Ang Kasiguroan sa Pagkabanhaw

Usa ka panahon sa Kapaskohan pipila ka tuig na ang milabay, among gilaktan ang mga dalan nga gilaktan ni Jesus. Migahin kami og pipila ka bililhong mga oras didto sa gitawag og Tanaman sa Getsemane ug misulay sa paghunahuna sa mga pag-antus diin Iyang napanglantawan ang umaabut Niya nga Pagkalansang sa krus ug ang Pagkabanhaw. Didto kami duol sa mga dapit diin Siya nag-ampo, diin siya gidakop aron bilanggoon, diin Siya gikasohan ug gihukman.

Didto gawas sa mga koral sa siyudad, among gikatkat ang bungtod nga nahimo sa uga nga batoong balas, adunay gagmayng mga langub nga gikawot, nga nakahimo sa gilingin nga kilid nga daw ulo sa kalabera nga tan-awon, ug gisultihan kami nga kini mao ang Golgotha, ang dapit diin Siya gilansang sa krus. Nagliko-liko kaming nanganaog sa luyo nga bahin sa bungtod libut ngadto sa tuk-tuk sa kilid nga pangpang niini ug misulod sa gamay ingon og gidak-on sa bintana nga lutsanan ngadto sa usa ka gansangon nga langub diin giingon dinhi ang lawas gilubong.

Ubay-ubay nga oras ang among gigahin sa gamay nga tanaman sa gawas sa lubnganan ug gituhop ang mga istorya sa ebanghelyo mahitungod sa Iyang paglubong ug sa Iyang Pagkabanhaw, nga dinhi nahitabo. Among gibasa uban sa pagkamahunahunaon ug pagkamainampoon ang pagpangabut sa mga babaye didto sa lubnganan, ang anghel sa Ginoo nga mipaligid sa bato, ug ang kalisang sa mga tigbalantay.

Ingon og mahunahuna na namo nga kami nakakita sa duha ka anghel sa naggilak nga mga saput kinsa namulong ngadto kang Maria, nga nag-ingon, “Ngano nga ang mga buhi anha man ninyo pangitaa sa mga patay?

“Wala Siya dinhi, kondili nabanhaw.”

Ang Ginoo mitagna: “Ang Anak sa Tawo kinahanglan igatugyan ngadto sa mga kamot sa mga tawong makasasala, ug igalansang sa krus ug sa ikatulo nga adlaw mabanhaw siya” (Lucas 24:5–7).

Among nahinumduman ang pakig-istoryahanay nila ni Maria, sa mga anghel, ug sa Ginoo:

“Babaye, nganong nagahilak ikaw? Siya miingon kanila, Kay ila mang gikuha ang akong Ginoo, ug wala ako masayud kon diin siya nila ibutang.”

Siya milingi ug “nakita niya si Jesus nga nagtindog, apan wala siya mahibalo nga kadto mao si Jesus.

“Ug si Jesus miingon kaniya, Babaye, nganong nagahilak ikaw? Kinsa may imong gipangita? Siya, nagdahum nga kadto mao ang magbalantay sa tanaman, siya miingon kaniya, “Senyor, kon ikaw man ang nagkuha kaniya, tug-ani ako diin mo siya ibutang, ug ako siyang kuhaon.

“Si Jesus miingon ngadto kaniya, Maria. Siya milingi ug miingon kaniya sa pinulongan nga Hebreohanon, Rabboni; nga sa ato pa, Magtutudlo.

“Si Jesus miingon kaniya, Ayaw na ako pagkupti, kay wala pa ako makasaka ngadto sa Amahan: apan adtoa ang akong mga kaigsoonan ug suginli sila nga mosaka ako ngadto sa akong Amahan, ug inyong Amahan, sa akong Dios, ug inyong Dios” (Juan 20:13–17). …

Usahay ang atong mga pagsaulog sa nailhan nga mga panghitabo ingon og gisakyan sa kalibutanong mga kalihokan, ug kita wala makasabut sa hingpit nga hinungdan niini nga kasaulugan. Ingon niana ang nahitabo sa Pasko sa Pagkabanhaw, nga sa kasagaran giasulog nato ang kapaskohan kay sa tinuod nga kahulugan sa Pagkabanhaw sa Ginoo. Tingali sa pagkatinuod wala gayud sila magmalipayon kadtong mibaliwala sa pagkadios ni Kristo, sa pagka bugtong nga anak sa Agalon. Atong gibati sa pagkatinuod ang kalooy alang niadtong mitawag sa kinadak-ang milagro sa Pagkabanhaw nga “usa ka kasinatian nga nasinati lamang sa mga disipulo, kay sa usa ka matuod nga makasaysayanon nga hitabo.”

Kita nasayud sa pagkatinuod nga kining tanan tinuod gayud. Si Kristo namulong alang sa Iyang kaugalingon ngadto kang Nicodemo:

“Kami nagasulti sa among nahibaloan ug nagapanghimatuod sa among nakita, apan kamo wala modawat sa among pamatuod” (Juan 3:11).

Ug dayon atong nahinumduman nga si Pedro mipamatuod:

“Busa ang tibuok banay sa Israel kinahanglan masayud sa tininuod gayud nga sa Dios si Jesus gihimong Ginoo ug Kristo, ang Jesus nga inyong gilansang sa krus” (Mga Buhat 2:36).

“Apan inyong gidumilian ang Balaan ug Matarung … ;

“Ug inyong gipatay ang Mag-uugda sa kinabuhi, ang gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, kami mga saksi niini” (Mga Buhat 3:14–15).

Sa walay lipud-lipod, si Pedro ug si Juan mibarug atubangan sa konseho ug miingon pag-usab:

“Kinahanglan mahibaloan ninyong tanan, ug sa tanang katawhan sa Israel, nga pinaagi sa ngalan ni Jesukristo nga Nazaretnon, nga inyong gilansang sa krus, nga gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, pinaagi kaniya kining tawhana [ang kanhiay bakol] maayo na karon sa inyong atubangan. …

“Ug walay kaluwasan pinaagi kang bisan kinsa pa nga lain nga ngalan sa silong sa langit, nga gikahatag ngadto sa tawo, nga pinaagi niini maluwas kita” (Mga Buhat 4:10, 12).

Sa dihang ang konseho misilot sa duha ka mga Apostoles ug mimando kanila sa dili pagsulti o sa pagtudlo og ingon niana nga mga butang sa pangalan ni Jesus, sila mitubag ug miingon: “Kon matarung ba sa atubangan sa Dios nga kamo na hinoon mao ang patalinghugan inay ang Dios kamo na ang mag-igo niini.

“Kay alang kanamo dili kami makapugong sa pagsulti mahitungod sa among nakita ug nadungog ” (Mga Buhat 4:19–20).

“Ug uban sa dakong gahum, ang mga apostoles nanagpamatuod sa pagkabanhaw ni Ginoong Jesus: ug dako ang grasya nga diha kanilang tanan” (Mga Buhat 4:33).

Nasayud usab kita nga ang Pagkabanhaw tinuod. Ang buhi nga si Pedro miingon sa konseho sa mga manggugukod:

“Ang Dios sa atong mga ginikanan mao ang nagpatindog kang Jesus nga inyong gipatay pinaagi sa pagbitay kaniya sa kahoy. …

“Ug kami maoy mga saksi niining mga butanga, ug maingon man ang Esiritu Santo, nga gihatag sa Dios kanila nga mga nagasugot kaniya” (Mga Buhat 5:30, 32).

Mobarug kita uban sa pagdayeg sa atubangan sa talagsaong si Pedro, kinsa nakadawat sa hingpit sa tanan niya nga kasiguroan ug si kinsa ang mabination nga misul-ob sa kupo sa pagpangulo ug sa pandong sa katungod ug sa kaisug sa dinasig ug sa gihatagan og kasiguroan. Unsa nga kalig-on ang miabut kaniya samtang nangulo siya sa mga Santos ug miatubang sa kalibutan kauban sa mga manggugukod, mga dili tumutuo, ug sa mga kalisdanan. Ug, sa dihang iyang gibalik-balik sa pagsulti ang iyang hingpit nga kahibalo, among gihimaya ang iyang paglahutay samtang giatubang niya ang mga manggugubot ug mga kaobispohan, mga opisyales nga mahimong mokutlo sa iyang kinabuhi, ug sa dihang iyang gipamahayag ang nabanhaw nga Ginoo, ang Prinsipe sa Kalinaw, ang Usa nga Balaan ug Makatarungan, ang Prinsipe sa Kinabuhi, ang Prinsipe ug Manluluwas. Si Pedro karon piho na ang pagkasigurado, dili na matarug, dili na gayud masayop. Kinahanglan kita nga moangkon og mas dakong kasiguroan pinaagi sa iyang pagkasigurado. …

Ang pagpamatuod ni Pablo maingon og dili na gayud mapangutana. Nadungog niya ang tingog sa nabanhaw nga Kristo:

“Saulo, Saulo, nganong ginalutos mo ako?” Ug aron makasiguro sa nagtawag, si Saulo miingon, “Kinsa ka ba, Ginoo?” ug nakadawat sa kasiguroan, “Ako mao si Jesus nga imong ginalutos: malisud ang pagpatid batok sa mga tunok” (Mga Buhat 9:4–5).

Ug ang mao gihapon nga Pablo, kadtong kinsa nabalikan sa iyang kusog, nga gipangalagad pinaagi sa priesthood, kinsa naulian sa iyang panan-aw, miadto sa mga sinagoga, mipahigmata sa mga Judio sa Damasco, “nanghimatuod nga si Jesus mao ang Kristo” (Mga Buhat 9:22).

Ug sa wala madugay si Pablo miadto sa mga Apostoles sa Jerusalem, ug si Barnabas, nga nakigpulong alang kang Pablo, “misugilon kanila sa kaagi didto sa dalan sa pagpakakita ni Saulo sa Ginoo nga misulti kaniya, ug sa iyang walay kokahadlok nga pagpamulong sa ngalan ni Jesus didto sa Damasco” (Mga Buhat 9:27).

Dayon mipadayon si Pablo:

“Ug sa ila nang natuman ang tanang nasulat mahitungod kaniya, siya gihugos nila gikan sa kahoy, ug ilang gibutang sa usa ka lubnganan.

“Apan gibanhaw siya sa Dios gikan sa patay:

“Ug sulod sa daghang mga adlaw siya nagpakita kanila nga mga nanagpanungas uban kaniya gikan sa Galilea ngadto sa Jesusalem, nga mao karon ang iyang mga saksi ngadto sa katawhan. …

“Ang Dios mituman nganhi kanato nga ilang mga kaanakan pinaagi sa pagpatindog kang Jesus. …

“Ug mahitungod sa iyang pagkabanhaw kaniya gikan sa mga patay, sa wala nay pagbalik ngadto sa kadunotan” (Mga Buhat 13:29–31, 33–34). …

Kita nabayaw tungod sa saksi sa moderno nga propeta, si Joseph Smith, sa dihang iyang gipaniguro sa katawhan ang Pagkabanhaw. Si Elder George A. Smith mikutlo sa katapusang pakigpulong ni Joseph Smith ngadto sa publiko niadtong Hunyo 1844, pipila ka adlaw lamang sa wala pa ang pintas nga pagpatay kaniya:

“Ako andam na nga ihalad isip sakripisyo niini nga mga katawhan; alang sa unsay mahimo sa atong mga kaaway? Ang pagpatay lamang sa lawas ug ang ilang gahum anaa na sa utlanan. Barug nga malig-on akong mga kahigalaan. Ayaw og kahadlok. Ayaw pangandoy sa pagluwas sa inyong kinabuhi, kay siya kinsa mahadlok nga mamatay alang sa kamatuoran, mawagtangan sa kinabuhing dayon. Magpabilin nga matinud-anon hangtud sa katapusan, ug kita mabanhaw ug mahimong sama sa mga Dios, ug maghari sa gingharian nga celestial, mga kayutaan, ug mga kamandoan nga walay katapusan.”¹ …

Ang pangutana nga gipangutana ni Job gipangutana na sa minilyon nga nagbarug sa abli nga lungon sa usa ka minahal: “Kon ang tawo mamatay mabuhi ba siya pag-usab?” (Job 14:14).

Ug ang pangutana gitubag nga gidawat sa daghan kanila isip usa ka talagsaon, ang matam-is nga kalinaw mibisbis kanila sama sa yamog gikan sa langit. Ug sa dili maihap nga higayon ang mga kasingkasing nga masulub-on tungod sa kapait sa pag-antus mibati sa kaanindot niana nga kalinaw nga mahimo lamang nga mabatyagan kay sa masabtan.

Ug kon ang labihan nga kalinaw sa kalag midala og bag-ong kainit sa kasiguroan diha sa mga hunahuna nga walay kahusay ug sa mga kasingkasing nga nagmasulub-on, kadto nga mga tawo mahimong mosulti niini dungan ni Job:

“Apan alang kanako ako nasayud nga ang akong Manluluwas buhi man ug sa kaulahian nga adlaw siya motindog sa ibabaw sa yuta:

“Ug sa tapos ang akong panit kining lawas ko gayud malaglag, unya sa wala ang akong unod makita ko ang Dios:

“Kang kinsa ako, ako gayud, motan-aw” (Job 19:25–27).

Si Job mipahayag sa iyang panghinaut nga ang iyang pagpamatuod unta maimprinta sa mga basahon ug makulit sa bato aron mabasa sa mga henerasyon nga nanagsunod kaniya. Ang iyang panghinaut nahatagan sa katumanan, kay ang kalinaw nasinati sa daghang mga tawo sa dihang ilang gibasa ang lig-on niyang pagpamatuod.

Ug sa panapos, akong basahon ang panan-awon ni Juan nga Tigpadayag:

“Ug nakita ko ang mga patay, mga dagko ug mga gagmay, nga nanagtindog sa atubangan sa trono, ng dihay mga basahon nga gipamuklad: usab dihay laing basahon nga gibuklad nga mao ang basahon sa kinabuhi: ug ang mga patay gipanaghukman pinasikad sa nahisulat diha sa mga basahon, pinasikad sa ilang mga bihuhatan.

“ug ang dagat mitugyan sa mga patay nga diha niini, ang Kamatayon ug ang Hades mitugyan sa mga patay nga diha kanila: ug ang tanan gipanghukman pinasikad sa ilang binuhatan” (Pinadayag 20:12–13).

Ug sama sa buhi, presko nga tuburan nagsunod ang mangiub, ingon og makamatay nga kabugnaw sa tingtugnaw, ang tanang kinaiyahan mopahayag sa kabalaan sa nabanhaw nga Ginoo, nga Siya ang Tiglalang, nga Siya ang Manluluwas sa kalibutan, nga Siya tinuod gayud nga Anak sa Dios.