Tungod sa Inyong Hugot nga Pagtuo

Presidente Monson, ang tibuok kalibutan nga mga miyembro niini nga simbahan miapil niana nga maanindot nga awit uban niining talagsaong choir, ug kami moingon, “Salamat, O Dios, alang sa usa ka propeta.” Salamat sa imong kinabuhi, sa imong ehemplo, ug nianang maabi-abihon nga mensahe sa laing kinatibuk-ang komperensya sa Simbahan. Kami nahigugma kanimo, kami nagdayeg kanimo, ug kami nagpaluyo kanimo. Gani, niining sesyon sa hapon kita adunay usa ka pormal nga oportunidad sa pagpataas sa atong mga kamot sa pagpaluyo, dili lamang alang kang Presidente Monson apan alang usab sa tanang kinatibuk-ang mga opisyales sa Simbahan. Tungod kay ang akong pangalan mahilakip niana nga listahan, pasultiha ko og klaro alang sa tanan sa pagpasalamat kaninyo daan sa inyong pagsuporta. Walay usa kanamo ang makaalagad kon wala ang inyong mga pag-ampo ug wala ang inyong suporta. Ang inyong pagkamapahinunguron ug inyong paghigugma mas mahinungdanon ngari kanamo kay sa masulti gayud namo.

Sa samang paagi ang akong mensahe karon mao ang pag-ingon nga kami nagpaluyo kaninyo, nga among ibalik kaninyo kadtong sama nga kinasingkasing nga mga pag-ampo ug kanang sama nga pagpahayag sa gugma. Kitang tanan nasayud nga adunay espesyal nga mga yawe, mga pakigsaad, ug mga responsibilidad nga gihatag ngadto sa nagdumala nga mga opisyales sa Simbahan, apan nasayud usab kita nga ang Simbahan nagkuha og dili hitupngan nga kusog, usa ka tinuoray nga talagsaong kalig-on, gikan sa hugot nga pagtuo ug debosyon sa matag miyembro niini nga Simbahan, bisan kinsa man kamo. Bisan unsa nga nasud man kamo nagpuyo, bisan kon mibati man kamo nga batan-on o dili angayan, o bisan kon naghunahuna kamo sa inyong kaugalingon nga tigulang na o dili na makahimo, ako mopamatuod kaninyo nga tagsa-tagsa kaninyo gihigugma sa Dios, kamo mao ang labing mahinungdanon nga kahulugan sa Iyang buhat, ug kamo gipangga ug giampo sa nagdumala nga mga opisyales sa Iyang Simbahan. Ang tagsa-tagsa nga bili, ang sagrado nga katahum sa matag usa kaninyo, mao gayud ang hinungdan nga adunay plano alang sa kaluwasan ug kahimayaan. Sukwahi sa panultihon nga kanunay natong madungog niining panahona, kini mahitungod kaninyo. Ayaw, ayaw og lingi ug tan-aw sa inyong silingan. Ako nakig-istorya kaninyo!

Nanlimbasug ko sa pagpangita og tukma nga paagi sa pagsulti kaninyo kon unsa kamo ka pinangga sa Dios ug kon unsa ka mapasalamaton kami nga anaa dinhi sa atubangan alang kaninyo. Naningkamot ko nga mahimong tigpama-ba alang gayud sa mga anghel sa langit sa pagpasalamat kaninyo alang sa matag maayo nga butang nga inyo gayud nga nabuhat, alang sa matag mabination nga pulong nga inyo gayud nga nasulti, alang sa matag sakripisyo nga inyo gayud nga nahimo sa pagtabang sa usa ka tawo—ngadto ni bisan kinsa—ang katahum ug mga panalangin sa ebanghelyo ni Jesukristo.

Mapasalamaton ko sa mga lider sa Young Women nga moadto sa kamping sa batang mga babaye ug, walay shampoo, kaligo, o pagwapa sa nawong, kinsa libut sa aso kaayo nga campfire naghimo sa mga miting sa pagpamatuod ngadto sa pipila sa labing gamhanan nga espirituhanong mga kasinatian niadtong batang mga babaye—o niadto nga mga lider—nga masinati sa tibuok nilang kinabuhi. Mapasalamaton ko sa tanan nga mga babaye sa Simbahan nga sa akong kinabuhi nahimong sama kalig-on sa Bukid sa Sinai ug sama ka maloloy-on sa Bukid sa Kabulahanan. Usahay mopahiyum kita mahitungod sa mga istorya sa atong mga sister—kahibalo mo, ang green nga Jell-O, mga quilt, ug pagkaon nga mga patatas. Apan ang akong pamilya nahimong mapasalamaton nga tigdawat sa matag usa niadtong mga butanga sa usa ka panahon o sa lain—ug sa usa ka panghitabo, ang quilt ug ang pagkaon nga mga patatas gidungan og hatag sa samang adlaw. Gamay lamang kini nga quilt—gamay gayud kaayo, tinuod—aron sa paghimo sa akong namatay nga manghud nga lalaki nga gamay pang bata nga mipanaw balik ngadto sa iyang langitnong panimalay nga ingon ka mainiton ug komportable sama sa gusto sa among mga sister sa Relief Society nga iyang bation. Ang pagkaon nga gihatag alang sa among pamilya human sa service, nga boluntaryong gihatag bisan wala kami mohangyo, mapasalamaton nga gidawat. Pahiyum, kon ganahan kamo, kalabut sa among mga tradisyon, apan sa usa ka paagi ang mga babaye niini nga simbahan nga sa kasagaran wala makadawat og igo nga pagdayeg tungod sa ilang gibuhat anaa kanunay kon ang mga kamot nawad-an og paglaum ug ang mga tuhod mahuyang.¹ Sila daw nakasabut sa tiunay nga paagi sa kabalaan sa pamahayag ni Kristo: “Maingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa mga labing gamay niini … , gibuhat usab ninyo kini kanako.”²

Ug gihimo usab kini sa mga kaigsoonan sa priesthood. Naghunahuna ko, sama pananglit, sa mga lider sa atong batan-ong mga lalaki kinsa, depende sa klima ug kontinente, molakaw og 50 ka milya (80 km) baktas sa lisud kaayo nga dalan o magkalot og yuta—ug sa tinuoray maningkamot sa pagkatulog sa—tugnaw nga mga kagabhion nga daw pipila sa kinadugayan nga mga gabii sa kasinatian sa usa ka tawo. Mapasalamaton ko sa mga handumanan sa akong kaugalingong grupo sa mga high priest, nga pipila ka tuig na ang milabay kinsa sulod sa mga semana nagpuli-puli og katulog sa usa ka gamay nga lingkuranan sa lawak nga higdaanan sa usa ka himatyon nga sakop sa korum aron ang iyang tigulang na ug parehong masakiton nga asawa makatulog niadtong katapusang mga semana sa kinabuhi sa iyang minahal. Mapasalamaton ko sa daghan kaayo nga mga magtutudlo sa Simbahan, mga opisyales, mga adviser ug mga klerk, wala pay labut sa mga tawo kinsa kanunay nga nagtarung sa mga lamesa ug nag-alsa sa mga lingkuranan. Mapasalamaton ko sa mga gi-orden nga mga patriyarka, mga musician, mga family historian, ug sa masakiton na og tuhod nga mga magtiayon nga maglisud na og biyahe paingon sa templo alas 5 sa sa buntag nga may gamay nga mga malita nga karon hapit mas dako pa nila. Mapasalamaton ko sa walay paghunahuna sa kaugalingon nga mga ginikanan kinsa—tingali sa tibuok kinabuhi—nag-amuma og usa ka anak nga may kakulangan, usahay adunay sobra pa sa usa nga kakulangan ug usahay sobra pa sa usa ka anak. Mapasalamaton ko sa mga anak nga nagtinabangay sa kaulahian sa kinabuhi sa pag-amuma sa masakiton o tigulang na nga mga ginikanan.

Ug ngadto sa hapit na maperpekto nga tigulang nga sister kinsa hapit na lang mangayo og pasaylo nga mihunghong bag-ohay pa lang, “Wala gyud ko mahimong lider o bisan unsa diha sa Simbahan. Tingali usa lang gyud ko ka katabang,” ako moingon, “Minahal nga sister, ang Dios mopanalangin kanimo ug sa tanang ‘mga katabang’ diha sa gingharian.” Pipila kanato kinsa mga lider nanghinaut nga sa umaabut makabaton og kahimtang atubangan sa Dios nga inyo nang naangkon.

Kasagaran mapakyas ko sa pagpahayag sa akong pasalamat alang sa hugot nga pagtuo ug kaayo sa ingon nga mga tawo sa akong kinabuhi. Si Presidente James E. Faust mibarug dinhi sa pulpito 13 ka tuig na ang milabay ug miingon, “Isip usa ka gamayng bata … , nahinumduman nako ang akong apohang babaye … nga nagluto sa among lamian nga pagkaon sa usa ka init nga sug-angan nga gigamitan og kahoy. Kon ang kahon nga sudlanan og kahoy tupad sa sug-angan wala nay sulod, si Lola hilum nga … mogawas aron sudlan kini sa nagtumpi nga kahoy nga cedar sa gawas, ug modala sa bug-at nga kahon balik sa sulod sa balay. Wala gyud koy pagbati … [nga] milingkod lang ko didto ug gipasagdan ang akong minahal nga apohang babaye nga sudlan [kana] nga kahon.” Dayon, ang iyang tingog nagkurog sa pagbati, miingon siya, “Gibati nako ang kaulaw sa akong kaugalingon ug nagmahay sa tibuok nakong kinabuhi sa wala nako pagbuhat nianang butanga. Manghinaut ko nga sa umaabut makapangayo og pasaylo kaniya.”³

Kon ang usa ka tawo nga sa akong gibati ingon ka perpekto sama ni Presidente Faust nakaila sa iyang binata nga sayop, nan makahimo usab ako og susama nga pag-angkon ug mohatag sa akong pagdayeg karon nga dugay na unta nakong gihatag.

Sa dihang gitawag ko sa pagserbisyo og misyon sa wala pa mamugna ang panahon, dili magparehas ang ibayad sa misyonaryo. Matag misyonaryo maoy mobayad sa tanang bayranan sa misyon diin siya gipadala. Ang uban nga mga misyon mahal kaayo, ingon sa nahitabo, ang akong misyon usa niadto.

Sama sa atong pag-awhag nga buhaton sa mga misyonaryo, nagtigum ko og kwarta ug gibaligya ang akong kaugalingong mga kabtangan aron sa pagbayad sa akong kaugalingong gastohan kutob sa akong mahimo. Ako naghunahuna nga aduna na koy igo nga kwarta, apan dili ko sigurado kon ako aduna bay igo nga kwarta alang sa katapusang mga bulan sa akong misyon. Uban niana nga pangutana sa akong hunahuna, bisan pa man niana mibiya ko sa akong pamilya alang sa labing maanindot nga kasinatian nga gipangandoy nga masinati ni bisan kinsa. Ganahan ko sa akong misyon ingon nga ako sigurado nga wala gayuy batan-ong lalaki nga nakahimo sa paghigugma sa una o sukad niadto.

Dayon mipauli ko sakto kaayo nga ang akong mga ginikanan gitawag sa pagserbisyo sa ilang kaugalingong misyon. Unsa man ang akong buhaton karon? Unsaon man nako intawon paggasto sa pag-eskwela sa kolehiyo? Unsaon man aron makabayad ko sa akong pagkaon ug abangan sa balay? Ug unsaon man nako pagtuman ang dakong pangandoy sa akong kasingkasing, nga minyoan ang kulbahinam nga perpekto nga si Patricia Terry? Dili nako igsapayan ang pag-angkon nga nawad-an ko og paglaum ug nahadlok.

Miadto ko sa lokal nga bangko nga nagpanagana ug nangutana sa manedyer, usa ka higala sa pamilya, kon pilay sulod sa akong account. Nahingangha siya ug miingon, “Ngano man, Jeff, ang tanan nimong kwarta anaa pa gihapon sa imong account. Wala ba diay ka nila sultihi? Ang imong mga ginikanan gusto nga mobuhat kutob sa ilang mahimo aron sa pagtabang kanimo nga makasugod kon mopauli na ka. Sila walay nakuha bisan usa ka sentimo atol sa imong misyon. Abi nako og nakahibalo ka.”

Bitaw, wala ko kahibalo. Unsay akong nahibaloan mao nga ang akong papa, usa ka nagkat-on sa kaugalingon sa pagka-accountant, usa ka “bookkeeper” nga maoy ilang tawag diha sa among gamay nga lungsod, nga may gamay kaayong mga kliyente, tingali wala makasul-ob og bag-ong amerikana o bag-ong sinina o bag-ong parisan sa sapatos sulod sa duha ka tuig aron ang iyang anak makaangkon niadtong tanan nga mga butang alang sa iyang misyon. Dugang pa, ang wala pa gyud nako mahibaloi apan sa kaulahian akong nahibaloan mao nga ang akong inahan, kinsa wala gyud sukad makasulay og trabaho sa gawas sa panimalay sa tibuok niyang kinabuhi sa pagkaminyo, mitrabaho sa lokal nga department store aron ang akong mga galastuhan sa misyon mabayran. Ug walay bisan usa ka pulong niana ang gipadangat gayud kanako sa akong misyon. Walay bisan usa ka pulong ang nahisgutan kalabut sa bisan unsa niini. Pila man ka mga amahan niini nga Simbahan ang nagbuhat sa unsa gayuy gibuhat sa akong amahan? Pila man ka mga inahan, niining lisud nga mga panahon sa ekonomiya, sa gihapon nagbuhat sa unsay gibuhat sa akong inahan?

Ang akong amahan namatay na sulod sa 34 ka tuig, busa sama ni Presidente Faust, kinahanglan ko nga maghulat aron hingpit nga mopasalamat kaniya human niining kinabuhia. Apan ang akong mapinanggaon nga inahan, nga mo-95 anyos na sunod semana, malipayon nga nagtan-aw niini nga sibya karon diha sa iyang balay sa St. George, busa dili pa ulahi ang pagpasalamat kaniya. Kaninyo, Mama ug Papa, ug sa tanan nga mga mama ug mga papa ug mga pamilya ug matinud-anong mga tawo bisan asa, ako nagpasalamat kaninyo sa pagsakripisyo alang sa inyong mga anak (ug alang sa mga anak sa laing mga tawo), sa kagustuhan gayud nga hatagan sila og mga kaayohan nga wala ninyo matagamtami, sa kagustuhan gayud nga hatagan sila og labing malipayon nga kinabuhi kutob sa inyong mahatag.

Akong pasalamat kaninyong tanang mga miyembro sa Simbahan—ug sa dili maihap nga maayong mga tawo nga dili nato kauban sa tinuohan—sa pagpakita sa matag adlaw sa inyong kinabuhi nga ang tiunay nga gugma ni Kristo “dili mopakyas.”⁴ Walay usa kaninyo nga dili mahinungdanon, sa laing bahin tungod kay kamo naghimo sa ebanghelyo ni Jesukristo kon unsa kini—ang buhi nga pahinumdom sa Iyang grasya ug kalooy, usa ka pribado apan gamhanan nga pagpakita diha sa gamay nga mga lungsod ug dagko nga mga siyudad sa maayo nga Iyang gibuhat ug sa kinabuhi nga Iyang gihatag sa pagdala og kalinaw ug kaluwasan ngadto sa ubang mga tawo. Kami napasidunggan sa dili matukib nga mahiusa uban kaninyo sa ingon ka sagrado nga kawsa.

Sama sa gisulti ni Jesus ngadto sa mga Nephite, mao usab ang akong isulti karon:

“Tungod sa inyong hugot nga pagtuo … , ang akong hingpit nga kalipay nahingpit.

“Ug sa diha nga siya nakalitok na niini nga mga pulong, siya mihilak.”⁵

Mga kaigsoonan, nakita ang inyong ehemplo, ako mosaad og usab sa akong determinasyon nga mahimong mas maayo pa, mahimong mas matinud-anon—mas mabination ug maunungon, mas matinabangon ug matinuoron sama sa atong Amahan sa Langit ug sama sa daghan kaninyo nga mao na. Kini akong gi-ampo sa pangalan sa atong Bantugang Ehemplo sa tanang mga butang—nga mao ang pangalan ni Ginoong Jesukristo—amen.