நம்முடைய பூலோகத்துக்குரிய உக்கிராணத்துவம்

எங்கள் சொந்த நாடான பிரான்சுக்குச் சென்றிருந்தபோது, நானும் என் மனைவியும் சமீபத்தில் எங்கள் பேரக்குழந்தைகள் சிலரை அழைத்துச் சென்று கிவர்னி என்ற சிறிய நகரத்தில் அமைந்துள்ள ஒரு அற்புதமான தோட்டத்தை ஆராய்வதில் மகிழ்ச்சி அடைந்தோம். அழகான பூச்செடிகள், நேர்த்தியான நீர் அல்லிகள் மற்றும் குளங்களில் விளையாடும் ஒளியை ரசிக்க அதன் பாதைகளில் நாங்கள் அலைந்து திரிந்தோம்.

படம்

கிவர்னி தோட்டம்

இந்த அற்புதமான இடம் ஒரு மனிதனின் படைப்பு ஆர்வத்தின் விளைவாகும்: சிறந்த ஓவியர் கிளாட் மோனெட், 40 ஆண்டுகளாக தனது தோட்டத்தை மென்மையாக வடிவமைத்து அதை தனது ஓவியப் பணியிடமாக மாற்றினார். மோனெட் இயற்கையின் அற்புதங்களில் தன்னை மூழ்கடித்துக் கொண்டவர், பின்னர், அவரது தூரிகை மூலம், அவர் உணர்ந்த உணர்வுகளை வண்ணம் மற்றும் ஒளியின் தாக்கங்களுடன் வெளிப்படுத்தினார். பல ஆண்டுகளாக, அவர் தனது தோட்டத்தால் நேரடியாக உணர்த்தப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான ஓவியங்களின் அசாதாரண தொகுப்பை உருவாக்கினார்.

படம்

மோனெட்டின் தோட்ட ஓவியம்

Water Lilies and Japanese Bridge, 1899, by Claude Monet

சகோதர சகோதரிகளே, நம்மைச் சுற்றியுள்ள இயற்கையின் அழகுகளுடன் நாம் தொடர்புகொள்வது வாழ்க்கையில் மிகவும் உணர்த்துகிற மற்றும் மகிழ்ச்சியான அனுபவங்களை உருவாக்க முடியும். மலைகள், ஓடைகள், தாவரங்கள் மற்றும் விலங்குகளுடன் கூடிய இந்த அற்புதமான பூமியைப் படைத்த நமது பரலோக பிதாவுக்கும் அவருடைய குமாரனாகிய இயேசு கிறிஸ்துவுக்கும், நமது முதல் பெற்றோர்களான ஆதாம் மற்றும் ஏவாளுக்கும் நாம் உணரும் உணர்ச்சிகள், ஆழ்ந்த நன்றி உணர்வைத் தூண்டுகின்றன.¹

சிருஷ்டிப்பின் வேலை ஒரு முடிவல்ல. இது அவரது பிள்ளைகளுக்கான தேவனின் திட்டத்தின் ஒருங்கிணைந்த ஒரு பகுதியாகும். ஆண்களும் பெண்களும் ஒரு நாள் தங்கள் சிருஷ்டிகரின் முன்னிலைக்குத் திரும்பி நித்திய ஜீவனை சுதந்தரிக்கும்படியாக சோதிக்கப்படக்கூடிய அமைப்பை வழங்குவதும், அவர்களின் சுயாதீனத்தைப் பயிற்சி செய்வதும், மகிழ்ச்சியைக் கண்டறிவதும், கற்று முன்னேறுவதும் இதன் நோக்கமாகும் .

இந்த அற்புதமான சிருஷ்டிப்புகள் முழுவதுமாக நம் நலனுக்காக ஆயத்தப்படுத்தப்பட்டவை மற்றும் சிருஷ்டிகர் தனது பிள்ளைகளின் மீது வைத்திருக்கும் அன்பின் ஜீவனுள்ள சான்றாகும். கர்த்தர், “ஆம், பூமியில் வருகிற சகல காரியங்களும், அதனதன் காலத்தில் மனுஷனின் பலனுக்காகவும் பயனுக்காகவும், கண்ணுக்கு பிரியமாயிருக்கவும், இருதயம் மகிழவும் உண்டாக்கப்பட்டது”² என்று அறிவித்தார்.

இருப்பினும், சிருஷ்டிப்பின் தெய்வீக வரம் கடமைகள் மற்றும் பொறுப்புகள் இல்லாமல் வராது. இந்த கடமைகள் உக்கிராணத்துவத்தின் கருத்து மூலம் சிறப்பாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. சுவிசேஷ வார்த்தைகளில், உக்கிராணத்துவம் என்ற வார்த்தை, தேவனுக்குச் சொந்தமான ஒன்றைக் கவனித்துக்கொள்வதற்கான ஒரு பரிசுத்தமான ஆவிக்குரிய அல்லது தற்காலிகப் பொறுப்பைக் குறிக்கிறது, அதற்கு நாம் பொறுப்பேற்க வேண்டும்.³

பரிசுத்த வேதங்களில் கற்பிக்கப்பட்டுள்ளபடி, நமது பூமிக்குரிய உக்கிராணத்துவம் பின்வரும் கொள்கைகளை உள்ளடக்கியது:

முதல் கொள்கை: முழு பூமியும், அதில் உள்ள அனைத்து உயிர்களும் தேவனுக்குச் சொந்தமானவை.

சிருஷ்டிகர் பூமியின் வளங்களையும் அனைத்து வகையான உயிரினங்களையும் நம் பாதுகாப்பில் ஒப்படைத்துள்ளார், ஆனால் அவர் முழு உரிமையையும் வைத்துக் கொள்கிறார். அவர் சொன்னார், “கர்த்தராகிய நான் வானங்களை விரித்து, பூமியைக் கட்டினேன், என் கைவேலை; அதிலுள்ள அனைத்தும் என்னுடையவை.”⁴ நமது குடும்பங்கள், நமது சரீரங்கள் மற்றும் நமது உயிர்கள் உட்பட பூமியில் உள்ள அனைத்தும் தேவனுக்கு சொந்தமானது.⁵

இரண்டாவது கொள்கை: தேவனின் சிருஷ்டிப்புகளின் உக்கிராணக்காரர்களாக, அவற்றை மதிக்கவும் பராமரிக்கவும் நாம் கடமைப்பட்டுள்ளோம்.

தேவனுடைய பிள்ளைகளாகிய நாம், அவருடைய தெய்வீக சிருஷ்டிப்புகளின் உக்கிராணக்காரர்களாகவும், பராமரிப்பாளர்களாகவும், பாதுகாவலர்களாகவும் இருக்கும் பொறுப்பைப் பெற்றுள்ளோம். “என்னுடைய சிருஷ்டிகளுக்கு நான் உண்டுபண்ணி ஆயத்தம் செய்த பூமிக்குரிய ஆசீர்வாதங்களின்மீது ஒரு உக்கிராணக்காரனாக, கர்த்தராகிய நான் ஒவ்வொரு மனுஷனையும் பொறுப்புள்ளவனாக ஆக்கியிருக்கிறேன்” என்று கர்த்தர் கூறினார்.”⁶

நம்முடைய சொந்த விருப்பத்தின்படி பூமிக்குரிய வளங்களைப் பயன்படுத்த நமது பரலோக பிதா அனுமதிக்கிறார். இருப்பினும், இந்த உலகத்தின் செல்வங்களை ஞானமோ கட்டுப்பாடுகளோ இல்லாமல் பயன்படுத்தவோ அல்லது உண்ணவோ உரிமமாக நமது சுயாதீனம் விளங்கக் கூடாது. கர்த்தர் இந்த அறிவுரையைக் கொடுத்தார்: “இந்த சகல காரியங்களும் மனுஷனுக்கு அவர் கொடுத்ததால் இது தேவனை பிரியப்படுத்துகிறது; ஏனெனில் இந்த காரணத்துக்காக நிதானத்துடன், அதிகப்படியாக அல்ல, கொள்ளையினாலும் அல்லாமல், பயன்படுவதற்காக அவைகள் உண்டாக்கப்பட்டன.”⁷

தலைவர் ரசல் எம். நெல்சன் ஒருமுறை குறிப்பிட்டார், “தெய்வீக சிருஷ்டிப்பின் பயனாளிகளாக, நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்? நாம் பூமியைப் பராமரிக்க வேண்டும், அதன் மீது புத்திசாலித்தனமான உக்கிராணக்காரர்களாக இருக்க வேண்டும், எதிர்கால சந்ததியினருக்காக அதைப் பாதுகாக்க வேண்டும்.” ⁸

வெறுமனே அறிவியல் அல்லது அரசியல் தேவை என்பதற்கு அப்பால், பூமியையும் நமது இயற்கை சூழலையும் பராமரிப்பது என்பது தேவனால் நம்மிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட ஒரு பரிசுத்தமான பொறுப்பாகும், இது ஆழ்ந்த கடமை மற்றும் பணிவு உணர்வுடன் நம்மை நிரப்ப வேண்டும். இது நமது சீஷத்துவத்தின் ஒரு இணைப்பு அங்கமாகும். பரலோக பிதா மற்றும் இயேசு கிறிஸ்துவின் சிருஷ்டிப்புகளை மதிக்காமல், நேசிக்காமல் அவர்களை எப்படி மதிக்கவும் நேசிக்கவும் முடியும்?

நல்ல உக்கிராணக்காரர்களாக இருப்பதற்கு நாம் கூட்டாகவும் தனித்தனியாகவும் செய்யக்கூடிய பல காரியங்கள் உள்ளன. நமது தனிப்பட்ட சூழ்நிலைகளைக் கருத்தில் கொண்டு, நாம் ஒவ்வொருவரும் பூமியின் ஏராளமான வளங்களை மிகவும் பயபக்தியுடனும் விவேகத்துடனும் பயன்படுத்த முடியும். பூமியைப் பராமரிப்பதற்கான சமூக முயற்சிகளை நாம் ஆதரிக்க முடியும். தேவனின் சிருஷ்டிப்புகளை மதிக்கும் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை முறைகள் மற்றும் நடத்தைகளை நாம் பின்பற்றலாம் மற்றும் நமது சொந்த வாழ்விடங்களை நேர்த்தியாகவும், அழகாகவும், மேலும் உணர்வுபூர்வமானதாகவும் மாற்றலாம்.⁹

தேவனின் சிருஷ்டிப்புகள் மீதான நமது உக்கிராணத்துவம், அதன் உச்சத்தில், நாம் பூமியைப் பகிர்ந்து கொள்ளும் அனைத்து மனிதர்களையும் நேசிக்கவும், மதிக்கவும், அக்கறை கொள்ளவும் ஒரு பரிசுத்தமான கடமையை உள்ளடக்கியது. அவர்கள் தேவனின் குமாரர்கள் மற்றும் குமாரத்திகள், நம் சகோதரிகள் மற்றும் நம் சகோதரர்கள், அவர்களின் நித்திய மகிழ்ச்சியே சிருஷ்டிப்பு பணியின் நோக்கமாகும்.

ஆசிரியர் அன்டோயின் டி செயின்ட் எக்ஸூபெரி பின்வருவனவற்றை விவரித்தார்: ஒரு நாள், ரயிலில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்த போது, அகதிகள் குழுவிற்கு மத்தியில் தான் அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டார். ஒரு சிறு பிள்ளையின் முகத்தில் அவர் கண்ட நம்பிக்கையின்மையால் ஆழ்ந்து நெகிழ்ந்த அவர், “ஒரு தோட்டத்தில் பிறழ்வால் ஒரு புதிய ரோஜா பூக்கும்போது, தோட்டக்காரர்கள் அனைவரும் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள். அவர்கள் ரோஜாவை தனிமைப்படுத்துகிறார்கள், வளர்க்கிறார்கள், போஷிக்கிறார்கள். ஆனால் மனுஷர்களுக்கு தோட்டக்காரர் இல்லை.”¹⁰

என் சகோதர சகோதரிகளே, நாம் நம் சக ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் தோட்டக்காரர்களாக இருக்க வேண்டாமா? நாம் நம் சகோதரனின் காவலாளி அல்லவா? நம்மைப் போலவே அண்டை வீட்டாரை நேசிக்கவும் இயேசு நமக்குக் கட்டளையிட்டார்.¹¹ அவரது வாயிலிருந்து, அண்டை என்ற சொல் வெறுமனே புவியியல் அருகாமையை அர்த்தப்படுத்துவதில்லை; இது இருதயத்தின் அருகாமையை குறிக்கிறது. இந்த கிரகத்தின் அனைத்து மக்களும், அவர்கள் நம் அருகில் அல்லது தொலைதூர நாட்டில் வாழ்ந்தாலும், அவர்களின் தோற்றம், தனிப்பட்ட பின்னணிகள் அல்லது சூழ்நிலைகளைப் பொருட்படுத்தாமல் இது உள்ளடக்கியது.

கிறிஸ்துவின் சீஷர்களாக, பூமியின் அனைத்து நாடுகளிடையே அமைதி மற்றும் நல்லிணக்கத்திற்காக அயராது உழைக்க நமக்கு ஒரு பயபக்தியான கடமை உள்ளது. பலவீனமான, தேவைப்படுபவர்களுக்கும், பாதிக்கப்படுபவர்களுக்கும் அல்லது ஒடுக்கப்பட்ட அனைவரையும் பாதுகாக்கவும் சலுகை மற்றும் நிவாரணத்தைக் கொண்டுவருவதற்கும் நாம் நம்மால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்ய வேண்டும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, நம்முடைய சக மனிதர்களுக்கு நாம் வழங்கக்கூடிய மிகப் பெரிய பரிசு, சுவிசேஷத்தின் மகிழ்ச்சியை அவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வதும், பரிசுத்தமான உடன்படிக்கைகள் மற்றும் கட்டளைகளின் மூலம் அவர்களின் இரட்சகரண்டை வர அவர்களை அழைப்பதும் ஆகும்.

மூன்றாவது கொள்கை: சிருஷ்டிப்பின் பணியில் பங்கேற்க நாம் அழைக்கப்படுகிறோம்.

சிருஷ்டிப்பின் தெய்வீக செயல்முறை இன்னும் முழுமையடையவில்லை. ஒவ்வொரு நாளும், தேவனின் சிருஷ்டிப்புகள் தொடர்ந்து வளர்ந்து வருகின்றன, விரிவடைந்து வருகின்றன. ஒரு மிக அற்புதமான காரியம் என்னவென்றால், நம்முடைய பரலோக பிதா தனது சிருஷ்டிப்புப் பணிகளில் பங்கேற்க ஒரு அழைப்பை நமக்கு கொடுத்திருக்கிறார்.

நாம் பூமியைப் பயிரிடும்போதோ அல்லது இந்த உலகத்தில் நம்முடைய சொந்தக் கட்டுமானங்களைச் சேர்க்கும்போதோ, தேவனின் சிருஷ்டிப்புகளுக்கு நாம் மரியாதை காட்டுகிற வரையில் சிருஷ்டிப்பின் பணியில் நாம் பங்கேற்கிறோம். கலை, கட்டிடக்கலை, இசை, இலக்கியம் மற்றும் கலாச்சாரத்தின் சிருஷ்டிப்புகளை உருவாக்குவதன் மூலம் நமது பங்களிப்புகள் வெளிப்படுத்தப்படலாம், அவை நமது கிரகத்தை அழகுபடுத்துகின்றன, நமது உணர்வுகளை விரைவுபடுத்துகின்றன, மேலும் நம் வாழ்க்கையை பிரகாசமாக்குகின்றன. பூமியையும் அதில் உள்ள உயிர்களையும் பாதுகாக்கும் அறிவியல் மற்றும் மருத்துவ கண்டுபிடிப்புகள் மூலமாகவும் நாம் பங்களிக்கிறோம். தலைவர் தாமஸ் எஸ். மான்சன் இந்தக் கருத்தை இந்த அழகான வார்த்தைகளுடன் சுருக்கமாகக் கூறினார்: “படைப்பின் மகிழ்ச்சிகளையும் பெருமைகளையும் அறிந்து கொள்வதற்காக மனிதன் தன் திறமையைச் செயல்படுத்துவதற்காக தேவன் உலகின் சிருஷ்டிப்பை முடிக்காமல் விட்டுவிட்டார்.”¹².

இயேசுவின் தாலந்துகளின் உவமையில், எஜமானன் தனது பயணத்திலிருந்து திரும்பியபோது, வளர்ந்து, அவர்களின் தாலந்துகளை வளர்த்து சிறப்பாகச் செய்த இரண்டு வேலைக்காரர்களைப் பாராட்டினான், பரிசளித்தான். இதற்கு நேர்மாறாக, பூமியில் தனது தனித்துவமான திறமையை மறைத்து வைத்திருந்த வேலைக்காரனை அவன் “பிரயோஜனமற்றவன்” என்று அழைத்தான், மேலும் அவன் பெற்றிருந்ததைக் கூட அவன் எடுத்துக் கொண்டான் .¹³

இதேபோல், பூமிக்குரிய சிருஷ்டிப்புகளின் உக்கிராணக்காரர்களாகிய நமது பங்கு அவற்றைப் பேணிக்காப்பது அல்லது பாதுகாப்பது மட்டுமல்ல. அவருடைய பரிசுத்த ஆவியினால் நகர்த்தப்படுவது போலவும், அவர் நமக்கு ஒப்படைத்த வளங்களை வளர்ப்பதற்கும், மேம்படுத்துவதற்கும், பரப்புவதற்கும், நம்முடைய நன்மைக்காக மட்டுமல்ல, மற்றவர்களை ஆசீர்வதிப்பதற்கும் கர்த்தர் நம்மை விடாமுயற்சியுடன் செயல்பட எதிர்பார்க்கிறார்.

மனிதனின் எல்லா சாதனைகளிலும், பெற்றோர்கள், ஆசிரியர்கள், தலைவர்கள் அல்லது வேறு எந்தப் பாத்திரத்தில் இருந்தாலும், உயிரைக் கொடுப்பதில் அல்லது ஒரு பிள்ளையை கற்றுக்கொள்ள, வளர, பிழைக்க உதவுவதில் தேவனுடன் சகசிருஷ்டிகர்களாக மாறிய அனுபவத்தை வேறு யாரும் சமப்படுத்த முடியாது. அவரது ஆவி பிள்ளைகளுக்கு மாம்ச உடல்களை வழங்குவதில் நமது சிருஷ்டிகருடன் கூட்டு சேருவதையும், பின்னர் அவர்களின் தெய்வீக திறனை அடைய அவர்களுக்கு உதவுவதையும் விட, இன்னும் அதிக பரிசுத்தமான உக்கிராணத்துவமோ அல்லது நிறைவு தருவதோ இல்லை, மேலும் அதிக கஷ்டமானதாகவும் உள்ளது.

ஒவ்வொருவரின் உயிரும் உடலும் பரிசுத்தமானவை என்பதையும், அவை தேவனைத் தவிர வேறு யாருக்கும் சொந்தமானவை அல்ல என்பதையும், அவைகளை மதிக்கவும், பாதுகாக்கவும், பராமரிக்கவும் அவர் நம்மை பாதுகாவலர்களாக ஆக்கியுள்ளார் என்பதையும் இணை உருவாக்கத்தின் பொறுப்பு தொடர்ந்து நினைவூட்டுகிறது. இனப்பெருக்கம் மற்றும் நித்திய குடும்பங்களின் ஸ்தாபித்தலின் வல்லமைகளை நிர்வகிக்கும் தேவனின் கட்டளைகள், அவருடைய திட்டத்திற்கு மிகவும் முக்கியமான இந்த பரிசுத்தமான உக்கிராணத்துவத்தில் நம்மை வழிநடத்துகின்றன.

என் சகோதர சகோதரிகளே, நம் வாழ்வின் மிக தற்காலிகமான அம்சங்கள் உட்பட அனைத்தும் தேவனுக்கு ஆவிக்குரியது என்பதை நாம் அங்கீகரிக்க வேண்டும். பூமியையும், தங்கள் சக ஆண்களையும் பெண்களையும் நேசிப்பவர்களுக்கும் மிகுந்த ஆவிக்குரிய ஆசீர்வாதங்கள் வாக்குறுதியளிக்கப்படுகின்றன என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன். இந்த பரிசுத்தமான உக்கிராணத்துவத்தில் நீங்கள் உண்மையாக இருந்து, உங்கள் நித்திய உடன்படிக்கைகளை மதிக்கும்போது, நீங்கள் தேவனையும் அவருடைய குமாரனாகிய இயேசு கிறிஸ்துவையும் பற்றிய அறிவில் வளர்வீர்கள், மேலும் அவர்களின் அன்பையும் அவர்களின் செல்வாக்கையும் உங்கள் வாழ்க்கையில் அதிகமாக உணருவீர்கள். இவை அனைத்தும் அவர்களுடன் வாழ உங்களை தயார்படுத்தும் மற்றும் வரப்போகிற வாழ்க்கையில் கூடுதல் சிருஷ்டிப்பின் வல்லமையைப்¹⁴ பெறுவீர்கள்.

இந்த அநித்திய வாழ்வின் முடிவில், அவரது சிருஷ்டிப்புகளை நாம் எவ்வாறு கவனித்துக்கொண்டோம் என்பது உட்பட, நமது பரிசுத்தமான உக்கிராணத்துவத்தின் ஒரு கணக்கைக் கொடுக்குமாறு எஜமானர் கேட்பார். அவருடைய அன்பான வார்த்தைகள் நம் இருதயங்களில் கிசுகிசுப்பதை நாம் கேட்க வேண்டும் என்று நான் ஜெபிக்கிறேன்: “நல்லது, உத்தமும் உண்மையுமுள்ள, ஊழியக்காரனே, கொஞ்சத்தில் உண்மையாயிருந்தாய், அநேகத்தின்மேல் உன்னை அதிகாரியாக வைப்பேன்: உன் எஜமானுடைய சந்தோஷத்தில் பிரவேசி.”¹⁵ இயேசு கிறிஸ்துவின், நாமத்தினாலே, ஆமென்.