்றுக்கணக்கான தனிநபர்களையும் குடும்பங்களையும் சந்தித்திருக்கிறேன். வேதங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள தேசம் முழுவதிலும் வந்த “பாழான நோயில்” மனநோயும் அடங்கியிருக்குமா என்று சில நேரங்களில் நான் ஆச்சரியப்படுகிறேன்.¹ இது உலகளாவியது, ஒவ்வொரு கண்டத்தையும் கலாச்சாரத்தையும் உள்ளடக்கியது, மற்றும் இளைஞர்கள், முதியவர்கள், பணக்காரர்கள் மற்றும் ஏழைகள் அனைவரையும் பாதிக்கிறது. சபையார் விலக்கப்படவில்லை.

அதே சமயத்தில், இயேசு கிறிஸ்துவைப் போல ஆகி, அவரில் பூரணப்பட முயற்சி செய்ய நமது கோட்பாடு நமக்குக் கற்பிக்கிறது. நமது பிள்ளைகள் பாடுகிறார்கள், “நான் இயேசு போல் ஆக முயல்கிறேன்.”² நம் பரலோக பிதாவும் இயேசு கிறிஸ்துவும் பரிபூரணர்களாக இருத்தல் போல நாமும் பரிபூரணர்களாக இருக்க விரும்புகிறோம்.³ ஏனெனில் மனநோய் நமது பரிபூரணம்பற்றிய பார்வையில் குறிக்கிடும் என்பதால், அது பெரும்பாலும் தடையாகவே உள்ளது. இதன் விளைவாக, அதிக அறியாமை, அதிக அமைதியான துன்பம் மற்றும் அதிக விரக்தி உள்ளது. பலர், தாங்கள் உணர்ந்த தரங்களை பூர்த்தி செய்யாததால், திகைத்துப்போய், தங்களுக்கு சபையில் இடமில்லை என்று தவறாக நம்புகிறார்கள்.

இத்தகைய ஏமாற்றத்தை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கு, “இரட்சகர் தனது பிதாவின் ஒவ்வொரு பிள்ளைகளையும் நேசிக்கிறார் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும் என்பது முக்கியம். பரந்த அளவிலான மனநல சவால்களுடன் வாழ்வதால் பலர் அனுபவிக்கும் வலி மற்றும் போராட்டத்தை அவர் முழுமையாக புரிந்துகொள்கிறார். அவர் எல்லா வகையான ‘வலிகளையும் துன்பங்களையும் சோதனைகளையும் அனுபவித்தார்; … அவருடைய மக்களின் வலிகளையும் நோய்களையும் தம் மேல் [எடுத்துக்கொண்டு]’ (ஆல்மா 7:11; முக்கியத்துவம் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது; எபிரெயர் 4:15–16; 2 நேபி 9:21 ஐயும் பார்க்கவும்). அவர் எல்லா துன்பங்களையும் புரிந்துகொள்வதால், ‘உடைந்த இருதயங்களை எப்படி குணப்படுத்துவது’ என்பது அவருக்குத் தெரியும். (லூக்கா 4:18; ஏசாயா 49:13–16 ஐயும் பார்க்கவும்).”⁴ சவால்கள் பெரும்பாலும் கூடுதல் கருவிகள் மற்றும் ஆதரவின் தேவையைக் குறிக்கின்றன மற்றும் அவை நடத்தை குறைபாடு அல்ல.

என் குடும்பம் சோதனைகளை கடந்துவிட்டதால் நான் கவனித்த பலவற்றைப் பகிர்ந்து கொள்ள என்னை அனுமதிக்கவும்.

முதலில், பலர் நம்முடன் துக்கப்படுவார்கள்; அவர்கள் நம்மை நியாயந்தீர்க்க மாட்டார்கள். கடுமையான பீதிநிறைந்த தாக்குதல்கள், கவலை மற்றும் மனச்சோர்வு காரணமாக, எங்கள் மகன் நான்கு வாரங்களில் தன் ஊழியத்திலிருந்து வீடு திரும்பினான். அவனது பெற்றோராக, ஏமாற்றத்தையும் சோகத்தையும் சமாளிக்க எங்களுக்கு கடினமாக இருந்தது, ஏனென்றால் அவனுடைய வெற்றிக்காக நாங்கள் மிகவும் ஜெபம் செய்தோம். எல்லா பெற்றோர்களையும் போலவே, நமது பிள்ளைகளும் செழித்து மகிழ்ச்சியாக இருக்க விரும்புகிறோம். ஒரு ஊழியம் எங்கள் மகனுக்கு ஒரு முக்கியமான மைல்கல்லாக இருக்கவிருந்தது. மற்றவர்கள் என்ன நினைப்பார்கள் என்று நாங்கள் ஆச்சரியப்பட்டோம்.

எங்களுக்குத் தெரியாமல், எங்கள் மகனின் வருகை அவனுக்கு அளவற்ற பேரழிவை ஏற்படுத்தியது. அவன் கர்த்தரை நேசித்தான் மற்றும் சேவை செய்ய விரும்பினான், ஆனால் அவன் புரிந்து கொள்ள போராடிய காரணங்களால் அவனால் முடியவில்லை. அவன் விரைவில் முழு நம்பிக்கையின்மை மற்றும் ஆழ்ந்த குற்ற உணர்ச்சியுடன் போராடுவதை தானே கண்டான். அவன் இனிமேலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதாக உணரவில்லை ஆனால் ஆவிக்குரிய உணர்வில்லாமல் இருந்தான். மரணத்தின் தொடர்ச்சியான எண்ணங்களால் அவன் பீடிக்கப்பட்டான்.

இந்த பகுத்தறிவற்ற நிலையில், எங்களது மகன் தனது உயிரை மாய்த்துக் கொள்வதே எஞ்சியிருக்கும் ஒரே செயல் என்று நம்பினான். அவனைக் காப்பாற்ற பரிசுத்த ஆவியும், திரையின் இருபுறமும் தூதர்களின் சேனையும் தேவைப்பட்டது.

அவன் தனது உயிருக்கு போராடிக்கொண்டிருந்தபோது, இந்த கடினமான நேரத்தில், எங்கள் குடும்பம், தொகுதி தலைவர்கள், உறுப்பினர்கள் மற்றும் நண்பர்கள் எங்களுக்கு ஆதரவளிப்பதற்கும் ஊழியம் செய்வதற்கும் அளவுக்கு மேல் முயன்றனர்.

அப்படிப்பட்ட அன்பின் பொழிவை நான் ஒருபோதும் உணர்ந்ததில்லை. ஆறுதல் தேவைப்படுபவர்களை ஆறுதல்படுத்துவதன் அர்த்தம் என்ன என்பதை நான் இன்னும் வல்லமையாகவும் தனிப்பட்ட முறையிலும் உணர்ந்ததில்லை. அந்த பொழிவுக்கு எங்கள் குடும்பம் எப்போதும் நன்றியுடன் இருக்கும்.

இந்த நிகழ்வுகளுடன் வந்த எண்ணற்ற அற்புதங்களை என்னால் விவரிக்க முடியாது. நன்றிசொல்லும் விதமாக, எங்கள் மகன் உயிர் பிழைத்தான், ஆனால் அவன் நேசிக்கப்படுகிறான், மதிக்கப்படுகிறான், தேவைப்படுகிறான் என்பதை ஏற்றுக்கொள்ளவும் குணமடையவும் அவனுக்கு நீண்ட காலமானது மற்றும் மருத்துவம், சிகிச்சை மற்றும் ஆவிக்குரிய கவனிப்பு தேவைப்பட்டது.

இதுபோன்ற சம்பவங்கள் அனைத்தும் எங்களைப் போல் முடிவதில்லை என்பதை நான் அறிவேன். அன்புக்குரியவர்களை மிக விரைவில் இழந்து இப்போது துக்க உணர்வுகளும் விடை தெரியாத கேள்விகளும் உள்ளவர்களுடன் நான் துக்கப்படுகிறேன்.

நான் அடுத்து கவனித்தது என்னவென்றால், பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளின் போராட்டங்களை அடையாளம் காண்பது கடினமாக இருக்கலாம், ஆனால் நாம் நமக்கு நாமே பயிற்றுவிக்க வேண்டும். சாதாரண வளர்ச்சியுடன் தொடர்புடைய சிரமங்களுக்கும் நோயின் அறிகுறிகளுக்கும் இடையிலுள்ள வித்தியாசத்தை நாம் எப்படி அறிந்து கொள்ள முடியும்? பெற்றோர்களாக, நம் பிள்ளைகளுக்கு வாழ்க்கையின் சவால்களைத் தீர்க்க உதவும் புனிதமான பொறுப்பு உள்ளது; இருப்பினும், நம்மில் சிலர் மனநல நிபுணர்கள். ஆயினும்கூட, நமது பிள்ளைகள் சரியான எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்ய முயற்சிப்பதால் அவர்களின் நேர்மையான முயற்சிகளில் திருப்தியடைய கற்றுக்கொள்ள உதவுவதன் மூலம் அவர்களை கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும். ஆவிக்குரிய வளர்ச்சி ஒரு தொடர்ச்சியான செயல்முறை என்பதை நாம் ஒவ்வொருவரும் நம் தனிப்பட்ட குறைபாடுகளிலிருந்து அறிவோம்.

நாம் இப்போது புரிந்துகொள்கிறோம் “எல்லா உணர்ச்சி மற்றும் மன ஆரோக்கியத்திற்கு ஒரு எளிய சிகிச்சை இல்லை. வீழ்ந்த உடலுடன் வீழ்ந்த உலகில் நாம் வாழ்வதால் நாம் மன அழுத்தத்தையும் கொந்தளிப்பையும் அனுபவிப்போம். கூடுதலாக, பல பங்களிக்கும் காரணிகள் மனநோயைக் கண்டறிய வழிவகுக்கும். நமது மன மற்றும் உணர்ச்சிபூர்வ நல்வாழ்வைப் பொருட்படுத்தாமல், நமது குறைபாடுகளைப்பற்றி கவலைப்படுவதை விட வளர்ச்சியில் கவனம் செலுத்துவது ஆரோக்கியமானது.”⁵

என் மனைவிக்கும் எனக்கும், எப்பொழுதும் எங்களுக்கு உதவிய ஒன்று, முடிந்தவரை கர்த்தரிடம் நெருக்கமாக இருப்பதுதான். பின்னோக்கிப் பார்த்தால், பெரும் நிச்சயமற்ற காலங்களில் கர்த்தர் எவ்வாறு பொறுமையாக நமக்குப் போதித்தார் என்பதை இப்போது நாம் பார்க்கிறோம். இருள் நிறைந்த நேரங்களில் அவரது ஒளி நம்மை படிப்படியாக வழிநடத்தியிருக்கிறது. நித்திய திட்டத்தில் எந்த உலகப் பணி அல்லது சாதனையை விட ஒரு தனிப்பட்ட ஆத்துமாவின் தகுதி மிக முக்கியம் என பார்க்க கர்த்தர் நமக்கு உதவினார்.

மீண்டும், மனநோயைப்பற்றி நமக்கு நாமே பயிற்றுவிப்பது நமக்கும் போராடும் மற்றவர்களுக்கும் உதவ நம்மை தயார்படுத்துகிறது. ஒருவருக்கொருவர் வெளிப்படையான மற்றும் நேர்மையான கலந்துரையாடல் இந்த முக்கியமான தலைப்புக்கு தகுதியான கவனத்தைப் பெற உதவும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, தகவல் உணர்த்துதல் மற்றும் வெளிப்பாட்டிற்கு முன்னதாக வருகிறது. இந்த கண்ணுக்குத் தெரியாத சவால்கள் யாவும் பெரும்பாலும் யாரையும் பாதிக்கலாம், நாம் அவற்றை எதிர்கொள்ளும்போது, அவை கடக்க முடியாதவையாகத் தோன்றுகின்றன.

நாம் நிச்சயமாக தனியாக இல்லை என்பது நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய முதல் காரியங்களில் ஒன்று. சுவிசேஷக நூலக செயலியில் வாழ்க்கை உதவி பிரிவில் மன ஆரோக்கியம் என்ற தலைப்பைப் படிக்க நான் உங்களை அழைக்கிறேன். அதிக புரிதலுக்கும், அதிக ஒப்புதலுக்கும், அதிக இரக்கம், அதிக அன்புக்கும் கற்றுக்கொள்ளுதல் வழிநடத்தும். ஆரோக்கியமான எதிர்பார்ப்புகள் மற்றும் ஆரோக்கியமான தொடர்புகளை வளர்த்து சமாளிக்க நமக்கு உதவும்போது அது சோகத்தை குறைக்கலாம்.

எனது இறுதி அவதானிப்பு: நாம் ஒருவருக்கொருவர் தொடர்ந்து கவனிக்க வேண்டும். குறிப்பாக நமது எதிர்பார்ப்புகள் உடனடியாக நிறைவேறாதபோது நாம் ஒருவரை ஒருவர் நேசிக்க வேண்டும், குறைவாக தீர்ப்பளிக்க வேண்டும்… நம் பிள்ளைகள் மற்றும் இளைஞர்கள் தனிப்பட்ட முறையில் தங்கள் அன்பை அவர்களே உணர போராடும்போது கூட, தங்கள் வாழ்வில் இயேசு கிறிஸ்துவின் அன்பை உணர உதவ வேண்டும். . பன்னிரு அப்போஸ்தலர்களின் குழும உறுப்பினராக பணியாற்றிய மூப்பர் ஆர்சன் எப். விட்னி, போராடும் சந்ததியினருக்கு எப்படி உதவுவது என்று பெற்றோருக்கு ஆலோசனை வழங்கினார்: “உங்கள் … பிள்ளைகளுக்காக ஜெபியுங்கள், உங்கள் விசுவாசத்தினால் அவர்களைத் தாங்குங்கள்.”⁶

அவர்களை விசுவாசத்துடன் தாங்குவது என்றால் என்ன என்று நான் அடிக்கடி யோசித்தேன். அன்பு, சாந்தம், இரக்கம் மற்றும் மரியாதை ஆகியவற்றின் எளிய செயல்கள் இதில் அடங்கும் என்று நான் நம்புகிறேன். இது அவர்களின் சொந்த வேகத்தில் வளர அனுமதிப்பது மற்றும் நமது இரட்சகரின் அன்பை உணர உதவுவதற்கு சாட்சியம் அளிப்பது. நாம் அவர்களைப்பற்றி அதிகமாயும், நம்மைப் பற்றி அல்லது மற்றவர்களைப் பற்றி குறைவாகவும் சிந்திக்க வேண்டும் என்பது அவசியமாகிறது. பொதுவாக குறைவாக பேசுவது மற்றும் அதிகமாக, மிக அதிகமாக கேட்பது என்று அர்த்தம். நாம் அவர்களை நேசிக்க வேண்டும், அவர்களுக்கு அதிகாரம் அளிக்க வேண்டும், மேலும் அவர்கள் வெற்றிபெறுவதற்கும் தேவனுக்கு விசுவாசமாக இருப்பதற்கும் அவர்களின் முயற்சிகளில் அடிக்கடி அவர்களைப் பாராட்ட வேண்டும். இறுதியாக, நாம் தேவனுக்கு நெருக்கமாக இருப்பதைப் போலவே, அவர்களுடன் நெருக்கமாக இருக்க நம்மால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்ய வேண்டும்.

தனிப்பட்ட முறையில் மனநோயால் பாதிக்கப்பட்ட அனைவருக்கும், இந்த நேரத்தில் தேவனின் அன்பை நீங்கள் உணர முடியாவிட்டாலும், உங்கள் உடன்படிக்கைகளைப் பற்றிப்பிடித்துக் கொள்ளுங்கள். உங்கள் வல்லமைக்கு உகந்ததைச் செய்து, பின்பு, “தேவனின் இரட்சிப்பைக் காணவும், அவருடைய கரம் வெளிப்படவும் … உறுதியுடன் நிற்போமாக.”⁷

இயேசு கிறிஸ்து நம் இரட்சகர் என்று நான் சாட்சியளிக்கிறேன். அவர் நம்மை அறிகிறார். அவர் நம்மை நேசிக்கிறார், அவர் நமக்காக காத்திருப்பார். எங்கள் குடும்பத்தின் சோதனைகளின் போது, அவர் எவ்வளவு நெருக்கமானவர் என்பதை நான் அறிந்துகொண்டேன். அவருடைய வாக்குறுதிகள் உண்மையானவை:

நமது அடித்தளம் எவ்வளவு உறுதியானது என்பதை அறிந்து, நாம் மகிழ்ச்சியுடன் அறிவிப்போமாக:

இயேசு கிறிஸ்துவின், நாமத்தினாலே, ஆமென்.