„Ungir stríðsmenn,“ Sögur úr Mormónsbók (2023)
Ungir stríðsmenn
Synir sem treystu Guði
Nefítar voru í stríði við Lamanítana og þurftu hjálp. Antí-Nefí-Lehítarnir vildu hjálpa. En þeir höfðu lofað Drottni að berjast ekki. Tvö þúsund ungir synir þeirra höfðu ekki gert það loforð. Þess í stað lofuðu synirnir að berjast til að vernda fjölskyldur sínar. Synir þessir voru kallaðir hinir ungu stríðsmenn.
Ungu stríðsmennirnir velja spámanninn Helaman til þess að leiða sig. Þeir voru lítill hópur samanborið við stórann her Lamaníta. En Helaman vissi að ungu stríðsmennirnir voru heiðarlegir, hugrakkir og trúfastir. Undir leiðsögn Helamans, fóru þeir til hjálpar Nefítunum.
Alma 53:19–22; 56:9–10, 17, 19
Hermenn Nefíta voru þreyttir. En þegar ungu stríðsmennirnir komu urðu Nefítarnir glaðir. Hin ungi her veitti þeim von og styrk. Saman bjuggu þeir sig undir að berjast við Lamaníta. Foreldrar ungu stríðsmannana hjálpuðu með því að færa þeim mat og vistir.
Lamanítarnir höfðu náð mörgum borgum á vald sitt og voru með hersveitir í þeim. Leiðtogar Nefíta vildu fá Lamanítana til þess að yfirgefa eina borgina. Þeir gerðu áætlun og báðu ungu hermennina um hjálp.
Ungu stríðsmennirnir þóttust vera að bera mat til Nefíta sem bjuggu í borg sem var nærri. Þegar Lamanítarnir sáu fámennan hópinn, yfirgáfu þeir borgina og eltu ungu stríðsmennina. Lamanítarnir héldu að það yrði auðvelt að handsama þá.
Ungu stríðsmennirnir hlupu burt frá Lamanítunum. Þá eltu hermenn Nefíta Lamanítana. Lamanítarnir vildu ná ungu stríðsmönnunum áður en Nefítarnir næðu þeim. Nefítarnir sáu að ungu stríðsmennirnir voru í vandræðum og hlupu hraðar til að hjálpa þeim.
Eftir nokkurn tíma gátu ungu stríðsmennirnir ekki séð Lamanítana. Þeir veltu fyrir sér hvort Nefítarnir hefðu náð Lamanítunum og væru að berjast.
Helaman var áhyggjufullur. Hann hélt að Lamanítarnir gætu verið að reyna að veiða þá í gildru. Hann spurði ungu stríðsmennina sína að því hvort þeir vildu fara og berjast við Lamanítana.
Ungu stríðsmennirnir mundu hvað mæður þeirra höfðu kennt þeim. Mæður þeirra höfðu kennt þeim að treysta Guði og efast ekki, því hann myndi gæta öryggis þeirra. Þessir synir trúðu á Guð og vildu halda loforð sitt að vernda fjölskyldur sínar. Þeir sögðu Helaman að þeir væru tilbúnir að fara og berjast.
Helaman var undrandi yfir hugrekki þeirra. Hann leiddi þá til baka til að berjast við Lamaníta.
Ungu stríðsmennirnir sáu Lamanítana og Nefítana berjast. Nefítarnir voru þreyttir. Þeir voru við það að bíða ósigur í bardaganum þegar ungu stríðsmennirnir komu.
Ungu stríðsmennirnir börðust með styrk Guðs. Lamanítarnir voru hræddir við þá og hættu að berjast. Ungu stríðsmennirnir höfðu hjálpað til við að vinna bardagann!
Margir Nefítar og Lamanítar létu lífið í bardaganum. Helaman hafði áhyggjur af því að einhver hinna ungu stríðsmanna hefði líka látið lífið. En Helamann taldi þá alla eftir bardagann. Hann var afar glaður að sjá að enginn hinna ungu stríðsmanna hefði verið drepinn. Guð hafði verndað þá.
Fleiri synir gengu til liðs við ungu stríðsmennina. Þeir héldu áfram að hjálpa Nefítunum að berjast. Í þessum síðari bardögum særðust allir ungu stríðsmennirnir en enginn þeirra lét lífið. Þeir mundu hvað mæður þeirra höfðu kennt þeim. Þeir treystu Guði og hann verndaði þá.