Si Jesukristo Mitubos sa Tanang Katawhan gikan sa Temporal nga Kamatayon

Kita nagtuo ni Ginoong Jesus ug sa iyang balaan, makaluwas nga misyon nganhi sa kalibutan, ug sa katubsanan, ang talagsaon, mahimayaon nga katubsanan, nga iyang gipahinabo alang sa kaluwasan sa mga tawo.²

Si Jesus wala pa mahuman sa iyang buluhaton sa dihang ang iyang lawas gipatay, ni siya nakahuman niini human sa iyang pagkabanhaw gikan sa mga patay; bisan tuod og iyang nahuman ang katuyoan nganong siya mianhi sa yuta, wala pa niya matuman ang tanan niya nga buluhaton. Ug kanus-a man niya mahuman? Dili hangtud iyang matubos ug maluwas ang matag anak nga lalaki ug anak nga babaye sa atong amahan nga si Adan nga natawo na o matawo pa dinhi sa yuta hangtud sa katapusang panahon, gawas sa mga anak sa kapildihan. Mao kana ang iyang misyon.³

Si Jesukristo, ang Anak sa buhi nga Dios, mao ang tinuod nga sumbanan sa tanang katawhan nga angayang sundon, ang ehemplo sa tanang katawhan. Siya dili makasasala; Siya dili dautan. Diha Kaniya walay bisan unsa nga kadautan, ni pagkawalay pagtuo, ni kabuang nga bisan unsa. Siya sa hingpit gitugahan og kaalam kabahin sa Dios gikan sa iyang pagkatawo ngadto sa iyang pagkamatay, ug human sa Iyang pagkabanhaw Siya nakabaton sa himaya sa Amahan, ug nahimong sama sa Dios mismo, nakabaton og gahum ingon nga ang Dios nagbaton og gahum, kay Siya namahayag nga ang tanan nga gahum gihatag ngadto Kaniya, ug Siya nagalingkod diha sa tuo nga kamot sa Labawng Makagagahum, ug ang atong Tigpataliwala, atong Magulang nga Igsoon, ug kita kinahanglan nga mosunod Kaniya ug walay lain pa.⁴

Walay laing pangalan ubos sa langit ang gihatag apan kana kang Jesukristo, nga pinaagi niini kamo mahimong maluwas o mahimaya diha sa gingharian sa Dios.⁵

Adunay pipila ka mahinungdanon nga mga kamatuoran diha sa plano sa katubsanan nga kinahanglanon kaayo. Kini dili mahimong ibaliwala; walay lain ang mahimong ihulip niini. Ang pagkaamahan sa Dios, ang gahum sa pag-ula sa atong Ginoo ug Manluluwas, ang paghiuli sa ebanghelyo niining ulahing mga adlaw, kinahanglan nga dawaton uban sa tibuok natong mga kasingkasing.⁶

Ang kamatayon dili kahadlokan. Kay niini kauban ang pipila ka tulugkaron kaayo ug labihan ka importante nga mga kamatuoran sa kinabuhi sa tawo. Bisan tuod og sakit kaayo niadtong kinsa kinahanglang mag-antus sa pagpanaw sa usa ka minahal, ang kamatayon usa sa mga pinakadako sa mga panalangin diha sa plano sa Dios.

Kita natawo aron kita masul-oban sa mortalidad, nagpasabut nga, aron masul-oban nato ang atong mga espiritu og usa ka lawas. Kana nga panalangin mao ang unang ang-ang paingon ngadto sa usa ka imortal nga lawas, ug ang ikaduhang ang-ang mao ang kamatayon. Ang kamatayon nahisubay sa dalan sa walay katapusang pag-uswag; ug bisan og lisud dawaton, walay usa ka tawo kinsa nagtuo sa ebanghelyo ni Jesukristo, ug labi na sa pagkabanhaw, ang gusto nga mausab ang bisan unsa kalabut niini…. Ang kamatayon gikinahanglan gayud ingon man usa ka panalangin, ug … kita dili ug dili matagbaw ug dili malipay sa hingpit kon wala kini.⁷

Sa dihang ang tawo nga si [Adan] nakalapas niana nga langitnong balaod, nga nagdili nga siya mokaon sa mga elemento niini nga yuta, nga diin siya mahimong maangkon sa yuta, mayutan-on, dayon siya midala diha sa iyang kaugalingon sa temporal nga kamatayon, sama sa gideklarar sa Dios nga mahitabo kaniya, kon siya mokaon sa “gidili nga bunga.”⁸

Kay ang kamatayon mao ang silot sa balaod nga gisupak, nga ang tawo walay gahum aron sa paglikay, kana nga sugo gikan sa Dios nga nag-ingon, “Sa adlaw nga ikaw mokaon niana ikaw sa pagkatinuod mamatay,” [Moises 3:17] ug kini nga silot masunod sa tanan nga unod, tanan nga tawo ingon nga walay mahimo ug nagsalig sama nga siya ingon niini kaniadto kalabut niining butanga.⁹

Kita gitawag nga mortal nga mga binuhat tungod kay anaa kanato ang mga binhi sa kamatayon, apan sa tinud-anay kita imortal nga mga binuhat, tungod kay anaa usab sulod kanato ang binhi sa kinabuhing dayon. Ang tawo duha ka binuhat, adunay espiritu nga naghatag og kinabuhi, kusog, salabutan ug kapasidad sa tawo, ug lawas nga mao ang puy-anan sa espiritu ug tukma sa porma niini, mipahiangay sa mga panginahanglan niini, ug naglihok nga nahiuyon niini, ug ang kinadak-ang kapasidad niini nagtugyan sa pagkamasunuron sa kabubut-on sa espiritu. Ang duha nga gihiusa nahimong kalag. Ang lawas nagdepende diha sa espiritu, ug ang espiritu sa panahon sa natural nga pagpuyo sa lawas anaa ubos sa mga balaod nga naghimo ug nagdumala niini diha sa mortal nga kahimtang. Anaa niining natural nga lawas ang mga binhi sa kahuyang ug kadunot, nga, kon hingpit na ang pagkahinog o gipu-pu nga wala pa sa saktong panahon, diha sa pinulongan sa kasulatan, gitawag og “ang temporal nga kamatayon.”¹⁰

Ang matag tawo nga natawo sa kalibutan mamatay. Walay pagpili kon si kinsa siya, ni kon asa siya, kon ang iyang pagkatawo anaa taliwala sa mga dato o dungganan, o taliwala sa ubos ug kabus diha sa kalibutan, ang iyang mga adlaw inihap uban sa Ginoo, ug sa saktong panahon siya moabut sa katapusan. Kita kinahanglan nga maghunhuna niini. Dili ingon nga kita kinahanglan nga maglakaw uban sa bug-at nga mga kasingkasing o magul-anon nga mga panagway; dili gayud. Ako nalipay nga ako natawo aron mabuhi, mamatay, ug mabuhi pag-usab. Ako nagpasalamat sa Ginoo alang sa iyang salabutan. Kini naghatag kanako og hingpit nga kalipay ug kalinaw nga ang kalibutan dili makahatag, ni ang kalibutan makakuha niini. Ang Dios mipadayag niini ngari kanako, diha sa ebanghelyo ni Jesukristo. Nasayud ako nga kini tinuod. Busa, ako walay angayan nga ikaguol, walay makahimo nako nga magul-anon.

Ang tanan nga akong kinahanglang buhaton sa kalibutan giplano nga ako madasig, nga maghatag kanako og kalipay ug kalinaw, paglaum ug kahupayan niini nga kinabuhi karon, ug ang usa ka mahimayaon nga paglaum sa kaluwasan ug kahimayaan diha sa presensya sa akong Dios sa umaabut nga kalibutan. Ako walay katarungan nga magbangutan, wala bisan sa kamatayon. Tinuod kini, ako huyang ra kaayo nga mohilak sa kamatayon sa akong mga higala ug pamilya. Ako tingali makahilak kon akong makita ang kaguol sa uban.

Ako adunay simpatiya diha sa akong kalag alang sa katawhan. Ako mahimong mohilak uban kanila kon sila naghilak; ako mahimong maglipay uban kanila kon sila nalipay; apan ako walay hinungdan aron magbangutan, ni maguol tungod kay ang kamatayon moabut ngadto sa kalibutan. Ako namulong karon kabahin sa temporal nga kamatayon, ang kamatayon sa lawas…. Ang mga [Santos sa Ulahing mga Adlaw] nasayud nga ingon nga ang kamatayon miabut nganha kanila pinaagi sa sala ni Adan, sa ingon pinaagi sa pagkamatarung ni Jesukristo nga ang kinabuhi moabut ngadto kanila, ug bisan og sila mamatay, sila mabuhi pag-usab.¹¹

Ang kamatayon miabut kanato nga walay paggamit sa atong kabubut-on; kita walay kalabutan sa pagdala niini sa sinugdanan nganha sa atong mga kaugalingon; kini miabut tungod sa kalapasan sa atong unang mga ginikanan. Sa ingon, ang tawo, kinsa walay kalabutan sa pagdala og kamatayon nganha sa iyang kaugalingon, walay kalabutan sa pagdala og balik sa kinabuhi ngadto sa iyang kaugalingon; kay ingon nga siya mamatay agig sangputanan sa sala ni Adan, sa ingon siya mabuhi og usab, siya gusto man o dili, pinaagi sa pagkamatarung ni Jesukristo, ug sa gahum sa iyang pagkabanhaw. Ang tanang tawo nga namatay mabuhi pag-usab.¹²

Si Jesukristo … ang unang bunga sa pagkabanhaw gikan sa mga patay, ingon nga siya nabanhaw, ingon man usab nga iyang pagabanhawon ang tanan nga mga anak sa iyang Amahan nganha kang kinsa ang tunglo ni Adan miabut. Kay maingon nga pinaagi sa usa ka tawo miabut ang temporal nga kamatayon sa tanang katawhan, pinaagi usab sa pagkamatarung ni Kristo nga ang tanan mangabuhi, pinaagi sa pagkabanhaw gikan sa mga patay sa tanang katawhan; sila matarung man o sila dautan, sila itom man o puti, ulipon o gawasnon, may kaalam o wala, o sila batan-on man o tigulang, wala kini igsapayan [tan-awa sa 1 Mga Taga-Corinto 15:21–22; Alma 11:44]. Ang kamatayon nga miabut pinaagi sa pagkapukan sa atong unang mga ginikanan gipapas pinaagi sa pagkabanhaw sa Anak sa Dios, ug ikaw ug ako walay mahimo niini.¹³

Kitang tanan nasayud nga [ang Anak sa Dios] gituboy diha sa krus; nga siya giduslak sa kilid, ug nga ang iyang dugo sa kinabuhi mibuhagay gikan sa lawas; ug nga siya nakatuwaw sa makusog nga tingog diha sa krus ug nabugtuan sa ginhawa; nga ang iyang lawas gikuha gikan sa krus … ug giputos og limpyong panapton nga lino ug gipahimutang sa usa ka bag-o nga lubnganan nga wala pa gayud kalubngi.¹⁴

Si Kristo mismo mitangtang sa mga ali sa lubnganan, mibuntog sa kamatayon ug sa lubnganan ug nabuhi “ang nahaunang gibanhaw gikan sa mga nangamatay.” [1 Mga Taga-Corinto 15:20.]¹⁵

Siya mianhi sa kalibutan … sinul-oban sa duha ka gahum—gahum aron mamatay, nga nakuha niya gikan sa Iyang inahan; ug ang gahum aron pagpugong sa kamatayon, kon gustohon Niya kini, nga Iyang napanunod gikan sa Iyang Amahan. Sa ingon Siya aduna sa duha ka gahum nga mabuhi hangtud sa kahangturan ug usab gahum nga moagi ngadto sa mapait nga kasinatian sa kamatayon, nga kini Iyang mahimong pagaantuson alang sa tanang katawhan, ug mibangon gikan sa lubnganan ngadto sa usa ka kabag-o sa kinabuhi—usa ka nabanhaw nga nilalang, nga pagasul-oban og imortalidad ug kinabuhing dayon, nga ang tanang katawhan mahimong mobangon gikan sa lubnganan ngadto sa kinabuhing dayon, kon sila mosunod Kaniya. Sila mobangon bisan pa, isip mga panudlanan man sa dungog o isip mga panudlanan sa walay dungog. Sila mobangon gikan sa lubnganan gusto man nila o dili. Sila walay mahimo sa ilang kaugalingon. Kita walay mahimo sa tunglo sa mortal nga kamatayon nga moabut nganha kanato, ni kita mahimong makalikay o makapugong sa pagkabanhaw niini nga lawas gikan niana nga lubnganan; kay ingon nga ang Dios nabanhaw gikan sa mga patay, ingon man usab ang tanang katawhan.¹⁶

Kita klaro nga nagtuo nga si Jesukristo mismo mao ang tinuod, ug bugtong tinuod nga paagi sa pagkabanhaw sa tanang katawhan gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi. Kita nagtuo nga walay lain nga matang sa pagkabanhaw gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi; nga sa iyang pagbangon, ug sa iyang pagpreserbar sa iyang kaugalingon, gani sa iyang mga uwat diha sa iyang mga kamot ug sa mga tiil ug sa kilid, nga iyang mapakita ang iyang kaugalingon ngadto niadtong mga nagduhaduha sa posibilidad sa pagkabanhaw gikan sa mga patay, nga tinuod nga nahitabo kaniya, ang Ginoo gilansang, gilubong sa lubnganan, ug nabuhi og usab gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi, ingon man usab kamo ug ang tanang mga anak ni Adan, nga natawo sa kalibutan.¹⁷

Kita [mo] bangon gikan sa lubnganan, inig tingog sa trumpeta, ug kini nga atong mga lawas mobangon ug ang atong mga espiritu mosulod ngadto niini pag-usab, ug sila mahimo nga buhi nga mga kalag, dili na mawala o magbulag pa, apan mahimong dili mabulag, imortal, walay katapusan.¹⁸

Ang mga elemento nga nasagol niining temporal nga lawas dili madugta, dili mohunong sa pagkaanaa, apan sa adlaw sa pagkabanhaw kini nga mga elemento maghiusa og usab, bukog ngadto sa bukog, ug unod ngadto sa unod. Ug ang lawas mobangon ingon nga kini gipahimutang aron mopahulay, kay walay pagtubo ug paglambo diha sa lubnganan. Ingon sa pagpahimutang niini, mao usab ang pagbangon niini, ug ang kausaban ngadto sa kahingpitan moabut pinaagi sa balaod sa pagpahiuli. Apan ang espiritu mopadayon sa pagdako ug paglambo, ug ang lawas, human sa pagkabanhaw molambo ngadto sa hingpit nga katubuan sa tawo.¹⁹

Ang espiritu ug lawas pagahiusahon pag-usab. Kita magkita sa usag usa diha sa unod, sa sama nga tabernakulo nga anaa kanato samtang naa sa mortalidad. Ang atong mga tabernakulo pabangunon ingon nga kini gipahimutang, bisan og adunay usa ka paghiuli nga mahitabo; ang matag parte sa lawas, matag bahin sa lawas nga naputol, matag kadaut nga hinungdan tungod sa aksidente o sa laing paagi, mapahiuli ug mabutang sa sakto. Ang mga bahin sa lawas ug ang mga lutahan mapahiuli sa iyang tukma nga bayanan. Kita magkahimamat sa usag usa ug malingaw sa pakiguban sa usag usa hangtud sa walay katapusang panahon sa kahangturan, kon kita nagsunod sa balaod sa Dios.²⁰

Pagkamahimayaon nga hunahunaon kini, bisan lamang kanako, ug ingon man ngadto sa tanan kinsa naghunahuna sa kamatuoran o midawat diha sa ilang mga kasingkasing, nga niadtong kinsa mibiya gikan kanato dinhi, atong mahimamat pag-usab ug makita ingon nga sila mao. Atong mahimamat ang sama nga nailhang tawo nga atong nakauban dinhi sa unod—dili lain nga kalag, lain nga tawo, o sama nga tawo sa laing hitsura, apan sama nga kaila ug mao nga hitsura ug panagway, sama nga tawo nga atong nakaila ug nakauban sa atong mortal nga pagpuyo, bisan ngadto sa mga samad sa unod. Dili nga ang usa ka tawo sa kanunay madaut pinaagi sa mga uwat, mga samad, mga pagkadaut, mga depekto o mga balatian, kay kini pagakuhaon diha sa ilang dalan, diha sa ilang saktong panahon, sumala sa maloloy-on nga pag-alima sa Dios. Ang pagkadaut pagakuhaon; ang mga depekto pagatangtangon, ug ang mga lalaki ug mga babaye makabaton sa kahingpitan sa ilang mga espiritu, sa kahingpitan nga giplano sa Dios sa sinugdanan. Mao kini ang iyang katuyoan nga ang mga lalaki ug mga babaye, iyang mga anak, natawo nga mahimong manununod sa Dios, ug isigkamanununod uban kang Jesukristo, mahimo nga hingpit, sa pisikal ingon man sa espiritwal, pinaagi sa pagkamasulundon ngadto sa balaod nga diin siya mihatag og mga paagi nga ang kahingpitan moabut ngadto sa tanan niya nga mga anak.²¹

Ingon nga ang mga ang-ang sa walay katapusan nga pag-uswag ug pagkat-on gipahibalo pinaagi sa balaan nga pagpadayag, kinahanglan atong masabtan nga ang nabanhaw ug nahimaya nga mga tawo lamang ang mahimong mga ginikanan sa espiritu nga mga anak. Ang ingon lamang nga nahimaya nga mga kalag ang nakaabut sa pagkahingkod diha sa gipili nga dalan sa kinabuhing dayon; ug ang mga espiritu nga matawo ngadto kanila diha sa walay katapusan nga mga kalibutan moagi sa tukma nga pagkasunod-sunod sa pipila ka mga ang-ang o mga kahimtang diin ang mga nahimaya nga mga ginikanan nakaangkon og kahimayaan.²²

Ako walay mahunahunaan pa nga bisan unsang mga mas tilinguhaon nga butang kaysa nahatag kanato sa ebanghelyo ni Jesukristo—nga bisan og kita mamatay, sa gihapon kita mabuhi pag-usab, ug bisan og kita mamatay ug mahanaw ngadto sa wala himoa nga mga elemento diin ang atong pisikal nga lawas gihimo, sa gihapon kini nga mga elemento usab mapahiuli ngadto sa usag usa ug ma-organisar og balik, ug kita mahimo na usab nga buhi nga mga kalag sama sa nahitabo sa Manluluwas sa wala pa kita; ug ang pagbuhat niya sa ingon ang nakapahimo niini nga posible alang kanatong tanan.²³