Uban sa Akong Hugot nga Pagtuo sa Dios, Ako Wala Gayud Mag-inusara

“Dili gayud kamo mag-inusara kon kamo adunay hugot nga pagtuo kang Jesukristo ug sa Langitnong Amahan.” Nakadungog ako og pinulongan nga ingon niini sa makadaghang higayon, apan wala gayud nako sukad masabti ang kalawom niini sama sa akong nasabtan karon.

Ang matag tawo sa katapusan moatubang sa dili kalikayan nga kamatuoran nga ugma damlag siya mahimong mag-inusara. Alang kanako, tungod sa pagdiborsyo, mga anak nga namalhin na, ug sa sayo nga pag-retire, kining adlawa dali nga miabut kay sa akong gituohan. Ang pinakapait nga babag nga kinahanglan nakong latason mao ang kalit nga kahilum ug kahaw-ang human og gahin sa bililhong mga katuigan kauban sa akong pamilya ug mga higala, kapikas ug mga anak, ug kaubanang mga empleyado.

Samtang nalingaw ko sa mga pagbisita nga gihimo sa home ug sa mga visiting teacher ug ubang mga higala, sa kadaghanang panahon hingpit ang akong pag-inusara, ug dili ako ganahan niini. Ang kanunay nga kahilom sa katapusan miresulta sa dili kapugngan nga pagdagayday sa mga luha. Wala akoy kaadtoan alang sa kahupayan gawas lang sa akong pagluhod sa pag-ampo.

Human motawag sa Langitnong Amahan nga daw mga pila ka oras na, usa ka kausaban ang nagsugod sa sulod kanako, ug akong gibati ang Espiritu sa Langitnong Amahan. Sa makadiyot mihunong ang akong mga luha samtang akong gitagamtam ang Iyang gugma nga midulot sa akong kalag. Nahibalo ko nga nakasabut Siya sa akong kasub-anan, ug naghimo kana kanako nga mobati og igo nga kakomportable nga mopadayon sa paghilak sama sa usa ka natumba nga bata nga mohilak pagkakita sa iyang mama. Samtang akong gi-imagine nga gipatong ang akong ulo sa sabakan sa Langitnong Amahan, nahibalo ako nga andam Siya sa paghupay kanako kutob sa akong gikinahanglan. Usahay, aduna akoy daklit nga mga hunahuna nga tigulang ra kaayo ako nga mag-iningon niini. Bisan pa, nahibalo kong dili igsapayan sa Langitnong Amahan kon unsa ako ka tigulang o kabatan-on. Nasayud lamang ako nga Siya nakasabut kanako ug kanunay nga maanaa alang kanako.

Karon, bisan og ganahan gihapon kong magminyo, nalingaw ra ko sa pag-inusara. Maminaw ako sa mga balud sa kadagatan ug motan-aw sa pagsalop sa adlaw. Mohunong gayud ako og mosimhot sa mga rosas. Maminaw ako ug mobuhat sumala sa giya sa Espiritu. Wala ako mahadlok nga mag-inusara tungod kay wala ako mag-inusara samtang nagtuo ako sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo. Akong nakita ang Espiritu sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo sa kadaghanang butang nga akong gibuhat.

“Pinaagi sa hugot nga pagtuo kang Jesukristo ug sa Langitnong Amahan, dili kamo mag-inusara.” Kana nga mga pulong adunay bag-o ug lawom nga kahulugan sa kinahiladman sa akong kasingkasing karon, ug nahibalo ako sa walay pagduhaduha nga wala gayud ako mag-inusara. Ako Iyang anak, ug Siya nahigugma kanako.