Tawaga si Papa

Imahe

Call Dad

Si Yu migawas sa cram school [eskwelahan alang sa pinalaktud nga pagtuon] ngadto sa busy nga kadalanan. Ang iyang ulo napuno sa mga kasayuran bahin sa math gikan sa iyang after-school nga klase [klase human sa regular nga klase sa eskwelahan]. Ang mga tawo nanagdali nga naggunit og mga payong. Dagkong lusok sa uwan paspas nga nangatagak, ug ang kadalanan nabasa.

Ang higala ni Yu, si Lin, migawas ug mitupad kaniya. “Kinahanglan motawag ka sa imong papa aron kuhaon ka,” miingon si Lin. “Miingon si Mr. Zhang nga nagbaha na sa uban nga bahin sa siyudad.”

“Maka-uli ra ko nga ako ra.”

“Apan tan-awa gud nang tubig!” Miingon si Lin, nagtudlo ngadto sa tubig nga paspas kaayong miagus sa kanal.

Sa makadiyot, si Yu adunay lahi nga gibati. Husto ba si Lin? Tingali siya kinahanglang motawag ni Papa aron pasakyon siya pauli sa dili pa mabahaan ang kadalanan. Apan siya ug si Papa naglalis kagabii, ug si Yu nasuko pa gihapon. Dili siya gusto nga mohangyo ni Papa og tabang.

Gibadbad ni Yu ang kadena sa iyang bisikleta ug nanamilit kang Lin. Kon mosikad ko pag-ayo, naghunahuna siya, makaabut ko sa balay sa dili pa mabahaan ang kadalanan.

Misikad siya og maayo, apan wala madugay gitugnaw ang iyang mga kamot, ang iyang sinina nahumod, ug gikapoy na siya. Sa makausa pa, misantop sa hunahuna ang pagtawag ni Papa. Ang pagbati naggikan ba sa Espiritu Santo? Ang mga misyonaryo kinsa nagbunyag kaniya miingon nga ang Espiritu Santo mahimo niyang giya. Mipasiplat si Yu sa langit. Dag-om kaayo nga dili siya makakita sa mga tumoy sa mga gambalay. Apan nasuko gihapon siya ni Papa.

Gibaliwala ni Yu ang pagbati ug mipadayon sa pagsikad. Ang tubig misaka na og maayo nga ang mga tag-iya sa tindahan nanirado na. Gibalhin sa mga tawo ang ilang mga butang sa mas taas nga salog. Nakita ni Yu ang usa ka inahan nga nagtulod sa iyang duha ka mga anak nga gisakay og gamay nga plastik nga baruto diha sa baha.

Kay milapas na sa iyang kiting ang tubig, dili na makasikad si Yu sa iyang bisikleta. Mikanaog siya ug gitulod ang bisikleta. Tingali ulahi na para motawag ni Papa karon, ug ang ulan padayon pa gihapon. Milipak ang dugdog ug militi ang kilat ibabaw kaniya. Gibati si Yu og kahadlok. Ug gikapoy na kaayo siya! Mitan-aw siya sa unahan. Ang balay layo pa kaayo. Wala gyud unta siya mobaliwala sa Espiritu Santo tungod lang sa walay pulos nga panaglalis.

Mihunong si Yu aron molitok og mubo nga pag-ampo. Dili siya makadungog sa iyang tingog tungod sa ulan ug panugdog, apan nasayud siya nga ang Langitnong Amahan makadungog kaniya.

“Langitnong Amahan,” nag-ampo si Yu. “Palihug tabangi ko nga makauli nga luwas.” Sa dihang nahuman na siya, mibati siya og igong kusog sa pagpadayon.

Sa katapusan, makakita na si Yu sa ilang balay diha sa bungtod. Gitugnaw, gikapoy, ug nawad-an og sapatos, mitungas si Yu sa bungtod. Iyang nakita si Papa nga naghulat kaniya sa gawas. Midali si Papa og kanaog sa bungtod aron mosugat kaniya, mituasik ang mga tubig sa iyang pagdagan.

Sa dihang miabut si Papa kaniya, iyang gigakos si Yu. “Nabalaka kaayo ko!” Miingon si Papa. “Mitawag unta ka nako!”

“Nagtuo ko nga nasuko ta sa usag usa,” miingon si Yu.

“Dili man ko masuko pag-ayo nga dili na lang ko motabang nimo,” miingon si Papa. Dayon iyang gikuha ang bisikleta ni Yu ug gitulod kini pasaka sa bungtod.

Bisan og naglanog-lanog ang dugdog taliwala sa mga gambalay ug nagbunok ang ulan, usa ka mainiton nga pagbati ang mipuno sa kasingkasing ni Yu. Mibati siya og kalinaw ug kahilwasan samtang misunod siya ni Papa paingon sa balay. ●