E Dhjeta: Hapja e Pragjeve të Qiellit

Gjithçka që kemi dhe gjithçka që jemi, vjen nga Perëndia. Si dishepuj të Krishtit, ne u japim me dëshirë njerëzve përreth nesh.

Me gjithçka që Zoti na e jep, Ai ka kërkuar që t’i kthejmë Atij dhe mbretërisë së Tij në tokë 10 përqind të rritjes sonë. Ai na ka premtuar se, kur jemi të ndershëm me të dhjetat tona, Ai do t’i “hap[ë] pragjet e qiellit dhe … do të derdh[ë] mbi [ne] aq shumë bekim, sa nuk do të ke[m]i vend të mjaftueshëm ku ta shti[em]”². Ai na ka premtuar se do të na mbrojë nga ligësia.³ Këto premtime janë kaq të sigurta⁴, sa Zoti shpall: “Më vini në provë për këtë gjë”⁵, një frazë që nuk gjendet asgjëkund tjetër në shkrimet e shenjta, përveçse kur citohet Malakia.

Pragjet e qiellit hapen në mënyra të shumta. Disa mënyra janë materiale, por shumë janë shpirtërore. Disa mezi dallohen dhe janë të lehta për t’u anashkaluar. Mirëbesoni në kohën e Zotit; bekimet gjithmonë vijnë.

Ne hidhërohemi për ata që po hasin vështirësi për të pasur domosdoshmëritë e jetës. Kohët e fundit, Kisha dhuroi 54 milionë dollarë amerikanë për t’u dhënë ndihmë fëmijëve dhe nënave të cenueshme anembanë botës.⁶ Dhe me ofertat nga agjërimi juaj mujor, peshkopët tanë të mirë ndihmojnë mijëra njerëz çdo javë, të cilët përkohësisht kanë nevojë për ushqim në tavolinat e tyre, veshje në shpinat e tyre dhe strehim mbi kokat e tyre. E vetmja zgjidhje e përhershme ndaj varfërisë në këtë botë është ungjilli i Jezu Krishtit.⁷

Apostulli Pal paralajmëroi se urtësia e njerëzve i kupton gjërat e njerëzve, por e ka të vështirë të kuptojë gjërat e Perëndisë.⁸ Bota flet për të dhjetën në termat e parave tona, por ligji i shenjtë i së dhjetës është kryesisht një çështje e besimit tonë. Të qenit të ndershëm me të dhjetat tona është një mënyrë se si e tregojmë gatishmërinë tonë për ta vënë Zotin të parin në jetën tonë, mbi përkujdesjet dhe interesin tonë vetjak. Ju premtoj se ndërsa mirëbesoni te Zoti, bekimet e qiellit do të vijnë.

Jezusi tha që t’i jepnin “Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë”⁹. Shpëtimtari i ringjallur u kërkoi nefitëve që të shkruanin në analin e tyre premtimet e Tij që gjendeshin te Malakia.¹⁰ Në kohën tonë, Zoti e ripohoi ligjin hyjnor të së dhjetës, duke shpallur: “Ky do të jetë fillimi i së dhjetës së popullit tim. Dhe … ata … do të paguajnë një të dhjetën e gjithë interesit të tyre çdo vit; dhe ky duhet të jetë një ligj i qëndrueshëm për ta përgjithmonë.”¹¹

Zoti qartësisht udhëzoi se si duhet të shpërndahet e dhjeta, duke thënë: “Sillni gjithë të dhjetat në shtëpinë e thesarit”¹², që do të thotë sillni të dhjetat në mbretërinë e Tij të rivendosur, Kishën e Jezu Krishtit të Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme¹³. Ai udhëzoi që përdorimi i këtyre të dhjetave të shenjta do të merrej parasysh plot lutje nga një këshill i Presidencës së Parë, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, i Peshkopatës Kryesuese “dhe me anë të zërit tim për ta, thotë Zoti”¹⁴.

Këto fonde të shenjta nuk u përkasin udhëheqësve të Kishës. Ato i përkasin Zotit. Shërbëtorët e Tij janë saktësisht të ndërgjegjshëm për natyrën e shenjtë të kujdestarisë së tyre.

Presidenti Gordon B. Hinkli tregoi këtë përvojë nga fëmijëria: “Kur isha djalë i vogël, i bëra një pyetje babait tim … lidhur me shpenzimin e fondeve të Kishës. Ai më kujtoi se detyrimi im ishte detyrimi i dhënë nga Perëndia për të paguar të dhjetën dhe ofertat e mia. Kur unë e bëj këtë gjë, [tha babai im,] ajo që unë jap, nuk është më e imja. Ajo i përket Zotit të cilit ia përkushtoj atë.” Babai i tij shtoi: “Çfarë bëjnë autoritetet e Kishës me të, nuk ka përse të të shqetësojë [ty, Gordon]. Ata mbajnë përgjegjësi ndaj Zotit, i cili do të kërkojë llogari nga ana e tyre.”¹⁵

Ne e ndiejmë thellësisht peshën e të mbajturit “përgjegjësi ndaj Zotit”.

Nga të dhjetat dhe ofertat bujare që ju ia keni përkushtuar Zotit, vitin e kaluar më shumë se një miliard dollarë amerikanë u përdorën për të bekuar njerëzit nevojtarë.¹⁶

Në përgjegjësinë tonë tepër të rëndësishme për ta çuar ungjillin e rivendosur anembanë botës, ne kemi më shumë se 71 000 misionarë duke shërbyer në 414 misione.¹⁷ Për shkak të të dhjetave dhe ofertave tuaja, misionarët, pavarësisht nga gjendja financiare e familjeve të tyre, janë në gjendje të shërbejnë.

Tempuj po ndërtohen anembanë botës në shifra të pashembullta. Deri më tani, 177 tempuj janë në funksionim, 59 janë tashmë nën ndërtim ose restaurim dhe 79 të tjerë janë në planifikim e projektim.¹⁸ Të dhjetat tuaja po i lejojnë bekimet e tempullit të jenë në vendet që vetëm Zoti mund t’i parashikonte.

Ka më shumë se 30 000 bashkësi që mblidhen në mijëra ndërtesa kishtare dhe godina të tjera në 195 shtete dhe territore.¹⁹ Për shkak të të dhjetave tuaja besnike, Kisha po themelohet në vende shumë të largëta që ju mund të mos i vizitoni kurrë, mes shenjtorëve të drejtë që mund të mos i njihni kurrë.

Kisha tashmë financon pesë institucione të arsimit të lartë.²⁰ Këta u shërbejnë më shumë se 145 000 studentëve. Njëqind e dhjetë mijë orë mësimore po zhvillohen çdo javë në seminaret dhe institutet tona.²¹

Këto bekime dhe kaq shumë të tjera vijnë në përmasë të madhe nga të rinj e të moshuar të çdo rrethane ekonomike, të cilët paguajnë një të dhjetë të ndershme.

Fuqia shpirtërore e ligjit hyjnor të së dhjetës nuk matet nga sasia e parave të kontribuara, sepse si të begatët ashtu edhe të varfrit urdhërohen nga Zoti që të kontribuojnë 10 përqind të të ardhurës së tyre.²² Fuqia vjen prej vendosjes së mirëbesimit tonë te Zoti.²³

Bollëku i shtuar nga Zoti, i përçuar nëpërmjet të dhjetave tona bujare, i ka forcuar rezervat e Kishës, duke krijuar mundësi për ta çuar përpara veprën e Zotit përtej gjithçkaje që kemi përjetuar deri tani. Gjithçka është e njohur nga Zoti dhe, kur të vijë koha, do t’i shohim të përmbushen qëllimet e Tij të shenjta.²⁴

Bekimet e së dhjetës vijnë në shumë mënyra. Në vitin 1998 shoqërova Presidentin Henri B. Ajring, që në atë kohë ishte Plaku Henri B. Ajring, për në një mbledhje të madhe të Kishës në zonën e Jutës, tani e njohur si Silicon Slopes [Shpatet Silikon], një komunitet me risi të mëdha në teknologji. Ishte një kohë kur begatia po rritej dhe Plaku Ajring i paralajmëroi shenjtorët rreth krahasimit të asaj që kishin, me të tjerët dhe dëshirës për të pasur më shumë. Gjithmonë do ta kujtoj premtimin e tij që teksa paguanin një të dhjetë të ndershme, do të pakësohej dëshira e tyre për më shumë zotërime materiale. Brenda dy vjetësh, vlera financiare e teknologjisë u zvogëlua shumë. Shumë njerëz humbën punët e tyre dhe kompanitë hasën vështirësi gjatë kësaj kohe me përshtatjen nga ana financiare. Ata që e ndoqën këshillën e Plakut Ajring, u bekuan.

Premtimi i tij më kujtoi një përvojë tjetër. E takova 12‑vjeçaren Sharlota Hlimi pranë Karkasonit në Francë, në vitin 1990, ndërkohë që shërbeja si president misioni. Familja Hlimi ishte një familje besnike që jetonte me tetë fëmijët në një apartament. Ata kishin një figurë të Shpëtimtarit dhe një të profetit në mur. Në intervistën për bekimin e saj patriarkal e pyeta Sharlotën nëse paguante një të dhjetë të ndershme. Ajo u përgjigj: “Po, Presidenti Andersen. Nëna ime më ka mësuar se ka bekime materiale dhe bekime shpirtërore që vijnë nga pagimi i së dhjetës sonë. Nëna më mësoi që, në qoftë se gjithmonë e paguajmë të dhjetën tonë, nuk do të na mungojë asgjë. Dhe Presidenti Andersen, nuk na mungon asgjë.”

Pamja

Familja Hlimi.

Duke më dhënë lejen që ta tregoj historinë e saj, Sharlota, tani 45‑vjeçare dhe e vulosur në tempull, komentoi: “Dëshmia ime për të dhjetën ishte shumë e vërtetë në atë kohë dhe madje është më e fortë tani. Jam thellësisht mirënjohëse për këtë urdhërim. Ndërkohë që e jetoj atë, unë vazhdoj të bekohem me bollëk.”²⁵

Një ditë secili prej nesh do ta përfundojë udhëtimin e vet tokësor. Njëzet e pesë vjet më parë, pikërisht disa ditë përpara se vjehrra ime, Marta Uilliamsi, të vdiste nga kanceri, ajo mori një çek të vogël në postë. Menjëherë i kërkoi bashkëshortes sime, Kathit, bllokun e çeqeve që të paguante të dhjetën. Ngaqë nëna e saj ishte kaq e dobët sa mezi mund të shkruante, Kathi e pyeti nëse ajo mund ta shkruante çekun për të. Nëna e saj u përgjigj: “Jo, Kathi. Dua ta bëj vetë.” Dhe më pas qetësisht shtoi: “Dua të jem në rregull përpara Zotit”. Një nga gjërat e fundit që Kathi bëri për nënën e saj, ishte që t’ia jepte peshkopit të nënës zarfin e të dhjetës së saj.

Vëllezërit dhe motrat e mia, Kisha e Jezu Krishtit e Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme është “nxjerrë … nga terri”²⁶, duke sjellë bekime mbresëlënëse anekënd botës. Do të ketë nga ata që na përgëzojnë teksa shkojmë përpara dhe nga ata që nuk na përgëzojnë. Kam menduar për fjalët e Gamalielit të urtë, i cili, kur dëgjoi për mrekullitë e Apostujve Pjetër e Gjon, e paralajmëroi këshillin në Jerusalem:

“Liro[ji]ni [këta burra], sepse në qoftë … kjo vepër është prej njerëzve, ajo do të prishet,

por nëse është prej Perëndisë, ju nuk mund ta prishni, sepse do të gjendeshit në luftë kundër vetë Perëndisë!”²⁷

Unë dhe ju jemi pjesë e veprës së rëndësishme të Perëndisë në tokë. Ajo vepër nuk do të kthehet në hiç, por do të vazhdojë të përhapet nëpër botë, duke përgatitur udhën për kthimin e Shpëtimtarit. Unë dëshmoj për fjalët e Presidentit Rasëll M. Nelson: “Në ditët e ardhshme, ne do të shohim shfaqjet më madhështore të fuqisë së Shpëtimtarit që ka parë ndonjëherë bota. Nga tani e deri në kohën kur Ai të kthehet …, Ai do t’u japë privilegje, bekime dhe mrekulli të panumërta besnikëve.”²⁸

Kjo është dëshmia ime. Jezusi është Krishti. Kjo është vepra e Tij e shenjtë. Ai do të vijë përsëri. Në emrin e Jezu Krishtit, amen.