Unsa ang Inyong Nahimo sa Akong Pangalan?

Sa batan-on pa si Presidente George Albert Smith, ang iyang patay na nga apohang lalaki, si George A. Smith mipakita kaniya sa damgo ug nangutana, “gusto kong masayud kon unsa ang imong nahimo sa akong pangalan.” Si Presidente Smith mitubag, “Wala gayud akoy nahimo sa imong pangalan nga angay nimong ikaulaw.”¹

Sa matag semana samtang moambit kita sa sakrament, makigsaad kita ug mosaad nga andam kita sa pagdala ngari kanato sa pangalan ni Kristo, sa kanunay mohinumdom Kaniya, maghupot sa Iyang mga sugo. Kon andam kita sa paghimo, gisaad kanato ang labing talagsaon nga panalangin—nga ang Iyang Espiritu kanunay nga magauban kanato.²

Sama kang Presidente George Albert Smith nga manubag ngadto sa iyang apohan kon unsay iyang nahimo sa iyang pangalan, sa moabut nga adlaw ang matag usa kanato manubag sa atong Manluluwas, si Jesukristo, kon unsay atong nahimo sa Iyang pangalan.

Ang kaimportante sa pagbaton og maayong pangalan gihisgutan sa mga Proverbio, diin atong mabasa, “Ang usa ka maayong ngalan labi pang maayong pilion kay sa dagkong mga bahandi, ug mahigugmaong kalooy kay sa salapi ug bulawan”³ ug “Ang [pangalan] sa matarung maoy bulahan.”⁴

Samtang akong gihunahuna kini nga mga kasulatan ug ang kaimportante sa pagbaton og maayong pangalan, daghang mga panumduman ang misulod sa akong hunahuna kabahin sa maayong pangalan ug panulundon nga gibiyaan sa akong mga ginikanan ngadto sa akong upat ka igsoong lalaki ug duha ka igsoong babaye ug kanako. Ang akong mga ginikanan wala nianang mga bahandi sa kalibutan, ni sila wala niana nga salapi o bulawan. Kaming siyam nagtubo sa balay nga adunay duha ka kwarto, usa ka kaligoanan uban sa usa ka sarado nga biranda sa likod, diin matulog ang akong igsoong mga babaye. Sa pagkamatay sa akong mga ginikanan, kaming managsoon nagpundok aron sa pagbahin sa ilang yutan-ong mga katigayunan, nga gamay ra kaayo. Ang akong inahan nagbilin og diyutay nga sinina, pipila ka nagamit na nga mga kasangkapan, ug pipila ka personal nga mga butang. Ang akong amahan nagbilin og mga himan sa pamanday, pipila ka karaan nga mga pusil nga pangayam, ug uban pang ginagmay. Ang mga butang nga adunay kantidad mao lamang ang kasarangan nga balay ug gamay nga tiniguman nga kantidad.

Dayag nga nanghilak kami, nagpasalamat, nahibalo nga gibinlan nila kami og butang nga mas bililhon pa kay sa salapi o bulawan. Gihatagan nila kami sa ilang gugma ug sa ilang panahon. Sa kanunay magpamatuod sila sa kamatuoran sa ebanghelyo, nga karon among mabasa sa ilang bililhong mga journal. Dili sa daghang mga pulong apan mas daghan ang pinaagi sa ilang ehemplo, ila kaming gitudloan sa tinuoray nga pagtrabaho, magmatinuoron, ug magbayad og hingpit nga ikapulo. Gipalambo usab nila ang usa ka tinguha sa pagpadayon sa among edukasyon, pag-alagad og misyon, ug labaw sa tanan sa pagpangita og mahangturon nga kauban, magminyo sulod sa templo, ug molahutay hangtud sa katapusan. Sa tinuod mibilin sila kanamo og kabilin sa usa ka maayong pangalan, diin kami sa hangtud mapasalamaton.

Sa dihang ang pinalangga nga propetang si Helaman ug ang iyang asawa gipanalanginan og duha ka anak, ila kining ginganlan og Lehi ug Nephi. Gisultihan ni Helaman ang iyang mga anak kon nganong ginganlan sila og sama sa ilang duha ka mga katigulangan kinsa mipuyo dinhi sa yuta hapit 600 ka tuig sa wala pa sila matawo. Siya miingon:

“Tan-awa akong mga anak, … ako mihatag kaninyo sa mga ngalan sa atong unang mga ginikanan [Lehi ug Nephi] … ; ug kini ako mibuhat nga sa panahon nga kamo mahinumdom sa inyong mga ngalan … kamo mahinumdom sa ilang mga buhat; ug kon kamo mahinumdom sa ilang mga buhat kamo masayud giunsa kini pagsulti, ug usab pagsulat, nga sila mga maayo.

“Busa, akong anak nga mga lalaki, ako manghinaut nga kamo magbuhat niana nga maayo, nga kini ikasulti alang kaninyo ug usab ikasulat, bisan ingon nga kini gikasulti ug gikasulat kabahin kanila.

“…  Nga kamo makaangkon niana nga bililhon nga gasa sa kinabuhi nga dayon.”⁵

Mga kaigsoonan, sulod sa 600 ka tuig, sa unsang paagi mahinumduman ang atong mga pangalan?

Sa paghisgot kon sa unsang paagi nga atong madala kanato ang pangalan ni Kristo, ug sa ingon manalipod sa maayong ngalan, si Moroni mitudlo:

“Ug usab ako moawhag kaninyo nga kamo moduol ngadto ni Kristo, ug mohupot diha sa matag maayo nga gasa, ug ayaw paghikap sa dautan nga gasa, ni sa mahugaw nga butang. …

“Oo, duol ngadto kang Kristo, ug paghingpit diha kaniya, ug ilimud ang inyong mga kaugalingon sa tanan nga dili diosnon.”⁶

Sa dinasig nga pamphlet nga Alang sa Kalig-on sa mga Kabatan-onan, atong mabasa nga ang kagawasan sa pagpili hinatag sa Dios, mahangturon nga baruganan nga nagdala og mga responsibilidad alang sa mga gihimo nga mga pagpili. Samtang [kita] gawasnon sa pagpili, alang sa atong [kaugalingon], [kita] dili gawasnon sa pagpili sa mga sangputanan sa [atong] mga binuhatan. Kon [kita] mohimo og mga pagpili, [kita], makadawat sa mga sangputanan niana nga pagpili.”⁷

Wala madugay human ang akong hinigugma, si Devonna ug ako naminyo, mipaambit siya kanako og usa ka istorya kon giunsa niya sa pagkakat-on diha sa iyang kabatan-on niining importante nga doktrina nga kita mga gawasnon sa pagpili apan dili kita gawasnon sa pagpili sa sangputanan sa atong mga binuhatan. Uban sa tabang sa akong anak nga si Shelly, gusto nakong isugilon ang kasinatian ni Sister Arnold:

“Dihang 15 pa ang akong edad, kanunay akong mobati nga adunay daghan ra kaayong mga lagda ug mga sugo. Dili ako sigurado kon ang usa ka normal, hilig og kalingawan nga batan-on malipay ba sa kinabuhi uban sa daghang pagdili. Dugang pa, ang daghang oras nga gigahin sa pagtrabaho sa ranso sa akong amahan nagpugong sa akong panahon uban sa akong mga higala.

“Niining panahon sa ting-init, usa sa akong mga trabaho mao ang pagsiguro nga ang mga baka nga nagsibsib sa kabukiran dili makalusot sa koral ug moadto sa umahan sa trigo. Ang baka nga makasibsib sa nagtubo nga trigo moburot, hinungdan nga dili na makaginhawa ug mamatay. Usa ka baka kanunay gayud nga mosulay og pasok sa iyang ulo lapus sa koral. Usa ka adlaw, samtang nagsakay ko sa akong kabayo subay sa koral nga nagsusi sa mga baka, akong nakita nga ang baka nakalusot sa naguba nga koral ug didto na sa umahan sa trigo. Sa akong kadismaya, akong nahibaloan nga taud-taod na diay siyang nagkaon og trigo tungod kay miburot na siya sama gayud sa usa ka balloon. Naghunahuna ko, ‘buang ka nga baka! Ang koral anaa aron pagpanalipod kanimo, imo na hinoon kining giguba ug mikaon ka og daghang trigo ug namiligro ang imong kinabuhi.’’

“Dali akong mibalik sa balay sa umahan aron sa pagkuha sa akong papa. Apan, sa among pagbalik, akong nakita nga patay na siyang naghigda sa yuta. Nasubo ako sa pagkawala sa baka. Siya among gisangkapan og usa ka matahum nga bungtod nga kasibsiban ug usa ka koral aron paglikay kaniya gikan sa peligro nga trigo, apan siya buangon nga miguba sa koral ug maoy nakaingon sa iya mismong kamatayon.

“Samtang naghunahuna ako sa katuyoan sa koral, akong naamguhan nga usa kadto ka panalipod, sama nga ang mga kasugoan ug mga lagda sa akong mga ginikanan kini mga panalipod. Ang mga kasugoan ug mga lagda gihimo alang sa kaugalingon kong kaayohan. Akong naamguhan nga ang kamasulundon sa mga sugo makaluwas kanako gikan sa pisikal ug espirituhanong kamatayon. Kadto nga paglamdag mao ang labing mahinungdanon nga panahon sa akong kinabuhi.”

Si Sister Arnold nakakat-on nga ang atong mabination, maalamon, ug mahigugmaong Langitnong Amahan mihatag kanato og mga sugo dili sa pagpugong kanato, sama sa ipatuo ngari kanato sa kaatbang, apan sa pagpanalangin sa atong kinabuhi ug sa pagpanalipod sa maayo natong pangalan ug sa atong panulundon alang sa umaabut natong mga henerasyon—sama nga kini nahimo ngadto nila ni Lehi ug Nephi. Sama sa baka nga nakadawat sa mga sangputanan sa iyang pagpili, ang matag usa kanato angay nga makat-on nga ang pagsupak dili maayo, dili gayud—dili gayud maayo ang mosupak, kay “ang pagkadautan dili mahitabo nga mahimo nga kalipay.”⁸ Ang matag usa kanato makadawat sa sangputanan sa atong mga pagpili inig kahuman niini nga kinabuhi. Ang mga sugo klaro, mga panalipod kini—dili inistrikto—ug ang talagsaong mga panalangin sa kamasulundon dili maihap!

Ang atong Langitnong Amahan nasayud nga kitang tanan masayop. Mapasalamaton ako sa Pag-ula, nga nagtugot sa matag usa kanato sa paghinulsol, sa paghimo og angay nga mga pagpahiangay aron sa makausa mahiusa kita uban sa Manluluwas, ug mobati sa matam-is nga kalinaw sa pagpasaylo.

Ang Manluluwas nagdapit kanato sa inadlaw nga paglimpyo sa atong mga ngalan ug sa pagbalik sa Iyang presensya. Ang iyang pagdasig puno sa gugma ug kalumo. Ubani ako sa paghanduraw sa gakos sa Manluluwas samtang akong basahon ang Iyang mga pulong, “Dili ba kamo mobalik ngari kanako, ug maghinulsol sa inyong mga sala, ug makabig, nga aron unta Ako moayo kaninyo?”⁹

Karon gusto nakong ihatag ang sama nga hagit sa matag usa kaninyo sa gitugyan kanako sa akong mga ginikanan, kinsa mahinumduman sa hangtud tungod sa maayo nilang mga pangalan. Sa dili pa kamo molihok, hunahunaa nga anaa ang Manluluwas nagbarug sa inyong kiliran ug pangutan-a ang inyong kaugalingon, “Mahunahuna ba nako kini, masulti, o mahimo ko ba kini sa pagkasayud nga Siya anaa?” Kay sa pagkatinuod Siya anaa. Ang atong pinalangga nga si Presidente Thomas S. Monson, kinsa ako nagpamatuod nga usa ka propeta, sa kasagaran mokutlo sa mosunod nga bersikulo sa kasulatan kon mamulong kabahin sa atong Ginoo ug Manluluwas: “Kay ako molakaw diha sa inyong atubangan. Ako anaa sa inyong tuo nga kamot ug sa inyong wala, ug ang akong Espiritu mahimo nga anaa sa inyong mga kasingkasing.”¹⁰

Nianang mahimayaon nga adlaw kon kita mobarug na atubangan sa minahal natong Manluluwas aron sa pagreport unsa ang atong nahimo sa Iyang ngalan, unta makapahayag kita nga: “Gibugno ko na ang maayong pakigbugnuay, natapus ko na ang akong pagdalagan sa lumba, gikabantayan ko ang pagtuo.”¹¹ “Akong gitahud ang Imong pangalan.” Ako mopamatuod nga si Jesus mao ang Kristo. Siya namatay gayud aron kita mabuhi. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.