Usa ka Pag-ampo alang sa Kasiguroan

Ganahan ako sa kinaiyahan! Ganahan kong maminaw sa pagkanta sa mga langgam, sa tingog sa mga dahon paghuros sa hangin, ug sa banlas sa dagat.

Usahay ang akong pamilya mangadto sa baybayon kuyog sa ubang pamilya. Ang mga papa magdula og volleyball, ug ang mga mama manglingkod pasilong sa mga payong ug makigdula sa mas gagmayng mga bata.

Usa ka hapon naghinam-hinam kaayo ko dihang nangabut kami sa dagat! Hinay ra kaayo ang mga balud, ug dunay ginagmay nga linaw nagkatag libut sa baybayon. Midagan ako sa tubig. Gusto kong molangoy sama sa isda ug manguha og kinhason.

“Ayaw palayo, Sueli!” mitawag ang akong mama samtang gipundok niya ang gagmayng bata ngadto sa landong sa dako nga payong.

“Sige, Ma,” miingon ko samtang akong gilubong ang akong mga tiil ngadto sa basa nga balas.

Nangita ko og mga kinhason ug gisusi ang gamayng nilalang diha sa mga linaw sa baybayon. Sa dihang miambak ko sa usa sa mga linaw, milingi ko sa akong pamilya. Akong nakita ang mga payong didto na sa layo. Akong naamguhan nga naadto na ko og layo kaayo. Akong gisulayan sa paglangoy og balik ngadto sa baybayon, apan ang dagat midako na. Ang linaw nag-anam og kalawom samtang naningkamot kong makagawas.

Nagkaluya na ko, ug nahibalo nga ako namiligro. Ang tanan nakong nahunahunaan mao ang pagpangayo og tabang sa Langitnong Amahan. Nag-ampo ako sa akong hunahuna. Sa akong pagkahuman og ampo, usa ka kamot ang migunit sa akong bukton ug gibira ako aron maluwas. Usa kadto sa higala sa akong papa. Mapasalamaton ako nga ang Langitnong Amahan mitubag sa akong pag-ampo ug gitunol ang Iyang kamot pinaagi sa pagpadala og tawo sa pagtabang kanako.

Sa sunod namong pag-adto sa dagat nagpaduol ra ko sa akong pamilya, sama nga ako makapaduol sa Langitnong Amahan pinaagi sa pag-ampo.