Ang Dios mipasidaan kang Noe sa Baha ug mitudlo sa mga matarung unsaon sa pag-eskapo. Ang Dios miingon kang Jose sa Ehipto sa umaabut nga huwaw ug unsaon sa pagpangandam. Kana nga Dios ang nagsulti kanato karon pinaagi sa Iyang mga propeta, naghatag og tambag nga naghatag og kalinaw ug kaluwasan kon sundon.
“Kaninyo ibilin ko ang kalinaw, kaninyo ihatag ko ang kalinaw. … Kinahanglan dili magkaguol ang inyong kasingkasing, ni magtalaw” (Juan 14:27). Sa sagrado nga hilum sa ibabaw nga lawak, ang Manluluwas nagpadayon sa pagsulti sa Iyang mga Apostoles nga sila magaatubang og pagpanlutos ug kasubo. Dayon Siya miingon: “Gisulti ko kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo og kalinaw. Dinhi sa kalibutan aduna kamoy kagul-anan: apan sumalig kamo; gidaug ko na ang kalibutan” (Juan 16:33).
Sa Iyang pasiuna sa Doktrina ug mga Pakigsaad, ang Ginoo mipasidaan nga ang “kalinaw pagakuhaon gikan sa yuta, ug ang yawa makabaton og gahum ibabaw sa iyang kaugalingon nga gingsakupan.” Apan ang Manluluwas misaad usab, “Ang Ginoo makabaton og gahum ibabaw sa iyang mga santos, ug maghari diha sa ilang taliwala” (D&P 1:35–36).
Kabahin sa kagubot sa ulahing mga adlaw, kita giingnan nga ang “mga kasingkasing sa mga tawo mopakyas kanila” (D&P 45:26; 88:91). Apan ang mensahe sa ebanghelyo kanunay gayud mao ang kalinaw—kalinaw ngadto sa kalibutan ug kalinaw gikan, o bisan pa, sa kalibutan. Sigurado nga ang “pagmaya” nagtudlo kanato nga dili nato pakyason ang atong kasingkasing.
Matag dispensasyon nakakita og kagubot ug gubat, kalisang ug kakulang. Ug sa matag dispensasyon ang Ginoo mipadala sa iyang mga propeta aron sa pagpasidaan sa mga dautan ug sa pagdasig ug sa pag-andam sa mga matarung. Walay kalainan niining, dako ug katapusang dispensasyon. Sukad kang Joseph Smith hangtud karon, kita padayon nga may mga propeta ug mga apostoles, mga manalagna ug mga tigpadayag, aron sa paggiya ug pagtambag kanato. Sila mosulti sa mensahe sa Manluluwas sa kalinaw ug paglaum. Sila motabang kanato sa pag-andam sa atong mga panimalay ug mga kasingkasing aron kita makaangkon og paglaum, dili kahadlok; kalinaw, dili kabalaka.
Ang mosunod nga dagan sa panahon maghatag og usa ka kasigurohang panglantaw. Bisan ang kalibutan anaa sa dakong kagubot ug bisan ang mga Santos nag-antus og hilabihan nga pagpanglutos, Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw nagpabilin nga dili matarug. Ang gidaghanon sa mga miyembro misaka, mga stake ug mga templo mikatap sa yuta, ug ang Ginoo nagpadayon sa paggiya kanato pinaagi sa Iyang pinili nga mga sulugoon.
Bisan sa unsang mga kalisud nga nagpaabut kanato sa unahan, isip mga indibidwal ug isip usa ka katawhan, ang tingog sa Ginoo kinahanglang molanug sa atong mga kasingkasing: “Ayaw kahadlok, gagmay nga mga bata, kay kamo ako, ug Ako nakabuntog sa kalibutan, ug kamo kabahin kanila nga gihatag sa Amahan kanako” (D&P 50:41).
Layo sa tuo: mga imahe ni Joseph Smith ug sa Templo sa Kirtland sa maayong kabubut-on sa Church History Library.
Mga imahe ni Brigham Young, mga pioneer, Danish nga Basahon ni Mormon, ug mga gubat sa maayong kabubut-on sa Church History Library; litrato sa sementeryo sa maayong kabubut-on sa Samantha Bridge